Тодор Александров- за и против

Zs pravite boom za toj bust

Има доста контроверзии околу определени личности од македонското минато. Една од тие личности е и Тодор Александров на кого неодамна му беше подигната биста од бугароманите во Велес. Кое е неговото место во историјата?

Мораме да пристапиме кон сериозно, научно проучување и не треба да имаме никакви комплекси кога е во прашање Тодор Александров, Ванчо Михајлов или кој било друг. Нам ни се неопходни навистина објективни истражувања. Што се однесува до ставот спрема Александров, ние сме под жесток притисок на големобугарската политика и немаме шанси да пристапиме кон мирно проучување и анализирање на тоа историско искуство. Ако го третираме Александров ослободени од бугарскиот притисок, ослободени од желбата тој да се функционализира во интерес на една големодржавна идеологија, имаме шанси малку поинаку да пристапиме кон неговиот лик и дело и да му го определиме вистинското место во историјата. Притоа, водејќи сметка и за убиството на Ѓорче Петров, и за примањето на ордените од германскиот кајзер во Ниш 1917 година, и за тоа што тој го однесе во Крушево познатиот бугарски писател Иван Вазов во 1917 година за да покаже дека Илинденското востание е бугарско.

Вистината за Александров е следната. Тој, пред се', е продолжена рака на бугарската политика, се' до 1920 година кога дојде на нејзино чело Александар Цанков. Тој е еден од учесниците, но не убиец, кој им помагаше на пучистите против Александар Стамболиски, инаку извонредна ретка личност во бугарскиот политички живот. Александров е еден суетен нарцисоид. Тој кога го изгуби правото на кадровик да ги определува луѓето што ќе бидат испраќани како бугарски дипломати во странство и лицата што ќе бидат распоредувани во Министерството за внатрешни работи во Бугарија, и кога Алексадар Цанков го отфрли од себе, помина на страната на Коминтерната и виде во неа шанса за остварување на своите суетни барања. Нему треба да му се признае само тоа што го стави потписот на Мајскиот манифест за веднаш потоа да го повлече под притисок на бугарската влада и војска и на француското Министерство за надворешни работи. Македонската јавност треба да знае и тоа дека тој беше убиен во режија на неговиот наследник Ванчо Михајлов, сознание што го изнесе Стефан Требст во книгата за Мусолини во 1990 година, во што не може да има никаков сомнеж.

gO PROCITA LI OVA:

Што се однесува до ставот спрема Александров, ние сме под жесток притисок на големобугарската политика и немаме шанси да пристапиме кон мирно проучување и анализирање на тоа историско искуство.

BUGI MISLAM DEKA TREBA DA SE ISPITA PODETALNO DA SE STAVAT RABOTITE NA KANTAR PA POTOA DA SE SUDI DALI RABOTEL ZA ILI PROTIV MAKEDONIJA

Единствено што е црно-бело е поделбата на Македонија.

Се крчкало една деценија како да го направат тоа, се стварале тајни договори српско-бугарски, автриско-бугарски, грчко-бугрски, српско-грчки.

Историчарите забележале дека во Софија во март 1895 година, значи истата година кога е потпишан тајниот австриско-бугарски договор за поделба на Македонија, создаден е од бугарски офицери Врховниот Македонско-Одрински Комитет. Врховистите се планираниот тројански коњ за да го превземат македнското револуционерно движење, тие се главната главоболка на ВМРО.

Еден од членовите на Врховниот комитет е и Михаил Такев. Тој подоцна станува министер за внатрешни работи во државата на Фердинанд (тнр. Бугарија) и го интернира во внатрешноста на Бугарија Тодор Александров и другите членови на внатрешната организација во 1909 год.

Мисирков за релациите Станболов - Фердинанд и македонското прашање .

“ ...Тој ( Станболов, б.м. ) го помогна и доаѓањето на германскиот принц Фердинанд I Сакс-Кобург-Готски (1861-1948) за бугарски кнез (1887), а самиот стана министер-претседател со изразито прозападна и антируска ориентација. Уште од времето на Кресненското востание, во кое имаше раководна улога, Стамболов води немилостива борба против секоја манифестација на македонската национална свест и успеа привремено да ги неутрализира и движењето на Т.Гологанов, и Младата македонска книжовна дружина и др. македонски друштва и комитети, па така дојде и до книшката на Вардарски (П.Попарсов) „Стамболовштината во Македонија и нејзините претставници” (1894) што всушност ја претставуваше првата програма на тогаш основаната ТМОРО...“

http://www.misirkov.org/ima_li_potreba.htm

Изменето од Aminta2 - 23.Јули.2008 во 06:50

Стамболов или Стамболиски

Абе тој Стамболиски да не е на Тито човек