Науката против Веронауката

A STO TOA ZNAES..............

PONEKOGAS ZNAM DEKA NISTO NEZNAM
 

Да завршиме со ова мачење (околу светлината)... Си направил печатна грешка, (Иако она со Нулата е малку потешко да е печатна) но сепак .... не си баш многу по наука... техника, повеќе те влечат духовните работи.

А дали си “беден, беден беден???“, Тоа зависи како сам си се гледаш осеќаш, како сам си го цениш животот, а не онака како сакаш да те видат. Јас се осеќам среќен и никој од страна не може да ме убеди во поинаку. Секој си ја создава својата среќа, некој успева некој не.

Аџијо, среќата не е еден предмет па комплет да го вградиш во себе, среќата се состои од многу мали нешта кои те водат кон неа. Не е тоа само сијалица не е тоа само кола но и тие допринесуваат да се осеќаш, пријатно и удобно.
Не барај од другите да те гледаат и да проценуват дали си или не си среќен, тоа треба сам да си го постигниш , а вака ако се трудиш на други да му изгледаш “добар“ и “среќен“ само ќе си тониш се подлабоко во несреќа.
Твојот заклучок е таков но сепак и ти трчаш по кола со клима наместо без клима, сепак и ти си бараш подобар телетекст на телевизикиот канал и сепак часови проведуваш пред компјутер користејќи ја злата наука и техника која те прави да се осеќаш “бедно“.
Ако толку со презир мислиш кон тоа, ако толку зло и несреќа е науката и техниката, па изгасни го компјутер, исклучи ја струја, седни и со перо и мастило на табак папирус пиши ги мислите под свеќа.
Духовноста, за која зборуваш но си се уште млад за да ја сфатиш,  не е штос да се прекрстиш кога ќе поминиш покрај црква за да се сметаш дека имаш “духовем“ живот. Тоа се детски празноверици,  ниту е духовен живот да омаловажуваш други верувања и мислења кои не се како твоите, ниту е духовноста ако убедуваш други што е среќа а што несреќа, ниту е духовноста да судиш за други дали се подобри или полоши. Духовноста е интимно кралство кое секој човек го гради во себе и кое не служи да се мавта со него како знаме со надеж дека некој ќе го примети и ќе речи “Леле што е дуовно деттето...“ Можеби со таа “финта“ ќе успееш некогаш да фатиш женска или да испадниш интересен во друштвото, но тоа е победа краткотрајна и на стаклени нозе потпрена. 

Пак не ја погоди битта на темата и дискуиите (помеѓу мене и аџијата) не се работи за тоа дали инжињер може да е верник, сосема сосема ссооосема друго е несогласувањето, то ест спротиставување на идејата за “зла“ наука и технологија и колку е “несреќен“ денес народот затоа што сме опкружени со научни и технички достигнувања. Прочитај ги уназат постовите, па кажи на што конкретно имаш забелешка, а дека сум рекол дека е верата е карактеристика на непосмените.. не сум го кажал тоа.

Ова го повторувам веќе неколку пати, само за себе можам и можиш да речиш колку си и дали си среќен или не. Да судиш за туѓата среќа.... не знам колку е верно. Лексилијум... е колку би се трошеле од нив за време на Турско, за време на немаштии, несигурни времиња минати, кога животот твој и на твоите зависеше од дождот од сонцето од милоста царева од ордите воинствени што пљачкосуваа и убиваа од болести кога од 13-14 деца 2-3 преживуваа. Да имаше тогаш лексилиуми, на кило ќе ги даваа. Стресот е постојан човечки сопатник, од време кога “умираше“ од секој звук надвор од пештерата за да собере некоја бобинка па до денес дали ќе те отпуштат од работа. Стресот го намалува животниот век. Денес живееме во просек двојно подолго во однос на “старите добри вртемиња. (дали и двојно помалку сме психички оптоварени).
Ме интересира баш тоа споменување на лекарства за смирување... дали се трошат повеќе денес или во време на Византија?

Римското право..Византското право? Мислиш на правото на свештениците (христијански) да држат робови? Ако е тоа право кон кое тежнееш за да бидиш среќен...  Робовладетелството не е нешто што би посакал јас, ниту да бидам ниту да имам роб. Можеби си затоа и тажен со денешницата... затоа што немаш роб?
Инаку дека некој ги штител или успеал да ги заштити во Византија нарочно во период 6-10 век... овде.. тешко. Во тој период (ако читаш историја) Византија војувала на исток со Персија, во Африка со Вандалите и во Италија и Шпанија со Готите. (Среќни луѓе во среќно време испратени во среќни војни на други континенти и други царства... а бе се кинеле од смеење онака среќни). Си викале еее блазе си ни ко си имаме император кој мисли како да не собери да ни даи меч и копје и да не пушти иљадници километри далеку да гиниме ... за среќа. Византија е полна со преврати, крвопролевања, глад, епидемии, востанија. Византија има свои мошне мрачни периоди, колежи победи и порази. Не ми се верува дека би издржал ни недела дена во таа среќна Византија. (Плус немале струја сијалици компјутери, телевизја, асфалтни патишта коли, медицинска заштита, социјално пензиско, банки, самопослуги, аеродроми, авиони...)

Али духовно... можеби си во право.. ако е духовно борбата и колежот меѓусобен помеѓу иконопоклониците и противниците..... во Византија.


Изменето од Чорбаџија - 05.Мај.2007 во 20:11