СВЕТИ МОШТИ

Преподобен Јустин Поповиќ

Материјата во човековото тело, без сомнение, е претставена на најзагадочен, најтаинствен и најсложен начин. Мозок!? Какви чидесни тајни се извршуваат меѓу неговата материја и душата! Колку и да се обидуваат луѓето, нема да можат да ги разберат тие тајни. Само мал дел од нив му се достапни на човековото сетилно–разумско спознание. Исто е и со срцето човеково – сето е исткаено од небо-земни тајни. Така е исткаена и секоја клетка во човечкото тело, и секоја молекула, дури и секој атом. Сè се движи по својот таинствен пат кон Бога, кон Богочовекот. Зашто, материјата е создадена од Бога Логосот, и со самото тоа таа е богоцентрична. Со своето доаѓање во нашиот земен свет и со своето севкупно богочовечко домостроителство за спасение на светот, Господ Исус Хрстоис покажал дека не само душата, туку и материјата е создадена од Бога и за Бога; покажал дека постои Богочовек. Зашто, создадената материја од Бога Логосот со сиот свој внатрешен нерв е – богостремежна и христоцентрична.

Очигледен доказ за тоа е што Бог Словото станал тело, се вочовечил (Јован 1:14). Со самото тоа материјата била удостоена со божествено величие и влегла во благодатно-добродетелен подвиг на боговочовечување, на охристовување. Бог станал плот, се вочовечил, за да, станувајќи човек, сето тело го прими во себе Бога и се исполни со Негови чудотворни сили. Со Богочовекот Господ Христос, со Неговото тело, сета материја се упатила по Христовиот пат: пат на боговочовечување, преобразување, осветување, воскресение, вознесение кон надхерувимска слава и вечност. И сето тоа се случува преку богочовечкото тело на Црквата, која е Богочовек Христос во целосна полнота на својата богочовечка личност, полнота којашто „исполнува сè во сè“ (Ефесјаните 1:23). Со тој свој богочовечки живот во Црквата, телото како материја, како твар се осветува од Светиот Дух и со самото тоа се утројчува од Пресветата Троица. Така материјата ја достигнува својата највисока божествена смисла и цел, своето вечно блаженство и својата богочовечка бесмртна радост.

Светоста на светиите, светоста на нивните души и на нивните тела, како свој извор го има ревносниот благодатно-добродетелен живот во богочовечкото тело на Црквата Христова. Така, светоста ја опфаќа сета севкупност на човековата личност: сета душа и сето тело, сè што влегува во таинственото устројство на човековото битие. Светоста на светиите не се состои само во светоста на нивната душа, туку неминовно се распростира и на нивното тело – во светиите, свети се и душата и телото. И ние благочестиво ги почитуваме светиите, ја почитуваме нивната севкупна личност, не разделувајќи ја притоа на света душа и на свето тело. Оттука и побожното почитување на моштите на светиите – природен составен дел на побожното почитување и молитвено повикување на светиите. Сето тоа останува единствен неделив подвиг, како што и телото и душата остануваат единствена неделива личност на светиот. Во текот на својот земен живот, светиот со постојано и хармонично благодатно-добродетелно содејство на душата и телото ја постигнува светоста на својата личност, ги исполнува со благодатта на Светиот Дух и душата и телото, и така ги претвора во сад со свети тајни и со свети добродетели. Затоа е сосема природно да се оддава побожно почитување и на едниот и на другиот сад исполнети со Божја благодат. Зашто, благодатната Христова сила проникнува и ги исполнува со благодат и сите други составни делови на човековата личност, и сета личност како целина. Со постојани евангелски подвизи светите постојано се исполнуваат со Светиот Дух, така што и нивните свети тела стануваат храм на Светиот Дух (1 Коринтјаните 6:19; 3:7). Вселувајќи го со вера Христос во своето срце, со дејствена љубов и со исполнување на заповедите – Бога Отецот, и утврдувајќи се со благодатни подвизи во Светиот Дух, светите се утројчуваат, стануваат пребивалиште на Пресвета Троица, храм на живиот Бог, и сиот нивен живот протекува – од Отецот, преку Синот во Светиот Дух. Почитувајќи ги светите мошти на светиите, Црквата ги почитува храмовите на Светиот Дух, храмовите на живиот Бог, во кои Бог живее со својата благодат и по телесната смрт на светиот, и според свое премудро благоволение, твори чуда – од нив и преку нив. И тие чуда, коишто се случуваат преку светите мошти, сведочат дека нивно побожно почитување од страна на луѓето му е угодно на Бога.

EvAngelos напиша: Во 4-от век христијаните од Египет ги балсамирале телата на христијаните и ги чувале по куќите. Зацарувало суеверие, по баснословни цени се продавала на пример грутка земја од Палестина, заб од “светец“, коска од некој "апостол" итн. За време на крстоносните војни овие заблуди уште повеќе зеле замав. Католиците веруваат дека имаат глави од апостоли, капки од Христовата крв, коса од дева Марија, главата на Јован Крстителот, заб од апостол Петар, еден куп парчиња од Христовиот крст итн. Непосредно пред реформацијата во 16-от век оваа заблуда земала толкав замав што тезгите изобилувале со некакви "парчиња" од "светците" - мошти, а луѓето ги купувале, или за да ги препродаваат (ќе го купиш од Рим за 10 златника, а ќе го продадеш некаде за 20 златника), или пак заведени од заблудата на официјалната црква, ги купувале за себе, им се молеле, им се поклонувале, ги бакнувале, ги фетиширале и мислеле дека со тоа си купуваат бонуси за своето спасение Но дали ваквото обожавање на лешевите на верниците било и пракса на првите - изворните Христијани?   НЕ. Во Библијата нема да најдете ниту еден единствен пример каде што некој се молел пред посмртните останки на некој апостол или пак истакнат Христов следбеник. Во Библијата нема да најдете ниту еден пример каде што некој се поклонил пред некој таков леш. Во Библијата нема да најдете пример каде што христијаните ги третирале посмртните останки на свои починати браќа и сестри како што тоа е праксата на католиците и православните кон нивните мошти.     ЕВАНГЕЛОС    ЗА ПРВИТЕ ХРИСТИЈАНИ!!!   КЕ ТЕ МОЛАМ  ПОТСЕТИ МЕ КОГА (год.) ОФОРМЕН БИБЛИСКИОТ КАНОН И БИГЛИЈАТА КАКО КНИГА И ОД КОГО?       Кога Ирод му ја отсекол главата на Јован Крстителот, неговите ученици го земале Јовановото починато тело и го погребале.   "И неговите ученици дојдоа, го зедоа телото и го погребаа, и отидоа и Му јавија на Исус" (Матеј 14:12)   Христос за Јован кажал дека е "најголемиот меѓу родените од жена" (Матеј 11:11), а сепак учениците не земале неговото тело за да го "моштифицираат", туку го погребале како што постапувале и со секое друго тело. Ако денес во католицизмот и православието имаме еден куп мошти од разно разни "светци", и ако тоа е богоугодно, тогаш колку повеќе требале учениците да не го погребаат телото на обезглавениот Јован и да направат од Него "свети мошти" пред кои потоа ќе се поклонуваат, ќе се молат, ќе ги бакнуваат, мирисаат итн како што денес се прави врз другите мошти на "светците"? Но, такво нешто не читаме во евангелијата.   Исто така, маченикот Стефан бил каменуван и починал, христијаните исто така не почнале да го фетишираат неговото тело, туку истото го погребале.   "А побожни луѓе го погребаа Стефана и направија голем плач над него." (Дела 8:2)   Истото се случило и со Христовите апостоли, истото се случило и со смртта на Авраам, на Мојсеј, на Илија, на Исак, Јаков, иста била судбината со телата на сите истакнати имиња на Божјите луѓе во Библијата - по смртта, тие не биле шетани по разно разни манастири, никој не им се поклонувал, никој не им се молел, никој не го бакнувал нивните лешеви, никој не точел "миризливо миро" од нивните безживотни тела, туку сите, сите до еден биле погребани.

Изменето од Tetratka - 30.Септември.2008 во 05:04

EvAngelos напиша: Во 4-от век христијаните од Египет ги балсамирале телата на христијаните и ги чувале по куќите.

Балсамирањето на тела не постои во православието. Господ е Тој кој што прави чуда преку своите праведници на земјата. За да се тврди некои вакви квази-теории треба да се има доказ за тоа. Ако сакаш и на оваа тема да дискутираш, почни да бараш докази!!! п.с. св. Игнатиј Богоносец не е од 4-ти век.

EvAngelos напиша:   НЕ. Во Библијата нема да најдете ниту еден единствен пример каде што некој се молел пред посмртните останки на некој апостол или пак истакнат Христов следбеник. Во Библијата нема да најдете ниту еден пример каде што некој се поклонил пред некој таков леш. Во Библијата нема да најдете пример каде што христијаните ги третирале посмртните останки на свои починати браќа и сестри како што тоа е праксата на католиците и православните кон нивните мошти.

Пред да почнеш пак да тврдиш нешто што ти нема основа, прво прочитај ја убаво Библијата, зашто ќе најдеш интересни делови за моштите!

EvAngelos напиша:   Кога Ирод му ја отсекол главата на Јован Крстителот, неговите ученици го земале Јовановото починато тело и го погребале.

Повторно поради непознавање на православната пракса се кажуваат невистини и за моштите. Некој претходно го спомена ова на друга тема, ама еве јас пак ќе повторам - кога некој се упокојува, потоа се погребува. Мошти се нетлени делови од телото на светител. А нетленоста се гледа после години и години. Откако светителот е погребан, тој престојува во својот гроб се додека Бог, по својата голема милост, не покаже чуда на неговиот гроб, благоухан мирис, мироточивост, или доколку се разгледа животот на светителот од страна на црковна комисија, која решава дека треба да се откопа за да се види дали телото е труло (каков што е случајот со нас, грешниците и непокајаните) или пак е целосно - нетлено (какво што е телото на светителите - Божји угодници). А како потврда на ова е сведоштвото на моштите кои се наоѓаат по манастирите во нашата земја, а и ширум светот. Доколку некој сака да види таков пример, нека појде до манастирот св Георгиј Победоносец во Рајчица, Дебарско, каде може да се видат мошти на светителот кои шират благоухан мирис. А дополнителен доказ е нивното чудотворење.

EvAngelos напиша: Истото се случило и со Христовите апостоли,

Од каде знаеш што се случило со Христовите апостоли кога не е запишано во Светото Писмо, а ти не го прифаќаш Светото Предание?

Изменето од Maran Ata - 30.Септември.2008 во 12:42

melhisedek напиша: neznam zosto e potrebno da se slavat mosti!!!!! sto dobivame nie so toa sto gi slavime mostite na nekoji nasi pocinate svetci?????????????????????????? zar so toa sto gi slavime mostite na nekoj svetec ce mu ugodime na bog????????????? zar na boga ne mu se ugoduva ako nekoj gi sledi negovite pravila i zakoni!!!!!!!!!!!! neka bozjata mudrost gi osvetli srcata na ljujgeto, neka bozjata ljubov se izlee na zemjava toa e ona sto vistinski ni treba . pozdrav do site! site ve ljubam!

Православните ги почитуваат светите мошти затоа што Господ рекол дека ќе ги прослави своите праведници и дека таквите треба да ги почитуваме.
Православните ги почитуваат светите мошти затоа што преку тоа се укажува почит кон светителот (како што изразуваме почит и кон нашите упокоени ближни кога ќе појдеме на гробишта).
Правосланите ги почитуваат светите мошти затоа што укажуваат на Божјата милост кон свеителите, а и кон нас, мироточејќи(лачат масло) и благоухајќи(испуштаат прекрасна миризба).
Православните ги почитуваат моштите затоа што тие се чудотворни, извор на исцеленија, утеха, помош во немоќта...
Православните ги почитуваат моштите затоа што се сведоштво на идното воскресение и затоа што се доказ дека Бог не е Бог на мртвите, туку на живите.

итн....итн....итн...

Ние, правослваните верници, како што веќе реков, ги почитуваме светиите од проста причина што тие биле луѓе како и нас, но имале далеку поголема љубов кон Бога која се изразувала во подвиг и молитва, а некои тоа го докажале со својата маченичка крв. Тие ги осветиле своите мисли, го очистиле своето срце од страстите и стекнале Христово смирение, со еден збор – се обожиле. Ние, пред се, тргнувам од себе, сеуште не сме го достигнале тоа. Нам, како сеуште недораснати во духовниот живот, должност ни е таквите да ги почитуваме, така и советува св.апостол Павле.

Познато ни е дека Господ ги слуша молитвите на праведниците, затоа и светителите ги почитуваме како наши молитвени застапници пред Бога. Дека тие се молат за нас, дека треба да ги почитуваме и љубиме, и дека постојат светители уште од првите векови, ни откриваат многубројните стихови од посланијата, но и од последната книга на Светото Писмо – Откровение. Во некои од наведените стихови јасно се гледа разликата помеѓу обичните верници и Господовите светии.

2 Коринтјани 9,1 Во врска со помагањето на светиите сметам дека не треба да ви пишувам...

Ефесјаните 1,1 Павле, по волјата Божја апостол на Исус Христос, до светиите што се во Ефес, и до верните во Исус Христос

Ефесјаните 1, 15 Ете, затоа и јас, кога слушнав за вашата вера во Христос Исус, и за љубовта
кон сите светии

Ефесјаните 1, 18 и да ги просвети очите на срцата ваши за да увидите во што се состои надежта на повиканите од Него, колкаво е богатството на славата од наследството Негово во светиите

Ефесјаните 2, 19 И така, вие веќе не сте туѓи и придојдени, туку сте им сожители на светиите и членови на Божјото семејство

Откр 5
И кога ја зеде книгата, четирите животни и дваесет и четирите Старешини
Паднаа пред Јагнето, држејки секој од нив харфа и златни часи, полни со темјан
Кои се молитвите на светиите;

Откр 8
Тогаш дојде друг ангел со златна кадилница и застана пред жртвеникот;
И му беше даден многу темјан
Та со молитвите на сите светии да го постави на златниот жртвеник што беше пред престолот.
Димот од темјанот, заедно со молитвите на светиите се издигна од раката на ангелот пред Бога.

А дека светителите се молат за неа пред Бога и се наши застапници има многубројни примери и во Стариот Завет – кога Мојсеј се застапувал пред Бога за својот народ кој отстапил од Него, кога Јоахаз се помолил пред лицето на Бога за Израилот ..............

Во самото Свето Писмо се споменува за моштите на Елисеј, кои доколку не беа свети посмртни останки и доколку не требаше да се почитуваат, немаше да го направи Господ преку нив следното чудо

4 Цар 13, 20-21 Елисеј умре и го погребаа. А на другата година моавските луѓе навлегоа во земјата.
И ете, додека некои луѓе погребуваа еден човек, таму видоа разбојници, па го фрлија мртовецот во Елисеевиот гроб, и тој, како што падна, се допре до Елисеевите коски, оживеа и се исправи
на нозете свои.

А низ историјата покрај гробовите на светителите, се случувале големи исцеленија.

Аферата за Тоше воопшто не е официјално потврдена, затоа што за такво нешто не ни спомнал Светиот Синод (ова го кажувам од блиски извори). Тоа се само муабети кои си ги измислува народот мислејќи дека со тоа ќе му придаде поголема важност на почитуваниот Тодор Проески. За да се канонизира некој како светител, како што веќе реков, ако некој и ме читаше погоре, треба да помине време, години и години. Обично тоа се случува после неколку десетина години, но има и такви случаи каде светителите биле канонизирани после стотици години, како што е примерот со св Никодим Агиорит кој е канонизиран после 200 год.

А што се однесува до тоа што некои од луѓето си почнале да прават икони од Тоше и слично, тоа воопшто нема никаква врска со православието. Тој што тоа го направил – го направил своеволно, без да знае што всушност претставува иконата, и без благослов од Православната црква.
Затоа, да не мешаме баби и жаби.





Изменето од Maran Ata - 30.Септември.2008 во 15:10