Кој ќе оди во рајот?

OK, ako i greshnite odat vo Rajot, togash nisto ne gi sprechuva da ne bidat greshni, neli ?

efendija, zboruvam za vernicite, a ne za nevernicite. Bidejki ne postoi 100% vernik (ispravime ako gresham) izlaga deka sekoj vernik ke odi vo Rajot. Eden ke greshi vo edno drug vo drugo. Eden ke podlazhuva, drug ke potpivnuva, tret ke odi so tugji zheni, chetvrt ke bide za nikade, ama ke se pokae... so eden zbor, sekoj si ima po nekoj grev i site ke otidat vo Rajot.

Ako ne e taka, togash dzhabe sonuvate za Raj, bidejki site ste pomalu ili poveke greshni i spored toa NIKOJ nema da otide na vetenoto mesto.

Chisto kako solza. Nema mesto za diskusija.

Изменето од Messenger - 19.Јануари.2008 во 01:42

A koi se tie razliki vo Rajot ? Jas mislev deka Rajot e edno zaednichko mesto, rasjka gradina, kade site se zaedno i ne se ogranicheni so ogradi ili propisi. Pa, neli toa e Raj ?

Suma sumarum, site vernici odat vo Raj, pa zatoa ne si stiskajte tolku dusha. Ako mozhelo vinoto da bide halal za Isus, mozhe barem po malu da bide i za nas. Osobeno ako e dobro i ako ne pieme premnogu... i ako se napieme vaka zaedno, kako dobro drushtvo...

Изменето од Messenger - 19.Јануари.2008 во 01:48

A koi se tie razliki vo Rajot ? Jas mislev deka Rajot e edno zaednichko mesto, rasjka gradina, kade site se zaedno i ne se ogranicheni so ogradi ili propisi. Pa, neli toa e Raj ?  

 Ako mozhelo vinoto da bide halal za Isus, mozhe barem po malu da bide i za nas. Osobeno ako e dobro i ako ne pieme premnogu... i ako se napieme vaka zaedno, kako dobro drushtvo...  

Znam deka dr.Mustafa Mahmud ne go bendisuvas mnogu messenger,no ete pak ce ti postiram negovo viduvanje za Pekolot I Rajot,pa ti samiot odberi si go mestoto!

ЏЕННЕТ И ЏЕХЕННЕМ
(Извадок од ДИЈАЛОГ СО ПРИЈАТЕЛОТ НЕВЕРНИК)


Овој пат пријателот беше потполно сигурен во себе.

Започна говорејќи полека:


Како ќе не казни Бог, а Тој е Сеопшт- Доброчинител- Милозлив, за грев со ограничено траење со вечна казна (...тие вечно ќе останат во џехеннемот)? Кои сме ние и што претставуваме во однос на Божјата големина, за да ни се свети со таква освета. Човекот е само атом во вселената и во однос на Божјата големина значи нешто ситно и безвредно, т.е. не значи ништо.

Исправајќи ги претпоставките на пријателот, почнуваме :

Прво-не сме ние атом ниту прашка во вселената. Таква е само нашата положба кај Бога. Напротив таа е важна и значајна. Зарем не е Тој оној што не вдахнал со дел од Својот дух? Нели ни се поклонија анѓелите (мелеците)? Нели ни ги вети наследствата на небата и земјата и кажа:

„Навистина ги одликувавме синовите Адемови и им дадовме да патуваат по морето и по копното. Ги опскрбивме со најубаво и високо ги одликувавме при многу Наши суштества” (Ел-Исра, 70).

Во нас значи има боженствен дух.

Во однос на вселената, ние не сме трошка ни атом. Ние така изгледаме кога се гледаат нашите тела во нејзинот простор.

Но, зарем ние не ја опфаќаме целата вселена со нашиот ум, појмувајќи ги законите, кои владеат во него. Благодарејќи на ова астронаутот се спушта на Месечината, потврдувајќи ја точноста на нашето знаење. Зарем ова не докажува дека ние, гледајќ на нашиот дух, сме поголеми од вселената и дека го поседуваме? Затоа поетот имал право кога кажа.: „И мислиш дека си мало тело, а во тебе е содржан најголемиот свет”.

Човекот е, како што велат суфиите, сеопфатна книга, а вселената се нејзините страници.

Човекот значи е голем и важен : тој во себе носи Божји дух. И неговото работење мора да биде пресметано.

Што се однесува до приговорот во врска со казнувањето со вечна казна за нешто што е од ограничено траење (гревот) го цениме тоа за уште една грешка во резонирањето на нашиот доктор. Аллах им вели за вечните казненици, кога побарале да бидат вратени на овој свет, па да работат поинаку:

“...а кога би биле вратени, сигурно повторно би се вратиле на она што им било забрането. Тие навистина се лажговци...” (Ел-Енам, 28), т.е. нивното грешење не е ограничено со време. Тоа е постојано својство кое би се повторувало, како што се гледа од ајетот; а кога би биле вратени, тие сигурно повторно би се вратиле на она што им било забрането. Тие навистина се лажговци. Нивмиот грев не е значи некаков моментен пад или ситуација во која се нашле. За нив Аллах џ.ш. вели на едно друго место во к*р’анот:


„Тој ден кога Аллах ќе ги проживее сите тие на Него ќе му се колнат и ќе сметаат дека со тоа нешто постигнале и здобилее Тие навистина се лажговци” (Ел-Муџаделе, 18).

Од наведениот ајет се назира еден друг вид на одлучност и предизвик од страна на казнетите, кој оди до таму да тие се соочуват со Аллах џ.ш. со своите лаги и лажни заклетви и тоа на денот на пресметувањата, на денот кога ќе бидат кренати сите завеси. Тоа е знак на крајно насилство. Не сме овде веќе со грев со ограничено траење, туку пред грев чие траење е вечно и пред душа која во себе носи вечно зло. Оттука и вечната казна за нив. За тоа јасно зборува и ајетот од к*р’анот:

„И тие нема да излезат од џехеннем” (Ел-Бекаре,168). А Ибн Ареби вели:„Милоста за овие е што ќе се навикнат на огинот. И таа во пеколот ќе им биде погодна средина”.

Без сомнеж постои сродност помеѓу злобните души и огинот. Некои од нив се всушност факели од завист, љубомора, омраза, страст, сите својства на огинот. Ниту еден миг не се, а да не распламнат војна и разгорат огин, зошто огинот е нивно скривалиште и нивна природа. И на таквите души одредиште ќе им биде џехеннемот, кој е праведен за нив. Тоа е поставување на работите на вистинско место. Кога по некаков случај на таквите души џеннетот би им бил засолниште, тие не би го почувствувале(не би им одговарал).

Зарем тие не одбиле спокој на земјата?

Треба џеннетот и џехеннемот да се разберат во најширока смисла. Огинот во пеколот не е согорителен. Спалувањето на него не е како на овој свет. Бог вели деке неверниците се казнети со џехеннемскиот огин и во него ќе се колнат едни со други. Во неа постои стебло кое дава плод. Тоа стебло се вика Зеккум. Со корења до дното на џехеннемот. Постои и џехеннемска вода која ќе биде пијалок на казнетите.

Тој огин во кој се наоѓа стебло и во кој има вода, секако е нешто поразличен од овосветскиот.

„Кога еден народ ќе влезе во огинот ќе ја проколнува сестрата. И конечно кога во џехеннемот ќе се испособерат сите, последната ќе и каже на првата:- „Наш Создателу, овие не одведоа во заблуда, па дај им двојна казна!-Бог на тоа ќе каже-Секој ќе има двојна казна, но вие тоа не го знаете” (Ел-Е’араф, 38). И тие во џеххенемот, а тоа е ватра, ќе зборуваат.

(“...чиво е гориво луѓето и камењата?”)(Ел-Бекаре,24).

Огинот за кој досега стана збор спаѓа во гајбот на нештата. Она што е кажано за него е само симболично.

Не смее ова да се разбере така како ние да ги одрекуваме телесноста и сетилноста, а ја признаваме душевната казна. Телесната казна постои и не е дозволено во неа да се сомнева. Ние веруваме во нејзиното постоење. Ние само тврдиме дека дека поединечностите на тоа страдање и нејзиниот начин и сите детални описи , сепак ни се потполно непознати и неспознајни. По она како к*р’анските показанија ни се претставуваат можеме да заклучиме дека тоа не е вообичаениот огин за кој знаеме, какви што ќе бидат и телата што ги знаеме, секако поинаку од овие наши овоземски тела...

Тоа истото се однесува и на џеннетот. Не е тоа пазар на зеленчук, хурми, шипки, грозје...Сите тие к*р’ански описи на џеннетот се всушност симболи и носење на пример и приближување на разбирањето:

„Примерот на џеннетот кој е ветен мутекијам, е во кој се реките, чива вода е со непроменета питкост и реки од млеко, чив вкус не се менува” (Мухаммед, 15). „Пример на џеннет” т.е. ние донесуваме пример со кој сакаме да ти го приближиме разбирањето на џеннетот, а неговата сушност и поединечностите не ни се откриени во детали.

„Па ниедна душа не знае што им е сокриено, што ќе ги развесели нив како награда за она што го сториле”.(Ес-Сеџде, 17).

„..на џеннетот, чија широчина ги опфаќа небото и земјата..”(Али Имран, 133).

Значи, не е можно џеннетот да биде само бавча .

„..и изобилието од овошје, кое никогаш не исчезнува и кое не се забранува” (Ел-Вакиату, 19). Тоа овошје е поинакво од нашето, кое исчезнува и се забранува.. и вино:

„Од него нема да ве боли главата, ниту телото ќе ви слабее” (Ел-Вакиату, 32). Тоа вино е поинакво од нам познатото, кое удира во глава и ја зашеметува главата.

За џеннетлиите к*р’анот вели:

„Ние од нивните гради ја извлековме омразата” (Ел_Е’араф, 43). Овде душите се прочистени на начин кој ни е непознат.


Џеннетот е, исто така, гајб, значи нам непознато нешто. Кога го констатираме ова тогаш со тоа не одрекуваме ниту едно телесно уживање. Ние веруваме дека џехеннемот е телесно и душевно страдање, но она што сакаме овде особено да го подвлечеме е тоа дека поединостите на овој благодет и страдање, како и самиот начин како ќе биде тоа ни се непознати. Џеннетот не е ниту пазар на секакво овоштие и зеленчук, а не е ни џехеннемот печка за пржење на месо.

Казнувањето на Ахиретот не е покажување на сила од страна на Бога џ.ш. над Неговите робови, туку е чистење, претставување, исправање и милост:

„Нема Аллах да ве казни, ако вие Му бидете благодарни и ако верувате” (Ен-Ниса, 147).

Основата е значи неказнувањето.


Аллах џ.ш. нема да го казни вистинскиот верник. Тој ќе го казнува оној кој е суров и кој Го порекнува и за чие упатување не можеле да помогнат сите средства и начини на упатување, запознавање и вразумување:

„И сигурно Ние ќе им дадеме да ја сетат полесната казна пред најголемата, за да се повратат” (Ес-Сеџде, 21).


Божјето одредение е тоа овие да ја сетат полесната казна на овој свет за да се пробудат по долго спиење, да се протресат по долго затапување и дремкање („за да се повратат”).

Ако не помогнат овие средства и ако оној кој го одрекува Бога и понатаму продолжи да го одрекува, тогаш не останува ништо друго освен негово соочување со вистинската казна за да ја спознае .. а запознавањето на Вистината е всушност, милост. Кога Бог би ги оставил во нивното слепило, во нивното незнаење и би ги запоставил, во самата Негова одлука би имало насилство, а Бог е чист од тоа. Изложување на огин на оние кои го заслужиле тоа е навистина внимание кон нив. Бидејќи сите Божји дела се милост. Тој кон оние кои го заслужиле џехеннемот е милозлив на тој начин што им го дал, на тој начин ги поучил. А кон оној што го спознал и верувал милозлив е воведувајќи го во ветениот му џеннет, кој му припаѓа како чест и признание од страна на неговиот Создател и Господар.


„Ќе го казнам со Мојата казна оној кого сакам, но мојата милост опфаќа се” (Ел-Е’арат, 156). Тој значи направил Неговата милост да опфаќа се, па и казната Негова. Да го прашаме сега пријателот дали Бог би бил, по неговото мислење, поправеден ако ги изедначил насилниците со оние на кои насилството им било сторено, убијците со нивните жртви, па сите еднакво ги наградил на оној свет? Дали би било праведно, по мислењето на докторот, да се израмни црното со белото? На оние кои ја исклучуваат Божјата казна им го упатуваме следното прашање: Зарем Бог навистина не не казнува уште на овој свет? Што се староста, болеста, ракот, ако не се казни, но на еден одреден поинаков начин.

Кој е творецот на микробитее? Зарен не е тоа опомена и предупредување дека сме пред Бог кој може да ни прати казна.

Д-р Мустафа Махмуд




Изменето од efendija - 19.Јануари.2008 во 02:00