Ваша песна,состав или што било напишано

Мојата бескрајна среќа е да бидам таму... со тебе...

Понекогаш,тешко е да го смениш патот по кој си тргнал и си одлучил да патуваш....
Колку и да се трудиш,колку и да се напрегаш работите не одат како што треба.
Те тера да одиш некаде каде нема никој,а сепак сите ти се потребни.
Љубовта кон нештата е многу голема,посебно ако е во срцето.Многу боли кога неможеш го оствариш сонот,сонот на твојот живот,животот за кој мечтаеше.Понекогаш,внатре во душата те жегнува врелина,болка од некои работи за кој се плашиш дека ке ги оствариш.Излегуваш надвор на дожд надевајки се дека ке ги измие твоите мечти и надевања за работите што се неостварливи,душата ти плаче како дождот што врни и воздухот што го дишеш те гуши и те запира да живееш помислувајки на работи што ги сакаш.Едноставно,не оди,нозете со паметот-срцето со душата...Овие работи не одат заедно,треба да одлучиш каде со кој ке тргнеш,дали ке си со љубовта на дожд или со мечтите на сонце,за кој живееш.Опкружен си со луѓе кои не ти веруваат те сметаат за губитник,лажго,дволичен,идиот...Не сакајки да ги погледнат твоите светли страни...
Страните на твојот живот по кој неуморно работиш на одлуката каде да тргнеш,и наеднаш одлушуваш за сонцето, за нозете со паметот заборавајки на срцето одбегнувајки го дождот.На крајот на одлуката дознаваш дека џабе ке си на сонце кога душата ти плаче...Очите ти се полнат со солзите од душата,ти доаѓа да се вратиш кај некои работи за да ги поправиш,но животот не дава втора шанса...Едно што дозволува е да го одбереш правиот пат,патот по кој што никој досега не ризикувал да оди,затоа што,по тој пат,душата може да ти остане на средина и тогаш пак исто продолживаш со нозете и паметот.И на крај на маките ти се отвара пат,пат што те води до сигурен живот за тебе...Патот на сонцето,осветлува и полни со живот секое тело што се наоѓа околу тебе,но тоа не го влкучува и твоето,и понатаму го чекаш дождот за да те спаси од жештината на сочевите зраци,упорно се надеваш на облаците да дојдат над тебе,разлишноста од другите околу тебе те тера да чекаш за работи кои никој ке сака да се случи и бега од нив.ТИ СИ ЕДИНСТВЕНИОТ,што се бори за се,се бори за себе,другите да имаат убав живот а ти едноставно не се сожаливаш себеси во таа борба,борбата што никогаш нема да заврши,вечната борба за патот твој,поминуаш многу,чувствуваш многу,разбираш многу.Ти си единствениот што господ му дарувал работи кои никој не ги посакува.Знаеш,знаеш дека си тука да напправиш се за себе,но незнаеш дека не си единствениот во тој свет.Гледаш во месечината и бараш некои да ти се јави,некој што не го слушаш а камоли да ги здогледаш,се надеваш дека не си сам.Сам си,си одлучил да те грее сонце во самотија,тоа е таа самотија на душата внатре и покрај тоа што однадвор си огреан од сонце.На крај дознаваш дека имаш темна страна,темна страна како месечината која никогаш не ја огреало сонце,но сите имаме една таква страна и не сакаме да ја дознаат.Ги криеме работите од другите,се лажеме себеси дека сонцето е поубаво од дождот.И секогаш ја правиме истата грешка тргнувајки напред со нозете и паметот,заборавајки на душата и срцето...

... чекав тогаш,чекам сега...

Pozadi eden zivot,edno postoenje kade senkite gi gledas kako realnos,kade vo istite tie senki postoi edna silueta koja tebe ...

Iistata taa silueta te razocaruva,ti go vrti grbot,ti gi kazuva najposlednite zborovi sto mozat da se kazat nekomu kogo mrazis i te pravi pola covek....umren covek.
Te krsi onolku za da dva zivoti ti se potrebni dodeka ozdraves,dodeka si dojdes pri sebe.
I kako telo bez duh se obiduvas da go prezivees sekoj den,a ne ti odi..
Se vleces,ama umesto.
Vo sebe si davas nadez deka ke pomine eden den,deka nemoze se taka crno da bide ,deka ke ozdraves ,samo treba vreme..

Zivotot e samo mig od minatoto....a ti si treperliv odblesok vo nokta.Neshto koe nemozam da go smestam vo idninata no kako damka stoe vo moeto minato.Neshto koe ne postoi a postoi.Neshto koe nema forma ,ne go gledash a tuka e.Ti si ednostavno neshto bez koe nemozam da ziveam,kako nekoj vozduh si za mene.Na narkomanot shto e heroinot toa si ti za mene........nekade procitav deka zenskoto srce ti e kako grob koga ednash nekoj vo nego smestish .....nema vadenje.I tuka ima vistina,te smestiv ,ela zamini da te vidam Eeee potoa slushnav,,tvoeto srce e samo pumpa za ispumpuvanje krv i nishto fazla,ako nekoj od tebe ceka ljubov ke se naceka,,.......i ova e tocno.Studen pogled,ladno srce nemash emocii nemash custva,roden samo da povreduvash....ete takvo si.

....А знаеш... Прегрни ме.
Онака, без причина.
Прегрни ме и ќе дознаеш како пее моето тело, говорејки повеќе отколку било какви зборови.
Прегрни ме и нека покрај нас дивеат ветрови и бесконечно паѓат ѕвезди.
Нека се раѓат нови галаксии и нека горат древните богови, нека е...
Но меѓу нашите тела ќе остане тоа, што само со своето постоење оправдува се'...

време..
·СРЕДА, 30 АВГУСТ 2017
Постоеше едно време во кое растев и живеев среќно.
Јас паметам време кога ѕвездите беа на број а небото имаше посебен сјај.
Тоа време секој пат ми пролистува низ мисливе,неможам а да не испомешам емоции, чуства.....ми буди насмевки,ми буди плач.
И сега живеам во време кога патам за минатото а среќна сум тука во сегашноста.
Две души и едно срце ми дарил бог,ме следи спокој ,ме следи среќа а во себе тага по изгубеното,патам по недостижното.
Патам по тебе...
И сега живеам во време кога бог ми ја одзел сигурноста ми го одзел здивот а ми го оставил несаканото и ме осакатил во душата .
И целата верба ми ја враќаат двете души,ме обвива топлината од срцето надеваќи се дека ќе останам за да будам подршка за да будам сигурност .
И секогаш сеќаваки се на тебе...

Изменето од SVOJA - 30.Август.2017 во 12:02