ФАКТИ ЗА ИСЛАМОТ-ШОК ЗА НЕВЕРНИЦИТЕ

 sard напиша:

Да сето ова изгледа добро, ама човечки погледнато, а не Божји. Во сето ова размислување оној кој размислувал како да не верувал во Бог или како да верува во Бог, но некој далечен Бог. Верува и се потпира на себе и својата самозаштита, а не на Божјата сила и заштита. Како да сака да воспостави некаква ред според своите гледања на природата човекот и светот, но го заборавил факторот на постоењето на Господ кој одредува се што ќе се случи до најмала ситница. Се е одлично ако човек е некој фактор, ама не е, човек не може да се добрани ако Господ не го сочува. Можеби овие правила задоволуваат нечиј земски критериум, ама не Божјиот, небесниот. Не и за христијанинот бидејќи од христијанинот се бара совршенство во љубовта и добрината „бидете совршени како што е совршен вашиот Отец на Небесата“. Во што тогаш се разликува муслиманот од било кој друг на овој свет. Не се ли такви сите луѓе како она кое погоре го опиша. Не постапувале ли така луѓето од памтивек. Што тогаш ново има во однос на она како се однесувале во античка Грција или во денешните племиња во африканските џунгли. Тоа се сосема истите правила. Во што во својата добрина муслиманот е подобар од другите луѓе ако живее според правилата кои ги наведе. 

Odmazda je propisana i za odsijecanje ili oštecenje nekih
dijelova ljudskog tijela.” Mi smo im propisali: glava za glavu, i oko
za oko, i nos za nos, i uho za uho, i zub za zub, a da rane treba
uzvratiti. A onome ko od odmazde odustane, bice mu to od grijeha
iskupljenje. Oni koji ne sude prema onome što je Allah objavio pravi su
nasilnici”. (Maide, 45.).

Ако пак не се живее по Божјите правила ако се живее како останатиот
свет, светот ќе биде срамна крвава претстава на бескрајни војни, каков
и што е. Тоа е трагедијата на правилата кои ги живеат луѓето во светот. Што и ако некоја идеологија го освои светот, која и да е? Што и ако исламот
го освои светот? Внатрешните војувања на разните учења, на разните
фракции, на разните племиња вечно ќе останат. Како што е и во сите
места каде исламот ги одредува вредностите на животот на луѓето. Дали
во некоја исламска земја нема вековни внатрешни војни. Фамилии со
фамилии, племиња со племиња, внатрешни и надворешни војни. Тоа е се исто
како од секогаш што живеел човекот според својата жестока природа.
Секој самоубеден дека е посилен од другиот не гледајќи во својата
глупост дека сите се исто силни, туку само оној кој знае да се победи себе си и својата грешна природа навистина може да биде посилен од другите поради способноста за самоконтрола.

За нападите.
При напад, христијаните имаат право и должност да се бранат (освен
свештенството особено монаштвото кое живее по апсолутни правила).
Многумина погрешно го толкуваат правилото за свртување на другиот
образ. Се работи за лична навреда  (сопствениот образ) да се дозволи и
да се придонесе против сопствената суета, но не и за заштита на
вредностите надвор од себе си, па и себе си бидејќи и ние сме вредност
која некому значи. Ако се случи некој близок да настрада, да не се бара
казна врз извршителот, а КРИВИЧНОТО гонење не е казна заради стореното,
туку мерка да се оневозможи сторителот да продолжи со вршење на
злодела. Христијанинот не треба да бара казна, бидејќи со казна нема
ништо да се подобри. Ако биде возвратено со одмазда за убиството
започнува непрекинат синџир на одмазди. Но христијанинот може да бара
сторителот да биде оневозможен од натамошно вршење на такви дела кои
може да ги повтори врз други луѓе.

32 И ако ги љубите оние, кои ве љубат вас, каква ви е благодарноста? И грешниците ги љубат оние, кои ги љубат нив.

33 И ако им правите добро на оние, кои вам ви прават добро, каква ви е благодарноста? И грешниците го прават истото.

34
И ако им позајмувате на оние, од кои се надевате дека ќе добиете, каква
ви е благодарноста? И грешниците им позајмуваат на грешниците, за да
примат исто толку.

35
Туку, љубете ги своите непријатели, правете им добро и позајмувајте им
без да чекате нешто. И вашата награда ќе биде голема и ќе бидете синови
на Сèвишниот, зашто Тој е благ кон неблагодарните и злите.

36 Бидете милостиви како што и вашиот Татко е милостив.

37 И не судете и нема да бидете судени; и не осудувајте и нема да бидете осудувани. Проштавајте и ќе ви биде простено!

Затоа и христијанскиот идеал е толку светол и величествен. Затоа и живеењето христијански е подвиг кој носи навидум тежина, но и чувство на достоинство на сопствената личност и најважното блискост со Господ. Да се ризикува и да се верува не во својата сила туку во силата на Бога.

Дали ова функционира. Да те потсетам христијанскиот идеал за љубовната жртва кон Бога и другите е најсилно остварен во првите неколку векови. Независно од сите страдања и гонења, наместо Христовото учење да исчезне тоа расне и победува. Можеле и христијаните да употребуваат сила, но и без насилство го освоиле целиот простор каде верата се проповедала. Оние убијците, гонителите станувале христијани. Пред духот на жртвата и љубовта џелати го оставале оружјето и го исповедале Христос за потоа и самите да бидат убивани од други војници заедно со христијаните кои до тој момент биле од нив погубувани. Го постигнал ли некој тоа на таков невидено љубовен начин. Може ли некој да го постигне тоа без Бога. А онаа теорија за Константин ќе видиш колку лесно ќе падне кога ќе зборуваме за тоа. Се проширил ли исламот на таков начин или на истиот начин како и сите други човечки идеологии. Според мене таквата жртва во тоа време била посебно битна бидејќи Господ сакал да го покаже не човечкиот туку Божјиот карактер на христијанското учење како сведоштво за идните генерации. Ниедна идеологија не може да се пофали дека се проширила на начин како христијанската. Можеби некои подоцна нешто да примениле (гандизмот) но никогаш во толкава мера а и под силно влијание на самото христијанство. Ти личи ли ова на било што во човековата историја. Ти личи ли ова на разумско. Не не личи. Неразумна е нашата вера за луѓето, бидејќи не е човечка, туку Божја. Сите други се борат да освојат некого, да поседуваат нешто, но душата на христијанинот е единствено среќна и слободна затоа што не му робува на проклетството на поседувањето. Христијаните ги освојуваат само срцата и тоа на единствениот начин на кој може срцето да се освои. Со љубов. Но прости ни нам, а посебно Бог да ни прости што мнозинството кои денес се нарекуваме христијани не сме способни за да ви ја прикажеме христијанската љубов и да ве приведеме кон Него.

ова е најдобриот пост на Вероисповед во долго долго долго доооооооооооолгоооооо време... 

Внеси реплика	страница <1 13 141516 >
Tweet