Македонскиот јазик и македонската азбука

Platenik напиша: Тетратка, Дали ти пречи што бугарската држава веќе 133 години води антимакедонска политка по прашање на македонскиот народ, култура и јазик?

Ми пречи затоа вака реагирам!

Platenik напиша: Централните македонски говори се ОСНОВАТА на развојот на литературниот, стандардизираниот македонски јазик. Такви процеси се одвивале во сите јазици кои се во официјална употреба ширум светот. Македонскиот јазик не е и неможе да биде исклучок. Великата метропола, сакал или не, е главен град на Република Македонија. Во главните градови обично се води државната политика, креираат стандарди и регулативи по прашање на секој еден сегмент од особен интерес за државата и народот кој живее во неа. Тука го вклучувам и јазикот.

Пак ништо не кажа... те замолив да ми цитираш еден извор од стандардизираните централно македонски говори кој е целосно идентичен со литературниот... ти ко папагал се понашаш...
ај да бидам официјален: се однесуваш како папагал.

 

Platenik напиша: Инаку колку да знаеш роден сум Охрид, а Македонец сум од денот кога сум роден, а не од 2004 или 2014. Македонец сум уште пред да ги спознаам политичките трендови и игри кои се воделе, не само на територијата на Република Македонија, туку на територијата на етнографска Македонија.

 Ти си брат изрод од Охрид - ни го брукаш градов... зш никој от Охрид не се продават и не е платеник

Platenik напиша: Да не насетувам случајно некаков си локал патриотизам и антагонизам спрема „ВЕЛИКАТА МЕТРОПОЛА“?! Те молам, одговори на поставеното прашање, не за друго, туку да видиме дали има цел понатака да се дебатира.

Убаво насетуваш бидејќи си креатор на една антимакедонска политика и си плукаш на гробовите на твојте претци.... ЪЪЪЪЪЪЪ....

Platenik напиша: Тебе да не те викаат Владимир Перев? Имам претчувство дека дискутриам со некој сличен на него. Бурек се јаде кај Јанко!

Појма нема кој е типот.... а сега се пости и не се јаде бурек




п.с.

Треба да разбереш дека таквиот однос со кој се брани и се издигнува на пиадестал она што е создадено од комунистите (вклучувајќија и азбуката), со една единствена цел - да се уништи Македонија и се македонско... не води кон никаде...
па затоа мој мил “сограѓанину“ тука сме ние, зашто не сме паднати од небо да ги заборавиме сите работи што се случија во комунизмот и да си ја продадеме честа и достоинството (да плукнеме да гробовите од нашите претци),  за да станеме фраери и жители на  Великата метропола...

Не се секирај... секогаш има чесни луѓе... да потсетат на овие работи...

и ќе те молам немој да пишиваш глупости и да кажеш дека јас и некој како мене е приотив Македонија, па да лепиш етикети на бугарофилство... зашто пред се треба да го испиташ твоето “србоманство“ и твоите ставови за современа Македонија...


Македонскиот јазик е официјален јазик на република Македонија, а бидејќи за време на комунизмот на македонското писмо извршени се неколку политички реформи, ние сме денес тие што ќе го кренеме гласот против тоа, и тие што вистински ја сакаме Македонија.

На таквите како тебе ќе им докажеме дека Македонија и нашиот јазик и писмо не се создадени од Тито или Блаже Коневич... (поточно ова што е “современо“ е создадено од нив, но сам можеш да забележиш дека голем дел од нас што не сме жители на Великата метропола и не се поклонуваме на диктаторската политика,  тоа не го признаваме).

Кај нас треба да се врати ерот Ъ и да се збогати јазикот со некои постари форми што смислено се отфрлени од комунистичка Македонија...

Срам да ти е кога ќе поминеш на плоштад и ќе го погледнеш Ченто...

За кого он скапа по затвори...

Оди и пред неговиот споменик кажи дека не ти е потребен ерот... и еднаш за секогаш нека ти стане јасно зашто он скапа во Идризово..... и многумина на Голи оток и други места...


Колку коски.... колку крв... колку млади животи...

за когоооооооо.............

Тетратка,

Незнам зошто ги вулгаризираш работите и ги сведуваш се на ниво на идеолошка, политчка основа?!

За каков србизам зборуваш бе човек? Каде ти виде во моите постови дека сум употребил барем еден србизам или сум ја бранел српската или србокомунистичката политка во Македонија?!

Јас и ти суштински се разликуваме по однос Македонија, македонскиот јазик, култура и државност.

Да појаснам! Македонија е над се! Ниту една личност, идеја, политичка опција или интересна група несмее да се стави во функција на туѓи интереси и да биде против интересите на македонскиот народ и држава. Постојат некои работи кои едноставно не се за дискутирање, без разлика која политчка алтерантива е на власт. За суштинските прашања потребен е консензус и од донесените решенија нема отстапување. Црвена линија, капиш?!

Развојот на Македонија во времето на социјализмот под “елитата“ на СКМ го гледам само како една историска фаза. Приликите налагале Македонија да помине низ таа фаза да извлече најмногу што можела да добие. Се разбира пред се е тоа државноста, па после се што следи од тоа. Образование, институции, академии, медиуми, публикации, стандардизирање на јазикот, власт.... се што му е потребно на еден народ.

За да се постигне се погоре споменато македонскиот народ требал да поднесе големи жртви, целосно како народ и како поединци.

Жртвите биле огромни и непроценливи. Сите оние кои го положиле животот за Македонија, без разлика на која политичка опција им припаѓале мора да си најдат место во македонската историја и соодветно бидат ликувани.

Имајќи наум дека Македонија е над се, тогаш неможам да чувствувам грижа на совест дека Македонија ја има стекнато својата државност во текот на социјализмот, а независноста по неговиот распад. Целта е постигната во името на оние кои, праведно или не, го изгубиле својот живот за Македонија. Кој работи и греши, а грешките ќе ги критикуваме, ама добрите работи ќе ги пофалуваме и врз истите ќе ја градиме иднината на Македонија.

Да се плука по Македонија само ради тоа што таа ја стекнала својата целокупна афирмација во еден политчки неподобен систем сметам дека е непотребно. Неможам да сносам ниту морална, ниту кривична одговорност за делата на некои предходни генерации, кои ја постигнале целта. Ниту сум бил роден во тоа време, ниту сум можел да бидам учесник.

Како и да е, социјализмот е мртов повеќе од 20 години, (не сум убеден дека нема да воскрсне гледајќи ја голбалнава економска криза, но тоа е друга тема), па сега никој не ни стои (сем истите играчи од 1913 година) на патот да ја градиме иднината на Македонија, а не минатото.

Прашуваш за кого биле тие жртви?! За Македонија, за таа една и едниствена татковина која на овај или онај начин им овозможува на Македонците да се Македонци и ништо друго. Ако некому му пречи Македонија таква кава што била, е и ќе биде, тогаш тој треба отоврено да се запраша што е тоа што му пречи и кои се неговите мотиви.

Владимир Перев дува и во истата шупелка како и Љупчо Куртелов, Драги Каров, Виктор Канзуров, Младен Србиновски, Миле Неделковски, Владимир Панков(ски), Трендафилови...... Незнам дали по некоја случајност реториката од типот на србокомунситичките банди, УДБА-шите, србизацијата, темните вокали, Мара Бунова.... ме потсетува на твојата.

Инаку сум атеист по убедување. Се надевам дека тоа нема да ми го сметаш за зло или ради тоа да ме на правиш помаклу Македонец. Комунистот, фашистот, вмровецот, атистот, верникот неможат да бидат поголеми или помали Македонци. Сите се Македонци, само имаат рзлични сваќања како треба да се гради иднината на Македонија. Реков иднината на Македонија, не Бугарија, не Србија и не Грција!

Па ако се пости немора да се јаде бурек со месо и свинска маст, може да се јаде посен бурек со урда. Како и да е свеж бурек кај Јанко.

Аре шон кажиш дек си от Охрид? Од кј си, од Варош, Месокастро, Кошишча... или можит от кај присовјанцине или влашка мала. Аку не е тајна, се разбират? Ама ќе да си член на ВМРО-Народна, на Љубчо.

Локал патриотизмот е многу погубен концепт. Те остава затворен, зачаурен, самобендисан. Отвори го пенџерчето, да ја проветриш одајата и да го зголемиш видокругот. Метрополата ќе си остане метропола,сакал ти или не!

      

    

Изменето од Platenik - 04.Декември.2011 во 05:41

Прав си, нема што повеќе да правиме муабет.

Кога ќе одам во Скопје, не само кај Ченто, туку ќе се поклонам пред сите споменици кои се таму наредени. Нема да ми претставува некој напор.

Не те разбрав за тоа комунистите? Велиш од колено си по таа идеологија?
И да е така, ќути. Не е време за експонирање, таа идеологија не е коњуктурна моментално.



Искрен да бидам, мене темниот вокал, ама воопшто не ми недостасува.

Нетреба да живеам во Скопје за да го учам литературниот македоснки јазик. Тоа важи за секој еден Македонец, безразлика каде се наоѓа треба да го зборува литературниот јазик. А домаму и на улица кој како сакат!

Ради твојот коментар дека сум се одродил од Охрид, “дремка не ме фати“, цела вечер. Туку и вака “одроден“ си го сакам Охрид. Шо да прам, си имам ногу убај љуге таму и ко џа роднини. Ама ко ќе ми текнит пак колку зимбили шетет во градон, м’ка ме фашчат. Си вељам, з’ш се љугево такви, з’ш да бидит така?!

А ре шо туку клапунисваш, какво Тушемишче, ќе се качам горе Коиснко или Велесто....немат нешчо поубо от то, по кавал ќе свирам, с’нце да зајдвит, ја да умирам.

Не ми кажа, дан се дружиш со Љупча Куртеља и со Нанчено?

Кога ќе се најдеме тета тет, односно лице влице, ќе си зборуваме на стариот, охридски, аристократски јазик.

Вака на официјални места, мислам дека е потребно да комуницираме на литературен (според тебе комунистички) македонски јазик. И да се придржуваш до него, ама без наводници, така треба.

Може љ-то да не небиде љ, туку меко л! Нешто повеќе како споени гласови меѓу л и смогласка, отколку како српското л и ј!

Во зборот бугарофили, л-то е тврдо, а не меко!

Ме изненади сега! Ако Охрид е аристократски град и во неговите граѓани тече сина крв, зарем е за чудење што се наоѓаат толку многу учени?! Има Охрид многу учени, ама има и многу вулгари!

Л-то не е меко пред секоја самогласка. Обично е меко пред у, пример во Л(ј)уба, л(ј)уге, вел(ј)ам......

Ако ставаш секаде меко л, тоа нема да звучи македонски, туку македонски со албански изговор. Лјопата, лјектира, лјуксуз, лјастовица, .....или по комунистички љопата, љектира, љуксуз, љастовица, љитературно...

Прости, требеше да бидам попрецизен.

Изменето од Platenik - 18.Декември.2011 во 13:29

Ошлис: Турцизмите му даваат шарм на македонскиот јазик


За разлика од нас Германците, Македонците го чуваат стариот добар обичај да се веселат при средбите со песни. Во Скопје имам пријатели. Тие се среќаваат во домашните градини и пеат. Тоа се добри комуникативни моменти




„СТРАНСКИТЕ СЛАВИСТИ ЗА МАКЕДОНИЈА И ЗА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК“ - ВЕРА СТОЈЧЕВСКА-АНТИЌ
Охрид, 19.8.1994 година

Колега Ошлис, кога Ве среќавам, а тоа се случува најчесто во Охрид, јас се орасположувам бидејќи првата мисла што ми надоаѓа тогаш е да запееме некоја вечер убава македонска народна песна. Да појаснам, Вие ги пеете нашите песни не само со љубов туку и со големо познавање. Вие нив поубаво ги интерпретирате од мене и интересно е што ме инспирирате за нивно заедничко исполнување. Кои Ви се најдрагите македонски песни?
- Секогаш бев слаб по математика, не можам да ги избројам, но убаво се сеќавам на мојата прва љубов: „Болен ми лежи Миле Поп Јорданов“, некаде во 1975 година. Бидејќи редовно доаѓам на семинарот, секоја година си избирам по една нова, како на пример: „Земјо македонска“, „Го фатиле клети Турци“, „Не се бели Маре мори, не се црви“. Сега имам еден фаворит: „Елено ќерко, Елено ти една на мајка“. Во Германија имам пријател од Банат, Сепи, музиколог, кој зборува: „Македонија е многу интересна од музиколошки аспект“. И Кочо Рацин кажа дека песните за Македонија се здив за душата. Мене ме привлекуваат и новокомпонираните македонски народни песни. Не помалку ги сакам изворните. За жал, пред неколку години кај вас имаше една пауза, се појави наплив од американски и европски песни и музика.

Колега Ошлис, Вие се јавувате често и во нашите информативни гласила?
- Да. Имав и сопствена радиоемисија, еднаш неделно, во Охрид. На емисијата „Трета смена“, по полноќ, во придружба со охридската комова, држев говор на тема дали охриѓаните ја загубиле смислата за музика. Потоа се јавуваа многу слушатели и ми честитаа. Не сега, тоа е минато време. Македонците се повторно свртени кон сопствените музички вредности.

Сега сте на 28-от меѓународен семинар, 1994 година. Што Ви е најпривлечно?
- Повторно сум радосен. Во Македонија има нови фестивали, со нови песни. Во „Палас“ ги слушав песните од „Охридски трубадури“. Се сеќавам, пред петнаесетина години постоеше група со исто име, под раководство на мојот добар пријател Стефан Спростран. Знам дека нивните песни, инструменти, интерпретации, беа многу подобри од новокомпонираните. Тие излегуваа од душата. Некои од нив се звучни сведоштва и студии за Македонија: песната „1762 лети“, песните за Гоце, за Крушевската Република. Меѓу поновите песни се најдоа „Солунските браќа, славјански сонца“ или „Каде сте Македончиња“. Некои од новите се модернизирани, според старите шаблони. Во новите наоѓам и преродба на старите зборови, можеби честопати потценети како турцизми. Како пример да ја истакнам песната „Тој е еден стар мераклија, стар џумбушлија“. Тоа се прекрасни стари народни зборови. За мене сите овие зборови од македонскиот фолклор се интегрален дел од македонскиот јазик. Овие турцизми му даваат шарм на македонскиот јазик. Во другите словенски јазици нема толку голем избор. Мислам дека преку новите песни многу стари зборови се враќаат во јазичното богатство на македонскиот јазик. Тоа е една од предностите и аргументите за новите песни.
Колега Ошлис, и со ова интервју гледам дека не направив пропуст, поставувајќи Ви го првото прашање. Од него потече река од Вашите интереси кон македонскиот мелос. Не случајно долги години уживав во Вашите интерпретации на нашето музичко народно творештво. Сепак немав претстава колку суштински сте му пришле. Имате ли избрано една „песна над песните“?
- Иако е тешко, но би се определил за песната „Елено ќерко, Елено“.

Дали песните Ви помогнаа при совладувањето на македонскиот јазик, кој убаво го говорите?
- Сигурно. Тие ми помогнаа во повеќе насоки. Песните се и еден интегрален дел од семинарските вежби. Тие се средство што ги поврзува семинарските вежби. Тие се средство што ги поврзува семинаристите од разни земји. Штом седнат со македонско вино, пеат македонски песни. За разлика од нас Германците, Македонците го чуваат стариот добар обичај да се веселат при средбите со песни. Во Скопје имам пријатели. Тие се среќаваат во домашните градини и пеат. Тие се добри комуникативни моменти. Кога ќе ја запееме „Проклета да е Австралија“, веднаш зборуваме за прекуокеанските Македонци, за македонската печалбарска судбина. Кога ги подготвував моите емисии за Германија, правев интервјуа. Го поставував прашањето: „Дали плачете кога ја слушате песната ‘Каде сте Македончиња?’. Сите одговараа потврдно. Значи, заборави го секој јазик што не е способен за пеење и фали го јазикот толку распеан како македонскиот. Ова важи и обратно: „Ако сакаш да научиш македонски, тогаш запеј“.

Колега Ошлис, кога го поставив првото прашање, мислев дека тоа треба да е еден вовед кон другите традиционално поставувани прашања. Меѓутоа согледуваме и двајцата дека тоа е достапно и за еден поголем труд. Вие имате едно комплетно видување за македонскиот јазик, македонскиот фолклор, литература, култура. Вие нé познавате нас, нашата Република Македонија. Како нé восприемате сите нас, Ваши пријатели?
- Јас не знам дали имам толку пријатели, но колегите знаат дека јас сум стручњак за Македонија, јас сум љубител на оваа земја. Пред три-четири години нашите луѓе не знаеја многу за Македонија. Тие мислеа дека Македонија е Грција, а Филип, Александар - беа едно бело платно. Меѓутоа, во меѓувреме луѓето во Германија, Европа, знаат дека на едната рака ја имаме лудницата Балкан, а на другата рака - оазата на мирот Македонија. Сите сме заинтересирани да ја откриеме суштината што е Македонија, како успеа да биде ваква каква што е, што можеме да направиме таа и понатаму да остане мирна. Живеам во Келн, со четири големи радио станици, и бидејќи сум новинар професионалец, ме бараат, а и самиот предлагам теми поврзани со Македонија. Оваа 1994 година имам можности секој ден да правам по некоја емисија: попис, односите со Грција, МПЦ, нејзините односи со СПЦ. И не само јас, туку и другите мас-медиуми дејствуваат на свој начин. 

Имате подолго искуство со нашите семинари?
- Прв пат дојдов во 1975 година, потоа во 1978, оттогаш доаѓам редовно. Но има една разлика. Порано бев гостин на Југословенската Република Македонија, а сега сум гостин на суверена држава - Република Македонија. Во март годинава, Вашиот претседател, господинот Киро Глигоров, беше во Бон. Јас му поставив едно прашање: „Господине Глигоров, не мислите ли Вие дека Охридскиот семинар е најдобрата инвестиција што Македонија ја направила?“ Тој ми одговори: „Да, Вие сте нашите амбасадори!“ Тогаш во Бон се насмеавме, но навистина се чувствував како неофицијален амбасадор на Македонија во Германија. И бидејќи „се сум свикнат да работам за фиока“- се трудам да ја проширувам вистината за Македонија.

(продолжува)

Јенихен: Конески дава парабола за македонската егзистенција и бит

Мислам дека македонската поезија е извонредна не само за Македонија, туку и за Европа. Се плашам и за вашата ситуација. Кон вас има аспирации од сите страни. Вие не сте економски силни, но затоа имате силна култура. Културата Ве држи, вели Јенихен во интервјуто

Охрид, 9 август 1999 година

 

Еден од честите слависти и учесници на Меѓународниот семинар за македонски јазик, литература и култура е и професорот Манфред Јенихен, наш драг научник, пред сé пријател. Професор Јенихен, Вие студиравте на Хумболтовиот универзитет во Берлин славистика, романистика, германистика и филозофија, од каде што произлегува и Вашиот широк интерес кон литературите и културите на повеќе народи. Меѓу нив ја запознавате и Македонија, нејзиниот јазик, литература и култура. Вие сте познати и прифатени во нашите научни, но и пошироки кругови. Во случајов сакаме да Ве запознаеме повеќе. Каде сте родени Професоре?

 

- Роден сум во Саксонија, кај Дрезден, во 1933 година. Таму завршив и гимназија и таму проживеав повеќе години. Започнав да студирам право, но набргу преминав на славистика, романистика и германистика. Се концентрирав на славистика и тогаш се изучуваше српско-хрватскиот јазик. Во 1957 година имав можност да заминам за Југославија, професор ми беше светското име Билфелд, кој ја напиша Старословенската граматика. Со првото доаѓање во Југославија бев воодушевен, го видов Охрид.

 

Како го доживеавте првпат Охрид?

- Тогаш не знаев ништо, ниту да зборувам, ниту разбирав што ми зборуваат. Беше зима, многу студено. Не можев да се вратам во Белград. Тогаш слушнав како се зборува македонскиот јазик. Од Белград добивав литература, бидејќи се занимавав со есеистика, но од Македонија немав добиено ништо.

 

Со кого дојдовте во контакт при запознавањето со македонистиката?

- Мислам дека првпат го сретнав професорот Блаже Конески, кога дојде за предавања во Берлин. Со Конески станавме блиски пријатели. Јас имам и добра кореспонденција со Блаже Конески. Потоа го препеав Конески на германски јазик. На Конески работев 1986-1987 година. Во тоа време кај нас дојде и професор Поленаковиќ и професор Спасов. И така зачестија моите контакти со македонските колеги. При изучувањето на славистиката во почетокот имав повеќе хрватски контакти, потоа словенечки. Мои пријатели станаа Братко Крефт и Патерну. Се спријателив со српските колеги Слободан Марковиќ, Милијан Мујашевиќ, Томислав Пекиќ. Потоа пристигна кај нас и професорот Томе Саздов и започнав добро да ја проучувам и македонистиката.

 

Колку пати сте биле на нашиот семинар?

- Мислам пет пати. Веќе започнав во сите збирки и антологии да ги вметнувам македонските примери. Во современите германски антологии влегуваа Вашите познати писатели. Почнав да пишувам есеи за македонските автори, започнав да учествувам на научни македонистички собири. Вие на отворањето на овој семинар ја споменавте првата научна дискусија на семинарот. Јас учествував во неа. Во моите компаративни студии секогаш го наоѓа своето место македонистиката. Во „Матица српска“ ми излезе посебно издание, компаративно дело, во кое ја има и македонистиката. Таму е Прличев, потоа Конески, кој ми е мене најблизок.

 

Кои македонски научници Ви станале блиски научно и приватно?

- Случајно прв беше професорот Поленаковиќ. Тој ми стана еден вид татко. Потоа го запознав повеќе и поблиску Блаже Конески и мислам дека имавме иста бранова должина. Тоа многу ме зближи кон него. Многу ми помагаше во совладувањето на македонистиката, знаеше добро и германски. Имавме добра кореспонденција. За целата таа дејност, помаган од Конески, реферирав на симпозиумот посветен на Блаже Конески. За мене Конески беше фантастична личност, генијален човек, а толку скромен. Запознав во светот на многу значајни личности, научници, професори, уметници, но никогаш не најдов еден човек кој би бил толку генијален, а толку скромен како Конески. Неговата поезија ги допира егзистенцијалните прашања. Неговата поетика многу ми е блиска и возвишена. И честопати кога сум во криза, јас имам болен син, се допирам до неговата поезија и размислувам кога поетот Конески пее за мигот кога човекот го губи правото да се смее. Или кога ќе се сетам на тоа „Пасјо брдце“?! Кога го правев изборот на неговата поезија на германски јазик, јас уживав во тоа дело. Ја издадовме таа прекрасна поезија и таа проструи меѓу луѓето во Германија. Мислам дека македонската поезија е извонредна не само за Македонија, туку и за Европа. Се плашам и за вашата ситуација. Кон вас има аспирации од сите страни. Вие не сте економски силни, но затоа имате силна култура. Културата Ве држи.

 

Очевидно е дека ја засакавте македонската литература, што е видливо низ сите наши среќавања и семинари. Што посебно Ве фасцинира од таа целокупност на македонската литература?

 

- Пред сé поезијата. Ме фасцинира Блаже Конески, кој дава една голема парабола за целата македонска егзистенција и бит. Тој е човек во дилемите не само на нашето време, туку и во дилемите на општата егзистенција. На овој план ме фасцинира и „небидината“ на Ацо Шопов. Тоа е пак голема метафора за егзистенцијата на Македонците. Покрај сите напори државотворноста доцнела, како и кај Словаците, кај Белорусите, итн. Анте Поповски има една визија, како општа синтеза на сите случувања. Го препеав и Мирослав Валек, голем словачки поет. Кај Валек и кај Радован Павловски има автентичен поетски тон. Кај нов метафората достигнува кулминација. Тие на нов начин изразуваат мисла, на пример што е човекот. Ме фасцинираат и вашите млади поети, отец Давид, Зоран Анчевски. Ме фасцинира ироничниот тон на постмодерната ситуација, кои тие ја негуваат. Таква е и Вашата колешка Катица Ќулавкова. Нивните текстови се европски текстови. За жал, Вашиот јазик малку се знае, инаку Вашата поезија би постигнала и пошироки размери.

 

Каков е Вашиот поглед на Македонија, со Вашите чести контакти со нашата наука и култура?

- Мене ми е интересна цела Македонија, на пример, ме воодушевувале вашите сценски изведби, во Скопје, во Охрид, на Охридско лето. Сега имам повеќе можности и редовно ги посетувам вашите концерти и претстави. Мене Блаже Конески ме носеше и во Прилеп, и таму беше се убаво.

 

Дали имате нешто лично да ни порачате?

- Сакам да оставам зад себе една Гетеовска порака: „Да биде човекот чесен и добар секогаш“. Ние оваа година го славиме Гете, 250 години од раѓањето. Тој е голем и сличен како Шекспир. Сé што сме рекле, кај него е веќе кажано. И Блаже Конески го сакаше Гете и се залагаше за неговиот опус и мисла.