IDIVIDI forum Веб сајт
почетна страница почетна страница > АРХИВА > Вероисповед
  Активни теми Активни теми RSS - ЧУДА
  најчести прашања најчести прашања  Пребарувај форум   Настани   Регистрирајте се Регистрирајте се  Влез Влез

ЧУДА

 Внеси реплика Внеси реплика страница  <1 1213141516 22>
Автор
Порака
rice Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 14.Ноември.2006
Статус: Офлајн
Поени: 379
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај rice Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 14.Декември.2006 во 11:00
POGOLEMO CUDO OD SVETIOT OGAN VO ERUSALIM IMA LI???






Кон врв
rice Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 14.Ноември.2006
Статус: Офлајн
Поени: 379
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај rice Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 14.Декември.2006 во 11:04
Originally posted by mali simo mali simo напиша:


Кон врв
rice Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 14.Ноември.2006
Статус: Офлајн
Поени: 379
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај rice Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 14.Декември.2006 во 11:05
Originally posted by mali simo mali simo напиша:


Кон врв
harbur Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор


Регистриран: 10.Февруари.2006
Статус: Офлајн
Поени: 132
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај harbur Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 14.Декември.2006 во 11:18

 .



Изменето од harbur - 17.Декември.2006 во 01:40
Кон врв
аџија Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 25.Октомври.2006
Статус: Офлајн
Поени: 5474
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај аџија Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 14.Декември.2006 во 11:22
Харбур, повторно се покажува твоето незнаење за Библијата. Таа НИКАДЕ не вели дека земјата е рамна, туку напротив, зборува за сфера... Ама верувај во прикаските што ти ги кажуваат, ако така сакаш...
Кон врв
Pravoslavie Кликни и види ги опциите
Модератор
Модератор
Лик (аватар)

Регистриран: 07.Октомври.2005
Локација: Macedonia
Статус: Офлајн
Поени: 1732
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај Pravoslavie Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 14.Декември.2006 во 11:28
Темава е Чуда !
Да погледнеме околу нас, таму има МНОГУ СТРАДАЛНИЦИ. Да им помогнеме!
Оди на подфорумот Хуманост на дело
Запамети, ЉУБОВТА ДЕЛОТВОРИ!!
Кон врв
sard Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 28.Октомври.2005
Локација: Прилеп
Статус: Офлајн
Поени: 1440
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај sard Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 14.Декември.2006 во 13:53
Originally posted by аџија аџија напиша:

Овие цитати се само дел од тоа што научниците го нарекуваат Мохамедовото користење и извитоперување на Библиските записи.
Што ти смета наместо Мохамед да го употребуваш зборот Мухамед кој ти го бараат.
„Треба да се биде достоен на љубовта за да се биде љубен“ - Goethe
www.pravoslavna.mk
Кон врв
mali simo Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 22.Октомври.2006
Статус: Офлајн
Поени: 1132
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај mali simo Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 14.Декември.2006 во 14:00
Originally posted by Pravoslavie Pravoslavie напиша:

Темава е Чуда !


Аџија придржувај се кон темите и немој да ги расипуваш те моламWink
ХРИСТОС ВОСКРЕСНА ОД МРТВИТЕ СО СМРТА СМРТА ЈА ПОБЕДИ И НА ТИЕ ВО ГРОБОВИТЕ ЖИВОТ ИМ ДАРИ

Кон врв
аџија Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 25.Октомври.2006
Статус: Офлајн
Поени: 5474
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај аџија Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 14.Декември.2006 во 14:54
Сард,

не ми смета, едноставно така сум навикнат. Ние правиме ли параноја кога Исуса го викаат Иса?

Инаку според правописот на Македонскиот јазик, легитимни зборови се и следниве, кои неоправдано се цензурираат на овој форум:

мухамеданецмухамеданец... мухамеданци
мухамеданкамухамеданка...
мухамеданскимухамедански...
мухамеданствомухамеданство...

Кон врв
orto Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 13.Октомври.2006
Статус: Офлајн
Поени: 916
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај orto Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 16.Декември.2006 во 07:56
Originally posted by аџија аџија напиша:

Во Јули 1974, во Путапарти се одржува Гурупонима фестивалите. На следниот ден, покрај песоците пред Прасати Нилијам, во утринските часови на Дарсан, се појави Баба. Како и обично, излезе од својата соба на горниот спрат на Прасати Нилијам, и почна да оди кон првиот ред. Во првиот ред седеше Асамска госпоѓа со својот парализиран син, околу 9-10 годишна возраст. Доброволци и помагаа на мајката секогаш кога парализираното дете требаше да се пренесе напред.

Баба, за малку ќе го одиминеше, но сврте и дојде кој оваа госпоѓа и дете. Кога Баба ги дигна рацете на детето, го исправи, го потчукна и му рече да оди. Веднаш почна да оди нежно, од и кон областа каде што беше, на големо изненадување на сите присутни. Мајката се расплака, неспособна да ги задржи солзите радосници. Подоцна таа ни објасни дека со години се обидувала по разни болници да го излече детето, но залудно. Кај Саи Баба отишла тек како последен избор.
 
ЧИТАЈ ГО ТЕКСТОТ СО ЦРВЕНИТЕ БУКВИ Аџија, за да видиш какви ДЕМОНСКИ чуда правел САИ-БАБА !
 
САИ БАБА КОД  НАС

У Београду је од јануара 1991. године присутан Саи Бабин центар. По њима, Саи Баба је “живи бог”. То је човек који каже: “Сва имена и ликови Бога су моји”, у шта његови следбеници и верују, као и у то да је дотични пророк и свезналац. Каква је његова пророчанска моћ, видело се по тврдњи, која се у нашој штампи (”Свет” 248, “Дуга” 440) појавила 1991. да ће бивша Југославија опстати, и да ће се у њој ујединити све светске религије.

 Саи Баба, који проповеда само једну религију – “религију љубави”, и који каже “Ако уважавамо само свој облик вере, то је као да уважавамо само своју мајку и ничију више”, желео је да се на ушћу Саве у Дунав подигне храм мира са пет купола за пет светских религија. Нудио је да се направи “нови крст”, кост од лотосових латица са срцем уместо Христа, јер “Христа треба скинути с крста да би човечанство даље напредовало” (“Напред, па у кречану!”, каже народна изрека).

 Главни представници Саи Бабе у Србији били су Младенка Матовић и Весна Крмпотић. Занимљиво је да се Миља Вујановић хвалисала познанством с њим и даром који јој је Баба послао.

 Хрватска песникиња Весна Крмпотић и даље је главни проповедник Саи Бабе. Не пропушта ниједан интервју да га не помене. Тако је у интервјуу датом књижевним новинама “Дисово пролеће” у Чачку (бр. 27/97), истакла: “Један је једини увјек био мој учитељ. Само што ја тога нисам увијек била свјесна. Тај Један једини носи сва имена која је човјек Богу икад надјенуо. Можете га /.../ назвати Истином. Тренутачно, његово је земаљско име Сатја, што значи Истинит (Сатја Саи Баба, нап. аут.). То значи: тренутачно је утјеловљен у овој нашој земаљској димензији, доступан нашим осјетилима, као што је то био пре двије хиљаде година у Палестини, као што је био прије пет хиљада година у Индији, и као што је био давно и давно у добима која сматрамо митскима.”

 Поред тога што верује да је њен гуру Саи Баба некад био “Христ” и Кришна, Весна Крмпотић тврди: “То није никаква нова вјера, никаква хереза, или како то већ нетко назива. То је препознавање Истога у свим религијама, у свим духовним стремљењима. А што је то? Па то је љубав. По томе се препознајемо. ПО ТОМЕ СМО СВИ ИСТЕ ВЈЕРЕ” (подвлачење наше, нап. аут). Крмпотићева сматра да ју је гуру – “бог” Сатја вратио у “кршћанство”, и да је “Бабин ашрам мјесто које је модел како би требао функционирати свијет. Принцип је тога мјеста међусобна сарадња и рад на себи /.../ Свега тога не би било кад на челу ашрама не би стајао нетко тко својим животом потврђује истинитост свога наука о братству људи и очинству Бога”. Пошто је наша јавност делимично већ упозната са бабистичком сектом, у интервјуу датом “Блицу” 21. фебруара 1997. Весна Крмпотић каже: “Што се тиче учитеља Универзалних вриједности... као што се јеврејска црква није требала плашити Исуса Криста, тако се ниједна црква не треба плашити Саи Бабе. Он враћа људе религији, свакога оној којој по рођењу припада. Али под једним увјетом: да другима признам једнако право да Апсолут зова својим именом”.
 У истом разговору, као и у оном претходном, Крмпотићева је говорила о свом дечјем роману “Троочица” (треће око, омиљени мотив окултиста; то би, вероватно, требало да буде окултна замена за Мајку Божију Тројеручицу, заштитницу Срба). За 23 дана она је написала роман о анђелима “светлости” који силазе на земљу да је спасу. Неки су у људским телима, а неки не, али су свесни свог задатка. У разговору за “Дисово пролеће” испоставља се да је то војска Новог Доба. Она каже да су та деца “разасута свуда по планети, мале централе енергије које чекају свој тренутак да постану чујне и видљиве”...
 Све то лепо звучи. Ко од нас није за мир, добру вољу, светлост? Али, време је да видимо да ли је Саи Баба тај који ће мир, добру вољу и светлост донети људима...

Кобрино дете – Саи Баба

 Тал Брук је две године био један од најближих ученика Саи Бабе који су му пред ноге дошли са Запада. Он је писао о њему, наступао у јавности, сведочио да је реч о “живом богу”, а онда је дошао тренутак уразумљења – Брук је схватио ко је Саи Баба. Последњи ниво “иницијације”, рекли су Бруку, јесте хомосексуални однос са оним који је себе прогласио ваплоћеним јединством мушко-женског (Шива-Шакти) начела – са самим Саи Бабом. То је била кап која је превршила меру – Брук је у свему видео демонску лаж, и вратио се у САД, где је написао књигу у којој разобличава индуског демонског месију.
 Брук каже да су Индуси одушевљени Бабом. Индијски богаташи, власници банака, фабрика и медија, калањају му се и новчано га подржавају, чиме се његова мисија успешно наставља свуда, а нарочито на Западу. Овај бивши следбеник је од својих индуских саговорника често слушао: “Чак и најбољи од гуруа су новчанице од хиљаду рупија. Али Баба је лотос са хиљаду латица. Он је Парам – Брахман, Шива – Шакти, Багаван” (све су ово имена за Бога, нап. прир.).

 Саи Баба је рођен у селу Путапурти у области Пенукунда. Само име села значи “град – мравињак у коме змије живе у мравињацима”. Читав крај је препун кобри, које се обожавају, јер ове отровнице симболизују бога уништења, Шиву. У тренутку кад се Баба родио, 23. новембра 1926, један индуски астролог је рекао да небо показује знамења великог значаја. Познати гуру и мудрац Шри Оробиндо имао је виђење светлости која с неба силази у област у којој је Баба рођен. Поред бебе у колевци је била нађена кобра, знак Шиве, и дете је посвећено многим божанствима, а нарочито Шиви. Иако није било из касте брахмана, ова знамења су учинила да су многи сматрали као да је дете брахманско.

 Право име му је било Стајанарајана Раџу. Кад је имао осам година, његови школски другови су се окупљали око њега да би добили слаткише које је он примао – ниоткуда. Питали су га како је могуће да има све те слаткише, а он је одговарао да му извесни дух, “Грама Шакти”, доноси шта год пожели. Једне прилике учитељ га је казнио стајањем крај табле. Кад се час завршио, учитељ није могао да се помери са столице – као да га је неко приковао. Осећао је присуство духа који му не дозвољава да мрдне. Тек кад је замолио Бабу да га ослободи, то му је омогућено. Глас о овоме проширио се по читавом суседству.

 Као дете, Баба је глумио разне ликове у сеоској глумачкој трупи, која је играла представе о боговима.

 8. марта 1940. године увече, дечак је одједном почео да стравично вришти и колабирао је. Изгледало је као да је без свести. Читаве ноћи остао је тако. Окупљени људи, забринути због онога што се десило, тврдили су да га је обузео зли дух који обитава у оближњој пећини Мутјалама. Пожурили су да принесу жртве демону да би дете било остављено на миру.

 Дете је почело да виђа штошта, да говори мудре изреке на санскрту, цитира свете списе, а често је ћутало, ни са ким не општећи. Повремено му се тело крутило, постајући сасвим несавитљиво. Лекари из оближњег Анантапура нису знали шта да мисле. Астролози су рекли да га је обузео зли дух.

 Његов брат довео је егзорцисту у кућу. Дечак му је рекао: “Дођи, ти који ме сваког дана обожаваш, и сад, кад си дошао, твој једини посао је да ме обожаваш и да одеш”. Егзорциста је побегао.

 У породицу је улазио све већи страх. Сељаци су тврдили да је дечак под утицајем враџбина. На крају, одвели су г код познатог “скидача” чини у суседно село Браманапали. Егзорциста му је обријао главу, насликао “Х” (текст пише ћирилицом, прим. моја) на челу и почео са разним физичким мучењима, која су за циљ имала “изгон злог духа”. Баба је трпео као да не осећа никакав бол. На крају, родитељи нису више могли да гледају страдање свог сина, и одвели су га кући. Његово чудно понашање се наставило. Неки пут је био тежак као десет људи, а неки пут лак као “лотосова стабљика”. Препирао се са одраслима, откривајући им њихове тајне грехе. 23. маја окупио је чланове своје породице и ниоткуда, њима на дар, материјализовао слаткише и цвеће. Суседи су дотрчали у кућу – и њима је дао поклоне добијене ниоткуда. Његов брат, запањен и уплашен, узео је штап и почео да га удара, говорећи: “Јеси ли ти бог, злодух или лудак?”

 Дотадашњи Стајарананда Раџу је рекао:
 - Ја сам Саи Баба. Припадам Апастамба Сутри, школи мудрог Апастамбе и у духовној линији сам Бхарадваџе. Ја сам Саи Баба.
 Устврдио је да је реинкарнација једног од најмоћнијих индуских људи-богова, Саи Бабе из Ширдија.
Одвели су га код једног поклоника Ширди Саи Бабе у суседно село. Индус је на почетку био скептичан, а онда је дечак материјализовао вибути, змијски прашак. Човек га је запањено гледао. Осетивши да Ширди Саи Баба говори кроз њега, упитао га је: “Шта ћемо с тобом?”
 Одговор је био:

 - Клањајте ми се. Сваког уторка. Испразните своје умове и домове мене ради.
 Следећег уторка, затражио је од присутних да му у руке ставе прегршти цветова јасмина. Бацио их је у ваздух. Кад је цвеће пало на земљу, исписало је његово ново име: Саи Баба.

 Бабина слава је расла, и ускоро су многи веровали да је он Калки, последи аватар. Тврдили су да је у њега ушао моћни дух који је обитавао у једном Шивином лингаму (каменом фалусу). То су потврђивали чињеницом да Баба у утроби има мноштво лингама, каменова јајастог облика, које материјализује пред присутнима – падне у транс, тресе се и тресе, а затим лингами излазе из његових уста.

 Индустријска и трговачка елита из Бомбаја и других места била је одушевљена Саи Бабом. Чак и неки скептици, попут доктора Багавантама, кандидованог за Нобелову награду за нуклеарну физику, почели су да га сматрају божанским после чуда које су видели – на пример, Баба је рекао физичару да у руке узме шаку песка и песак се претворио у примерак светог списа, “Багавад Гите”. Својим ученицима Баба је говорио: “Ја сам утеловљење истине /.../ Не поредите моју моћ с бедним моћима магова. Моја је моћ божанска и нема граница. Ја имам моћ да земљу претворим у небо и небо у земљу. Али то не чиним јер за то немам разлога”.

 Прилазио је својим бактама и говорио им: “Дошли сте овде због љубави, због мајчинске љубави која вам недостаје? Ја вас волим више него хиљаду мајки. И хиљаду пута више од ваших мајки.” Такође: “Крв ћу своју дати за вас”.

 Ово је људе врло привлачило, нарочито усамљене и рањене Западњаке. Они су у Баби видели оца, мајку, бога, чудотворца; тако је, за многе, и данас. Баба материјализује предмете, вибути, лингаме; тврди се да може да претвори воду у бензин.
 Пре но што читаоцу на увид ставимо исповест Тала Брука, да видимо шта би нам о његовим моћима, које он, очито, има, рекло православно Предање.
 Овде је реч о демонским силама које су индуског несрећника изабрале за свог гласноговорника и чудотворца, претечу антихриста. То се види по чињеници да су га најавили врачари – астролози, да га је претходник, маг Оробиндо, предсказао као “наследника”, и да му је у колевци нађена кобра – змија, древни символ сатане. (Сетимо се Благог Господа неба и земље, Који се рађа међу јагањцима, и Који ће, по речи Божјој прамајци Еви, “сатрти главу змији” (Пост. 3,15)). С њим зли духови чине “чуда” још као с дететом: ђаво му са ко зна ког краја света доноси слаткише и цвеће, чиме Баба одушевљава децу и комшије. Познато је да демони имају огромне моћи, и да могу да упливишу и на материјални свет; да би их понизио, Свети Јован, владика новгородски, молитвом је принудио једног демона да га за ноћ пренесе у Јерусалим и врати у Новгород, што је ђаво, стењући од мржње и беса, морао да учини.

 Коначне моћи Саи Бабе је добио кад је ђаво ушао у њега, што су приметили и његови родитељи, његов брат, као и комшије – зато су га и водили код егзорцисте. Међутим, овај “егзорцизам” је био бесмислени пагански обред, то јест пуко мучење детета. (Како сатана може да изгони сатану, рекао би Господ.) Да је у Бабу ушао ђаво, види се по томе што је одмах почео да погађа тајна дела људи, да говори измењеним, нељудским гласом, док му се тело кочило, неки пут тешко као да припада десеторици људи.

 У житију Светог Јована Кронштатског (упокојио се 1908. године), једног од највећих светаца новијих времена, наводе се многи примери исцељења ђавоиманих људи које је молитвом творио Свети Јован. Да видимо како је то изгледало, да би нам Саи Бабина укоченост постала јаснија.

 Гардијски пуковник Евгеније Михаилович Жилкин испричао је следеће: “Сродница моје жене, из фамилије Шохових, у Петрограду, оболела је од потпуног душевног растројства, које се нарочито изражавало у нетрпељивости према свему светоме; болесница је мрзела Цркву, Свето Причешће и молитву. Болест се толико компликовала да је болесница легла у постељу, а њени укућани су стално морали да бде над њом, да не би у наступу лудила дигла руку на себе. Крст који је о врату носила више пута је збацивала са себе, тако да су јој га најзад скинули, јер је постојала опасност да се њим задави.

 Тетка моје жене, знајући за њен негативан став према позиву и доласку оца Јована, без њеног знања обрати се оцу Јовану са молбом да посети болесницу и помоли се за њено оздрављење. На опште чуђење свих у кући, болесница је у дан и час доласка оца Јована дошла у стање особитог узбиђења, потпуно јасно и одређено осетила на даљини долазак оца Јована и говорила: “Ено га, спрема се, облачи се, иде”. А после неког времена: “Ево га, стигао је”, и почела да се дере на сав глас: “Не треба, не треба!” (Саи БАба је, да напоменемо, кад су сељаци у њему препознали злодуха и пошли да донесу кокосов орах ради приношења жртве демону са молбом да изађе, то видео на даљину и о томе говорио присутнима).

 Свети Јован Кронштатски је Марију излечио молитвом и Светим Причешћем, и зли дух је одмах побегао.

 1882, по сведочењу Евстатија Андрејевича Ковеског, Свети Јован је изгнао злодуха из једног сељака који је, ђаволом у себи, био тако снажан да су десеторица људи морала да га држе како се не би отргао. Из његовог грла су излазили животињски крици све док се Светац није помолио и спасао га милошћу Божјом.

 Монахиња Марија (Родевич) прича ово: “У цркву је улетела бесомучна жена. Отац Јован јој приђе, али се она баци на њега, савије га до земље и повуче неколико корака. Отац Јован је био веома блед у лицу, али је није пуштао из руку. Страшним гласом из беса она је довикивала: “Ја сам стар... Она је смртни грех учинила, нећу да изађем!”... Али, на послетку, почела се смиривати и опет из беса запитала: “Куда да идем!” А баћушка са победничким осмехом одговорио му је тихо: “У бездан!” Тиме се исцељење завршило”.
 Одавде видимо откуд Саи Баби туђи глас после поседнућа. Из њега је говорио ђаво.
 Многобројни описи поседнутости демонима у житијама светих сведоче да се ђавоиманост пројављује и преко укочености и неосетивости тела. Злодухом опседнути често повраћају разне предмете (рецимо, перје). Одатле лингами у утроби Саи Бабе.
 То што ради Саи Баба, могли су да чине и многи магови некад. Тако је Свети Кипријан (слави се 2. октобра), пре но што се обратио у Хришћанство, толико овладао црном магијом да је могао да наводи градоносне облаке на читаву област која би му се успротивила.

 Према свему реченом, јасно је ко је Саи Баба – ђаволски чудотворац, чија сила потиче од самог сатане. Његова присутност нам јасно говори да је близу доба антихриста, последњег лажног месије у злу уједињеног човечанства, који ће, како пише у Откривењу Јовановом, моћи да своди огањ с неба, да би задивио и застрашио своје следбенике.
 А сад да видимо шта нам о Саи Баби каже сам Тал Брук, његов бивши гласноговорник... После тога, моћи ћемо да прочитамо и исповест једне Србкиње, која је веровала овом демонијаку, следећи савете Весне Крмпотић, Бабинепропагандисткиње у нас.

 


Изменето од orto - 16.Декември.2006 во 07:57
(kоран 10, 94)
(аллах рече моамеду) Ako сумљаш у oно што ти oбљављујемо, упитај oне (Жидове и Кршчане) koji Читају Kњигу (БИБЛИЈУ), прије тебе објављену
Кон врв
aleksandar oh Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 01.Декември.2006
Статус: Офлајн
Поени: 0
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај aleksandar oh Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 16.Декември.2006 во 10:12

By Niels Christian Hvidt


ПРОЧИТАЈТЕ ВНИМАТЕЛНО


"On Holy Saturday believers gather in great crowds in the Church of the Holy Sepulchre. For on this day fire comes down from Heaven and puts fire on lamps in the church."

This ceremony, described above by one of the many pilgrims visiting Jerusalem during Easter, has occurred yearly for centuries and includes the unexplainable event of the Holy Fire igniting candles and oil lamps. Orthodox Christians cherish it as the greatest of miracles and see it as a continuous reminder of the Lord's resurrection.

The author and his companions travelled to Israel to be present at this ceremony and to speak to some of the persons who have witnessed the miracle and whose lives it has inspired. 
 

The ceremony of the Holy Fire has taken place ever year for nearly fifteen centuries, at the same time, in the same manner, and at the same location. It draws ever-growing crowds of pilgrims to the Holy City each Easter season. The ceremony surrounding "The Miracle of the Holy Fire" appears to be one of the oldest recurring Christian ceremonies in the world. From the fourth century AD all the way up to our own time, sources recall the ceremony.

The Church Historian, Eusebius, writes in his Vita Constantini which dates from around 328 about an interesting occurrence in Jerusalem of Easter in the year 162. When the churchwardens were about to fill the lamps to make them ready to symbolise the resurrection of Christ, they suddenly noticed that there was no more oil left to pour in the lamps.

Upon this, Bishop Narkissos ordered the candles to be filled with water. He then told the wardens to ignite them. In front of the eyes of all present every single lamp burned as if filled with pure oil.

The Orthodox Church believes that this miracle, which predates the construction of the Holy Sepulchre in the fourth Century, is related to the Miracle of the Holy Fire. They admit that the two differ, as the former was a one-time occurrence while the Miracle of the Holy Fire occurs every year. However, they have in common premise that God has produced fire where there logically speaking should have been none.

Around 385 Etheria, a noble woman from Spain, traveled to Palestine. In the account of her journey, she speaks of a ceremony by the Holy Sepulchre of Christ, where a light comes forth (ejicitur) from the small chapel enclosing the tomb, by which the entire church is filled with an infinite light (lumen infinitum).

It is not clear, whether her words refer to an alleged miraculous occurrence or to the bishop, who emerged from the tomb with the flame, possibly ignited from a perpetual flame inside the sepulchre chapel.

Things become clearer in an itinerary written by a monk named Bernhard after his journey to Jerusalem in the year 870. He describes an angel who came down after the singing of the "Kyrie Eleison" and ignited the lamps hanging over the burial slab of Christ, whereupon the Patriarch passed the flame to the bishops and to everyone else in the church.

In 926 the Arabic historian Ma's�di travelled to Palestine, and his account describes a similar event: on Easter Saturday Christians gathered from the entire country at the sepulchre, as on that particular day fire came down from heaven igniting the candles of those present.
 

"The Chapel with the tomb where the fire first proceeds." 



Different sources reveal varying practices around the ceremony of the Holy Fire. Ancient and modern sources alike relate that pilgrims see the fire not only inside the Holy Sepulchre but also in Saint James Church next to the sepulchre itself, although the basic elements of the miraculous ignition of candles remain the same.

The Russian abbot Daniel, in his itinerary, written in the years 1106-07, presents the "Miracle of the Holy Light" and the ceremonies that frame it in detail. According to Daniel, the night before the miracle, churchwardens cleaned the church and all the lamps inside it. They then filled the lamps with pure oil and left them darkened.

Daniel reports that the tomb was sealed with wax at the second hour of the night, and remained sealed with the closed oil lamps standing on the tomb� "the Greek lamps being there where the head lay, and that of Saint Sabas and all the monasteries in the position of the breast."

While the doors remained sealed, the entire church waited for the Holy Fire. The next day, after the fire had come, the "Bishop, followed by four deacons, then opened the doors of the Tomb and entered with the taper of Prince Baldwin so as to light it first with the Holy Light". Daniel concludes, "We lighted our tapers from that of the Prince, and so passed on the flame to everyone in the church".

It appears that during some vigils pilgrims waited for hours for the fire to come, as it did not always appear at the same hour. Thus Theoderich, who wrote his account in 1172, says that sometimes the Holy Fire appeared about the first hour, sometimes about the third hour, the sixth, the ninth hour, or even so late as the time for Compline.

Also Theoderich-admits that the fire would appear first in a variety of places-sometimes in the Holy Sepulchre, sometimes in the Temple of the Lord, and sometimes in the Church of St. John outside the Holy Sepulchre itself.

"Orthodox Christians have celebrated the ceremony of the Holy Fire for many centuries. It is considered the greatest of miracles." 
 

The number of similar testimonies have increased along with the growing number of pilgrims going to the Holy Land, producing in an uninterrupted flow of first-hand accounts right to our times. However, the report written by the English chronicler, Gautier Vinisauf, deserves special attention as it relates a very interesting anecdote about the ceremony as it occurred in the year 1192.

In 1187, the Saracens under the direction of Sultan Salah ad-D�n took Jerusalem. In that year, the Sultan desired to be present at the celebration, even though he was not a Christian. Gautier Vinisauf tells us what happened: "On his arrival, the celestial fire descended suddenly, and the assistants were deeply moved.

The Christians demonstrated their joy by chanting the greatness of God, the Saracens on the contrary said that the fire which they had seen to come down was produced by fraudulent means. Salah ad-D�n, wishing to expose the imposture, caused the lamp, which the fire from heaven had lighted, to be extinguished, but the lamp relit immediately.

He caused it to be extinguished a second time and a third time, but it relit as of itself. Thereupon, the Sultan confounded cried out in prophetic transport: 'Yes, soon shall I die, or I shall lose Jerusalem.' This prophecy was accomplished, for Salah ad-D�n died the following Lent."

But what exactly happens in the Holy Sepulchre Church on Easter Saturday? Why does it have such an impact on the Orthodox tradition? And why does it seem as if nobody has heard anything about this miracle in Protestant and Catholic countries when it in many ways is more stunning than many Western miracles ?

 In fact, the miracle still occurs today in the Church of the Holy Sepulchre in much the same manner as medieval sources reported it. It is no coincidence that millions of believers consider this the holiest place on earth: theologians, historians and archaeologists believe it includes both Golgotha, the little hill on which Jesus Christ was crucified, as well as the "new tomb" near Golgotha that received Christ's dead body, according to the Gospel account. It is on this same spot that Christ rose from the dead.

Since Constantine the Great built The Holy Sepulchre Church in the middle of the fourth century, the church has been destroyed many times. The Crusaders constructed the church that we see today. Around Jesus' tomb was erected a little chapel with two rooms, one little room in front of the tomb and the tomb itself, which holds no more than four people. It is this chapel that is the centre of the miraculous events.

Being present at the celebration fully justifies the term "event," for on no other day of the year is the Holy Sepulchre Church so packed than on Orthodox Easter Saturday. If one wishes to enter it, one has to reckon with six hours of queuing, and each year hundreds of people cannot enter because the crowds are so large. 
 

 

Pilgrims come from all over the world, the majority from Greece, but in recent years increasing numbers from Russia and the former Eastern European Countries have also come.

In order to be as close to the tomb as possible, the pilgrims camp around the tomb-chapel on Good Friday afternoon in anticipation of the wonderful event on Holy Saturday. The miracle happens at 2:00 PM, but by 11:00 AM the Church is bustling with activity.

Every year, small fights occur between the different groups of Christians in the Church. If one finds no other reason why Christians ought to seek greater unity it would be enough to go to Jerusalem for the ceremony of the Holy Fire to observe the confusion and lack of peace that reigns in the Holy Sepulchre among the many Christian denominations present.

 

"Prior to the arrival of the miraculous fire, Palestinian Christians
dance according to their custom at the ceremony."


 From around 11:00 AM till 1:00 PM, the Christian Arabs sing traditional songs in loud voices. These songs date back to the Turkish occupation of Jerusalem in the 13th Century, a period in which Christians were not allowed to sing their songs anywhere but in the Churches.

"We are the Christians, this we have been for centuries and this we shall be for ever and ever, Amen!" they sing at the top of their voices, accompanied by the sound of drums. The drum-players sit on the shoulders of others who dance ferociously around the Sepulchre Chapel. But at 1:00 PM the songs fade out, leaving silence-a tense and loaded silence electrified by the anticipation of the manifestation of God that all are waiting to witness. 


"Every year Israeli authority check the tomb so it does not conceal any lights, whereafter it is sealed until the arrival of the patriarch." 
 

At 1:00 PM a delegation of the local authorities elbows through the crowds. Even though these officials are not Christian, they are part of the ceremonies. In the times of the Turkish occupation of Palestine they were Moslem Turks; today they are Israelis. For centuries the presence of these officials has been an integral part of the ceremony, as their function is to represent the Romans in the time of Jesus.

The Gospels speak of Romans that went to seal the tomb of Jesus, so his disciples would not steal his body and claim he had risen. In the same way the Israeli authorities on this Easter Saturday come and seal the tomb with wax. Before they seal the door it is customary that they enter the tomb to check for any hidden source of fire, which could produce the miracle through fraud.

Just as the Romans were to guarantee that there was no deceit after the death of Jesus, likewise the Israeli Local Authorities are to guarantee that there will be no trickery in the year 2000.



The Patriarch enters and encircles the tomb chapel three times in procession. 


After the tomb has been checked and sealed, all people in the Church chant the Kyrie Eleison. At 1:45 PM the Patriarch enters the scene. In the wake of a large procession holding liturgical banners, he circles the tomb three times and then stops in front of its entrance.

Then he takes off his royal liturgical vestments, leaving upon himself only his white alba as a sign of humility and respect in front of the portent of God that he is about to witness. All the oil-lamps have been blown out prior to the ceremony, and now all remains of artificial light are extinguished, so that the Church is enveloped in darkness.

Holding two large unlighted candles, the patriarch enters the Chapel of the Holy Sepulchre - first into the small room in front of the tomb and from there into the tomb itself.

To understand what happens when the patriarch enters the inner room, we need to hear his personal testimony. The following testimony is that of His Beatitude, Pattiarch Diodorus I.

 

Three former patriarchs in the long chain of those
Greek-Orthodox leaders who first receive the flame. 

 

Interview with His Beatitude Patriarch Diodorus I on the
Miracle of the Holy Fire
 

His Beatitude Patriarch Diodorus I was born in 1923. He first came to Jerusalem in 1938 and assisted the Miracle of the Holy Fire ever since. In 1981 he was elected Patriarch and was thus the key witness to the Holy Fire 19 times until his death in December 2000, as the Greek-Orthodox patriarchs always enter the little tomb chapel where the flame first occurs. I spoke with him at the Orthodox Easter, 2000. 
 

His Beatitude Diodorus I during interview with the author. 
 

"Your Beatitude, what actually occurs when you enter the tomb on Holy Saturday during the ceremony of the Holy Fire?"


"After all the lights are extinguished, I bow down and enter the first chamber of the tomb. From here I find my way through the darkness to the inner room of the tomb where Christ was buried. Here, I kneel in holy fear in front of the place where our Lord lay after his death and where he rose again from the dead.

Praying in the Holy Sepulchre in itself for me is always a very holy moment in a very holy place. It is from here that he rose again in glory and spread his light to the world. John the Evangelist writes in the first chapter of his gospel that Jesus is the light of the World.

Kneeling in front of the place where he rose from the dead, we are brought within the immediate closeness of his glorious resurrection. Catholics and Protestants call this church "The Church of the Holy Sepulchre." We call it "The Church of the Resurrection". The resurrection of Christ for us Orthodox is the centre of our faith, as Christ has gained the final victory over death, not just his own death but the death of all those who will stay close to him.

"I believe it to be no coincidence that the Holy Fire comes in exactly this spot. In Matthew 28:3, the Gospel says that when Christ rose from the dead, an angel came, dressed all in a fearful light. I believe that the intense light that enveloped the angel at the Lord's resurrection is the same light that appears miraculously every Easter Saturday.

Christ wants to remind us that his resurrection is a reality and not just a myth; he really came to the world in order to offer the necessary sacrifice through his death and resurrection so that man could be re-united with his creator.

"In the tomb, I say particular prayers that have been handed down to us through the centuries and, having said them, I wait. Sometimes I may wait a few minutes, but normally the miracle happens immediately after I have said the prayers. From the core of the very stone on which Jesus lay an indefinable light pours forth.

It usually has a blue tint, but the colour may change and take on many different hues. It cannot be described in human terms. The light rises out of the stone as mist may rise out of a lake - it almost looks as if the stone is covered by a moist cloud, but it is light.

This light behaves differently each year. Sometimes it covers just the stone, while other times it gives light to the whole sepulchre, so that people who are standing outside the tomb and look into it see the tomb filled with light. The light does not burn - I have never had my beard burnt in all the sixteen years I have been Patriarch in Jerusalem and have received the Holy Fire. The light is of a different consistency than the normal fire that burns in an oil-lamp.

"At a certain point the light rises and forms a column in which the fire is of a different nature, so that I am able to light my candles from it. When I thus have received the flame on my candles, I go out and give the fire first to the Armenian Patriarch and then to the Coptic. Thereafter I give the flame to all people present in the Church." 

 

"The Patriarch proceeds from the tomb with the ignited candles." 

 

"How do you yourself experience the miracle and what does it mean to your spiritual life?"


"The miracle touches me just as deeply every single year. Every time it is another step towards conversion. For me it is of great comfort to consider Christ's faithfulness towards us, which he displays by giving us the holy flame every year in spite of our human frailties and failures. We experience many wonders in our churches, and miracles are nothing strange to us.

It happens often that icons cry, when Heaven wants to display its closeness to us; likewise we have saints, to whom God gives many spiritual gifts. But none of these miracles have such a penetrating and symbolic meaning for us as the Miracle of the Holy Fire. The miracle is almost like a sacrament. It makes the resurrection of Christ as real to us as if he had died only a few years ago."

 

"Spreading of the flame" 


After the Patriarch passes the fire to the Armenian and Coptic metropolitans, they in turn pass it through holes in the walls of the tomb chapel to runners who are ready to carry it swiftly to the various quarters of the denominations in the church. Thus, the fire spreads like brush-fire.

While the patriarch remains inside the chapel kneeling in front of the stone, outside the tomb it is dark but far from silent. One hears a rather loud mumbling, and the atmosphere is very tense. When the Patriarch finally emerges with the lit candles shining brightly in the darkness, a roar of jubilee resounds in the Church.

 

Testimonies

 As with any other miracle, the Miracle of the Holy Fire is a matter of faith and conviction, and there are those, both non-orthodox and Orthodox, who do not believe it actually happens. Both Greek and Latin authors have proposed the idea that the miracle is fraud and nothing but a masterpiece of Orthodox propaganda. They suggest that the Patriarch has a lighter or matches inside of the tomb and lights his candles himself.

Such understandable criticism is, however, are confronted with a number of problems. Matches and other means of ignition are recent inventions. Not many decades ago, lighting a fire was an undertaking that lasted much longer than the few minutes during which the Patriarch is inside the tomb.

One could suggest that he had an oil lamp burning inside, from which he kindled the candles, but the Israeli authorities always have confirmed that they have checked the tomb and found no light inside it.

The best arguments against fraud, however, are not the testimonies of the various patriarchs but the thousands of independent pilgrims who during the centuries have written of how they saw the blue light outside the tomb spontaneously lighting the candles in front of their eyes without any possible explanation.

Often closed oil-lamps hanging in different places in the church beyond the reach of the pilgrims caught fire by themselves. And the person who experiences the miracle at close range, seeing the fire igniting the candle or the blue light swaying through the church, usually leaves Jerusalem changed. For many pilgrims I spoke to who attended the ceremony, there was a "before and after" the Miracle of the Holy Fire. 
 

"Pilgrims express profound joy over the yearly arrival of the Holy Fire."
 

Several books have been written in Greek containing testimonies of those who experienced the miracle. However, none of these contain testimonies from recent decades. Archbishop Alexios of Tiberias (Italiano Tiberiade) has taken upon himself this task of collecting more current testimonies from pilgrims who had miraculous experiences during the ceremony of the Holy Fire.

During four years, he has gathered these testimonies, signed by the pilgrims, and his aim is to publish these in the near future. Archbishop Alexios, who has participated in the ceremony every year since 1967 decided to do this work after an experience related to the Holy Fire in 1996.

 

"Archbishop Alexios of Tiberias who participated at the ceremony for over 35 years. 
 

"After the ceremony, I went home to my apartment situated in the Greek Orthodox Patriarchate, up the hill west of the Holy Sepulchre", he explains. "From here I looked out of my window, and suddenly I saw a great luminous red cross over the Dome of the Holy Sepulchre.

I blinked my eyes and looked again, yet the cross remained. I rushed on to the roof of the house, thinking the cross might be the product of the sun's reflections in the golden cross standing on the roof. However, once I had arrived on the dome, I saw the same phenomenon that I had seen from the window: Many meters above the dome's golden cross, another cross of red light was hovering, extending its rays far beyond the dome itself.

 

"This experience was very profound for me," Archbishop Alexios continues. "I have assisted at the ceremony since I was young and seen and experienced many unexplainable things there. But this sign was so clear that I today can never doubt God's miraculous interventions. If people say they don't believe in the Miracle of the Holy Fire, I am not the one to try to correct them, but I know they are wrong."

Metropolitan Vasilis, Delegate of Jerusalem Greek Orthodox Patriarch Diodorus I, confirms Archbishop Alexios' affirmation. "I have been in Jerusalem since 1939 when I came to the city at the age of fifteen. I have attended the ceremony of the Holy Fire during all these years, and have thus been a witness to the miracle 61 times. For me it is not a question of whether I believe in the miracle or not.

I know it is true. Like many other believers, I testify that the Holy Fire does not burn. Many times I passed the Holy Flame under my beard it was not burned. Year after year, I have seen the immediate and spontaneous lighting of the candles that the believers held enclosed in their hands, and I have heard many testimonies of people who either had their candles lit or saw the miraculous flame as it passed through the church of the Holy Sepulchre.

To me the miracle is very important, especially as a memorial of the resurrection of Our Lord. The Holy Bible says that when the Lord rose from the dead, his tomb was bright, shining as if it were day. I believe it is in memory of this most central element of our faith that the Lord gives this marvelous sign, and so that it may never be forgotten!"

 

"The flame is received with the same enthusiasm every year. Each year, pilgrims have reported to have seen the blue flame moving and acting freely, igniting closed candles and oil lamps in the Church.


 Mr. Souhel Thalgieh, a young engineer from Bethlehem, is another witness. Mr. Thalgieh has been present at the ceremony of the Holy Fire since his early childhood. In 1996 he was asked to film the ceremony from the balcony of the dome of the Church.

Present with him on the balcony were a nun and four other believers, including the mother of Metropolitan Timothy. The nun stood at the right hand of Thalgieh. On the video one can see how he aims the camera down down at the crowds. At the designated moment, all lights are turned off and the Patriarch enters the tomb to receive the Holy Fire.

While the Patriarch is still inside the tomb one suddenly hears a scream of surprise and wonder originating from the nun standing next to Thalgieh. The camera begins to shake, and one hears the excited voices of the other people present on the balcony.

The camera then turns to the right, capturing the cause of the emotion: A large candle, held in the hand of the Russian nun, caught fire in front of all people present apparently before the patriarch came out of the tomb. With shaking hands she holds the candle while over and over making the sign of the Cross in awe of the portent she has witnessed. 

 

"Orthodox pilgrims consider the flame a great treasure".

 In another of the many testimonies, Archimedes Pendaki of Athens, Greece, reports that the experience of the miracle became the impetus that eventually led him to become an Orthodox priest. Father Pendaki experienced the miracle in 1983. In the preceeding years, he had drifted further and further away from the Orthodox faith of his family, and only rarely did he enter a church.

His mother, who was very religious, convinced him after much arguing to come to Jerusalem and witness the Miracle of the Holy Fire. While mother and son were standing in the Holy Sepulchre Church it so happened that the candle of Pendaki's mother lighted spontaneously before their eyes.

Archimedes at first raged at her, accusing her of trickery to make him believe, but deep inside he knew very well that she would never invent such a thing. Furthermore she was not able to produce the portent herself. The event continued to disturb his thoughts until he could not ignore it any more, and the need to explore the faith of his youth in depth led him to the Holy Mountain of Athos. After some years, he decided to become a priest.

In the year 2000, the blue flame again lighted the candles of many people. According to Archbishop Alexios, a monk was standing close to the door of the sepulchre. While the patriarch was still inside the tomb, the monk received the flame on his candle to the great astonishment of the people standing around him. From his candle, the fire spread on the side of the tomb.

A young man from the Greek island of Rhodos testified that he saw the fire coming as a cloud above the monk, descending to light his candles.

 

Fire and The Presence of God

 The Orthodox Christians are not the only ones to associate light with the presence and activity of God. In the Biblical writings, light often accompanies great miraculous works of God. About Moses' meetings with God on Mount Sinai the Bible says: "Mount Sinai was entirely wrapped in smoke, because Yahweh had descended on it in the form of fire.

The smoke rose like smoke from a furnace and the whole mountain shook violently" (Ex 19,18 ff). Later in Exodus, it says: "To the watching Israelites, the glory of Yahweh looked like a devouring fire on the mountain top" (Ex 24,17). After Moses had stood face to face with God, his face shone so powerfully that he had to cover it, lest the people get hurt (Ex 34,29 ff).

When Jesus was transfigured in front of the disciples on Mount Tabor, "the aspect of his face changed and his clothing became sparkling white" (Lk. 9,29). Likewise, after Jesus' resurrection, the women met by the grave "two men in brilliant clothes" (Lk 24,4). Light and the mighty works of God go hand in glove. 

 

"The fire is considered holy."

 The Church Fathers considered light to be a symbol of God, especially of God's love. Thus Gregory the Great (530-604) writes: "God is called light because he embraces the flames of his love-the souls in which he abides." In the same way, Orthodox Christians consider the Miracle of the Holy Fire a manifestation of God's power and of His presence.

"We believe the flame to be holy", says Archbishop Alexios, "almost as a sacrament, ontologically related directly to God himself. The pilgrims move their hands back and forth over the flame and caress their faces with the hands that touched the flames."

 

The Pan-Orthodox and Ecumenical Significance of the Ceremony

 The miracle is important not only to the individual Christians whose faith it strengthened, but also because it plays a very important ecumenical role. The ceremony takes place every year on the Orthodox Easter Saturday and is celebrated together with all the Orthodox Christian communities. There are many types of Orthodox Christians: Syrian, Armenian, Russian and Greek Orthodox as well as Copts.

In the Holy Sepulchre Church alone there are seven different Christian Denominations, and all, except the Catholics, take part in the ceremony. The Orthodox Easter date is fixed according to the Julian Calendar, which means that their Easter normally falls on a different date than the Protestant and Catholic Easter which is determined by the Eurpoean Gregorian calendar. Thus in the year 2000 the Orthodox Easter fell one week after the Easter of the West.

Since the schism between East and West in 1054 the "Two lungs of the Body of Christ," as Pope John Paul II describes the Orthodox and Catholic communities, have lived separate existences. But for the first two hundred years after the schism, the Miracle of the Holy Fire had such unifying power that it gathered Catholics and Orthodox to celebrate the event together despite their differences.

Only after 1246, when Catholic Christians left Jerusalem with the defeated Crusaders, did the Miracle of the Holy Fire become a purely Orthodox ceremony as the Orthodox remained in Jerusalem even after the Turks' occupation of Palestine.

Metropolitan Timothy, who was the Patriarchate's representative to the recent ecumenical celebration of the opening of the Holy Doors of Saint Paul's Cathedral in Rome, said to me that the ecumenical and unifying power of the Holy Fire is quite exceptional.

"Until the thirteenth Century the entire church celebrated the ceremony of the Holy Fire," he says. "Even after the Catholics left Jerusalem with the crusaders it has remained a unifying ceremony for those of us who stayed here, that is, for all the different branches of the Orthodox world.

 "The flame first comes in a miraculous way from Christ to the Greek Orthodox Patriarch inside the Tomb. He gives it to the Armenian and Coptic metropolitans, who hand it on to the remaining communities and they in turn, spread it to their own people.

"From them it passes beyond the Holy Sepulchre to every corner of the Orthodox world. After the ceremony is over, believers from all Israel and Palestine carry it to the homes of their relatives.

Pilgrims who come from far away make provisions, buying special oil-lamps with which they carry the flame to their countries. Olympic Airways helps the Orthodox to distribute the flame to many countries, especially to Alexandria in Egypt and to Russia, but also to Georgia, Bulgaria, and the USA.

Each year we write letters of recommendation to the Israeli Ministry of Religious Affairs, which in turn assist pilgrims who carry the lanterns with the Holy Fire through customs and into their respective aircrafts. This is how important the spreading of the flame is to us.

It is holy, and it keeps reminding us of how the one Holy Spirit is present in all the parts of the Body of Christ. Like blood being pumped by the heart into all members of a body, so the fire spreads from Jerusalem to all parts of the Orthodox community, reminding the faithful of the origins and unity of their faith. It has a tremendous unifying power to the Orthodox communion," Metropolitan Timothy concluded.

 

"Archbishop Alexios of Tiberias brings the Holy Fire to Athens
and is received with the honours of a statesman."

 

Unknown in the West 
 

One might ask the question why the Miracle of the Holy Fire is hardly known in Western Europe. In the Protestant areas it may be explained by the fact that there is little traditional teaching regarding miracles; people don't really know how to approach them, and they don't take up much space in newspapers.

The Catholic Church, however, has a long tradition of miracles, so why is the Miraculous Fire not better known amoung Western Catholics? One important reason may be that the ceremony is performed only by Orthodox Christians, on the Orthodox Holy Saturday; hence, Christians of other communities may consider it an internal Orthodox affair.

Also, apologetic motives could play a role. Some Orthodox might insist that the miracle occurs in the presence of Orthodox Christians because the Orthodox Church is the only legitimate Church of Christ in the world. This tendentious explanation would cause a certain uneasiness in Catholic and Protestant circles. However, Archbishop Alexios disagrees with this stance: "The miracle does not prove anything of the sort.

It is not a weapon of proselytism, creating division. It is not a proof that we are the only legitimate Christians. Rather, for us Orthodox, the miracle is a source of joy as it leads to greater unity in the Orthodox world, uniting us around this event. But not only this. I personally hope that the miracle can augment the awareness among Catholic Christians of how God is alive and active in the Orthodox Church, just as we are aware that he is present and active in the Catholic Church.

Christ is one and works wonders for all his children. How I wish that this awareness of the oneness of Christ and his wondrous creativity would be an incentive towards full unity between us Christians."

Further information:

http://www.holyfire.org/eng/

http://www.holylight.gr/agiofos/holyli.html


Sources:

Meinardus, Otto. The Ceremony of the Holy Fire in the Middle Ages and to-day. Bulletin de la Soci�t� d'Arch�ologie Copte, 16, 1961-2. Page 242-253
Klameth, Dr. Gustav. Das Karsamstagsfeuerwunder der heiligen Grabeskirche. Wien, 1913.

 

So ljubov
Кон врв
аџија Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 25.Октомври.2006
Статус: Офлајн
Поени: 5474
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај аџија Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 16.Декември.2006 во 10:31
Фала орто за исцрпниот пост. Јас се сложувам генерално со тој напис. Но, очигледно не си ја разбрал понтата на мојот пост, на кој од вас до ден денес никој не даде одговор?

Саи Баба, Богородица, Оџите, итн., сите прават чуда? Како знаеме што е од Бога, а што не? Има ли некој критериум, или само затоа што е чудо, треба сите да се затрчаме да веруваме во тоа?
Кон врв
аџија Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 25.Октомври.2006
Статус: Офлајн
Поени: 5474
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај аџија Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 31.Декември.2006 во 10:22
Originally posted by brza brza напиша:

Originally posted by belichka belichka напиша:

eve svedostvo:

I ne e prenesuvano od ovoj na onoj i Bog e nad mene ako lazam......svedostvo na baba mi.....od majka mi......
 
Majka mi e rodena 1958 g. vo Blatec selo blizu Vinica, aj ke vi pisam dijalekticki.....se nadevam ke me rasberete...
 
Na 2 godini dobiva detska paraliza nmozela ni da zbori ni da odi...i baba mi vo toa vreme  ja nosela po bolnici i rekle za toa nema lek i nema so da se prai, majka kako majka slusne tamu vamu ja nosi nisto majka mi vkocaneta nemoze ni da jade sama...pominalo nekoj mesec i nekoja zena i rekla mori Stanojko oti negu odneses na Golak u toj crkvicka da prespie inaku Golak e na Plackovica i ima crkvicka posvetena na Svetiot Pantelejmon- i neodamna razbrav deka e zastitnik na bolnite...baba mi i dedomi se spremale ke nosat so ke praaaat dete nemozat da go gledat taka...svekor i i vikal na baba mi mori snao so ke se macete daj spremaj go za umiracka pa dodeka zivee zivee tuku glej si ti nivite...ama majka kako majka aj i tam da go odnese leto avgust mesec zesko pukutiste:) ispecat si kompir spregnat magareto i ke ja nosat majkami...od blatec do golak ima 15tina km i krenat sabajleto peski i stignale tam nekade okolu pladnina najdeli ja crkvickata i dedomi probal da ja otvore vratata ama zatvorena...i so ke praat aj da odmorat da jadat i ke se vrakat...imalo senka taka so bas na pragot pagala i ja ostavile majka mi i kako ja ostavile vratata krcccccccccccccc otvorila se( zamislete deomi vozrasen covek da nemoze da ja otvori)  i ja vneseli  zapalile svekicki i majka mi (spored kazuvanjata na baba mi) bila vozbudena od ikonite  posle nekoe vreme zaspala i spiela nekoi 15-na minuti i koa se razbudila viknala i se pustile i raci i nozi i usta posle edna nedela pocnala da odi i da zbori i den denes bez nikakvi posledici znaejki deka so detska paraliza ostanuvaat posledici.......eve toa e sto imav jas da kazam.....koj veruva veruva koj neveruva neka poveruva zasto e ziv primer....
 
Utre ke vi pisam za Cudoto na Presveta Bogorodica zasto i toa e ziv primer sto se desil na musliman 2004 g vo Sirija, i izlegol na televizija i po site mediumi go objavil negovoto svedostvo deka pravoslavnata vera e prava vera......
     eve,gledate,.....ziv dokaz deka postoi,.....a,za onie milioni vo svetot so slichni problemi,..od raganje ili ne, ne e vazno,...na koi shto nikoj ne im pomaga i si go ziveat zivotot so makata,..toa voopshto ne e bitno,...bitno e shto nekolku NEOBJASNIVI sluchai go dokazuvaat negovoto prisustvo i egzistiranje,....a,be ajde ne,....da ne kazam shto,....i toa shto so nekoristenje na odredeni delovi na teloto ,tie atrofiraat i im treba dolgo vreme da se "povratat"...i toa ne e vazno.....ednash rekov: chovekot e istovremeno najinteligentnoto i najglupavoto sushtestvo shto postoi i postoelo na zemjava,...samo ne vo edna lichnost!a, za onoj shto filosofira pogore,...pa neka si veruva chovekot,....se imalo prichina ,samo TOJ bil zadaden,..a,od koj, samo gospod znae,.mislam ON,...a,be ova e vrtenje vo krug 


Јас во суштина се сложувам со тебе брза. Чудата од ваков или онаков карактер не докажуваат ама баш ништо... Затоа и го поставив постот за чудото на Саи-Баба... Христијанството не е врзано само со постоење на чудата, туку со логичната хармонија за тајната на универзумот, која најлогично и најсоодветно е одговорена преку Христијанската објава.

Е сега околу критиките дека сум филозофирал... Па да.. Во суштина вие сакате да шлапнете некоја изјава без да се вклучи мозокот малце. Не може да се праша „кој го создал несоздадениот, зар не?“ Тоа ќе се сложиш е повеќе од глупаво. Ама вас не ви одговара да се разобличуваат работите, туку само да се шлапаат пароли како во времето на едноумието...

Тоа јас што го поставив е самоевидентно во светот околу нас, докажано преку многу научници и филозофи, т.е. дека секоја работа што има почеток, има и причина. Затоа човечкиот копнеж отсекогаш бил да се открие таа конечна причина, која нема причина, туку е зачеток на се. Епа таа конечна причина, или Прапричина, според нас е Господ. Според атеистите тоа е материјата. Но материјата како што знаеме има свој крај, а според тоа мора да има и свој почеток. Едноставно не е вечна, а минливите работи по законите на природата, МОРА да имаат и свој почеток. Затоа и најмудрите атеистички филозифи ја отфрлаат тезата дека Материјата е Прапричината. Како на пример Стивен Хокинг и др., кои докажуваат дека материјата е само последица на некоја непозната причина пред неа.

Пак ќе речеш филозофирам. Да. Но одбивам да фрлам пароли без да го вклучам малце и мозокот.


Изменето од аџија - 31.Декември.2006 во 10:25
Кон врв
brza Кликни и види ги опциите
Сениор
Сениор
Лик (аватар)

Регистриран: 06.Февруари.2006
Локација: vidiFOTOupotpis
Статус: Офлајн
Поени: 34534
Опции за коментарот Опции за коментарот   Благодарам (0) Благодарам(0)   Цитирај brza Цитирај  Внеси репликаОдговор Директен линк до овој коментар Испратена: 31.Декември.2006 во 10:34
hahahah,....bash VKLUCHENIOT mozok ,ne mi dozvoluva da mislam deka zad se na svetov postoi samo edna prichina,....TOJ,..............koj shto e zadaden,a ne sozdaden ,kako i se drugo,...a,koj go sozdal nego e .......................ZABRANETO da prashash ,....i tochka!!...mnogu pameten TOJ,.....ne prashuvajte za mene,zashto nema da dobiete odgovor,.....................a,be daj skini go krugot,za da izlezam.............LOL
Patriotizmot e poslednoto skrivalishte na kriminalcite.-Albert Einstein
Mokjta od sekogash privlekuvala lugje so nizok moral.-Albert Einstein
Кон врв
 Внеси реплика Внеси реплика страница  <1 1213141516 22>
  Сподели тема   

Скок до Овластувања Кликни и види ги опциите

Forum Software by Web Wiz Forums® version 10.03
Copyright ©2001-2011 Web Wiz Ltd.

Страницата е генерирана за 0,422 секунди.