Зошто добрите луѓе немаат добра среќа?

Dobrite luge davat sekomu sansa i boleduvaat od ekstremen optimizam, kako gol da seta na sneg

Колку тие луѓе се добри всушност? Колку се добри со себе? Непоставувањето на граници значи потпомагање на несреќата да изрти.

.... i jas glasam za ne postavuvanje na granici

...granicite od kakov i da se vid tie se blokada...prichina za stradanje...prichina za nemanje dobra srekja

ekszi88 напиша: Ne se blokada... vie veke si oformivte definicija vo vasata glava za kakva granica pravam muabet, i udrivte etiketa i ja osudivte nejzinata smisla bez pritoa da prashate za shto pravam muabet. Ama ok, sekoj si ima pravo  na svoe mislenje... samo bez etiketi, pleaseee

Што ти беше муабетот?

Дека граници се потребни. Луѓето не поставувајќи граници се губат себеси и на крајот се чувствуваат истрошени, искористени итн. Ова не беше ни помалку случај со мене.

Граници во однос на тоа да се искристализира што сум јас, која сум јас, кои се моите потреби, граници во однос на тоа Јас сум Јас, Ти си Ти, а ова овде на средина е тоа што јас и ти ќе правиме еден за друг без ти да ме газиш мене, без јас да те газам себе. Ние на луѓето даваме дел од себе, но не можеме целосно. Јас сум за тоа да се дава љубов максимално колку што може, но потребна е онаа линија за да се знае и да им се даде до знаење на другите до каде можат да одат со нас. Не знам колку убаво го доловив тоа што го мислам, но поентата ми е - ќе дадам се што можам и колку што можам и сакам, но тоа не значи по цена константно да се газам себеси и другите да ме газат. Тоа газење на себеси за да бидеме тука за другиот не е баш и некоја љубов... не дека не е, ама не е цврста ниту пак јасна. Секогаш внатре во тој човек ќе има глас кој ќе се буни и ќе ја мати сликата за она што се случува.

Така е Викторија... ако не се чуваме самите себе тогаш кој? И не само да се чуваме, туку кога ќе ни се случи веќе нешто лошо... самите на себе треба да си бидеме столб, зборам за оној најцврстиот