Што е /љубов/?

Видеото ќе можам од први да го гледам 

Инаку не знам дали забележа, девојчето не мрчи баш за христијанството, туку за оние квази христијани кои што плукаат на се поинакво. Сум читала и по форумиве религиозни луѓе кои што не реагираат баш со милост, исполнети со љубов... Ја тие би ги нарекла чкарт религиозни луѓе.

Ако некому му е убаво да си верува во некаква религија нека си верува... од каде идејата дека треба мене да ме убеди и да ми наметне нешто? Бев два пати и во кришна центарот, сум слушала секакви муабети ( не велам дека премногу се разбирам од религија ).. но просто не можам да ја разберам онаа затскриена насилничка потреба да се наметне одреден правец на лично убедување што е во право а што не. Тоа што јас не сум по христијанството нити пак по другите религии не ме прави неверник во нешто, а и да сум неверник во религиите не ме прави полош човек од оние што ја знаат наизуст библијата. Библијата многу јасно осудува некои работи а не знам зашто некои од пред две милиони години да ми се меша во мојот живот и да ми мрчи.. патетики. Јас ниту една религија не прифаќам во целост. Можам да прифатам одломки што мене ми се чинат саглам, ама не сум ни христијанин, ни будиста, ни муслиман... ништо од тоа. Не сакам кутии, не сакам етикети, не сакам ништо од тоа. Јас сум Екши, Ели, како сакате. И ова што го пишувам не го наметнувам воопшто, но зошто наметнување на религијата? Прво ќе кажам една работа - себична е и не дозволува да се погледне подлабоко. Колку пати кога човек ќе се отвори некои одговорил како господ никој не е  Џанам! Среќа што не е... Јас не сретнав до сега силно религиозен човек што знае да ислуша без притоа да не ми каже нешто за големиот му господ. Од искуството се учи како човек да се сосредоточи на муабетот и притоа да си ги заузди страстите и неговите силни убедувања. Не велам декат и Спирос си таков, но мноооооогу се такви. Јас не го прифаќам тој бог.. независно кој колку и да се труди да ме убеди, ноуп, јас не функционирам така...

spiros напиша:   ekszi88 напиша:   И онака, фотчево случајно го најдов па решив да го споделам овде.    Јас не верувам на случајности, нити дека стравот е нешто апсолутно негативно и не е врежано во нашите гени!       п.с. Вашиот дуалистички однос кон стравот, покажува всушност колку му се плашите!

Има стравови кои што се корисни, има стравови кои се крајно некорисни. Тоа што ние веруваме дека ништо не се случува без причина не значи дека намерата на нештото што се случува се случува за позитивни некакви си намени. 

 

ПС: Оваа има фотошоп.