Смрт

pa,shto e tuka problemot,...sigurno ,..odvreme na vreme,..ke te spomnvaat,..

pa,togash,.... ti ke se podsekjash ,...na niv,...

Смртта од една страна ме плаши во смисла дека нема да ја дозавршам мојата работа на земјата и  ќе си одам неостварувајќи ја мојата таканарецена мисија 
Од друга страна-и поприфатлива-не се плашам од смртта зошто ако го живеам животот во страв нема да бидам способна да уживам во она  што ми го пружи

Смртта е еднистено нешто кое на сите ќе ни се случи скале или несакале. Секако дека помислата е страшна-дали ке се мачам при смртта, има луѓе кои полека умирале во агонија со години (болни од тешки канцери) и СИДА. Или дали ќе имам природна или насилна смрт.Ако живееш сам дали ќе те најадт навреме роднините или ќе скапуваш со денови во станот (како што и се случи на тетка ми)...
Но не можеме да знаеме и непотребно е да се оптоваруваме со прашања кои ќе ни створат непотребен страв.И како мали бебиња ни било страв кога сме се раѓале, кога сме доаѓале на овој свет, кога прв пат сме вдишале воздух и прв пат сме виделе светилна, и сме се одделиле од ‘безбедната‘ околина само не се сеќаваме на тој страв. Секој кој дошол на светов ќе мора да си оди

Zoshto da se plasham od smrtta koa nema potreba

brza напиша: nema nino,...daleku e toa od tebe,...da chuknam u neshto drveno,..

brza za tebe eden ubav pozdrav i ke dopisam deka krajot go krasi deloto, taka da nema vo toa nisto strasno

znaete li deka nema zivot bez smrt. Sega smrt samo za teloto glavnoto prodolzuva. toj sto ne ja prifaka smrta toi i ne e ziv, pa edno bez drugo ne odi. ima li reka so edna strana?