МАКЕДОНСКА РИЗНИЦА

mungos80 напиша: жените борци

не стои добро ова

борци - каj нас значи пехливани
жена пехливанка е Станка Златева

по право е да се викат воеводи, комити, четници, арамии, хаjдути

борци во МК има од 1941 и тоа партизани



Изменето од mungos80 - 03.Јануари.2013 во 14:10

пред тоа не е имало потреба од ајдуци

Изменето од mungos80 - 03.Јануари.2013 во 14:09

Во еден бугарски форум прочетох следното:

Откако споменав Донка Ушлинова и Сребра Апостолова од ВМОРО е редно барем да се набројат "врховистките" Jурданка Пукавичарова, Марија Хаджипопова, Екатерина Арнаудова и Кристина Петкова...
---
Ако се доверим на истото сведение, значи Кристина Петкова е била во составот на четите на ВМОК. (не на ВМОРО). А четите на ВМОК се базирали на териториjата на Бугариjа. Навлегувале во териториjта на Македониjа и след месец-два (дорде имат ресурси) обратно се одили во Бугариjа. Членовите на тие чети са од жители траjно лоцирани во кнежество Бугариjа кои од време на време навлизали во тeриториjата на османска Турциjа. Ми се чини што Кристина Петкова е Бугарка, коjа во определен период на животот си била бугарска просветителка (учителка) во Македониjа. После приклучване на учителстването (били убити неколко неjзини ученика од турски банди - трага коjа може да помогне да се лоцира местото?) Кристина се врнала во Родината и се приклучила кон врховистки чети кои од време на време правили акции во Македониjа.

mungos80 напиша:  Историчарите што тоа го пишуваа не ги интересираа документите што им стоеја на располагање во архивите на КПЈ, Коминтерната или во Бугарија. Ако им било дозволено да ѕирнат барем малку во изворните документи потпишани од Шарло, ќе можеле да видат дека тој уште во 1924 година во документот за историјата и суштината на ВМРО (Обединета) веќе имал изградено чиста позиција и програма за Македонија во која нема диктат на Софија, Белград или Атина. Шарло, меѓу другото, се борел за отворање македонски училишта, конституирање на македонскиот литературен јазик, слобода во формирањето на културно-просветниот живот, формирање братства, младински и политички организации, а за најважна задача Шаторов си ја поставува целта „обединување на македонскиот народ во една независна држава“. Вака смета д-р Зоран Тодоровски во интервјуто за „Нова Македонија“, по повод неговата книга на оваа тема „Методија Шаторов-Шарло, документи и материјали“

Методија Шаторов Шарло одговара:
Никогаш не бев член на Бугарската комунистичка партија кога таа беше легална. Како трговски службеник, во текот на 1921 г. станав член на Сојузот на трговските службеници, сојуз што влегуваше во Работничкиот синдикален сојуз. Тој се растури кога се растури и Комунистичката партија. Потоа, во текот на 1924 година, се создадоа независните работнички синдикати и јас бев член во Синдикатот на трговските службеници. Во текот на 1925 г. заболев од стомачна болест, од која страдам и сега. Долго време се лекував во Александриската болница и дома. Во текот на 1926 година заминав во Виена само за да ми се одреди дијагнозата и набрзо се вратив. Се лекував тука во Софија, но без резултати. Во текот на мај 1927 г. пак заминав во Виена за да се лекувам... Во Виена се среќавав само со еден мој братучед. Од информациите од весниците знам дека Задграничниот централен комитет на нелегалната Комунистичка партија е во Виена...
http://www.vecer.com.mk/?ItemID=9E0FB98FF36019498C711F8F1D3EDB42

Бил болен во текот на 1924 -26 година. Немал време да да прави отчетkи собраниjа на непостоeчка организациja.

Изменето од чоли - 14.Јануари.2013 во 16:56

Во октомври 1941 година Шарло стигнува во Софија, а оттаму бил испратен во Пловдив за да ја среди пловдивската партиска организација. Неговата активност таму била добро позната бидејќи тој во минатото или поточно во 1926 година, учествувал во создавањето на ВМРО (Обединета), а во декември 1927 година бил делегат на Втората конференција на Коминтерната, каде што дискутирал за македонското прашање. Во меѓувреме, поради комунистичките идеи, бил осуден на смрт од Ванчо Михајлов, па морал да замине во Виена и во Берлин, а во 1930 година стигнал во Москва. Подоцна во Коминтерната работел во одделот за школување на партиските кадри од источните земји. Еден период бил инструктор во Кина. Од Москва заминал во Берлин, а потоа се вратил во Бугарија, каде што за ВМРО (Обединета) ја организирал работата во Пиринска Македонија. За сето време бугарските власти постојано го прогонувале поради промакедонската револуционерна дејност, па во 1936 година бил осуден во отсуство на пет години затвор.

Ми нема шанс да пише "историjа" на нешто непостоечко...

Ташко, делото штом е промовирано од Зоран Тодоровски е гаранциjа за вистиност. (за мене тоj е коректен истражувач). Сепак - во онаjа кутиjа: ДАРМ фонд: РСВР (прием од 1979 год.) кут. 1 ВМРО (об.), бр. 24, може да е сложено нарочно некоjа подправена работа и Зоран да се е заблудил што е оригинал. Некак си стилот на изложението ми мирише на клише од по касни времиньа. Има и една парола, речена од Гоце Делчев коjа по истото време не е била извесна во широката jавност.