ЕГЗОРЦИЗАМ

OTAC LAZI

Pred kraj jednog egzorcizma, u odgovor na komentar da duh sigurno mrzi Isusa, pacijent cije je lice u tom trenutku imalo satanski izraz u punom zamahu, odgovorio je mekim, svilenim, uljanim glasom:
,,Mi ne mrzimo Isusa; mi ga samo testiramo.” U sredini drugog egzorcizma, na pitanje da li je posednut mnostvom duhova, pacijent je sa poluzatvorenim zmijskim ocima tiho rekao, gotovo prosiktao:
,,Svi oni pripadaju meni.”

I kao sto naslov jednog nedavno stampanog clanka pita ,,Ko je, do davola, u paklu satana?” — ne znam ni ja.

Iskustvo dva egzorcizma tesko da moze da razotkrije svu misteriju duhovnog sveta. Ni stotine takvih iskustava to ne bi mogle. Ali mislim da sada znam nekoliko stvari o satani, a imam i osnove za izvesna nova razmsiljanja.

Iako moje licno iskustvo nije dovoljno veliko da bi moglo da dokaze judeohrianski mit i doktrinu o satani, sve sto sam do sada naucio bezuslovno im ide u prilog. Mit i doktrina uce da je u pocetku satana bilo Bozji drugi oficir, poglavar svih njegovih andela, prelepi i voljeni Lucifer. Njegovo zaduzenje je bilo da u Bozje ime podstice duhovno odrastanje ljudskog roda upotrebom testiranja i iskuavanja — bas kao sto i mi testiramo decu u skoli da bismo podstakli njihovo odrastanje. Prema tome, satana je, pre svega, bio ucitelj covecanstva i zbog toga su ga zvali Lucifer, ,,svetlonosac”. Medzutim, kako je vreme prolazilo, satana se toliko zaljubilo u svoje protivnicke delatnosti, da je pocelo da ih koristi vise iz licnog zadovoljstva nego iz zaduzenja koje mu je Bog dodelio.

ПРОДОЛЖУВА.....

Ovo nije narocito jasno u Starom zavetu. Tamo je Bog opisan kao onaj koji kasnjava. Ali dolaskom Hrista sve postaje jasno. U Hristu, sam Bog je nemocno podneo smrt pod rukom ljudskog zla. On nije podigao ruku na svoje progoniteije. Posle toga, kroz Novi zavet se jos mogu cuti odjeci Starog zaveta koji na ovaj ili onaj nacin govore o 'kazni koja ce stici rdave'. Ali to su samo odjeci; Bog koji kaznjava vise se ne pojavljuje na sceni. I mada mnogi nominalni hriscani i danas svog Boga vide kao gigantskog policajca na nebu, stvarnost hrisanske doktrine je da je Bog zauvek odbacio policijsku snagu.

Cesto se na temu stradanja Jevreja kao i nekih manjih zala postavija pitanje: ,,Kako Bog, koji voli covecanstvo, moze da dozvoli takve stvari?” To je surovo i brutalno pitanje. Hriscanski odgovor, mozda, nije po volji svima, ali bar je jasan. Posto se odrekao upotrebe sile, Bog je nemocan da spreci zlocinstva koja mi izvrsavamo jedni nad drugima. On moze samo da nastavi da nas oplakuje. On ce nam ponuditi sebe i svu svoju mudrost, ali nas ne moze naterati da ih prihvatimo.

I zbog toga, za sada, Bog nas u mukama ceka, dok mi prolazimo iz jednog oblika unisternja u drugi. I mozda nam se cini da smo osudzeni na propast pod ovim cudnim Bogom koji vlada slaboacu. Ali hriscanska doktrina nudi resenje: Bog ce u svojoj slabosti pobediti zlo. U stvari, ta bitka je vec dobijena. Hristovo vaskrsenje znaci ne samo da je zlo bilo pobedzeno pre dva milenijuma, vec da ga je on pobedio za sva vremena.

Raspinjanje nemconog Hrista na krstu bilo je Bozje presudno oruzje. Ono je osiguralo pobedu nad zlom. Od zivotne je vanosti da se mi bez prestanka svim svojim mocima borimo protiv zla. Ali presudna pobeda je odneta jos pre dve hiljade godina. Ma koliko neophodne, cak opasne i razarajuce nase licne bitke protiv zla bile, ono sto mi ne znamo jeste da su to samo operacije rasciscavanja protiv neprijateija u povlacenju koji je odavno izgubio rat.
Ta ideja da je satana (i sva njegova dela) bez obzira na to kako sve to izgleda, u stvari u bekstvu, nudi odgovor na jedno od mojih glavnih pitanja. Spomenuo sam faktore koji su uicnili da dva pomenuta pacijenta budu u predispoziciji za posednutost. Ali sta da kazemo o mnogo vecem broju usamljenih zrtava ljudskog zla medzu decom, koja zbog toga cesto pate od jos ozbiljnijih nedostataka u karakteru, a ipak izgleda da se ne desava da budu posednuta? Zasto ne?


ПРОДОЛЖУВА.......

U stvari, satana moze da ima moc samo kroz ljudsko verovanje u njegove lazi. Oba pacijenta su postala posednuta zbog toga sto su poverovala u laz o njegovim ,,prijateljskim” namerama. Posednutost se zatim odrzavala njihovim verovanjem u satanine pretnje da ce bez nje umreti. I posednutost je okoncana onda kada su obojica odlucili da prestanu da veruju u lazi i da se uzdignu iznad svog straha pomocu vere u vaskrslog Hrista i mole se Bogu istine da ih oslobodi. Za vreme oba egzorcizma doslo je do konfrontacije sa lazima. I svaka se zavrsila nekom vrstom preobrazanja — promene sistema vrednosti. Sada znam sta je Isus mislio kada je rekao: ,,Vjera te je tvoja spasla.”

I tako smo se opet vratili na laz. Bez obzira na to kakav odnos mozda ima sa ,,ljudima lazi”, ja zaista ne znam adekvatniji epitet za satanu nego otac lazi. Kroz sve vreme oba egzorcizma ono je lagalo bez prestanka. Cak i kada se, najzad, razotkrilo, ucinilo je to poluistinama. Kao antihrist se otkrilo kada je reklo, ,,Mi ne mrzimo Isusa, mi ga samo testiramo.” A, u stvari, ono zaista mrzi Isusa.

Spisak lazi koje je izgovorilo bio je beskrajan-ponekad je to bila cak dosadna povorka. Glavne kojih se secam bile su; ljudi moraju da se brane da bi preziveli i u tome nemaju na sta da se oslone osim na same sebe i svoju odbranu; sve se moze objasniti u smislu negativne i pozitivne energije (to bude ravno nuli) i na svetu nema misterije; ljubav je misao i nema objektivne realnosti; nauka je sve sto covek odluci da nazove tim imenom; smrt je apsolutni kraj zlivota — posle nje nema niega; svi ljudi su motivisani pre svega novcem i, ako se kod nekih ne cini da je tako, to je zbog toga to su hipokrite; drugim recima, trka za novcem je jedini inteligentan nacin zivljenja.

Satana moze da upotrebi svaku ljudsku slabost — na primer, pohiepu i ponos. Upotrebi ce sve moguce taktike: napastvovanje, nagovaranje, laskanje, intelektualne argumente. Ali, glavno njegovo oruje je strah. I za vreme perioda postegzorcizma svelo se na to da je oba pacijenta proganjalo ponavijanjem jednih istih dosadnih pretnji: ,,Ubicemo te. Mucicemo te. Ubicemo te.”

Pored toga sto je otac lazi, za satanu bi se moglo reci i da je duh mentalne obolelosti. U knjizi "Put kojim se rede ide" definisao sam mentalno zdravlje kao ,,neprekidni proces posvecivanja stvarnosti po svaku cenu”. Satana je potpuno posvecen suprotstavljanju tom procesu. U stvari, najbolja definicija koju imam za satanu je da je on stvarni duh nestvarnosti. Paradoksalna realnost ovog duha se mora uzeti u obzir. lako je nedodirljiv i nematerijalan, on poseduje licnost, istinsko bice. Moramo da pribegnemo odbacenoj doktrini sv. Avgustina o ,,privatio boni”, po kojoj je zlo definisano kao odsustvo dobrog. Satanina licnost se ne moze okarakterisati jednostavno kao odsustvo, nistavilo. Istina je da u njegovoj licnosti ima odsustva ljubavi. Ali je isti tako istina da je ta licnost pozeta aktivnim prisustvom mrznje.

SATANA HOCE DA NAS UNISTI.

Vazno je da ovo razumemo.


ПРОДОЛЖУВА.....

Mislim da je neophodno da satanu mrzimo isto koliko ga se i bojimo. Medzutim, mislim da ga isto kao i zle ljude, na kraju krajeva, vies treba zaliti. U hriscanskoj eshatologiji (ucenjc o poslednjim danima) za satanu postoje dva scenarija. Po jednom, posto su sve ljudske duse preobrazene u svetlost i ljuhav, pruzaju ruku prijateljstva i duhu mrnje i lazi. Uvidzajuci koncano da je potpuno potucen, da vise nema ljudskih tela kojima bi mogao da se koristi, da vise nema nikakve moci, krajnje usamijen, on se prelama i prihvata prijateljstvo i tako na kraju cak i satana bude spaseno.

Za ovaj scenario se ja molim. Ali kao sto sam rekao, slobodna volja ima prednost nad izlecenjem.

Po drugom scenariju, posto do kraja odbija da gubi, satana zauvek odbija ,,ponizavajucu” ponudu prijatcljstva i ostaje u ledenoj usamijenosti za sva vremena. Jedan moj prijatelj, koji je uecstvovao u jednom od egzorcizama, kasnije je rekao: ,,Znas, Skoti, kada si mi govorio da je zlo turobna stvar koju treba vise zaliti nego mrzeti, nisam ti verovao. Medzutim, jedan od mojih najjaich utisaka za vreme egzorcizma bio je da je sve to strasno dosadno — taj beskrajni niz lazi. I kada sam video onu bestiju kako se previja u glupoj vecitoj agoniji, znao sam na sta si mislio.”

Mozda sam, u nameri da stvari ucinim sto jasnijim, o satani govorio sa suvsie odredenosti. Oba egzorcizma sam objasnio kao procese razdvajanja. Pa ipak, cak i u momentima kada je sve izgledalo potpuno jasno, cesto je bilo nemoguce razlikovati glas koji je govorio iz podsvesti pacijenta od istinski demonskog. Mozda i nije moguce povuci jasno odredzenu granicu pred kojom se ljudska senka zavrsava, a princ tame pocinje.

Mislim da ovo poglavije treba da zavrimo sa fokusom na natprirodnu misteriju satane. Svedocenja egzorcizama kojima sam prisustvovao bila su dovoljna da ucine da poverujem u njegovo postojanje i ne mogu da negiram realnost izlecenja koje je usledilo, ali sam i pored toga ostao pred velikim brojem pitanja, mnogo vecim nego sto sam imao ranije. Ima ih prevsie cak i da ih samo navedem.

Jedno od vaznijih pitanja odnosi se na postojanje nizih demona. U oba slucaja kojima sam bio svedok radilo se o satanskoj posednutosti, dok su skoro svi koji su opisani u literaturi bili primeri posednutosti nizim demonima. Da li je moje iskustvo bilo slucajnost ili deo nekog mistcrioznog plana? U stvari, izgledalo je da smo u oba slucaja sreli i neke
nize demone. U jednom od njih, tim je prvo prosao kroz citavu listu imena nizih dernona (od kojih svaki predstavlja pojedinu laz) da bi smo na kraju dosli do antihrista.


ПРОДОЛЖУВА.......

Ova kleopatra ne veruvam deka ke ti go procita nekoj.

Што направи бре клеопатре па ди ја постираше цела доктрина за егзорцизам. Неќам да го негирам постоењето на духовниот свет, но современиот егзорциза повеќе ми личи на циркус, во сите моменти кога Исус изгонувал нечисти духови, не правел циркус од тоа, ќе кажел збор и тие излегувале, истиот авторитет ги прател и апостолите, а денес, цели сеанси се одржуваат за изгонување на демони, и дури еден куп филмови се снимени. Темнината е само недостаток на светлина, светлината ја илуминира темнинта, прави анихилација на темнината. Современото разбирање на егзорцизмот е битка помеѓу доброто и злото, царството на светлината и царството на темнината или Бог и ѓаволот, тоа е парадокс, Библијата јасно вели дека Исус ја победи смрта, тој е принц на мирот, тој е победникот.

Во Римјаните 8:31-37 вака вели Светото Писмо „Што да кажам на ова? Ако е Бог со нас, кој ќе биде против нас? Кога Бог ни својот сопствен Син не го поштеди, туку го даде за откуп на сите на, зар заедно со Исус нема да ни подари и се друго? Кој може да подигне обвинение против оние што Бог ги одбра и ги оправда!? Кој може да не осуди нас, Божјите избраници? Такво право и таква сила има само Исус Христос, но токму Тој умре и воскресна за нас, а сега се зазема за нас, седејќи на почесното место, од десната страна на Бог! Според тоа, може ли да има сила што ќе не одвои од Христовата љубов? Можат ли тоа да го сторат тешкотиите, маките,прогоните, гладот, немаштијата или заканите со смрт? Иако во Светото Писмо е напишано: „секојдневно се соочуваме со смрта за Тебе, не сметаат како овци за клање (Псалм 44:22)“ Наспроти се, ние сме повеќе од победници, преку Христос, Кој многу не засака. Убеден сум дека ни смртта ни животот; ни ангелите, ни владателите; ни сегашноста, ни иднината; ни некакви сили, било да се сили од височините, или сили од длабочините; ниту што и да е на овој свет не може да не одвои од Божјата љубов, што Тој ни ја искажува преку Исус Христос, нашиот Господ!

Зборот “егзорцизам“ потекнува од латинскиот збор exorcismus и претставува ритуал на истерување демони или други духовни ентитети од лицето за кое се смета дека е опседнато со истите. Практикувањето ан егзорцизмот е мошне старо, води потекло од најстари времиња а и денес е составен дел од некои верпосповеди.

Лицето за кое се смета дека е опседнато со демони само по себе не се смета за зол човек ниту пак за опдговорен за своите постапки. Токму затоа истерувањето на демоните се смета за лекување-а не за акзна (како од бруталниот пример некој пост погоре).

Во Новиот Завет се споменати многу случаи каде Исус исцелува со истерување на демони. Така во Матеј 8:28-34, се раскажува за случката во Гергисинската земја, каде веднаш по пристигнувањето со коработ на Исус му пристапуваат двајца бесни штотуку излегле од гробиштата. Беа толку лочи што не смееше мокој да мине по тој пат. И ете извикаа и рекоа (демониве): “Што имаш со нас ти Исусе сине Божји!....А далеку од нив пасеше голем број свињи (да нема забуна, иако Евреите не консумирале свинско, таа област била под Римска управа а римјаните чувале свињи)...И така, демоните го молеле Исус “Ако не изгониш позволи ни да отидеме во свињине“ И Он им рече “отидете“ и тие излегоа и отидоа во свињите. И одеднаш сите свињи се сурнаа низ стрмнината во морето и се издавија во водата. А свињарите побегнаа и штом дојдоа во градот раскажаа за сето тоа и за она, што се беше случило во бесните“....

Исус исцелил мнозина кои биле болни ...“И нечистите духови штом ќе Го видеа паѓаа пред Него, викаа и говореа “Ти си Син Божји“ Марко 31-11.

Итн, Итн....

Инаку егзорцизмот се смета за духовен дар, односно потекнива од грчиот збор Charisma, кој претставува “дар на милоста“, и некои христијани едноставно го поседуваат и тој дар.
Многу психички заболувања кои денес добиваат епидемисли размери може да бидат и опседнатост со демони (но не сите психички заболувања за причина имаат демон)

Таму каде современата психијатрија нема одговор-истиот вреди да се побара на ова поле.







Изменето од maria_magdalena - 18.Март.2008 во 18:17