|
|
Арапските освојувања и исламот |
Внеси реплика 
|
страница <1234 8> |
| Автор | |
Templarius 
Сениор 
Регистриран: 12.Февруари.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 2754 |
 Опции за коментарот
 Благодарам(0)
 Цитирај Одговор
 Испратена: 13.Февруари.2008 во 01:17 |
|
The Quran tells Muslims to kill the disbelievers wherever they find them (2:191), murder them and treat them harshly (9:123), slay them (9:5), fight with them (8:65 ), strive against them with great endeavor (25:52), be stern with them because they belong to hell (66:9) and strike off their heads; then after making a "wide slaughter among them, carefully tie up the remaining captives" for ransom (47:4).
Eve izvadok od k*ranot a odgovor na tvoeto prasanje e MUSLIMANITE |
|
|
Give me your secrets
Bring me a sign Give me a reason To walk the fire See another dawn Through our son's eyes You give me a reason To walk the fire. |
|
 |
|
|
Templarius
Сениор
Регистриран: 12.Февруари.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 2754 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 01:34 |
http://www.jihadwatch.org/archives/014131.php Would it be fair to call Muhammad a warlord or bandit leader, similar to the sort of bad actors we have in Afghanistan today? Well, certainly there are quite a few similarities and that's not an accident either because these are people who are pious Muslims and who believe that he gave them an example for human behavior -- and he did lead battles, he ordered his followers to fight on his behalf and to offer his enemies conversion, subjugation as 2nd class citizens, or war. So, there's considerable precedent within Muhammad's life, in his words and deeds, to support that kind of a life. Along similar lines, would it be fair to say that Muhammad lied, pillaged, murdered, and condoned rape and the murder of infidels? He said, "War is deceit." He ordered his followers to pillage and the Koran contains very detailed instructions, both in a chapter called the Spoils of War and elsewhere in the book, for dealing with the results of that plunder. ... Murder is certainly in the aspects of the invitation to infidels that I mentioned just now. He said to his followers that they should offer non-believers conversion or subjugation as inferiors under the rule of Islamic law or death. So obviously, murder is condoned in that context. Also, he ordered the assassinations of some of his enemies—including several poets who had made fun of him in their verses and rewarded the killers, including the killers of a ... pregnant woman and a man who was according to the Islamic traditions, over 100 years old. Muhammad ... took for granted that his followers would be having sex with the women that they captured in these battles—the wives of the pagan warriors that they had killed and the wives of the Jewish tribes that they had killed. ... In the Koran actually, it says that a Muslim may marry up to four wives and have sex with the captives that his right hand possesses, which refers to slave girls captured in battle. Se izvinuvam sto e na angliski na linkot moze da ja procitate celata storija |
|
|
Give me your secrets
Bring me a sign Give me a reason To walk the fire See another dawn Through our son's eyes You give me a reason To walk the fire. |
|
|
|
|
zidarski
Сениор
Регистриран: 17.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4385 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 02:12 |
|
Ako ne prestanete site so diskusii za politichki nastani i so povici za vojni, kje pochnam da zatvoram celi temi!
Na sekoi dve nedeli kje se javi nekoj nov na forumov, kje napravi razmirici zaradi negovata netolerantnost kon Hristijanstvoto ili kon Islamot i kje se unishtat mnogu dobri diskusii. Ako nemate namera da diskutirate so kulturen i civiliziran ton i so pochit kon drugiot, ne pishuvajte voopshto! |
|
|
|
|
Палестинец
Сениор
Регистриран: 24.Јуни.2007 Статус: Офлајн Поени: 12129 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 02:13 |
Во Франција се поразени од Карло Мартел кај Поатје во 741 година.
Италија???
|
|
|
|
|
zidarski
Сениор
Регистриран: 17.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4385 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 02:22 |
|
Da, vo eden period ja imaat osvoeno Sicilija i juzhna Italija i stignuvaat rechisi do Rim. No se vrakjaat nazad, zatoa shto vojskata im e mnogu oslabena, a od sever doagja silna armija protiv niv.
Ako mozhe nekoj da dade pojasno objasnuvanje na moeto prashanje... |
|
|
|
|
Палестинец
Сениор
Регистриран: 24.Јуни.2007 Статус: Офлајн Поени: 12129 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 02:24 |
|
Тој период е малку покасно, во X век. Но не се задржуваат во Италија, за разлика од Шпанија каде остануваат или владеат до 1492 година како Калифат од Кордова.
|
|
|
|
|
zidarski
Сениор
Регистриран: 17.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4385 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 03:42 |
|
Da, da, tochno... samo dali mozhe nekoj da go objasni celoto toa zavladuvanje od aspekt na prashanjeto koe go postaviv prethodno...?
|
|
|
|
|
Messenger
Администратор 
Vo ovoj svet, no ne od ovoj svet Регистриран: 21.Април.2006 Статус: Офлајн Поени: 18208 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 06:21 |
|
Jas se slozhuvam so muslimanskite chlenovi. Ako se tvrdi deka Muhamed shirel Islam so sabja i vojni, togash treba toa da se argumentira so fakti. Ako tie ne postojat, togash toa e neosnovano klevetenje.
Od druga strana zidarski povlekuva drugo prashanje: ako Muhamed ne go shirel Islamot so sabja i vojni, togash sto stanuva so onie posle nego? Istorijski e dokumentirano deka Islamot se shirel tokmu taka. Ili mozhebi i toa ne e tochno?
P.S. zidarski, mislam deka naslovot na temata treba da se modificira vo neshto kako "Shirenjeto na Islamot so sabja i vojni". Mislam deka imeto na Muhamed nema mesto vo segashnata forma. Ajde, ti ostavam tebe da odluchish za toa.
P.P.S. Ovie zborovi citirani pogore:
The Quran tells Muslims to kill the disbelievers wherever they find them (2:191), murder them and treat them harshly (9:123), slay them (9:5), fight with them (8:65 ), strive against them with great endeavor (25:52), be stern with them because they belong to hell (66:9) and strike off their heads; then after making a "wide slaughter among them, carefully tie up the remaining captives" for ransom (47:4).
mi izgledaat kako izvadeni od kontekst. Mozhe da se objavat kompletnite ajeti za da se razbere podobro za sto se zboruva? Imame iskustvo od porano, koga nekoi zborovi ke bea prezentirani kako izvadeni parchinja od nekoja celina, odednash dobivaa sosem drugo znachenje koga se prezentiraa vo kompletnata forma. Изменето од Messenger - 13.Февруари.2008 во 07:15 |
|
|
Truth needs no laws to support it. Throughout history only lies and liars have resorted to the courts to enforce adherence to dogma.
|
|
|
|
|
the king
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Регистриран: 03.Август.2007 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 458 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 12:44 |
|
JAS SUM VO DILEMA!!!!
ke go molam onoj koj ja napravi temava da mi odgovori na slednovo prasanje: KOJ E TOJ KOJ SIREL VERA SO SABJA?? ONOJ KOJ GO NAPUSTIL SVOJOT RODEN GRAD SAMO ZA DA IZBEGNE SUDIR SO SVOITE BRAKA SESTRI TATKOVCI I D.R. ILI KRSTONOSCITE KOI UBIVAJKI SE PRED SEBE STASAA DO ERUSALIM TAMU IZMASAKRUVAJKI GI SITE MUSLIMANI SAMO ZARADI EDNA CEL A TOA BESE VERATA VO KOJA VERUVAAT I OD KOJA NE SAKAAT DA SE OTTRGNAT POSLE PRISILUVANJATA????? te molam dajmi kratok i jasen odgovor... |
|
|
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
|
|
|
|
|
zidarski
Сениор
Регистриран: 17.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4385 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 15:30 |
|
Da, krstonoscite go pravele toa. Vekje zboruvavme na taa tema nekolku pati. Kje zboruvame povtorno ako treba, kako shto gledash, hristijanite nemaat problem da zboruvaat za greshkite od minatoto.
Prashanjeto na ovaa tema e - ako k*ranot zabranuva vojuvanje so drugi, osven vo samoodbrana, kako togash arapite, po primanjeto na islamot, odat vo osvojuvachki pohodi i pravat ogromna imperija? Toa sepak se sluchilo preku vojuvanje, a ne samo so proshetka na konji... Interesno e shto koga ima vakvi temi, muslimanite na forumov ili celosno gi odbegnuvaat ili postavuvaat kontra prashanje za hristijanite. Ve uveruvam deka so ova shto go prashuvam nemam namera da ponizham nekogo, nitu da se potsmevam, nitu da napagjam nekogo. Ednostavno e interesen fakt, koj bara dopolnitelno objasnuvanje od lugje koi go poznavaat k*ranot i arapskata istorija. |
|
|
|
|
Omer El Faruk
Сениор
Регистриран: 31.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 997 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 15:51 |
|
U ime Boga, Svemilosnog, Samilosnog!
Sa sljedbenicima Knjige raspravljajte na najljepši način… (k*r’an, el‐Ankebut, 46) Vaša Eminencijo, U VEZI S VAŠIM PREDAVANJEM NA UNIVERZITETU REGENSBURG U NJEMAČKOJ, 12. septembra, 2006. godine, smatramo uputnim, u duhu otvorene razmjene mišljenja, osvrnuti se na vaše korištenje debate između cara Manuela II Paleologa i jednog “učenog Perzijanca” kao polazišne tačke diskusije odnosa između razuma i vjere. Premda podržavamo vaše napore u suprotstavljanju dominaciji pozitivizma i materijalizma u ljudskom životu, moramo ukazati na neke grješke u načinu na koji ste spomenuli kako je islam vjera koja je u opreci sa pravilnom upotrebom razuma, kao i na neke grješke u tvrdnjama koje ste iznijeli u odbranu vašeg stajališta. Nema prisile u vjeri Spomenuli ste da “prema mišljenju stručnjaka” odlomak koji počinje riječima “Nema prisile u vjeri” (El‐Bekara, 256) potiče iz ranog perioda kada je Poslanik “još uvijek bio nemoćan i pod prijetnjom,” međutim, ovo nije tačno. Naprotiv, potvrđeno je da ovaj odlomak (ajet) pripada periodu k*r’anske objave koja vremenski odgovara političkom i vojnom usponu mlade muslimanske zajednice. Odlomak “Nema prisile u vjeri” nije bio naredba muslimanima da ostanu čvrsti unatoč želji njihovih ugnjetivača da ih prisile da se odreknu svoje vjere, već je bio opomena samim muslimanima, da onda kada steknu vlast, da ne mogu prisiljavati srce drugog da 2 vjeruje. Odlomak “Nema prisile u vjeri” se obraća onima koji su u poziciji jakih, a ne slabih. Najraniji komentatori k*r’ana (kao što je Taberi) navode da su neki muslimani Medine htjeli nagnati svoju djecu da konvertiraju iz judaizma i kršćanstva na islam, i da je ovaj odlomak upravo jedna vrsta odgovora njima da ne pokušavaju prisiljavati svoju djecu da konvertiraju na islam. Štaviše, muslimani se rukovode ajetima kao što su: “I reci: ‘Istina dolazi od Gospodara vašeg, pa ko hoće – neka vjeruje, a ko hoće – neka ne vjeruje!’ (El‐Kehf, 29); kao i: “Reci: ‘O vi nevjernici! Ja se neću klanjati onima kojima se vi klanjate, a ni vi se nećete klanjati Onome kome se ja klanjam; Ja se nisam klanjao onima kojima ste se vi klanjali, a i vi se niste klanjali Onome kome se ja klanjam A vama – vaša vjeram, a meni – moja!” (El‐Kafirun, 1‐6) Božija transcendentnost Također kažete da “za muslimansko učenje, Bog je apsolutno transcendentan,” što predstavlja jednu simplifikaciju koja može odvesti ukrivo. k*r’an kaže: “Njemu ništa nije slično (Eš‐Šura, 11), ali također ističe: “Allah je svjetlo nebesa i Zemlje!” (En‐Nur, 35), “Mi smo njemu bliži od vratne žile kucavice. (Qaf, 16), kao i “On je Prvi i Posljednji, i Vidljivi i Nevidljivi; i On zna sve.” (El‐Hadid, 3), i “On je s vama gdje god bili.”(El‐ Hadid, 4), i “Kuda god se okrenete, pa – tamo je Allahovo Lice (Strana) (El‐ Bekara, 115) Također, dozvolite da se prisjetimo Poslanikove izreke, koja kaže da Bog kaže: “Kada ga zavolim (roba koji me obožava), Ja sam sluh kojim on čuje, vid kojim on vidi, i ruka kojom on hvata, i stopalo kojim hoda.” (Sahihu‐ l‐Buhari, br. 6502, Kitabu‐r‐riqaq). U islamskoj duhovnoj, teološkoj i filozofskoj tradiciji mislilac kojeg ste spomenuli, Ibn Hazm (u. 1069. godine), je vrijedna, ali prilično marginalna ličnost, pripadala je zahirijskoj pravnoj školi koju danas ne slijedi niko u islamskom svijetu. Ako se traže klasične formulacije doktrine trasncendencije, muslimanima su mnogo važnije ličnosti 3 poput El‐Gazzalija (u. 1111. godine), i drugih koji su daleko utjecajniji i reprezentativniji u oblasti islamskog vjerovanja od Ibn Hazma. Naveli ste argument da zbog toga što je car “pod utjecajem grčke filozofije” da mu je ideja da “Bog ne voli krv” “samo‐evidentna” naspram koje je muslimansko učenje postavljeno kao suprotan primjer. Kazati da za muslimane “Božija Volja nije ograničena ni jednom od naših kategorija” također predstavlja jednu simplifikaciju koja može odvesti pogrješnom razumijevanju. Bog ima mnogo Imena u islamu, uključujući i ona kao što su: Milostivi, Pravedni, Onaj koji sve vidi, Onaj koji sve čuje, Sveznajući, Onaj koji voli, Blagi. Potpuno uvjerenje muslimana u Božiju Jednotu i u to da “Njemu niko ravan nije” (El‐Ihlas, 4), nije muslimane navela da poriču Božije pridavanje atributa ovih kvaliteta Sebi i (nekim) od Njegovih stvorenja, (ostavljajući sada postrani pomen “kategorija”, termin koji u ovom kontekstu zahtijeva duže razjašnjenje). Pošto se ovo tiče Njegove Volje, zaključiti da muslimani vjeruju u prevrtljivog Boga koji može ili ne može narediti nam zlo, čini zaboravljanje onog što Bog kaže u k*r’anu: “Allah zahtijeva da se svačije pravo poštuje, dobro čini, i da se bližnjima udjeljuje, a razvrat i sve što je odvratno i nasilje zabranjuje; da pouku primite, On vas savjetuje.” (En‐Nahl, 90). To jednako znači zaboraviti da Bog kaže u k*r’anu: “On je sebi propisao da bude milostiv.” (El‐En’am, 12, vidi također 6:54), i to da Bog kaže u k*r’anu: “Milost moja obuhvata sve.” (El‐A’raf, 156). Riječ za milost, rahmet, može, također, biti prevedana kao ljubav, dobrota i suosjećanje. Od ove riječi rahmet, dolazi sveta formula koju muslimani svakodnevno koriste: “U ime Allaha Milostivog, Samilosnog.” Nije li samo‐evidento da je prolijevanje nevine krvi protivno milosti i suosjećanju? Upotreba razuma Islamska tradicija je bogata istraživanjima prirode ljudske inteligencije i njenog odnosa spram Božije Prirode i Njegove Volje, u što spadaju i pitanja šta je to samo‐evidentno, a šta nije. Međutim, 4 dihotomija između “razuma”, s jedne strane, i “vjere”, s druge, ne postoji u potpuno istoj formi u islamskoj misli. Naprotiv, muslimani su na svoj vlastiti način izgradili odnos sa snagom i ograničenjima ljudske inteligencije, prepoznajući jednu hijerarhiju znanja u kojoj razum zauzima ključno mjesto. Postoje dva ekstremna stajališta koja je islamska intelektualna tradicija uspjela izbjeći: jedno je učiniti analitički um konačnim odrediteljem istine, i drugo je poricati snagu ljudskog razumijevanja u tretiranju konačnih pitanja. Još važnije, u svojim najzrelijim i najumjerenijim oblicima intelektualna otkrovenja muslimana kroz stoljeća su zadržala sukladnost između Istina k*r’anske objave i zahtjeva ljudske inteligencije, bez žrtvovanja jednog zarad drugog. Bog kaže: “Mi ćemo im pružati dokaze Naše u prostranstvima svemirskim, a i u njima samim, dok im ne bude sasvim jasno da je k*r’an istina. (Fussilet, 53). Sam razum je jedan od mnogih znakova unutar nas, o kojem nas Bog poziva da razmišljamo, i da njim razmišljamo, kao put saznavanja istine. Šta je “sveti rat”? Željeli bismo istaći da je “sveti rat” termin koji ne postoji u muslimanskim jezicima. Džihad, mora se naglasiti, znači borbu, a posebice borbu na Božijem Putu. Ova borba može biti u mnogo oblika, uključujući i korištenje sile. Premda džihad može biti svet u smislu toga da je usmjeren ka svetom idealu, on nije neizbježno “rat.” Štaviše, vrijedno je napomenuti da Manuel II Paleolog kaže da je “nasilje” suprotno Božijoj prirodi, pošto je sam Krist koristio nasilje protiv mjenjača novca u hramu, i kazao “Ne mislite da sam ja došao da na Zemlju mir donesem; Nisam došao da donesem mir, već sablju…” (Matej, 34‐36). Kada je Bog potopio faraona, da li je on činio akt protivan Njegovoj Vlastitoj Prirodi? Vjerovatno je car mislio kazati da su okrutnost, brutalnost i agresija protivni Božijoj Volji, u slučaju kojem bi ga klasično i tradicionalno pravo o džihadu u islamu upotpunosti podržalo. Vi kažete da je “car naravno znao odredbe, koje su se kasnije razvile i zapisane u k*r’anu, a tiču se svetog rata.” Međutim, kao što smo gore naglasili, a tiče se ajeta “Nema prisile u vjeri”, gorespomenute naredbe nisu nikako kasnije naravi. Štaviše, careve izjave o nasilnoj konverziji pokazuju da on nije znao šta te naredbe predstavljaju i šta su uvijek bile. Pouzdana i tradicionalna islamska pravila o ratu mogu biti sumirana u slijedećim principima: 1. Osobe koje ne učestvuju u borbi nisu dozvoljeni i legitimni ciljevi. Ovo je eksplicitno mnogo puta naglašeno od strane Poslanika, njegovih drugova i učene tradicije koja datira sve od tog vremena. 2. Samo vjersko uvjerenje ne čini nikoga objektom napada. Izvorna muslimanska zajednica se borila protiv pagana koji su ih istjerali iz njihovih domova, proganjali, ugnjetavali i ubijali. Nakon tog vremena, islamska osvajanja su bila političke naravi. 3. Muslimani mogu i trebaju živjeti mirno sa svojim susjedima. “Ako oni budu skloni miru, budi i ti sklon i pouzdaj se u Allaha”. (El‐ Enfal, 61). Međutim, ovo ne isključuje legitimnu samoodbranu i održanje suvereniteta. Muslimani su obavezni poštivati ova pravila u istoj mjeri u kojoj su obavezni ne činiti krađu i prostituciju. Ako vjera regulira pravila rata i opisuje okolnosti u kojima je on neophodan i pravedan, to ne čini tu vjeru sklonom ratu, ništa više od toga što reguliranje seksualnosti čini neku vjeru promiskuitetnom. Ako su neki odbacili dugu i ustabiljenu tradiciju zarad utopijskih snova gdje cilj opravdava sredstvo, oni su to učinili na svoju vlastitu odgovornost i bez odobrenja Boga, Njegovog Poslanika ili učene tradicije. Bog u Časnom k*r’anu kaže: “Neka vas mržnja koju prema nekim ljudima nosite nikako ne navede da nepravedni budete! Pravedni budite, to je najbliže čestitosti.” (El‐Maide, 8). U kontekstu ovog moramo kazati da je ubistvo 17. septembra, nevine katoličke redovnice u Somaliji – i bilo koja druga slična djela samovolje, individualno nasilje – ‘kao izraz reagiranja’ na vaše predavanje na Univerzitetu Regensburg, u potpunosti neislamsko i mi u potpunosti osuđujemo takva djela. Prisilno preobraćenje (konverzija) Poimanje da je muslimanima naređeno da šire svoju vjeru “sabljom” ili da se ustvari islam uveliko širio “sabljom” ne odgovara istini. Uistinu, kao politički entitet islam je dijelom proširen kao rezultat osvajanja, ali veći dio njegove ekspanzije došao je kao rezultat propovijedanja i misionarske aktivnosti. Islamsko učenje ne propisuje da osvojena stanovništva budu prisiljena ili nagnana na preobraćenje. Uistinu su mnoga od prvih područja osvojenih od strane muslimana ostala stoljećima preovladavajuće nemuslimanska. Da su muslimani željeli konvertirati sve ostale silom, ne bi ostala niti jedna crkva ili sinagoga bilo gdje u Islamskom svijetu. Naredba “Nema prisile u vjeri” danas znači ono što je i onda značila. Puka činjenica da je neka osoba nemusliman nikada nije bila legitimni casus belli u islamskom pravu ili vjerovanju. Što se tiče pravila ratovanja, historija pokazuje da su neki muslimani narušili islamske postulate koji se tiču prisilne konverzije i tretmana drugih vjerskih zajednice, ali historija, također, pokazuje da su ovi slučajevi umnogome izuzeci koji nisu činili pravilo. Bez sumnje se slažemo da prisiljavanje drugih da vjeruju – ako je takva stvar uistinu uopće moguća – nije Bogu ugodna i da Boga ne raduje prolijevanje krvi. Uistinu, vjerujemo, a muslimani su uvijek vjerovali, da “ako neko ubije nekoga koji nije ubio nikoga, ili onoga koji na zemlji nered ne čini – kao da je sve ljude poubijao.” (El‐Maide, 32). Nešto novo? Spomenuli ste carevu tvrdnju da “ništa novo” nije donio Poslanik osim “zla i neljudskosti, kao što je njegova naredba da sabljom širi vjeru koju je propovijedao.” Šta je car propustio shvatiti – pored činjenice (kao što je gore spomenuto) da takva naredba nikad nije postojala u islamu – jeste da Poslanik nikada nije tvrdio da donosi ništa fundamentalno novo. Bog kaže u Časnom k*r’anu: “Tebi se (Muhammede) neće reći ništa što već nije rečeno poslanicima prije tebe.” (Fussilet, 43), kao i: “Reci: ‘Ja nisam prvi poslanik i ne znam šta će biti sa mnom ili s vama; ja slijedim samo ono što mi se objavljuje i samo sam dužan da otvoreno opominjem.” (El‐Ahkaf, 9). Stoga vjera u Jednog Boga nije vlasništvo niti jedne vjerske zajednice. Prema islamskom vjerovanju, svi istinski poslanici su propovijedali istu istinu različitim narodima u različitim vremenima. Zakoni su mogli biti različiti, ali istina je nepromjenjiva. “Eksperti” Na jednom mjestu se pozivate, dočim, nespecifizirano, na “eksperte” (iz oblasti islama), ustvari citirate dva katolička učenjaka poimenice, profesora Teodora Hurija (Adel Theodore Khoury) i (vanrednog profesora) Rogera Arnaldeza. Dovolno je ovdje kazati da premda mnogi muslimani smatraju da postoji dobronamjernih nemuslimana i katolika koji uistinu mogu biti smatrani “ekspertima” iz oblasti islama, muslimani nisu, po našem saznanju, priznali takvu “eksperturu” osobama na koje ste se pozvali, ili ih priznali da predstavljaju muslimane ili njihova gledišta. 25. septembra, 2006. godine, ponovili ste vašu značajnu izjavu rečenu u Kolonji (Cologne), 20. augusta, 2005. godine da “Međureligijski i međukulturalni dijalog između kršćana i muslimana ne može biti sveden na nešto što je dodatni izbor. To je, ustvari, esencijalna neophodnost, o kojoj u velikoj mjeri ovisi naša budućnost.” Premda se upotpunosti slažemo s vama, smatramo da veliki dio predmeta međureligijskog dijaloga čini iskazivanje napora da se saslušaju i razmotre glasovi onih s kojima dijalog vodimo, a ne samo onih s kojima se mi slažemo. * * * Kršćanstvo i islam Kršćanstvo i islam su najveća i druga najveća religija u svijetu, kao i u historiji. Kršćani i muslimani, po podacima, čine preko jedne trećine, te preko jedne petine čovječanstva, ponaosob. Zajedno oni čine više od 55 procenata svjetskog stanovništva, što čini odnose između ove dvije vjerske zajednice najvažnijim faktorom u doprinosu istinskom miru širom svijeta. Kao vođa preko milijarde katolika i moralni primjer za mnoge druge širom zemaljske kugle, vaš je glas jedan od najutjecajniji u nastavku da se ovaj odnos pokrene u smjeru uzajamnog razumijevanja. Dijelimo vašu želju za otvoren i iskren dijalog, te shvatamo njegovu važnost u sve više međusobno povezanom svijetu. Na ovom iskrenom i otvorenom dijalogu, nadamo se, nastaviti izgrađivati mirne i prijateljske odnose zasnovane na uzajamnom poštovanju, pravdi i onome što je zajedničko u biti naše zajedničke ibrahimovske tradicije, posebice “dvije najveće zapovijedi” iskazane u Evanđelju po Marku (12:29‐31), te u drugačijem obliku u Evanđelju po Mateju (22:37‐40), da je “Naš Gospodar Bog je Jedan Gospodar; / i volite Gospodara vašeg Boga svim vašim srcem, svom vašom dušom, i svim vašim razumijevanjem, i svom vašom snagom,” ovo je prva naredba. / A druga naredba je upravo ovakva: “Volite vašeg susjeda kao sebe. Nema niti jedne druge zapovjedi veće od ove.” Muslimani isto tako cijene slijedeće riječi Drugog vatikanskog sabora: “Crkva drži visoko poštovanje prema muslimanima. Oni obožavaju Boga, koji je jedan, živući i samoopstojeći, milostivi i svemoćni, Stvoritelj nebesa i zemlje, koji je također govorio ljudskom rodu. Oni se trude pokoriti se bezrezervno skrivenim odredbama Božijim, kao što se Abraham pokorio Božijem planu, s čijom vjerom muslimani iznimno vežu svoju vlastitu. Premda ga ne priznaju kao Boga, poštuju Isusa kao poslanika; njegovu djevicu Majku oni također poštuju, pa čak nekada skrušeno zazivaju. Nadalje, oni iščekuju Sudnji dan i nagradu Božiju koja će uslijediti nakon oživljenja mrtvih. Iz ovog razloga oni visoko poštivaju častan život i obožavaju Boga posebice na način molitve, udjeljivanja i posta.” (Nostra Aetate, 28. oktobar, 1965.) Jednako i riječi pape Ivana Pavla II, kojem mnogi muslimani daju visoku važnost i poštovanje: “Mi kršćani s radošću priznajemo vjerske vrijednosti koje imamo zajedničke s islamom. Danas bih želio ponoviti ono što sam kazao mladim muslimanima prije nekoliko godina u Kazablanci: “Mi vjerujemo u istog Boga, jednog Boga, živućeg Boga, Boga koji je stvorio svijet i koji Svoja stvorenja vodi ka njihovoj savršenosti.” (Insegnamenti, VIII/2, 1985, str. 497, navedeno za vrijeme generalne audijencije, 5. maja, 1999. godine). Muslimani, također, cijene vaš lični izražaj žaljenja koji je bez presedana, i vaše razjašnjenje i uvjerenje (17. septembra) da vaš citat ne izražava vaše vlastito mišljenje, kao i potvrdu državnog sekretara kardinala Tarcisio Bertonea (16. septembra, koncilskog dokumenta Nostra Aetate. Konačno, muslimani cijene da ste (25. septembra) ispred grupe okupljenih ambasadora iz muslimanskih zemalja izrazili “potpuno i duboko poštovanje prema svim muslimanima”. Nadamo se da ćemo svi mi izbjeći grješke iz prošlosti i živjeti zajedno u budućnosti u miru, uzajamnom prihvaćanju i poštovanju. Sva hvala pripada Bogu, i nema moći i snage niko osim Boga. POTPISANI (abecednim redom) 1. NJ. E. Učenjak Abdullah bin Mahfuz bin Bayyah Profesor, Univerzitet King Abdu‐l‐Aziz, Saudijska Arabija Bivši potpredsjednik; ministar pravde, ministar obrazovanja, ministar za vjerska pitanja, Mauritanija 2. Profesor Dr. Učenjak Muhammad Sa‘id Ramadan El‐Buti Dekan Odsjeka za vjeru, Univerzitet u Damasku, Sirija. 3. Prof. Dr. Mustafa Çagrıcı Vrhovni muftija Istanbula 4. NJ.E. Šejh Professor Dr. Mustafa Cerić Vrhovni muftija i Reisu‐l‐ulema IZ Bosne i Hercegovine 5. NJ. E. Šejh Ravil Gainutdin Vrhovni muftija Rusije 6. NJ. E. Šejh Nedžad Grabus Vrhovni muftija Slovenije 7. Šejh El‐Habib Ali Mešhur bin Muhammad bin Salim bin Hafiz Imam Tarim džamije i predsjednik Vijeća za fetve, Tarim, Jemen 8. Šejh El‐Habib Omer bin Muhammed bin Salim bin Hafiz Dekan,Daru‐l‐ Mustafa, Tarim,Jemen 9. Profesor Dr. Faruk Hamada Profesor hadisa, Univerzitet Muhammed V, Maroko 10. Šejh Hamza Jusuf Hanson Osnivač i direktor, Instituta Zejtuna,Kalifornija,SAD 11. NJ. E. Šejh Dr. Ahmed Badruddin Hassun Vrhovni muftija Republike Sirije 12. Dr. Šejh Izzuddin Ibrahim Savjetnik za kulturu, Ured premijera, Ujedinjeni Arapski Emirati 13. NJ. E. Profesor Dr. Omar Džah Sekretar Vijeća muslimanskih učenjaka, Gambija Profesor islamske civilizacije i misli, Univerzitet u Gambiji 14. Šejh El‐Habib Ali Zejnu‐l‐abidin El‐Džifri Osnivač i direktor, Institut Taba, Ujedinjeni Arapski Emirati 15. NJ. E. Šejh Professor Dr. Ali Džumu‘a Vrhovni muftija Republike Egipat 16. Profesor Dr. Abla Muhammed Kahlavi Dekan fakulteta islamskih i arapskih studija, Univerzitet El‐Azhar, Egipat 17. Professor Dr. Mouhammed Hašim Kemali Dekan, Međunarodni institut za islamsku misao i civilizaciju, (ISTAC),Malezija Profesor islamskog prava i jurisprudencije, Međunarodni islamski univerzitet, Malezija 18. Šejh Nuh HaMim Keller Šejh Šazilijskog reda i viši član Alu‐l‐Bejt Instituta za islamsku misao (Jordan), SAD. 19. NJ. E. Šejh Ahmed El‐Halili Vrhovni muftija Sultanata Oman 20. Šejh Dr. Ahmed Kubejsi Osnivač Organizacije uleme, Irak 21. Učenjak Šejh Muhammed bin Muhammed El‐Mensuri Visoki autoritet (Merdža’) zejdijskih muslimana,Jemen 22. Šejh Ebu Bekr Ahmed El‐Milibari Generalni sekretar Asocijacije Ehlu‐s‐sunne, Indija 23. NJ. E. Dr. Mevla Abdu‐l‐Kebir El‐Alevi El‐Mudgari Generalni direktor agencije Bejtu Mali‐l‐Kuds Eš‐Šerif Bivši ministar za vjerska pitanja, Maroko 24. NJ. E. Šejh Ahmed Hesjim Muzadi Generalni sekretar Nahdatu‐l‐Ulema, Indonezija 25. NJ.E. Profesor Dr. Sejjid Husein Nasr Univerzitetski profesor islamskih studija, Univerzitet George Washington, Washington D.C, SAD 26. NJ. E. Šejh Ševko Omerbašić Vrhovni muftija Hrvatske 27. Nj.E. Dr. Muhammed Abdulgaffar Eš‐Šerif Generalni sekretar Ministarstva za vjerska pitanja, Kuvajt 28. Dr. Muhammed Alvani Eš‐Šerif Direktor Evropske akademije za islamsku kulturu i nauku, Brisel, Belgija 29. Šejh M. Ikbal Sullam Zamjenik generalnog sekretara Nahdatu‐l‐Ulema, Indonezija 30. Šejh Dr. Tarik Suvejdan Generalni direktor satelitskog kanala “Risalah” 31. Professor Dr. NJ. K. V. Princ Gazi bin Muhammed bin Talal Predsjednik vijeća Alu‐l‐Bejt Instituta za islamsku misao, Jordan 32. NJ. E. Ajetullah Muhammed Ali Tashiri Generalni sekretar Svjetske skupštine za zbližavanje islamskih škola mišljenja (WAPIST), Iran 33. NJ. E. Šejh Naim Trnava Vrhovni muftija Kosova 34. NJ. E. Dr. Abdulaziz Osman Et‐Tuvejdžiri Generalni direktor Organizacije za Islamsko obrazovanje, nauku i kulturu (ISESCO), Maroko 35. NJ. E. Muftija Muhammed Teki Osmani Zamjenik predsjednika,Daru‐l‐ulum, Karači, Pakistan 36. NJ. E. Šejh Muhammed Es‐Sadik Muhammed Jusuf Vrhovni muftija Uzbekistana 37. Šejh Abdu‐l‐Hakim Murad Winter Predavač islamskih nauka na katedri Šejh Zayed, Duhovna škola, Univerzitet Kembridž, Velika Britanija Direktor Muslimanskog akademskog povjerenstva, Velika Britanija 38. NJ. E. Šejh Muamer Zukorlić Muftija Sandžaka, Srbija Prijevod: M. Kovač OVA,AKO SE PROCITA VNIMATELNO,MISLAM DEKA E POVECE OD DOVOLNO DA NI GI RAZJASNI SITE DILEMI. Se izvinuvam sto na Bosanski go postirav tekstot.  Изменето од Omer El Faruk - 13.Февруари.2008 во 15:54 |
|
|
|
|
the king
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Регистриран: 03.Август.2007 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 458 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 15:54 |
izvini zidarski no muhammed ne bil del od taa imperija, taa imperija se slucila mnogu godini posle nego... i tie dosle do spanija i portugalija no ako se borele za verata i sakale da go sirat so toa hristijanstvoto denes spania i portugalija ke bea islamski drzavi, no kako sto gledame ovie dve drzavi se protiv islamot, sto e fakt. tie odele vo osvojuvanje onaka kako sto odel i cezar i aleksandar i site poznati vojskovodci i ne ja nametnuvale svojata vera tuku postojat fakti deka tie mu gi ostavale i zakonite koi tie gi imale pred toa.. tie ednostavno samo gi osloboduvale od imperatorot... |
|
|
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
|
|
|
|
|
Omer El Faruk
Сениор
Регистриран: 31.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 997 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 15:57 |
|
Obrnete vnimanie na ovoj del od gorniot citat:
Poimanje da je muslimanima naređeno da šire svoju vjeru “sabljom” ili da se ustvari islam uveliko širio “sabljom” ne odgovara istini. Uistinu, kao politički entitet islam je dijelom proširen kao rezultat osvajanja, ali veći dio njegove ekspanzije došao je kao rezultat propovijedanja i misionarske aktivnosti. Islamsko učenje ne propisuje da osvojena stanovništva budu prisiljena ili nagnana na preobraćenje. |
|
|
|
|
zidarski
Сениор
Регистриран: 17.Декември.2007 Статус: Офлајн Поени: 4385 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 13.Февруари.2008 во 16:10 |
|
**********
1. Osobe koje ne učestvuju u borbi nisu dozvoljeni i legitimni ciljevi. Ovo je eksplicitno mnogo puta naglašeno od strane Poslanika, njegovih drugova i učene tradicije koja datira sve od tog vremena. 2. Samo vjersko uvjerenje ne čini nikoga objektom napada. Izvorna muslimanska zajednica se borila protiv pagana koji su ih istjerali iz njihovih domova, proganjali, ugnjetavali i ubijali. Nakon tog vremena, islamska osvajanja su bila političke naravi. 3. Muslimani mogu i trebaju živjeti mirno sa svojim susjedima. “Ako oni budu skloni miru, budi i ti sklon i pouzdaj se u Allaha”. (El‐ Enfal, 61). Međutim, ovo ne isključuje legitimnu samoodbranu i održanje suvereniteta. ********** Ovoj del jasno gi postavuva pravilata na primena na sila, do tuka e jasno. Odnosno - celo vreme vo ovaa diskusija e jasno deka Islamot, odnosno Verata ne se shireni so sila! Toa ne go osporuvam! ********** Uistinu, kao politički entitet islam je dijelom proširen kao rezultat osvajanja, ali veći dio njegove ekspanzije došao je kao rezultat propovijedanja i misionarske aktivnosti. ********** Toa shto e ovde iskazhano i shto generalno e prashanje vo celava diskusija e - zoshto drzhavata na Arapite se shiri preku osvojuvanje (soodvetno preku vojna)? k*ranot dava jasni pravila i jasni instrukcii deka ne smee da se koristi sila dokolku taa e nasochena kon osvojuvanje. Dali toa znachi deka arapite koi osvojuvale ne go pochituvale k*ranot?! Ako ne sum vo pravo so ovaa konstatacija, togash kakvo e objasnuvanjeto za nivnite osvojuvanja? King napravi analogija so osvojuvanjata na Cezar i ostanatite... da, tokmu taka e... no, Cezar nemal vera koja mu velela deka ne treba da primenuva sila ako ne e napadnat, naprotiv - negovata vera uchela deka treba da se osvojuva. k*ranot uchi deka ne treba da se osvojuva, a toa e napraveno. Odnosno, vo kontekst na tekstot shto Omer go objavi (odlichen tekst inaku!) - kako kje se objasni politichkoto osvojuvanje koga e toa vo sprotivnost so verskoto pravilo? |
|
|
|
|
Внеси реплика
|
страница <1234 8> |
Tweet
|
| Скок до | Овластувања Вие не може да внесувате нови теми на форумот Вие не може да одговарате на теми на форумот Вие не може да ги бришете вашите пораки од форумот Вие не може да ги менувате вашите пораки од форумот Вие не може да креирате анкета на форумот Вие не може да гласате на форумот |
Опции за темата
postariot brat напиша: