Живот во странство

maruska напиша: јас не можам да разберам што народ сме си...........не ни чини во странство....многу се работело!!!......не ни чини тука.....немаме никакви можности за работа!!!.............итн....па што ни чини на нас..............по се изгледа ништо

na ova prasanje samo brza e najkompetenten da odgovori

ke cekame toj da pise sto narod sme

Секој има различен праг на адаптибилност.

Баш на работа правиме муабет за тоа кој колку работи и колку зима плата.
Најтрудољубивиот дечко, зима само малку повеќе од најслабоплатените во фирма, итоа затоа што тој работи 6 дена неделно додека другите работиме по 5.
Најдобро платените, доаѓаат на работа у 10, пијат кафе на работа до 11, чепкаат по нет портали и мејл до 13, потоа одат на Кеј на кафе, се враќаат и можеби подработуваат по нешто.

Е сеа, Душко, така се вика момчето, да е во средина во која се цени трудот има многу да просперира, додека овие шмизлите со добра плата, доколку не успеат таму да си најдат спонзор во брзо време, чисто се сомневам дека ќе остнат.

Е сеа мојот случај: За овие 5 години како активно менувам работни места, имали ситуации коа не ми давале плата па сум забушавал и јас, но најголем дел од времето сум рмбал поштено, и што на крај?! Нит иам ден стаж, нит иам нешто спечалено у живот.

Роднините има неколку што ги сакам и почитувам но од презафатеност или од тоа што живеат далеку ретко ги гледам. Пријатели...  се чувствувам како социјална личност и верувам дека секаде би нашол пријатели. Бај д веј имате интернет поѓаволите, пишувајте по форуми, киснете на месинџер.

marushka,....da ne si hargitay?,...edna glumica,.....a,shto si me prashala pa da ti odgovoram?,....ne sakam da chekash

Sea edni rodnini od strancija skoro gi oterav u picku mater. Trosis na niv da gi precekas kako luge, gi setas kao vodic i uste ne sekoe doaganje komentiraat kako dobro sme ziveele

Изменето од zbunet - 18.Мај.2007 во 11:04

SeXY напиша: Никогаш не би заминала имам пријатели во Лондон и се  молат што побрзо да се вратат. тешко е далеку од ближните....

ALI ZAPAMTI EDNA POGOVORKA KOJA E MNOGU VISTINITA:'NIKOGAS NE VELI NIKOGAS' i jas porano velev nikogas za mnogu raboti so mi se slucuvaat sega... pa taka sega mislis dodeka si mlada uste i dodeka te izdrzuvaat tvoite...ali za zal nekogas vo zivotot se slucuvaat i raboti koga nemozeme da izbirame...i edinstvena opcija ni ostanuva da otideme vo stranstvo i da specalime po neso za zivot...eve na primer ti da imas deca i da dojdat crni denovi da pocnat nokti da grickaat decata i da zaribas so pari a pritoa da ti se otvori sansa da otides na rabota vo stranstvo?so bi odbrala?sigurno custvata so gi imas nema da dades da ti upravyuvaat so odlukite i ke zamines odma...

Miriam напиша: Откако ќе помине првичниот период на адаптација, што може да биде денови или години, животот во странство во суштина е ист како и животот дома. Има разлики, се разбира, ама работите што го прават човек среќен или несреќен не зависат толку од тоа што е околу него, туку од тоа што е во него. Затоа и тие што си мрчат колку е тешко во Македонија кога ќе излезат се жалат со иста сила, само за други нешта. Позитивните луѓе, тие што им се работи, насекаде ќе го најдат своето место и ќе бидат задоволни. Се разбира, тоа не значи дека не ми недостига ништо од Мк... Да, ми недостигаат разни луѓе, места, чувства. Ако бидам таму, ќе ми недостигаат работи од тука.

bas taka, adaptiranjeto e kaj sekoj razlicno so so vremeto se naviknuvas.Rabotnikot ostanuva NERABOTNIK kaj  da se naoga, dal vo MK ili nadvor od nejze, ako saka da legaci , a na zapad nema legacenje zasto samite na primer norvezani, italjani, belgijani ne legacat a ne dojdeniot, ondak ne mu cini ni stranstvo.Kukaat tie sto ne se snasle  i bas takvite se vratile nazad, so izgovor deka im bil preskap stanot koj go plakale, deka nemalo rabota,(ima rabota samo da rabotis) deka davackite bile golemi.Seto ova e isto za italjanite ili norvezanite , ali i za nas dojdencite.Ne rabotis NEMAS, rabotis IMAS.Nauceni od MK na legasenje i spienje do 12 , ili idenje na rabota i tepanje vreme na internet i odenje na kafinja kao vreme za pauza, e ovde nema toa.Internetot se znae zs ke go koristam na rabota, a ne da mircam,ondak ke si gi izrabotam posteno 8 casa i zatoa ke sum platena, a kaj nas ni ke gi izrabotis kao sto treba tie 8 sati , a koa ke ti ja dadat platata e ondak e MALKU, e malku e za toa sto ste go srabotile. ako voopsto i ste rabotele

Изменето од MisIcA, - 19.Мај.2007 во 11:35

speed напиша: SeXY напиша: Никогаш не би заминала имам пријатели во Лондон и се  молат што побрзо да се вратат. тешко е далеку од ближните.... ALI ZAPAMTI EDNA POGOVORKA KOJA E MNOGU VISTINITA:'NIKOGAS NE VELI NIKOGAS' i jas porano velev nikogas za mnogu raboti so mi se slucuvaat sega... pa taka sega mislis dodeka si mlada uste i dodeka te izdrzuvaat tvoite...ali za zal nekogas vo zivotot se slucuvaat i raboti koga nemozeme da izbirame...i edinstvena opcija ni ostanuva da otideme vo stranstvo i da specalime po neso za zivot...eve na primer ti da imas deca i da dojdat crni denovi da pocnat nokti da grickaat decata i da zaribas so pari a pritoa da ti se otvori sansa da otides na rabota vo stranstvo?so bi odbrala?sigurno custvata so gi imas nema da dades da ti upravyuvaat so odlukite i ke zamines odma...

Спид, ако ви се пружи шанса и ако треба да одите заради финансии, не го прифаќајте тоа толку трагично. Никој не рекол дека ако заминете не смеете да се вратите. А ако се прави било што без никакво позитивно чувство, заради тоа што се чувствуваш приморан, многу потешка ќе ви биде адаптацијата и на вас и на децата.

Барем во денешно време кога има авиони и за неполн ден си на другиот крај на светот, не е како порано кога по 3 месеца се патувало со брод за да се отиде на печалба. Има интернет, телефони, веб-камери, така да не се прекинува сосема врската со блиските.

Маж ми, на пример, повеќе прави муабет со брат му откако сме тука отколку кога живееја во иста куќа. Не велам дека е исто, полека се оддалечуваш од луѓето, ама не е како да праќаш писмо и со месеци чекаш одговор.

Подобро да проба човек, макар и да не успее, отколку да нема леб на маса и да се кае отпосле