Ваша песна,состав или што било напишано

Допир

Допир,ах тој допир. Колку ли ќе останам зарoбена во овој затворен круг на емоции кои без чувствително ме приковаа за да ја почувствуваат мојата болка?
Да,ја посакуваат мојата солена солза која веќе одамна е засушена,затаена во оваа грло,вресок од душа што и волците од најтемната шума би се уплашиле.
Посакувам да го допрам недопирливото...твојот допир.
Те допирам само во сон,јавето за мене не постои,како да живеам во туѓо тело не чувствувајќи го твојот допир кој некако е астрален,не можам да те допрам освен кога ги затворам очите...Ти,дали постоиш?Каде си ти?
Ноќта се приближува,желно чекајќи го сонот да ми падне на очите.
Ноќен јавачу на моите сништа допри ме!Допри го мојот сон за да живеам во твoјот сон,недопирливото ќе биде допрено,невозможното ќе биде возможно.
Само уште еден чекор до бесконечноста и тука си,тука сум со твојот допир.
Пронајди ме,побарај ги трагите од мојата засушена солза,допри ја,ќе ја почувствуваш мојата тага,таа ќе те одведе до мојата душа,до темното небо без ѕвезди.Но,само една ѕвезда сеуште сјае,трепери со сиот нејзин сјај,патоказ до ѕвездата Даница...Ти само допри ме,ќе ти го покажам патот до нејзиниот сјај,а тогаш сите ѕвезди ќе затреперат...Прекрасен космос во моите очи.
Допри го мојот сон...Ти,само допри ме.

Даница Петровска

http://issuu.com/makedonska_riznica/docs/makedonska_riznica_3

Списанието пред сѐ ќе биде наменето за теми од македонската историја, но не само онаа која на ова наше тло се случувала во дамнешното минато, туку и таа која што преку македонските собири, прослави и чествувања продолжува да опстојува до ден денес.

Ќе биде одвоен простор и за македонската култура и уметност, како и за случувања и личности кои што намерно или случајно не се опфатени во мејнстрим медиумите.

Би сакал да објавам и некој ваш труд со ваша дозвола. Кој има желба нека пиши во пп. Ви благодарам.

Мирис на цимет




06:30 на автобуската на рекорд. Одамна не сум се возел во автобус, од средно можеби, не се сеќавам. Пурпур се разлева на небото. Чудно за едно декемвриско утро. Околу мене неколку поспани луѓе, девојка со куче, дете кое се влече за суќната на мајка му. Мирис на костени. Ланци од светулки, ѕвезди и лампиони. Автобус број 50. Се качувам без карта. Седнувам на истото место како и во средно. Околу мене луге со подочници, замрсени коси. Мајка со дете, студенти, еден дедо и таа. Зошто сега? Се променила. Црвена коса до рамена, замрсена и истите зелени очи. Питомо кутре со тажни очи. Груба покривка на уморното лице, свенатите усни. Арабески во нејзините очи. Ги љубев тие тажни очи, груби усни. Припиена кожа за ребрата, исушени раце. Колку е кревка, незаштитена. Кога само би ми дозволила... а можеби..
             Не ме препозна. Се ракувавме. Цврсто и воздржано како и секогаш. Се засрами. Не ме погледнуваш. Зарем ме заборави? Испарија љубовта, милувањата, бакнежите? Можеби се било лага, илузија. Халуцинција за прекрасни моменти, за љубов во тажните очи. Те сакав, би рекол. Кому? Непозната девојка стои пред мене. Убавина недостапна за мене. Која си девојко што некогаш те сакав? Постоеше ли ваква? Те повикував со мислите, те барав во другите. Се сеќаваш ли на мене ти скитничке со долга коса?
            Не го препознав својот лик во нејзините очи. Одразот на спомени го нема. Одрон на солзи. Бледило. Повторно ја нема. Како феникс се издигна од моите сништа, за да оди. Како да не ни постоеше. Одвеана со виорот. Остана само мирисот на цимет.Мирис на цимет 06:30 на автобуската на рекорд. Одамна не сум се возел во автобус, од средно можеби, не се сеќавам. Пурпур се разлева на небото. Чудно за едно декемвриско утро. Околу мене неколку поспани луѓе, девојка со куче, дете кое се влече за суќната на мајка му. Мирис на костени. Ланци од светулки, ѕвезди и лампиони. Автобус број 50. Се качувам без карта. Седнувам на истото место како и во средно. Околу мене луге со подочници, замрсени коси. Мајка со дете, студенти, еден дедо и таа. Зошто сега? Се променила. Црвена коса до рамена, замрсена и истите зелени очи. Питомо кутре со тажни очи. Груба покривка на уморното лице, свенатите усни. Арабески во нејзините очи. Ги љубев тие тажни очи, груби усни. Припиена кожа за ребрата, исушени раце. Колку е кревка, незаштитена. Кога само би ми дозволила... а можеби.. Не ме препозна. Се ракувавме. Цврсто и воздржано како и секогаш. Се засрами. Не ме погледнуваш. Зарем ме заборави? Испарија љубовта, милувањата, бакнежите? Можеби се било лага, илузија. Халуцинција за прекрасни моменти, за љубов во тажните очи. Те сакав, би рекол. Кому? Непозната девојка стои пред мене. Убавина недостапна за мене. Која си девојко што некогаш те сакав? Постоеше ли ваква? Те повикував со мислите, те барав во другите. Се сеќаваш ли на мене ти скитничке со долга коса? Не го препознав својот лик во нејзините очи. Одразот на спомени го нема. Одрон на солзи. Бледило. Повторно ја нема. Како феникс се издигна од моите сништа, за да оди. Како да не ни постоеше. Одвеана со виорот. Остана само мирисот на цимет.

turi edna Vasina 

                               
                                                Сите животни ги сакам јас

                                                 еве ви кажувам на сите вас
                                                 во Африка Лавот силно вика
                                                 Магаренцето по цел ден само рика.

                                                 Кучето Шарко во дворот лае
                                                 сака мама вкусно месо да му даде
                                                 големото Маче многу ми е слатко
                                                 сакам да го наречам Влатко.

                                                 Глувчето Џери го гледам како бега
                                                 Мачорот Том ли го брка сега?
                                                 Верверичката лешници има
                                                 Кума Лиска од селото кокошки зима.

                                                Петелот на утро силно кукурика
                                                и ја буди мојата комшика Мика
                                                Пингвините од риба си прават суши
                                                Господин Зајко се фали со неговите уши.

                                                Животните имаат душа
                                                затоа секој нека ги слуша
                                                тие сакаат да живеаат мирно
                                                и да се шетаат без граници ширно


Изменето од malaka - 11.Мај.2013 во 01:26

brza напиша: -ti go sklepa ova?

da sklepuvam vakvi

Andjelino...