|
|
Православно vs Протестантско Христијанств |
Внеси реплика 
|
страница 123 22> |
| Автор | ||
sard 
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор 
Регистриран: 28.Октомври.2005 Локација: Прилеп Статус: Офлајн Поени: 1440 |
 Опции за коментарот
 Благодарам(0)
 Цитирај Одговор
 Тема: Православно vs Протестантско ХристијанствИспратена: 23.Јуни.2007 во 11:02 |
|
|
Да се обидеме овде да ги споредиме догмите, учењата и духовноста на двата пристапи кон Бога.
Изменето од sard - 23.Јуни.2007 во 11:02 |
||
|
„Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe
www.pravoslavna.mk |
||
 |
||
|
ZakHay
Сениор
Регистриран: 21.Јуни.2007 Статус: Офлајн Поени: 101 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 23.Јуни.2007 во 12:28 |
|
|
E pa pred nego sto pocneme kazi mi ti si za Pravoslavno ili Protestantskoto ucenje?
Za da znaeme,bidejki ima mnogu mnogu golemi krivotvorbi i bogohulenja vo edna od ovie veroispovedi...Premnogu gresni ucenja i lazni dogmi a uste po pogresen pristap kon Boga!
Zatoa sto ovaaa debata bi mozela da bide beskrajna znaes?Ima da ima mnogu prepirki i sprotistavenosti...
Sto mislis ti Sard za sto stanuva Zbor za prvoto ili vtoroto...mislam koe e potocno i poristapno do Boga?
|
||
|
||
|
sard
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Регистриран: 28.Октомври.2005 Локација: Прилеп Статус: Офлајн Поени: 1440 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 23.Јуни.2007 во 13:48 |
|
|
За почеток нема да пишувам долго, но ќе се обидам за поттикнам некое од посуштинските прашања.
Религиите имаат некои сличности. Кај повеќето од нив станува збор за „спасување“. Спасувањето својот завршен момент не го достигнува во овој живот туку после смртта. Постојат разлики во замислата „Што е спасување?“ и каква е таа состојба на „спасеност“. Зависно од она „Што се стреми да го достигне во замисленото спасение зависи и што треба да се стори за да се достигне спасението. Моторот на разликата меѓу една од друга религија се гледа во различниот одговор на прашањето: „Што треба да се стори за да се достигне спасението?“. Така за будизмот патот е во „ослободување од сите желби“ и достигнување на нирваната, за Харе Кришна патот до спасението е со пеењето на песната „Харе Кришна, Харе Рама“ и на оној свет достигнување на некоја идилична убавина, за муслиманите патот до спасението е работење во полза на материјалното ширење на исламот независно од превземените дела и средства и достигнување на максимални материјални и физички задоволства. За разлика од другите верувања во христијанските верувања спасението се достигнува преку примањето на даруваното искупително спасение од Господ Исус Христос и достигнување на некој духовен свет кој е од овдешен аспект незамислив затоа што „тоа што око не видело, уво не слушнало, срце не помислило, тоа го припремил Господ за своите“, а овде можеме да имаме само некој блед и далечен предвкус. Со понатамошно прецизирање на прашањето: „Што треба да се стори за да се достигне спасението?“ се раѓаат внатрешните разлики меѓу религиите. Така и во христијанските верување постојат различни одговори на прашањето како да се стекне даруваното искупително спасение од Господ Исус Христос. Католицизмот тврди пред се добри дела Протестантизмот тврди пред се вера Православието тврди рамноправно вера и дела Ова е материјалниот извор на разликите меѓу трите христијански правци што има последичност на учењето и духовноста. Католицизмот станува се приближува кон земскиот свет. Се приближува до духот на светот а се оддалечува од Духот на побожноста. Срцето му се склонува повеќе кон земскиот живот отколку кон Небесниот затоа што му дава признание на светот дека светот може да има добри дела и без вера, т.е. без Бога. Како последица доаѓа до потпоклонување на земската моќ што значи сплеткување и додворување на политичката моќ. Срцевината на дејстувавањето на католицизмот во минатото и денес е преку политичка и земска моќ. Тоа се одрази и на начинот на кој тој се ширеше и проповедаше низ светот. Со развивање и врз основа на сопствената политичка и материјална моќ или со прилепување до силните властодршци. На поле на догмата тоа доведе католицизмот да изврши рационализација на надрационалната Божја вера. Се исплашија од правење на христијанското „salto mortale - скок во празно“ и си тргнаа по безбедниот пат без ризици, без полагање на ризикот на Невидливиот, туку на нешто поопипливо и всушност ја изгубија верата во Оној Кој иако Невидлив единствено не чува безбедни. Што направи мешањето на политиката во католицизмот (а и обратно) лесно може да се види од историјата. Протестантизмот ставајќи го акцентот на верата, запоставувајќи ги делата доведе до ситуација да нема скалила во искачувањето на патот кон спасението. Ако се спасуваме по вера, а без дела тогаш се што треба да стори верникот за спасението е да го признае Христос за Бог. Во тој момент верникот протестант станува светец и ништо друго не придонесува да биде нешто повеќе или помалку свет пред Бога. Затоа протестантите се веднаш спасени уште на овој свет, уште со самото декларирање на верувањето во Христос. Затоа и не признаваат постоење на Светители бидејќи не ги признаваат делата пред Бога, па нема ни такви кои со повеќе дела се издигнале од останатите. Сите се светци и сите се спасени. Соодветно на тоа такви се и текстовите во протестантските библии, онаму каде што во Православна Библија пишува светии (оние кои со верата се осветуваат) таму пишуваат светци. Тврдат дека спонтано (без самопринудување на дела) верата ќе ни ги донесе делата. Но доаѓаат до голем проблем, зошто и покрај верата и номиналното декларирање луѓето живеат во смртни гревови. Па така заклучуваат дека нема смртни гревови и дека „Христос им ги покрива сите гревови, вклучувајќи ги и смртните“. Така и екстремните гревови стануваат прифатливи така што дури и хомосексуалците доколку изјавуваат дека веруваат во Господ Христос ќе бидат спасени. Тогаш зошто да не бидат и свештеници и проповедници. Стануваат широкогради кон гревот и наместо да се борат уживаат во замислената христијанска белина и светлина со истовремено живеење во тешки гревови без да се сепнат на покајание. Покајанието им станува брзо, површно, плитко и кратко. Штом само верата е одлучувачка за спасението мисловното, рационалното станува клучно за спасението. Духовното со текот на времето станува се понебитно. Верата им започнува и завршува со „Еј, шубо! Ќе си бидам христијанин!“. Губењето на духовноста ги однесе кон втората рационализација на верата после католичката. Верата мисловно „библиски“ се образлага што значи човечки, а не духовно Божји. Таквата рационализација доведе до разлики во деталите на верата и многу внатрешни правци на протестантизмот. Протестантот полека во себе го губи чувството за „духовно“ и почнува многу малку да се разликува од неверникот. Верата се сведе на номинални постапки, номинално декларирање, номинално облекување според замислите како треба да изгледа христијанин чист, бел и дотеран. Облекување кое со текот на времето станува се полибарално. Ама важна е среденоста. Како сета духовност да се крие во среденоста. Рационализмот доведе секој сам да си биде критериум за тоа како ќе верува и што е потребно за спасение. Последица на рационализацијата е што верата се прилагоди на човекот. Наместо човекот да му служи на Бога (со тоа и себеси), Господ го поставија да му служи на човекот. Така се уредија и службите и проповедите рационално според мерка на човекот = без Бога = без духовност. “Црковните“ простории станаа бинго-коцкарски сврталишта, десетпати полошо од храмот со трговците кои Господ Христос ги избркал. Причесната се дава со музика и танцување. Привлекуваат верници со соблазнување со демоноопседнати „исцелители“ и зборуватели на „ангелски“ јазици. „Црквите“ станаа Исус Христос фан клубови. Бидејќи рационализмот води надвор од верата кон Бога, мора верникот протестант да застане во рационализирањето на верата бидејќи инаку ќе излезе од верата затоа за многу одговори мораат да се сведат на одговорот: „Така пишува во Библијата“ без да можат да образложат. Затоа губат во дебатите од оние кои отидоа уште подалеку во рационализмот, атеистите. Протестантската полурационална полухристијанска мисла е послаба од чистиот рационализам. Наместо со духовноста и Божјиот надрационализам се обидуваат да одговорат со ограничен човечки рационализам кој е послаб од неограничениот човечки рационализам на атеистите. Тоа доведе атеизмот и атеистичкото однесување во протестантските земји да стана доминантно. Доследната протестантската мисла води кон негирање на Бога и затоа протестантските нации излегоа од верата. Затоа иако во Европската Унија владеат демохристијанските протестантски партии истовремено не сакаат христијанската култура да ја признаат како битен елемент на европската култура. Значи им се гледа на тие демохристијански партии колку им е битна верата кога можат да прават такви отстапки. Православието гледајќи на спасението како единствена материја составена од верата и делата го постави издигнувањето и спасението како скалило по кое верникот се искачува со синергиско, заедничко работење на човекот и Господ. Така и ние треба да се стремиме што повеќе да се самопринудуваме на дела, што само по себе нема да ни ги донесе делата, но Бог поради нашата ревност и упорност во самопринудувањето ќе не награди со вера и со дела=спасение. Верата со дела стана вера во која не е доволно номиналното декларирање кое е само почетокот на спасението кое треба да заврши со достојна причесна која се дава дури тогаш кога верникот се утврдил во верата и благочестивото живеење. Различните скалила прават луѓето да се на различни нивоа еден од друг. Така некои се издигнале поблиску до Бога и имаат поголем авторитет од другите. Така докажаните со верата со дела и кои Господ ги потврдил со Свои знаци дека стоеле високо на скалилото на спасението добија и поголем но не и неоспорен авторитет во познавањето на верата. Како што покажа времето тоа што се потпревме на нивните откривања во верата не не одведе настрана, туку не зачува на правиот пат. Никому не му се наметнуваше верата и таа се ширеше со убедување. Никогаш православната вера не поттикна на војна и насилство какво што насилство применуваа и католицизмот и протестантизмот. Католицизмот и протестантизмот длабоко навлегоа на територијата од Православието. Католицизмот им подведуваше на оние кои и се поклонуваат на моќта како политичари, „православни“ епископи и слично. Протестанизмот им подведуваше на оние со човечка суета, интелектуална суета, женска суета и слично. За она што го успеаја да го постигнат внатре во православната територија за тоа истото го обвинуваат како да е Православно. Просторот на Православието е исклучително намален, но како Вера и Црква која „вратите на пеколот нема да ја надвладеат“ нејзината срж е жива спасувајќи ги оние кои пребиваат во таа срж и кои го чекаат Христовото доаѓање. Изменето од sard - 23.Јуни.2007 во 14:13 |
||
|
„Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe
www.pravoslavna.mk |
||
|
||
|
sard
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Регистриран: 28.Октомври.2005 Локација: Прилеп Статус: Офлајн Поени: 1440 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 23.Јуни.2007 во 14:39 |
|
Треба да се отфрла се што доаѓа од страна на докажаната демонска страна, независно дали е лага или вистина.
Можеби. Можеби во нешто отстапувам од учењето на Православната Вера и во тоа да сум еретик. Но и во таквите случаеви јас и припаѓам на Христовата Црква затоа што ја признавам дека таа знае, а не јас, за разлика од протестантот, каде тој самиот е црква, тој знае се беспрекорно и никој друг од страна не може да му каже нешто друго од она што тој го мисли. |
||
|
„Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe
www.pravoslavna.mk |
||
|
||
|
Реакт
Сениор
Регистриран: 22.Мај.2007 Локација: Burundi Статус: Офлајн Поени: 373 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 23.Јуни.2007 во 15:47 |
|
|
Така е! Уште една основна разлика е во пристапот. Православието го има принципот на соборност = заедништво во одлучување, за што постои и библиска основа.
Кај сектантите постои принципот на самоодлучување, или поинаку кажано - секој сам треба да ја чита Библијата, а Бог секому посебо ќе му даде просветление и објаснение. Ете, затоа има толку многу секти и сите мислат дека вистината е од нив и кај нив. А сите започнале да се јавуваат по процесот на реформација од пред неколку статина години! |
||
|
Без коментар
|
||
|
||
|
ZakHay
Сениор
Регистриран: 21.Јуни.2007 Статус: Офлајн Поени: 101 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 24.Јуни.2007 во 01:07 |
|
|
A izvini od koga pocnale pravoslavnite a? PA pravoslavnata religija e edna od nasomnitelnite veroispovesti od bilo koja druga hristijanska vera,prijatele!Pravoslavnite imaat izmeneto i dodadeno raboti i principi sto nikade vo nitu edna sveta kniga gi nEmA zapisano!Kazi mi kakva e taaa Bibliska osnova!A?
Pa covekot sam za sebe kako vozrasna individua treba da odlucuva be?NE mu treba nikakvi pravila i regimi za da bide prav i iskren vernik!I tocno e toa deka sekoj sam ja cita Biblijata ama i sekoj sam si odlucuva vo Zivotot!NE ti trebaat svestenici i popovi da ti gi r'cat parite na raskolnistvo!
Ej neam vreme da objasnuvam i odlozuvam zasto ako pocnam ke najdam najmalku 10 vazni raboti koi pravoslavjeto gi bogohuli(bukvalno)!
Pozdrav!
|
||
|
||
|
sard
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Регистриран: 28.Октомври.2005 Локација: Прилеп Статус: Офлајн Поени: 1440 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 24.Јуни.2007 во 13:59 |
|
Затоа е отворена темата за да се пишува за пропустите на учењето кое не го сметаш за исправно. Па повели пишувај. Вака само празни зборови. Јас пишував за забегувањата на за мене еретичките учења на католицизмот и протестантизмот. Негирај ми го ставот, ако не е така. Изменето од sard - 24.Јуни.2007 во 14:01 |
||
|
„Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe
www.pravoslavna.mk |
||
|
||
|
ZakHay
Сениор
Регистриран: 21.Јуни.2007 Статус: Офлајн Поени: 101 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 24.Јуни.2007 во 14:28 |
|
|
pa Sardu eve vaka ke napisam na hrvatski i makedonski...psto me mrzi da preveduvam zasto ova e oficijalno..
Темата ти е контрадикторна со самата себе и илузорна е секоја дискусија на истата. Не можеме да ги ставиме протестантие и православните на 2 спротивни страни, затоа што и православните се еден вид протестанти кои направиле своевиден протест во 1054год. протестирајќи против својата Мајка Црква и одвојувајќи се од неа (Рим) си создавале нова своја црква во Цариград.
plus eve najopsto vo globala...
Protestantizam je općenit naziv za sva kršćanska vjerska učenja koja su se odijelila od katolicizma nakon reformacije u 16. stoljeću. Izvorno je bila obilježena vjerovanjem u opravdanje po vjeri, u svećeništvo svih vjernika i u dominantni autoritet Biblije. Među ranim skupinama glavni su bili luterani, kalvinisti i cvinglijevci, te Anglikanska crkva koja je spajala katoličke i protestantske elemente. Naziv "protestantizam" obuhvatio je i druge nekatoličke grupe od anabaptista i independentista do kvekera (Društvo prijatelja) i metodista, koji su se pojavili kasnije. Pod pojmom (prvobitno političkim) protestanti u užem smislu podrazumijevaju se pripadnici kršćanske konfesije nastale na njemačkom govornom području u vrijeme reformacije, pa se stoga povezuju prije svega sa Martinom Lutherom i Philipp Melanchthonom, te Čehom Janom Husom Protestantske su, dakle, u užem smislu samo luteranske i neke južnonjemačke crkve reformirane tradicije prema Ulrich Zwingliu, ali ne i reformirane crkve kalvinističke (v. Jean Calvin) tradicije, anglikanci, metodisti, adventisti ili novije slobodne crkve.
Protestantskim crkvama pripadaju:
Evangeličke slobodne crkve sebe ubrajaju u protestantizam a i vide se kao "nasljednike reformacije". Tu se pribrajaju primjerice baptisti, metodisti i evanđeosko-pentekostne crkve. Podjele i ekstremisti među protestantima [uredi]
Za vrijeme širenja protestantizma došlo je do širenja i mnogih sljedbi među samim pripadnicima reformacije. Tako je 1534. na vlast u Münsteru došao Jan Matthys, začetnik i propovjednik anabaptizma. Iz grada je izgnao sve katolike, nakon što su ovoga propovjednika umjereniji sljedbenici odgovorili od ubijanja svih nepokornih. Konfiscirao je sva njihova dobra, prekrstio sve one koji su ostali u gradu, zabranio privatno vlasništvo, uključujući i posjedovanje novca, te spalio sve knjige osim Biblije. Matthysov nasljednik, Jan Bockelson, uveo je u Münsteru obaveznu poligamiju i oženio se s 15 žena, među kojima i udovicom Matthysovom. Njegov suradnik Rothman zadovoljio se sa samo devet žena. Ovaj nasilno provođen zakon naišao je na snažan otpor. Pobuna je ugušena u krvi, a sve žene koje su odbile prisilno vjenčanje bile su podvrgnute strašnim mukama i pobijene. Već za Lutherova života došlo je do oštrih podjela i sukoba među reformatorima. 1552. sam je Luther intervenirao kako bi zaustavio ekstremizam Anreasa Bodensteina i krajnjih fanatika okupljenih oko Nicholasa Storcha koji su se nazivali abecedarijanima ili prorocima iz Zwickaua. 1525. dogodila se seljačka buna, koju je divljački ugušio Thomas Münster, a skupa s njime i Heinrich Pfeiffer. Luthera je to nagnalo na traženje pomoći državne vlasti u širenju reformacija, kako ne bi došlo do budućih sličnih ispada njegovih sljedbenika. No, podjele su se nastavile. 1529. održan je »Razgovor u Marburgu«, gdje su se produbile razlike između Luthera i Zwinglija po pitanju Euharistije. Raskol između luterana i zvinglijevaca postao je konačan predstavljanjem Augsburške ispovijesti 1530. Podjele nakon Lutherove smrti [uredi]Zbog nedostatka središnje uprave i potpunog negiranja tradicije, te oslanjanja samo na vlastita tumačenja Biblije, među Lutherovim sljedbenicima nastavile su se podjele i nakon Lutherove smrti. Kao vođa protestantizma u to doba profilirao se Philipp Melanchton koji je zastupao umjerenu struju. Nasuprot njemu bili su puristi, među kojima je viđeniji bio i Matija Vlačić Ilirik, te ubikvitarijanci Johannesa Brenza. Bilo je i drugih struja, poput antonomijanaca Johanna Agricole, pravca »progresivnog posvećenja duše« Andreasa Hosemanna (Osiander), ili ektremne duhovne mistike Caspara Scwenckfelda von Ossiga. Nakon 1580. luteranski pravac protestantizma razvio se prema dogmatskom ustaljivanju i strogom obdržavanju izvanjskih pravila vjerničkoga života, što je dovelo do pojave pijetizma u 17. i 18. stoljeću, koji su predvodili Johannes Arndt, Philipp Jakob Spener i Jean de Labadie. 1817. Fridrih Vilhelm III. Pruski odredio je spajanje kalvinista i luterana u jednu Crkvu, što su potom slijedile i ostale njemačke države, no onda su se odvojili tzv. staroluterani. Uloga protestanata u nacizmu [uredi]Nemajući nikakve vanjske podrške, niti općeg pogleda na svijet, njemački su luterani bili osobito podložni nacističkoj propagandi. Tako je već 1933. osnovana Njemačka evangelička Crkva (tzv. Deutsche Christen, »Njemački kršćani«) kojima je na čelu bio »Reichsbischof« Ludwig Müller (1883.-1946.) a nauk joj je duboko bio utopljen u rasizam i glorificiranje arijanske čistoće. Znamenita osoba, pastor i teolog Dietrich Boenhoffer je bio osoba koja se protivila naci režimu te je platio životom, naime nacisti su ga osudili na smrt vješanjem pred sam kraj rata. Špekulira se o nivou njegove upletenosti u pokušau izvođenja atentata na Hitlera. Vjerojatno najistaknutija ličnost koja se protivila naci režimu za vrijeme naci režima unutar granica gdje je vladao naci režim. Pa mnogu e boja i mislam deka e dosta za sega... |
||
|
||
|
sard
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Регистриран: 28.Октомври.2005 Локација: Прилеп Статус: Офлајн Поени: 1440 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 24.Јуни.2007 во 14:39 |
|
|
Римокатоличката црква била една од повеќето помесни христијански Цркви. Паднала во гордост и ја напуштила соборноста на Црквата.
Ако десетмина рамноправни одат некаде и 1 тргне настрана како велиме кој кого напуштил. Десетмината го напуштиле едниот или едниот ги напуштил десетмината? Римокатолиците се тие кои во веќе постоечкиот Символ на верата сакале да вметнат нешто ново (filioque), а не обратно. Значи аргументот дека Православните се протестанти не важи и во текстот кој го постираше никаде тоа римокатолиците не го тврдат. Од текстот можеше да видиш многу аргументи за забеганоста на протестантизмот. |
||
|
„Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe
www.pravoslavna.mk |
||
|
||
|
sard
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Регистриран: 28.Октомври.2005 Локација: Прилеп Статус: Офлајн Поени: 1440 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 24.Јуни.2007 во 14:45 |
|
|
Фала за текстот има добра фактографија која потврдува што им се случува на оние кај кои секој сам си ја толкува Библијата.
|
||
|
„Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe
www.pravoslavna.mk |
||
|
||
|
sard
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Регистриран: 28.Октомври.2005 Локација: Прилеп Статус: Офлајн Поени: 1440 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 25.Јуни.2007 во 14:35 |
|
|
НЕКОЛКУ ПРАШАЊА КОИ ЗБОРУВААТ ЗА ТЕОЛОШКАТА БЕСМИСЛЕНОСТ НА ПРОТЕСТАНТСКОТО УЧЕЊЕ
Ги замолувам протестантските верници да се обидат да одговорат на следните прашања: 1. Дали Библијата треба да се толкува или не треба да се толкува? 2. Кој е тој кој ќе ја толкува Библијата, јас самиот или сите ние заедно? 3. Дали настрана од Библијата сте прочитале некоја друга христијанска книга? 4. Дали се спасуваме според Знаењата за верата или според состојбата на душата? 5. Како ќе се проверуваме дали исправно веруваме? 6. Како ќе го објасните континуитетот на протестантското верување од Господ Исус Христос до Лутер? 7. Кажете го името на еден христијанин од послеапостолско време до Лутер (14-15 века)? 8. Дали изворната вера треба да се развива и дополнува врз старите Христови и апостослки основи или треба да си остане неизменета? 9. Ги прифаќате каноните или ги отфрлате? 10. Дали ги прифаќате Светителите или ги отфрлате? 11. Дали една вера независно протестантска, православна, католичка, муслиманска и слично треба да прави компромиси односно да ги прифаќа другите како прифатливи или треба целосно да ги отфрла како неприфатливи? 12. Дали рационално или духовното досегнува до Бога? 13. Дали чудесата вклучувајќи ги и изгонувањето на бесовите како библиски факти треба и ден денес да се случуваат или треба да му забраниме на Бога повеќе чуда да не прави? Изменето од sard - 25.Јуни.2007 во 16:22 |
||
|
„Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe
www.pravoslavna.mk |
||
|
||
|
rome
Сениор
Регистриран: 10.Март.2007 Статус: Офлајн Поени: 492 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 25.Јуни.2007 во 14:46 |
|
|
sard jas ke probam da ti odgovoram no 1 prasanje po 1 ajde kazi koe prvo i ke prodolzime. ti po moe znajs pola za se vo zivotot samo edno da te prasam ,dali mozi vo drugata polojna sto ne ja znajs da tamu postoi vistinata .
Изменето од rome - 25.Јуни.2007 во 14:54 |
||
|
Zaljubena vo Hristos nashiot Edinstven Spasitel
|
||
|
||
|
sard
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Регистриран: 28.Октомври.2005 Локација: Прилеп Статус: Офлајн Поени: 1440 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 25.Јуни.2007 во 16:05 |
|
|
Еве избирам прашање кое сметам е најегзактно и најмалку ќе има потреба од подпрашања и одговори:
7. Кажете го името на еден христијанин од послеапостолско време до Лутер (14-15 века)?
Да така е затоа ние православните христијани ја градиме верата заедно соборно, а не секој сам како протестантите. |
||
|
„Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe
www.pravoslavna.mk |
||
|
||
|
ZakHay
Сениор
Регистриран: 21.Јуни.2007 Статус: Офлајн Поени: 101 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 26.Јуни.2007 во 00:59 |
|
|
Sarde eve ti nekolku kratki odgovori na tvoite sizheti prasanja:
Originally posted by sard Римокатоличката црква била една од повеќето помесни христијански Цркви. Паднала во гордост и ја напуштила соборноста на Црквата. Така велиш ти, а што велат католиците? Originally posted by sard Ако десетмина рамноправни одат некаде и 1 тргне настрана како велиме кој кого напуштил. Десетмината го напуштиле едниот или едниот ги напуштил десетмината? Католиците не отишле никаде, тие си останале во вековната престолнина Рим каде седиштето на црквата си било со векови. Но православните тогашни расколници се одвоиле од Мајката Црква и се преместиле во Цариград. Originally posted by sard Римокатолиците се тие кои во веќе постоечкиот Символ на верата сакале да вметнат нешто ново (filioque), а не обратно. Да беше само филиокве проблемот денеска црквата ќе цветаше! Православните низ вековите вметнале толку многу еретички учења што проблемот филиокве паѓа во длабока и небитна сенка. Originally posted by sard Значи аргументот дека Православните се протестанти не важи и во текстот кој го постираше никаде тоа римокатолиците не го тврдат. Од текстот можеше да видиш многу аргументи за забеганоста на протестантизмот. Според твојот критериум за протестантите тој аргумент соодветно си држи и за православните. Ако протестантите се одвоиле од католиците поради нивната забеганост во учењата и ако поради тоа се наречени протестанти, тогаш истото тоа важи и за православните кои според тебе се одвоиле поради таа причина, иако добро се знае дека вистинската причина не е таа, туку повеќе е од политичко економски карактер. za drugite potoa!!!
fala
|
||
|
||
|
Внеси реплика
|
страница 123 22> |
Tweet
|
| Скок до | Овластувања Вие не може да внесувате нови теми на форумот Вие не може да одговарате на теми на форумот Вие не може да ги бришете вашите пораки од форумот Вие не може да ги менувате вашите пораки од форумот Вие не може да креирате анкета на форумот Вие не може да гласате на форумот |
Опции за темата
аџија напиша:
