Чекајќи го Годо

важи, како ти е поубаво

Ништо чудно; Жил Верн никогаш не ја напуштил Франција а создал толку веродостојни слики на предели од целиот свет. Имал само енциклопедиски информации. Карл Мај никогаш не бил на Дивиот Запад, а создал толку пластини слики во романите за Винету. Имале многу развиена имагинација. Е, тоа е талентот...

Изменето од Andjelina - 07.Октомври.2009 во 00:05

aj ve molam nazad na temava..sega i mene me zainteresiravte..Da bidam iskren jas "Cekajki go Godo" ja nemav ko zadolzitelna lektira..taka da nikogas ne ja ni procitav...Imam mnogu naslovi skladirano u arhivava..ali ne znam zasto taa kniga nikako ne mozese da dojde na red...mozebi poradi ovie muabeto koi bas tuka gi citam ...taka da najubavo ve zamoluvam..moze nekoj da mi kaze vo 3 recenici..za sto vsusnost se raboti vo knigata
..blagodaram odnapred

Еве ме се разбудив , благодарам мајсторче што ми го отстапи објаснувањето но да знаеш не би имала ништо против ти да го стореше тоа

За оние што не ја прочитале книгава( па и за голем дел од оние што ја прочитале) обично звучи досадно и суштината изгледа крајно нелогична. Ова всушност драма, во која се присутни пет лика, но за сите нив знаеме многу малку, а уште помалку знаеме за местото во кое се случува драмата (на сцена има само едно дрво), за времето (не се знае кога е вчера а кога е денес) и некои слични нелогичности кои не се карактеристични за една драма. Главните ликови се двајца другари кои цело време бараат причина да се обесат, тие се неоформени карактери, разговорите им се неповрзани и ништо не се знае за нивното минато. Другите два лика се господар и роб кои го претставуваат општеството поделено на владетели и потчинети. Насловот на книгата е „Чекајќи го Годо„ затоа што тоа е главното дејство во драмата, двајцата другари цело време го чекаат Годо кој на крајот не доаѓа. Годо замисли го како сакаш, како Господ, како надеж, тоа е на некој начин оставено на читателите... Но поентата е, да не дозволиме целиот живот да ни се сведе на чекање.

Интересно во врска со оваа драма е коментарот во новините по нејзиното прво играње на сцена : „Публиката за прв пат и погледна на смртта во очи“ (или нешто слично)

Monuska напиша: Еве ме се разбудив , благодарам мајсторче што ми го отстапи објаснувањето но да знаеш не би имала ништо против ти да го стореше тоа За оние што не ја прочитале книгава( па и за голем дел од оние што ја прочитале) обично звучи досадно и суштината изгледа крајно нелогична. Ова всушност драма, во која се присутни пет лика, но за сите нив знаеме многу малку, а уште помалку знаеме за местото во кое се случува драмата (на сцена има само едно дрво), за времето (не се знае кога е вчера а кога е денес) и некои слични нелогичности кои не се карактеристични за една драма. Главните ликови се двајца другари кои цело време бараат причина да се обесат, тие се неоформени карактери, разговорите им се неповрзани и ништо не се знае за нивното минато. Другите два лика се господар и роб кои го претставуваат општеството поделено на владетели и потчинети. Насловот на книгата е „Чекајќи го Годо„ затоа што тоа е главното дејство во драмата, двајцата другари цело време го чекаат Годо кој на крајот не доаѓа. Годо замисли го како сакаш, како Господ, како надеж, тоа е на некој начин оставено на читателите... Но поентата е, да не дозволиме целиот живот да ни се сведе на чекање. Интересно во врска со оваа драма е коментарот во новините по нејзиното прво играње на сцена : „Публиката за прв пат и погледна на смртта во очи“ (или нешто слично)

Отсуство или нелоцирано (односносно непостоечко) време и место не се нелогичности тука само дидаскалии за универзалност на содрината - можна е за секое време и во секое место. Или уште не си рассонета.

Monuska напиша: Сакав да кажам дека обично не се присутни во други драми, и дека самото нивно отсуство е на некој начин нелогично... но и не е важно штом на диоген му се допадна и ќе ја прочита. И сум рассонета одамна, се шегував за будењето

Значи благодарение на тебе Бекет ќе се стекне со нов читател. Убаво!

Monuska напиша: знам дека е...

Ај, па разбери сега