Лазар Колишевски и македонското прашање

Аспекти на македонското прашање - ЛАЗАР КОЛИШЕВСКИ

Хе, читам тука делови од некоја книга на Лазо Колишевски.. и знаете што испаѓа дека човекот не бил толку лош колку што ВМР(О)вциве и Бугарите сакаат да не нас’скаат.

Еве конкретно у статијата насловена “ОСНОВНАТА ОПАСНОСТ ЗА БРАТСТВОТО И ЕДИНСТВОТО НА НАШИТЕ НАРОДИ Е СЕПАРАТИЗМОТ“, можете да прочитате како Лазо одбива на србоманите да им даде школо. Со тоа паѓаат у вода лагите на Бугарите дека Србомани некакви не управувале.

ПРОЧИТАЈТЕ ШТО ПИШУВА ВО ПОСЛЕДНАТА РЕЧЕНИЦА ШТО СЕ НАОЃА НА НАЈДОЛНИОТ ДЕСЕН АГОЛ ОД ОВАА СТРАНИЦА:

http://1.bp.blogspot.com/_NzpNBfJxkY8/SMulojPBk_I/AAAAAAAABVg/5BEx4cjgIZk/s1600-h/scan0007.jpg

Што ќе кажете за ова. И да не сум ве чул уште еднаш некого да наречете Србоман, зошто гледаш дека ни нашите комунисти не подржувале Србомани.

Изменето од jole - 16.Септември.2008 во 17:01

КРАТКО И ЈАСНО :

Да не беше Лазар Колишевски десна рака на Тито, ние денес сеуште ќе бевме Јужна Бановина...

Толку од мене...   ЧАО...!!!

jole напиша: Аспекти на македонското прашање - ЛАЗАР КОЛИШЕВСКИ

Изгледа некој не ме разбрал. Сакав да кажам дека тоа што Лазо сакал да бидеме дел од СФРЈ не значи дека не е Македонец. Ајде прочитајте му ја статијата за 11 октомври и ќе сватите какви му се позициите. Ја само сакав да кажам дека Бугариве викаат дека нас не управувале србомани. ТОА НЕ Е ВИСТГИНА. Нас не управувале Македонци што сакале да сме у иста држава со Хрвати, Срби, Словенци, Босанци и Црногорци.

Нема тука србомани, дури како што покажува линкот што го дадов горе, Лазо дури и збори против србоманите, и не е согласен да им се дава да учат српски.

Тоа сакав да го кажам. Да, Ченто ми е многу помил од Лазо, ама и Лазо е Македонец, не е србоман, само што Ченто сакал независна Македонија, а Лазо сакал да сме у сојуз со другите југословенски народи.

Но Тито излезе повешт играч од Ченто. Набргу по Илинден 1944, во Македонија се изврши пуч. Целото раководство на АСНОМ беше сменето. ДОНЕСЕНА БЕШЕ НОВА ВЛАДА НА ЧЕЛО СО ЛАЗАР КОЛИШЕВСКИ, ПРЕДВОЕН КОМУНИСТ, ЧОВЕК КОЈ ПРЕТЕЖНО ЗБОРУВАШЕ СРПСКИ И ОДВАЈ ЗНАЕШЕ ПО НЕКОЈ ЗБОР МАКЕДОНСКИ. Пред војната како сирак бил воспитаник на државните српски сиропатилишта и гимназии, а периодот на војната го помина во затвор во Бугарија. Втопувањето на младата македонска државност во југословенскиот државен субјективитет започна да се одвива со забрзано темпо, при што Македонија добиваше некој вид покраински статус во интеракцијата со соседна Србија. Историјата се повтори. Водачите на вториот Илинден постепено гинеа, сега "во нерамноправна борба со југословенскиот режим". На Методија Андонов Ченто му беше инсцениран судски процес, по којшто помина десет години во Идризово, за да почине една година по излегувањето. Панко Брашнаров, Павел Шатев, Епимонда Попиванов, Емануел Чучков, сите тие на различни начини беа ликвидирани. Затворите се преполнија со луѓе, кои не се согласуваа со државно-правниот статус на Македонија во Југославија и со нејзината поделба.
Македонската војска што сакаше да оди на Солун, беше вратена, и пратена на Срем. Водачите на војничките бунтови беа затворени. Многу граѓани, и соработници и несоработници на фашистичкиот окупатор, беа убиени без судење. МАКЕДОНИЈА ИМАШЕ МНОГУ ПОВЕЌЕ ЖРТВИ ПО ВОЈНАТА, ОТКОЛКУ ЗА ВРЕМЕ НА НЕЈЗИНОТО ТРАЕЊЕ.
МАКЕДОНСКО ДЕЛО, БРОЈ 352/28.07.2000

Новата македонска држава и прашањето за национално обединување

Македонскиот народ со АСНОМ успеал да формира своја држава само на еден дел од својата етничка територија - Вардарска Македонија. Останатите два дела - Егејскиот и Пиринскиот, по завршувањето на војната останале во рамките на Грција и Бугарија, со што македонскиот народ останал територијално разделен и покрај ветувањата што ги добил пред и за време на војната.

Веднаш по конституирањето на првата македонска држава дошло до разидување во највисокото раководство по однос на македонското национално прашање.

Еден дел од раководството на чело со Лазар Колишевски, сметал дека преку создавањето на македонската држава на дел од нејзината етничка територија била остварена целта на антифашистичката борба и дека иднината на Македонија треба да се гледа во градење на новиот социјалистички поредок во рамките на југословенската федерација.

Наспроти нив стоел друг дел од раководството, меѓу кои биле Методија Андонов-Ченто, Емануел Чучков, Киро Глигоров, а подоцна и Венко Марковски, Петре Пирузе и др., кај кои сe уште била жива идејата за обединување на Македонија. И покрај тоа што го прифатиле статусот на Македонија како федерална единица во рамки на Југославија, тие не се откажувале од остварување на идејата за обединета Македонија, било во рамки на постоечката југословенска федерација, било во состов на некоја идна Балканска федерација.

Набрзу дошло до политичка пресметка помеѓу овие две идеолошки спротиставени струи во македонското политичко раководство, при што победила струјата на Колишевски поддржана од југословенскиот политички врв. Лидерот на поразената група, Методија Андонов-Ченто, кој уште во првите денови по ослободувањето го кренал гласот против реваншизмот кон идеолошките противници, монтираните судски процеси и убиства, бил принуден во јули 1946 година да поднесе оставка од раководната функција. Неколку месеци потоа, на монтиран судски процес и самиот бил осуден на единаесет години затвор. Исто така, и сите негови истомисленици и приврзеници биле политички изолирани, а некои од нив на монтирани судски процеси неправедно осудени.
Пред крајот на војната, во Македонија постоеле и политички струи, кои ја заговарале идејата за обединета, самостојна Македонија. Тие се спротиставувале на решенијата од АВНОЈ и АСНОМ, и не го прифаќале фактот дека Македонија останала поделена, а само еден нејзин дел се стекнал со државност во рамки на југословенската федерација. Меѓу нив имало и такви кои под идејата за обединета Македонија се обидувале да делуваат спротивно на интересите на македонскиот народ. Тогашното политичко раководство ги прогласило припадниците на овие политички струи за непријатели на државата. Како последица на тоа, голем дел од нив биле политички изолирани, осудени на затвор, па дури и ликвидирани.

Изменето од Neanticki - 06.Ноември.2008 во 15:04

Значи другарот Лазо признава за воjниците во Охрид и за помошта од Бугариjа:

Темата е за Лазар Колишевски. Во право е Владимир, не ги знам внатрешните проблеми.

Сепак дали е вистина ова-

„Това е човекът (Лазар Колишевски), на когото са посветени предсмъртните думи на първия министър-председател на Република Македония. На смъртния си одър преминалият през сърбо-комунистическите концлагери Методи Антонов - Ченто събрал синовете си и им казал: "Ще дойде ден, в който Македония ще пита за смъртта на братя Чкатрови и Димитър Гюзелев, за хилядите избити без съд и присъда. Идете и питайте Лазо!".“