2012-Ќе донесе ли единство на политичка сцена?

Ninja 35 напиша: Би сакал да имате сите можност и да го видите она што сум го гледал јас често.... Како идиотите што по цел ден се караат на она парламентарната говорница и по разни комисии, после тоа на пауза или после работа, седат заедно во собраниското бифе, или во кафана, па се караат за тоа кој частел последен или на кого му е ред да вози наредниот пат....мислам на политичари од различни партии а не од иста....

Јасно е дека не се душмани и надвор, оти народната мудрост не вели за џабе-Врана врани очи не вади. Ама народот го потпалуваат. Еве мене живо ме интересира што има Стевче во телефонот
Jакимовски: Трагата на вмровците е во мојот мобилен телефон

Јас повикот за обединување го разбирам како поле на кое сите ќе се обединиме во единствен став за непопуштање по однос на промена на името. (Леле, Абе како Гоце Делчев сум Бе! Нели?)
Ни под услов за влез во НАТО и ЕУ.

На темава зборуваме за (можно) единство во Македонија, а јас ќе ги спомнам јапонците!
Можеби ќе речеш: „остај ги јапонците, тие се друго. Ние не сме како нив ...“ (или нешто во тој стил).
Пред 10-тина години на еден семинар во Охрид разговарав со еден јапонец и тој ми рече: „Кај нас, на сите во прв план е интересот за државата, потоа за фирмата и на крајот доаѓа фамилијата“! Нормално и, јас му кажав дека и кај нас се тие приоритети, ама по обратен редослед! Тој само кимна со главата и малку ја развлече устата, што би требало да претставува (иронична) насмевка. А кој ќе го знае, можеби и не’ сожалувал?!
Е сега, дали токму оваа нивна филозофија на стратешко единство е причина за нивниот огромен развој - незнам, ама знам дека кај нас ова едноставно е - несфатливо.
И затоа велиме:

brza напиша: ...a ti, sepak povekje misli mu ja na makedonija ... otkolku na tvojata familija.

Не, јас сакам моето семејство да живее добро во Македонија.
Како што сакале многу генерации пред нас.
Многу е лесно да избегаш пред проблемите и да не се спротивставиш на предизвикот!
Што мислиш, јас не сум ја земал во предвид и таа опција, да ја „киднам“? Но, ете, сепак сеуште сум тука, со надеж дека сепак еден ден ...
Исто како што се надевале и нашите претци, кои многу лесно би можеле да се решат од проблемите ако избегале од овие краишта под налетот на турците или на србите или на бугарите или на германците. Или пак да го прифателе муслиманството, да се посрбеле, да се бугаризирали или германизирале. А тогаш, во тие времиња, во вистинска смисла на зборот се давале животи. Ако сите наши претци го имале истиот овој начи на размислување „збирај парталите и бегај“, тогаш одамна ќе не’ немало.
НО, ете, тие опстоиле.
Да, секогаш ќе има такви будали кои ќе пркосат на времето и настаните, за да истраат во борбата за подобар живот - тука. Не само на сопственото семејство, туку за семејствата на нашите деца!
А овој идеал ќе го постигнеме само доколку ние самите сме единствени во некои стратешки определби. Да не живееме во заблуди дека некој однадвор ни’ мисли повеќе добро отколку ние самите.
Свесен сум дека ова мое размислување нема да наиде на единство од сите читатели. Некои ќе мислат дека јас сум будалиот, а тие се паметните!
И после ќе се чудиме каде згрешивме!

Р.Ѕ. Добро, штом не сакате да живеете во Македонија оваква каква што е, штом не се согласувате да имате заеднички државен интерес (во случајов по однос на името), штом гледате дека надвор* поубаво се живее, ... што не заминете таму каде животот ќе ви биде подобар? Така ќе биде подобро бидејќи ем подобро ќе си живеете, ем нема да се нервирате од нас и да не’ окривувате за тоа што сакаме да останеме македонци!

* - Кога македонците (кои за „подобар“ живот не сакаат тоа да останат), како и милиони други во светот кои се незадоволни од сопствената земја, велат дека сакаат да заминат “надвор“, секогаш во памет им се дестинации на неколку развиени  држави: Америка, Канада, Германија, Франција, Британија, Норвешка, Шведска, Австралија.
btw. Ова зборува дека Македонија не е единствена држава во која лошо се живее.
И, што ќе се случи ако сите избегаме од сопствените држави и заминеме таму каде што е убаво?
Зошто со таков жар тие кои напаѓаат, не се обидат да сторат/име нешто, за да ни’ биде убаво овде?

Брза, те разбирам тебе (но и сите други) за незадоволството од незавидната економска ситуација, како мотив за исселување. Како аргумент нормално дека и тоа држи. Но јас сакам да предочам на фактот дека ние треба да се обидеме да сториме нешто за да ни’ биде убаво овде, да не мора да бегаме. Ако не за друго, тогаш за она наше исконско - за инает! Да не им попуштиме и да не подлегнеме под притисоците на разните „волци“ кои сакаат да ја раскинат Македонија.

brza напиша: ... a toj,...ni so prst da mrdne neshto konkretno da napravi okolu toa,..t.e...da gi zeme ''stvarite'' vo svoi race,..kako vo drugi zemji shto napravil narodot...

Е за ова и двајцата се согласуваме.
Кај нас се е така инертно, се помируваме со настанатата ситуација, чекаме некој друг да стори нешто за нас. Секогаш каскаме* зад другите... Незнам што е причината за тоа? Дали е стравот толку многу вроден во нас, па се плашиме да дигнеме глава (за да не ја пресече сабјата), дали во прашање е добродушноста или ако сакаш наивноста (која е на само еден чекор до глупоста), дали до ... ? Еден господ ќе го знае. (А бидејќи нема господ, значи никој не знае!)
Сега (сакаме тоа да го признаеме или не), се „ситиме“, ако можам така да речам, на грците што се соочуваат со проблеми и поради што демонстрираат. Ама тоа е нивната предност. Така се оди напред, со примена на дијалектичките закони - борба на спротивности. Кај нас тоа го нема. Тоа многу добро го знам и го имам искусено на сопствена кожа. Пред 5-6 години бев водач на штрајк во една многу добро позната македонска фирма каде работев. Во првиот ден беа половината (200) од вработените (400) работници. Јасно и гласно им предочив дека за да не’ „скршат“, од страна на раковотството ќе има ветувања за повисока плата, за работни места, ама и закани за преместувања и отказни решенија. После 4-5 дена паднаа првите отказни решенија и ... половина од работниците си го „свиткаа опашот“. По 20-тина дена уште триесетина, така да до крај останавме едно 60-70 луѓе.
Сето ова иако изгледа дека е надвор од темата, сепак во суштина е пример за тоа какво е, но и какво треба да биде македонското единство.

* - Секогаш чекаме некој друг да стори нешто, па по неко време и ние.
   -   србите дигнаа востание против турците во 1804, а ние 100 години подоцна (притоа не мислам на некои поситни вооружени изразувања на незадоволство). Зборувам за сериозно организирана борба.
   -   во 1941 година, хрватите и србите уште во Март се спротивставија на потпишувањето на тројниот пакт и почнаа со вооружена борба на 4-ти Јули. Кај нас се чекаше до 11-ти Октомври. (После се лутиме зошто Тито ни’ го испратил Темпо)
   -   во 1968 сите југословенски студентски центри излегоа да демонстрираат, а во Скопје не ни слушнаа за такво нешто, а не пак да излезат на улица.
   -   во 1991, уште од Април-Мај, Словенија и Хрватска почнаа да се борат за независност, а ние чекавме до Септември.

Р.Ѕ. За да се промени ова, потребни сме да останеме овде и да водиме заедничка битка за опстојување на Македонија и за подобар живот во неа.
Р.Р. Ѕ. Во контекст на ова, дали следново е фикс идеја?
   Како би било да се обединат неколку десетини (а зошто не и стотини) добростоечки македонци кои би инвестирале во МК?! Ама под услов сето тоа да биде ептен транспарентно. Да ја чучнат владата пред камерите и јавно, пред сите медиуми, да ги постават условите под кои ќе инвестираат, за да не им се дозволи на некои министерчиња да ги уценуваат, поставувајќи им некои неприфатливи правни, економски, еколошки ... критериуми.

..podobro ke beshe da se  (p)otepaa!

...kako i sekade vo normalnite parlamenti !