Ваша песна,состав или што било напишано

kejt-d-grejt напиша: Ин коњак веритас Зборот Те сакам звучи ветво за модерна песна, нели? Смешно е колку многу инсистирав на него. Не ме разбра Јас не барав среќа како благослов, туку онака, обично, како среќа сама по себе. Не те разбрав ти не беше спремен никому да припаѓаш Не размислувам за иднината. ,,Засекогаш,, умира со секоја нова минута и голтка. Со бакшиш си купувам sugarfree насмевка од келнерот. Некои таги се баш фотогенични

anakin напиша: svetlosni mi8nuti. . секое утро чекам 8 светлосни минути па, за толку сум нестрплив а секое утро далеку си, цели 8 светлосни минути во брзина и далечина невидлива, па видлива топла, стрма, длабока позната, херој, на никој, на секој леташ, пееш, повеќе се смееш, смееш а не смееш си СВОЈА а моја?

токму така

Непријателе мој,
ти кој ме измачуваш до незамисливост,
ти кој си ме оковал во синџири,
сурово и безмилосно
ме оставаш истоштена небаре сум некаква ќерка на Прометеј,
не бираш време и место, ниту начин

.....а благодарна треба да ти бидам.

Благодарна за твојата лечебна моќ,
зашто поголем еликсир од тебе немам,
и подобар пријател не можам да најдам.

Изгубив скроз на скроз инспирација, ама изгледа повторно се вракам. Со ова сакам да ги поздравам Кејт, Мајсторче, Квентин, Филмадјика, Под водно... луѓе да знаете дека ми фалите. Темава веке не е она што беше.За жал.


Можeш слободно да ми судиш зашто те користам како лосион за тело
Ке се впијам сета во тебе за потоа цела нок да мирисам на твојата
свиленкаста кожа.
Така ми е убаво.
Така мислам дека сонуваш до мене.
Така сонувам како одиме по млечни патишта со крцкави чекори
заборавајки на се, дишејки го воздухот од ванила.
И откако ке излезам од твојата прегратка во очите ти гледам
-Заборави, ме имаш мене.
На тоа моите одговараат-Не, ти заборави.
Ти си понастрадан, а јас сум тука да те пратам како безгласна
сенка во нокната тишина.
Сакајки се да си кажеме бесчујно мислејки прегратките ке се разберат,
само климаме со главите и замижуваме.
Убаво ти е вака? Секако ми е убаво..кога сум со тебе.
А одвнатре безчуен крик-Не оставај ме, потребен си ми ...

Изменето од La Ninja - 21.Август.2011 во 15:03

шо сте убави и двете

Слушам глас. Како изминува времето станува се погласен. Претходно беше само некаков шум за кој мислев дека е безвредно да се троши моето драгоцено време. Драгоцено време? Да, но залудно потрошено на кошмари, залудно потрошено под маскиве. Се задушив веќе. Претесно ми е под наметкава. Растам.


“Сакам да живеам”
“Сакам да умрам”
Ден и ноќ сум со оваа борба. Се будам со оваа војна, заспивам со истата. Се смеам со истата, плачам со истата, се повредувам со истата. Јас не сум куфер, ниту пак сум предмет во куфер. Јас сум душа заробена во некоја трагична приказна чиишто фотокопии ко летоци се шират низ ветриштата. Кој рече дека мастилото не се брише? Кој рече дека не можам да ја изгорам хартијата и словото да се престори во пепел? Па макар и да е изрезбано на камен, кој е тој чекан што не може да ја совлада цврстината на каменот? Тоа сме и ние луѓето. Се правиме силни и ја негираме сопствената кревкост, но таа постои. И ние се рониме.

А јас? Јас сум едно тажно девојче. Јас сум и налутено девојче. Стојам на работ од карпата и размислувам дали да скокнам во бездната и да не се вратам. Ми кажуваат да не се лутам, не треба, но не разбираат, јас сум кревка како и нив, јас носам лутина каква што тие не си признаваат, јас носам неисплачени солзи како што и тие ги голтаат. Јас носам неискажана приказна. Приказна зад маски. Се кријам како и сите, просам за малку прифаќање за да преживеам, а не гледам дека умирам од себе отфрлање.

Раскрсница. Живот или смрт? Живот неизживеан кој носи до смрт или смрт од која нема назад? Мене сето тоа ми е исто. Нема да го одберам ниту едното ниту другото. Јас само сакам да го живеам мојот живот. Сакам да чувствувам. Сакам да се соочам со демоните и да ги победам. Оние демони кои ме тераат да посегнам со ножот по себеси.

Многу реченици прочитав, барав причини надвор од себе. Сеуште ги барам, но секогаш наидувам на еден ист одговор: ПОГЛЕДНИ ВО СЕБЕ! Па што чекам?