ШТО Е ПОСТАРО?-ДОБРОТО ИЛИ ЗЛОТО?

Kaj ti tekna be efendijo vo 1:54 tema nova, izgleda inspiraciite ni doagaat noke.

Aj da vidime...

Hmmmmm...

Mnogu interesna tema.
Ako zememe deka dobroto e gradivna sila, a zloto razurnuvachka, togash sledi deka treba dobroto da e prvo.
Od druga strana - mozhebi tokmu sudirot megju dvete e toa shto sozdava...

Anakin, mislam deka temava povekje se odnesuva na dobro i zlo, a toa shto go pishuvash iako e odlichen primer, povekje mozhe da se klasificira kako "opshto dobro" ili "korisno" i "shtetno"...
Ako zboruvame za dobroto i zloto vo chovekot, vo lugjeto - dobrinata i zlobata, dobriot duh na lugjeto ili omrazata i destruktivnosta... shto e prvo? Ne mora da se razgleduva od religiski aspekt - bi bilo osobeno interesno da se chue ateistichka teza za ovoj primer...

Odlichna teza Messenger...
Da zememe religiozen osvrt, so slichen priod.
Postoi dobroto, postoi zloto (Bog - Sotona). Lugjeto izbiraat shto kje sledat. Mozhe da zememe deka Bog ne se obiduva da go "pobedi" Satanata, a ostava na lugjeto da izberat shto kje napravat i shto kje izberat.
Sekogash koga si vo situacija da napravish neshto losho, sekogash imash izbor megju dve raboti. Da go napravish toa ili neshto drugo (makar drugiot izbor da e nepravenje nishto). Sekogash imash izbor.
Celiot zhivot e niza od takvi tochki koi se dvojat vo dve pateki. Doagjash do ednata, izbirash A ili B (retko vsushnost ima izbor C - ili e ispraven ili e pogreshen izborot, i toa od momentalniot aspekt). Ako izberesh A, odish ponatamu i toa te vodi do nova tochka so pat A i B. I taka natamu...
Koga kje go izberesh pat A, rechisi nikogash nema mozhnost da se vratish nazad i da izberesh povtorno, zatoa shto i da se vratish nazad, patot vekje e pominat i toa se novi A i B. Shto znachi - sekoj pogreshen izbor kje te vodi po linija po koja se oddalechuvash od pravilniot izbor. Ako vo eden moment reshish da se doblizhish do linijata na pravilniot izbor, treba mnogu da se potrudish i sekoj pat koga si vo nova tochka da izbirash pat shto kje te doblizhi do nea.
Istovo se odnesuva na dobroto i zloto. Ostaven ti e izbor. Pravednost ili Grev... mnogu chesto ednash izbirash edno, drugiot pat drugoto... sekoj od nas pravi grevovi... i site nie se obiduvame preku razni potezi i izbori da gi "iskupime" tie grevovi... edinstveno mozhesh da se nadevash deka krajnata smetka kje bide vo tvoja polza i deka kje bidesh kolku shto mozhe poblisku do linijata na dobroto.
Istoto mozhe da se razgleduva i od ateistichka gledna tochka, bez da gledash "krajna destinacija", a kako ravnosmetka koja mozhesh da ja napravish vo bilo koj moment vo zhivotot i da precenish dali si ostavil zad sebe dobro ili zlo, dali si bil dobar so lugjeto ili losh...

Kje upotre*am edna stara pogovorka, shto gi pochituvam starite lugje, zoshto imaat pominato mnogu i toa e vo red!!
Tie vikaat:Mnogu arno ne e na arno..Dali Bog go upotrebuva ova??pa jas mislam deka sekogash kje se borat(dokolku ja ima sotonata),,Druga rabota!!Nekoj raboti ne se lohi podednakvo za lugjeto osven ubivanje, vojni itn..Ako nemashe na zemjata losho tuka kje beshe raj..taka da, si ima raj na neboto i koj kje si zasluzhi kje si odi tamu da gi oseti Bozestvenite blagodeti, dodeka pak greshnicite kje odat vo pekolot..Drugo mislam deka Bog sekogash moze da ja pobedi sotonata no mislam deka saka da ne stavi vo iskushenie, shto kje odberime, i koj kje si napraj greshka, vo pekolot!!

sega se mislam
za temava
a so e tolku bitno so bilo postaro????
negledam smisla za toa
ocekuvam deka kje se filozofira tuka na nekoi 20  23 strani i na kraj kje sfatime deka prasanjeto  e irelevantno
i kako - po teorija na veronautikata - prvo nemalo nisto samo gospod
a toj e demek dobar
taka da skratime 20 strani

Messenger напиша: Da se vratime na pochetokot. Pochetokot beshe misla, beshe zbor i Bog reche da bide svetlina i bi svetlina... Bog stvori se. Bog stvori se sto e dobro. Ako Bog stvori se sto e dobro, togash kako se sozdade Sotonata, zloto od toa dobro? Ili Bog ne znae sto napravil ili ne napravil se dobro ili ne mozhe da ja kontrolira svojata tvorba. Bilo koj od ovie tri postulati go obezzsiluva Bog vo negovata semoknost. A toa veke e paradoks. I ushte neshto mnogu vazhno. Ako Bog i Sotonata postoele odsekogash (praktichno za nash poim), znachi ke posotjat zasekogash. Znachi Bog ne mozhe da ja unishti Sotonata, ne e posilen od nea. Ushte eden paradoks. Ako Bog e sesilen i pravichen, zoshto ne e dosleden i ne spravi so Sotonata? Ovie prashanja gi nafrlam kako vezhba za umot...

Ovie prasanja se Ok.Eve jas ce se potrudam da ti dadam odgovor niz eden citat od edna kniga:

ЗОШТО ГОСПОД ГО СОЗДАЛ ЗЛОТО
(Извадок од ДИЈАЛОГ СО ПРИЈАТЕЛОТ НЕВЕРНИК)


Пријателот продолжи понатаму:

Како можете да зборувате дека вашиот Господ е совршен, милозлив, благороден, благ, а ги создал сите зла на светот: болеста, земјотресот, староста, смрта, вулканот, заразни клици, отров, суша, студ, рак кој не ги поштедува ни старите ни децата. Ако е Бог љубов, убавина и добро, како тогаш ги создал омразата, грдотијата и злото!?

Проблемот кој го покренува прашањето на пријателот е еден од основните во филизофијата, чие размислување пак ги поделило разните школи и мислења. На него одговараме: Бог е милозлив и добар. Тој не наредил да се прави зло, но од мудрост не го ни оневозможил:

„Навистина Аллах не ви наредува да правите срамни дела. Зар на Гопспод ќе му го кажете она што не го знаете? Кажи: Мојот Господар ми наредил добри и праведни дела...” (Ел-Еараф, 28).

Бог наредува само правда, љубови, добродетелство, опрост и она што е добро, и се задоволува само со убавото и пријатното. Но, зошто тогаш му дозволил на насилникот да врши насилство, убиецот да убива, крадецот да краде..? Затоа што Тој не сакал слободни. А слободата претпоставува можност за грешење, инаку тоа не би била слобода. Слободен е изборот помеѓу непослушноста и послушноста.

Во моќта на Аллах џ.ш. била можноста да не направи сите нас добри и да не принуди на послушност, што би значело одземање на слободата на изборот.

По вољата и мудроста на Господ слободата со болката е поблагородна за човекот од ропство со среќа. Затоа е и оставена можноста за грешење.


Правилното и објективно гледање ни открива дека доброто во целокупното свое постоење е принцип, а злото е исклучок. Здравјето е основа, а болеста е исклучок. Ние поголемиот дел од својот живот го поминуваме во здравје. Болеста ретко не посетува. Така е и со земјотресот кој изнесува само неколку минути во животот на земјата долг со милиони години. Исто е и со војните и катастрофите. Се се тоа кратки грчеви ви животот на народите помеѓу долги периоди на мир.

Практично, се има своја добра страна. Болеста поттикнува на чување на здравјето, болката е извор на цврстината, упорноста и спремноста на жртва. Земјотресите се воздишки ослободување на внатрешниот притисок на земјата, кој ја заштитува нејзината кора од експлозија. Вулканите исфрлаат скриени рудни богатсва и покриена површина на земјата со плодна лавеа. Војните ги поврзуваат народите.

Од ова синџирно поврзување настанале и Обединетите Нации и Советот за Безбедност како две најголеми светски инстанци, кои ги решаваат меѓународните конфликти. Пеницилонот, атомот, авионите, ракетите се пронајдени благодарејќи на војните. Отровот на змијата го содржи најефикасниот противотров. Од микробите се прават вакцини. Местата на кои што сме сега не би ни припаѓале ако нашите дедовци беа живи. Злото во вселената е како сенка на сликата: ако и се приближиш ти се чини дека е надостаток на сликата и грешка, но ако сликата ја гледаш од вистинска оддалечност ќе откриеш дека тоа е неопходно и дека сенката има првокласна задача во естетското обликување на сликата.


Дали ќе знаевме што е здравјето да не е болеста? Убавото го распознаваме благодарејќи му на грдото, природната положба благодарејќи на неприродната...Во оваа смисла се и зборовите на големиот Газалија:

„Непотполноста на веселената е нејзината потполност, како што е искривеноста на лакот неговата исправност, бидејќи во спротивно не ќе можеше да ја исфрли стрелата.”

Второто значење на тешкотиите и болките е откривањето на вистинската природа на луѓето. Ако не се тешкотиите, сите луѓе би биле исти. Дарежливоста би станала посиромашна а борбата би ја загубила сласта на јуришот. Тоа е испитот на секој од нас пред самиот себе си пред Аллах џ.ш.

Овој свет не е ништо друго освен една глава на романот, кој има повеќе такви глави, и смртта не е негов крај туку почеток. Неправилно е да донесуваме суд само врз основа на еден чин, како што енеправилно да отфрлиме некое дело, бидејќи некоја негова страница не не воодушевува. Правилниот суд се носи на крајот.

И конечно, со што ова пријателот го надоместува? Бара ли тој живот без смрт, старост, недостатоци, помош, ограничувања, жал и болки? Зар не бара тој апсолутно совршенство, иако само Аллах џ.ш. е совршен? Совршен е само Еден и Единствен. Ова значи дека пријателот би бил незадоволен се додека тој лично не би станал бог, а тоа е исмејување на самиот себе си. Тој и на него сличните само не насмејуваат. Тие сакаат животот да биде рај, а што сториле така да биде? Со што нашиот пријател заслужува да биде Бог. Мојата нана беше попаметна од доктор по науки кога ни зборуваше едноставно:

„Доброто е од господ, злото е од нас”

Ова трошка зборови го резимира и разрешува целиот проблем. Бог ја дал реката и ветерот, но капетанот на бродот ќе ја пренатрупа со луѓе и роба, па тогаш кога ќе потоне бродот го пцуе Господ и ја криви судбината. Каков е гревот на Господ во тоа? Тој ја дал водата по кој броди бродот и ветерот кој ќе го придвижува, но човечката похота и алчност го престорија доброто во зло.

Колку има мудрост во зборовите: Доброто е од Господ, злото е од нас самите!

Д-р Мустафа Махмуд