СТИХОВИ КОИ ВЕ ДОПРЕЛЕ

Старо стебло


Рекоа, старо е стеблото
Се измачува.
И го исекоа, го корнеа
Со копачи, со сила.

Дојдоа потоа да го раскопаат дворот
Го исчистија од плевел, од лишај
Посеаја трева и никна тревата.
Озелени.

Само на местото
Каде што го сосекоа и корнеа стеблото
Не никна трева.

Одново раскопуваа,
Одново фрлаа семе
Попусто –
Среде тревата остана една голема лузна.

Рекоа, земјата си ги памети сите свои рожби
И не заборава таа
На нивните страдања.

Лузната остана за да ја прераскажува судбината на стеблото
Прерано сосечено
Во него се уште да ти имало живот.
 
Чиниш целата судбина на стеблото
Се читаше на таа голема лузна
Среде зеленилото. 
 
Анте Поповски

Ме допреа и ме насмеаа на Анѓето стоховиве
ама читав ептен вака нешто ми се мешаа редовиве

" Зашто сега ти напишав честитка за роденден?! - Зашто да му е**м матер !

Види ме.
Тебе денес кога ти го пишувам ова не ти е роденден.
Има уште време.
Види ме...
Тебе срцето ти е замрзнато.
Мене мртво – види ме!
Ама јас решив да те сакам
Да те сакам како девојка и како карактер и како човек.
Решив да те сакам со сите други органи кои живи ми се.
Со мојата рака околу твојата половина кога по улици тој ден ќе чекориме
Со ногата несвесно префрлена преку тебе како сопственост и како машко глупаво: „оваа моја е“ ноќта кога заедно ќе спиеме.
Со желудникот кој ќе ми се собира како на автопат пред автомобилски фарови плашливо еже.
Со бели дробови кои ќе ми се виткаат како жици и како стуткани влажни крпи кога ќе ти приметам наврени солзички кај тебе во очите.
Со сите нервни завршетоци на моето лице.
Со сите нерви и мускули свиткани во искрена насмевка пред тебе дури и кога имам нож зариен во џигерите.
Со гласно „Не е страшно -де де де !“
Со спокојно „Голема работа -не боли помина“
- со бесрамно лажење за да не те повреди ништо мое тебе!
Со сувово грло кога ќе те видам дотерана.
Со јазиков кој ќе пелтечи пред тебе „колку убава..колку убава е !“ - како збунето дете.
Види ме.
Види ме.
Јас сум тој што треба и ќе те разочара.
Јас сум тој што си оди.
Јас сум тој што се гади од себеси и не знае што со себе.
Види ме.
Тебе денес кога ти го пишувам, ова не ти е роденден.
Има уште време.
Сакав да ти кажам чисто да знаеш
дека уште сега јас знам дека тебе срцето замрзнато ти е.
А мене мртво.
Ама дека и глувците во Камбоџа во будистичките храмови знаат дека си се свиѓаме.
Оти се сакаме.
Види ме.
На твојот роденден ќе ти дадат еден куп подароци.
Јас сум нопак и најверојатно нема да сакам баш тој ден мојот да е покрај нивните.
Си се знам.
си се знам што да правам
си се знам оти знам да ја зае**м работата во последен момент и кога најмалку треба и кога се очекува најмалце тоа од мене.
Види ме.
Види ме.
Сјајот од очите и пареата од здивовите ми е меѓу редовиве.
Како голема црна кеса тука ми е отпревртена душата.
Како голема најлонска црна кеса за ѓубре.
Провери.
Види ме.
Провери нежно што чувам внатре.
Може ѕвезди има меѓу црвите и лушпите
Може ѕвезди ситни и светкави
како спокојна вселена и летно небо има испрскано одвнатре.
Јас сум најцрната ластовица која некогаш ќе ја видиш.
Мрачни ми се и очите.
Ама тебе мешето ти го давам – белата мала дамка на моето меше.
Види ме !
Јас сегде можам да одам. Мене ништо од сето тоа да не ме врзе.
Види ме сега знаеш дека јас секогаш ќе ти се враќам тебе.
пази!
Пази со тие рацете...
Пази пази со тие рацете оти низ душата ми буричкаш.
Види ме.
Пази со тие рацете...
Види ме ... стојам пред тебе и чекам да го дочиташ ова од пред месеци што сум ти го напишал додека го држиш во рацете.
Види ме – те чекам да дочиташ и да ти се свиткаат во крива линија усните.
Види ме - ти се смеам и јас во лице.
Види ме : Среќен ти роденден дојди да те гушнам у пизду матер!
Види ме и пази со тие рацете оти само ти низ душа ми буричкаш !
слушаш..?
пази молимте!
Зашто сега ти напишав честитка за роденден?
Зашто да му е**м матер !
За инат твој.
За инат од сите.

...




Изменето од bilokoja - 14.Март.2014 во 18:54

Копнеам

Копнеам да ти ги кажам најдлабоките зборови што имам да ти ги кажам;
но не се осмелувам, стравувајќи дека би можела да ме исмееш.
Затоа си се смеам самиот на себе и тајната своја ја издавам на шега.
Лесно ја земам својата болка, стравувајќи дека тоа би можела да го направиш ти.

Копнеам да ти ги кажам најверните зборови што имам да ти ги кажам;
но не се осмелувам, стравувајќи дека би можела да се посомневаш во нив.
Затоа ги облекувам во невистина и зборувам спротивно на тоа што го мислам.
Оставам мојата болка да изгледа глупаво, стравувајќи дека тоа би можела да го направиш ти.

Копнеам да ги употре**м најдрагоцените зборови што ги имам за тебе;
но не се осмелувам, стравувајќи дека нема да ми биде возвратено со иста мера.
Затоа ти давам грди имиња и се перчам со својата суровост.
Ти задавам болка, плашејќи се дека никогаш нема да дознаеш што е болка.

Копнеам да седам немо покрај тебе;
но не се осмелувам, зашто срцево ќе ми излета низ уста.
Затоа дрдорам и муабетам лесно, и го затрупувам своето срце со зборови.
Грубо ја земам својата болка, стравувајќи дека тоа би можела да го направиш ти.

Копнеам да те оставам засекогаш;
но не се осмелувам, стравувајќи дека би можела да го откриеш мојот кукавичлук.
Затоа гордо ја кревам главата и доаѓам весел во твоето друштво.
Постојаните стрели од твоите очи прават мојата болка да биде вечно свежа.

Рабиндранат Тагоре

Анастеа напиша: Копнеам Копнеам да ти ги кажам најдлабоките зборови што имам да ти ги кажам; но не се осмелувам, стравувајќи дека би можела да ме исмееш. Затоа си се смеам самиот на себе и тајната своја ја издавам на шега. Лесно ја земам својата болка, стравувајќи дека тоа би можела да го направиш ти. Копнеам да ти ги кажам најверните зборови што имам да ти ги кажам; но не се осмелувам, стравувајќи дека би можела да се посомневаш во нив. Затоа ги облекувам во невистина и зборувам спротивно на тоа што го мислам. Оставам мојата болка да изгледа глупаво, стравувајќи дека тоа би можела да го направиш ти. Копнеам да ги употре**м најдрагоцените зборови што ги имам за тебе; но не се осмелувам, стравувајќи дека нема да ми биде возвратено со иста мера. Затоа ти давам грди имиња и се перчам со својата суровост. Ти задавам болка, плашејќи се дека никогаш нема да дознаеш што е болка. Копнеам да седам немо покрај тебе; но не се осмелувам, зашто срцево ќе ми излета низ уста. Затоа дрдорам и муабетам лесно, и го затрупувам своето срце со зборови. Грубо ја земам својата болка, стравувајќи дека тоа би можела да го направиш ти. Копнеам да те оставам засекогаш; но не се осмелувам, стравувајќи дека би можела да го откриеш мојот кукавичлук. Затоа гордо ја кревам главата и доаѓам весел во твоето друштво. Постојаните стрели од твоите очи прават мојата болка да биде вечно свежа. Рабиндранат Тагоре

i mene, i mene

Сончев зрак
Ме буди пак,
се тегнам гол
како манијак,
срце ми се скина
не ја видов Тина,
и хистерично Пере
почна да се дере.
Паника ме фати
Циа ли ме прати,
западнав во кома
немам никој дома...