Дијалектика

Многу процеси од политиката, бизнисот, социологијата, науката... се одвиваат по принципот на Хегелијанската дијалектика.

Теза + антитеза = хаос, односно синтеза

ционизам + радикален ислам = доминација на САД во блискиот исток
нацизам + комунизам = доминација на ционизмот
микрософт + опен сорс = импотентност за заштита на инвенцијата
конзервативизам + либерализам = распаѓање на вредносен систем


Има уште многу вакви примери на вештачка поларизација која испилува монструм кој ги јаде своите деца. Може ли некој да се сети?


Изменето од mamma - 12.Април.2008 во 15:59

Rabotata e deka Vestacki se sozdavaat ekstremi, za podocna od nivniot sudir i koga ke se smiri haosot i destrukcijata, da se sluci nova sinteza so rezultat koj voopsto ne bil anticipiran od fanaticite koi gi podrzuvale ekstremite. Zatoa se veli i deka revolucijata gi jade sopstvenite deca.


Изменето од Carnation - 03.Април.2007 во 14:59

a,be ,..i jas na vremeto go znaev toa ,ama sum go zaboravil,...na koj mu trebalo  go zapamtil,...mene ich,..

ne velam deka sum strucnjak za temava, nitu deka bas go razbiram skroz konceptov, ama nekako mi ispagja logikava demek...


2 krivi = 1 pravo!

malo sutra!

ACELERA напиша: како јас што гледам, во дијалектичка дискусија секогаш има два спротивставени става...и као они создаваат некаква си синтеза која ги содржи и двата става... а што ако арументот на едниот е посилен од оној на другиот и нема производ, нема трета опција, туку посилниот аргумент победува? има ли такви примери?

Целата поента и корисноста на дијалектиката е во тоа што селата ситуација со спротивставените екстреми се генерираат од еден центар кој однапред знае каква синтеза сака да постигне. Така што целата дискусија е менаџирана, и двете страни се тесно насочени. Затоа нема никаква предност страната која е порационална, бидејќи рационалноста станува сосема ирелевантна со употреба на разни семантички акробации. За појаснување види го примерот со портокалите во темата Марксизам.
Сите наоколу се избезумени и фанатизирани во полза на една од страните. А кога ќе почне да стивнува прашината по целиот тој хаос, двете страни, веќе на секој начин исцрпени, прават компромис и ја прифаќаат однапред планираната синтеза иако принципиелно е спротивна на нивните залагања.




Изменето од sensei - 23.Март.2007 во 13:09

Првиот пример не е баш валиден. Социјализмот е монополистички капитализам каде што сите се социјално-осигуран и добро контролиран пролетеријат.

sensei напиша: Сите наоколу се избезумени и фанатизирани во полза на една од страните. А кога ќе почне да стивнува прашината по целиот тој хаос, двете страни, веќе на секој начин исцрпени, прават компромис и ја прифаќаат однапред планираната синтеза иако принципиелно е спротивна на нивните залагања.

ова е многу добро кажано... Се сеќавам кога почна војната меѓу Либан и Израел, еден израелски генерал, дури се осмели да каже дека нивната цел е однапред испланирана да заврши со мировен договор, во кој Либанската армија ќе се врати на границата... Иако Евреите мислеа анихилација на Хезбола, а муслиманите од другата страна мислеа победа над Израел, имало некој што внимателно уште пред времето си пресметал што ќе биде исходот, и стварно така и беше... Војната само послужи како цел, да се принудат на компромисот...