Извадоци,исечоци,цитати

Koga ke se vljubis seriozno, seriozno ke ti smeta sekoja neserioznost, a tvojata serioznost ke otide do tamu da ke mislis deka negovoto pojacuvanje na glasot na nekoja pesna cij tekst jasno ne e za tebe, e znak deka ti e neveren...

Те молам пушти ме да си одам. Бидејќи сакам, бидејќи морам. Заради себе, а и заради тебе.

Би те сакала многу ако ме пуштиш и сфатиш што слободата значи за мене. Би ми бил многу драг и посебен.

Вака само се залажуваме. Ти дека нема да ме изгубиш, јас дека кога – тогаш ќе заминам…

Зарем не си изморен? Зарем не ти фали малку повеќе љубов? Зарем не сакаш да бидеш сакан, ценет и возвишуван?

Те молам пушти ме да си одам и еден ден да сфатам колку и дали ми значиш. Можеби и ќе те сакам назад, а можеби и ти ќе го живееш оној добар стар живот кој постоел и без мене.

Само ти ме сопираш за да си одам. Лесно е да се свртам и да почнам да чекорам, тешко е ако тоа го правам знаејќи дека некој е несреќен поради мене.

Вака, иако сосема скршени, барем еден од нас е себично среќен, нели? Ако ме пуштиш и се помириш со тоа, може ќе бидеме среќни и двајцата.

Avtor: N.K.

Covek sto ludo saka zena, nekogas ja mrazi, tolku silno, tolku bolno, ama ne e toa omraza obicna, niti inat vodenje, toa e omraza od druga planeta, nesto kako zavist za nisto, nesto kako ljubomora za nikoj, da cel zivot baras devojka so takvi oci, pa sega ja mrazis radi niv, da cel zivot baras devojka so takov um, pa sega ja mrazis radi nego, da cel zivot gi baras nejzinite usni, pa sega ja mrazis radi niv, sakas se da i dades, sakas se da i zemes, mozam da se zakolnam deka toj sto ljubenata ne si ja mrazel barem minuta, nikogas ne ja ni ljubel vistinski...

Дајте ѝ ги на девојка вистинските чевли и таа ќе може да го освои светот.
Мерилин Монро

Би можел да те допрам како некогаш и да ти ги раскажам најтажните нешта кои постојат: сето ова е минливо, а од нас ќе остане само ова овде, ова во нас – се додека и тоа некој не го заборави. Некои други деца некаде ќе речат: најтажните работи се оние вистинските и кога ќе пораснат, и тие ќе се спасуваат од заборавот љубејќи некого. Би можел да продолжам и никаде да не застанам никогаш. Ќе ми речеш: душата некаде мора да застане, а јас во истиот момент ќе признаам дека мојата одамна застанала покрај твојата и дека каде и да одам ќе ја носам пришиена за сето мое- затоа што така си ми ти насекаде, како сето мое кое недостигало.
Би можел да те погледам и да ти кажам: за среќа треба толку. И потоа ќе признаам дека во твоето срцебиење ја пронаоѓам сопствената мерка за среќа и дека не постојат други вистински мерни единици. Тука си за да ми кажеш дека среќата си доаѓа како резултат на отвореност. Запрашано те гледам. Повторуваш: човек мора да си допушти да биде среќен. Се насмевнувам. Јас сепак си допуштив да бидам. И затоа си и ти. Затоа ние толку многу значи.
Би можел да те бакнам како некогаш и ти во истиот момент ќе кажеш дека единствена работа која никогаш не старее е бакнежот. Сé останато станува ветво и се троши. Ние секогаш ќе ги имаме своите бакнежи и секогаш ќе биде како прв пат.
Пред заспивање те замолувам за сон. Ти легнуваш на моите гради. Издишуваш:
-Срцето ти чука тивко. Необично тивко – шепотиш.
Те галам по главата.
-Затоа што многу силно си ми во очите и во душата. Ако срцето почне да чука подеднакво силно со душата, може да напукне.
Се насмевнуваш и ја ставаш својата рака на моето рамо.
-Да сонуваме.
Те бакнувам на челото.
Во нашата минливост животот си допушта да значи среќа.

Ako vremeto na neuspeh e bolka,

Те сонував седната на кришка месечина,како на лулашка закачена со невидливи ортоми на небото.Се нишаше свивајќи ги намачените колена што блескаа во мракот,а ти јадеше ѕвезди како крупни вишни со мастилавите усни...