Смрт

Се плашам од смртта, и од болка, и од болката што останува со смртта. Уф тешка тема

Se sl*gam vo potpolnost so tebe,toa i jas go kazuvav samo izgleda nerazbirlivo pa nekoi nemozea da me razberat.
Od smrta se plasat samo slabite,sebicnite.
AKO ZNAES DA ZIVEES KE ZNAES I DA UMRES.

Не се согласувам дека од смртта се плашат слабите и себичните...Мислам дека секој човек носи во себе одредена доза на страв од смртта,сакале ние тоа да го признаеме или не,а тоа,спрема мене, е нормално.

Можеби не ми е страв од смртта како чин,од умирањето, колку што ме плаши неизвесноста-што потоа...што се случува со нас...со свеста,со духот,со чувствата.

Се плашам од смртта...го сакам животот...кој не сака да живее...како што храбро се пробивам низ него,верувам дека и кога ќе дојде крајот,и тогаш ќе бидам храбра...До тогаш,максимално ќе се потрудам што подолго да ја одолжам таа обврска кон мајката природа

ne se plasham od smrtta..sekoj shto se rodil mora da umre
taka i jas...sega nekoj porano,nekoj podocna no barem da ima red..a nema red......se plasham od zivotot shto tece i koj sekoj den ni nosi novi iskushenija koi morame da gi ziveeme..smrtta ke dojde i mozebi nema ni da ja setam,ako moze da se seti....

taka be biba ednostavno prifati deka mora da te stigne i tolku..shto ima drugo da se razmisluva za smrtta..ko ke dojde neka dojde,vratata i e otvorena.....ke ja sprecish so toa shto ke se plashish od nea..ne...

ne sedam pozadi vrata biba...shto i da se slucuva tuka sum i probuvam so se shto nosi da se spravam.....
a tebe te plashel cinot...mislish na doaganjeto na smrtta i vo kakov oblik ke dojde????

pa ako pocnesh taka za neizvesnosta da mislish,treba i za se drugo da ti se usvituva mozokot....shto saka neka sledi,ama ic ne mi e gajle....