Најтешките моменти во животот

Најтешкото ми е сега оваа последна загуба која што уште ме удира од една на друга карпа и боли, многу боли. Таа беше од првите 3 личности која што ме прифати целосно кога бев отидена и психички и физички јабана. За се беше овде, за се бев таму кога требаше. Многу голема блискост, флуидност. Чувството кога имаш со некого да споделиш и радост и тага и некој што ќе те гушне кога си тажен и кога ќе се радува со тебе за твојата радост е нешто што нема цена, магично е. Го имавме сето тоа. Една од личностите со кои се чувствував како да сум дома. За мене тоа беше толку туѓо чувство, но кога го добив се сменија сите нешта во мојот живот. Беше една од тие три личности кои што ми помогнаа да ја надминам мојата зависност и кои што беа овде секој пат кога имав криза. Нема ништо поболно од веста: Таа личност е мртва. Како да умре дел и од мене... по трет пат. Тие делови нема да оживеат никогаш повторно.

Колку и да боли, колку и да е најтешко, независно од последиците, јас вечно ќе бидам благодарна за таа љубов што ја добив, љубов која што ми го промени буквално животот. Љубовта може да направи чуда, но болката од загубата е таа поради која многумина ги затвораат вратите. Болката е... прескапа цена... но вреди, вреди човек да љуби и да го живее секој ден како да е последен со своите блиски и со себеси. Јас ги затворив вратите за да се заштитам, но не за долго... Можеби боли кога ќе замине личноста што сме ја сакале, но дали ние сме живи ако ја убиеме љубовта во себеси? Јас не сакам да умрам, но ова херметички затворање ми е потребно за да преживеам.

Ова што го поминувам во овој период е едно од најтешките работи.

Внеси реплика	страница <1 5 678 9 11 >
Tweet