Ваша поезија

diogenskopje напиша: kejt-d-grejt напиша:   на мојата драга Енџи Ми велиш, не сакај!                                                                                -зар можам? Лавата се трупа и 'ржи за процеп   Ми велиш, пепелта ќе горчи! -будалче, зар не знам?   Златните кочии се убави во бајка со моите коњи јас сакам да летам   Ми велиш, насмеј му се на ликот во мирната вода! но, не знаеш, вртлогот го чува мојот одраз и не го дава за џабе душата за храна ја бара па ја колва, ја глода и ја плука назад Ме крева над самракот, побрзи сме од него ми го нуди сонцето за љубовник. Ма, нека ме изгори, нека ме спржи до крај. Бакнежот ќе остане на усните што ќе ги нема ......kejtd grejt....zasto jas do sega ne ja zapoznav ovaa tvoja strana?

не се плашам да минам низ твојата улица
не се плашам да стапнам во твојот двор
не се плашам од твоите крволочни пци
не се плашам да влезам во твојата темнина
низ подотворената врата без квака и клучалка

се плашам од твоето покајание




Изменето од filmadzijka - 27.Февруари.2008 во 23:20

   

Изменето од filmadzijka - 15.Март.2008 во 19:52

NiNa1 напиша: ama     ne mi teknja poezija

Нинче, Нинче развигорче,
ти си како бистра вода планинска
која чисти поарно од доместос
и го освежува форумов како ОУСТ.

не мораш ништо да напишеш
доста е да кажеш добровечер

mene mi e mnogu zal, ama stvarno ne mozev da gi ostavam postovite...sepak, ne zavisi samo od mene i si ima nekoi pravila na forumot koi mora gi pocituvame...koga ostavam postovi sum kritikuvana zosto gi ostavam, koga gi brisam-zosto gi brisam...ama toa e

ВО СОБАТА НА СРЦЕТО


Залудно тропаш на вратата од собата
во која одамна никој не живее.
Завесите од насмевки висат на прозорците
како скожурени образи на старица;
тапетите на спомените се изглодани
од стаорците на мртвите сенки;
по крцкавиот паркет стружат само
чекорирте на повампиреното его
како во сцена од излитен хорор
во која публиката очекува шилката на глогот
да влезе во срцето на монструмот
како угорена жица во грутка путер.

Залудно чекаш некој да ти отвори,
со радост во очите да нацрта килим
по која величенствено ќе се вратиш на тронот;
чкрипење на рѓосано железо и застоен воздух
да ги заматат водите на страста и презирот
во кои се траќаат како на суво
последните риби на непреболот,
на непрегорот -
огнените јазици на себеизгорот
оставиле непоправливи траги
на секоја страница на книгата на гордоста,
па секое твое тропање се впива како
ехо на одамна преклано грло на нечија надеж.

Залудно тропаш на вратата на собата
во која никој не сака да живее,
од мртвите усни на срцето одвет нема да добиеш.

за да нема повеќе кавги...отворив нова тема ВАША ПОЕЗИЈА II, за поезијата која сакате да ја споделите со нас, а не е на македонски.