Фото... што?

Во суштина за да бидеш „фотограф“ во денешно време не ти треба ниту фотоапарат, ниту пак треба да излегуваш од дома. Оди на нет, симни 20 фотки, монтирај ги во фотошоп во една слика и ете ти „фотографија“. И што е најтрагично луѓето ќе те викаат „фотограф“ иако ниту имаш фотоапарат, ниту некогаш си имал, ниту си излегол од дома да фотографираш. Абе ај. Да не беше трагично ќе беше смешно.

Соговорници, велиш, соодветни на моето фотографско искуство? Нешто како овие http://www.sfmoma.org/about/research_projects/research_projects_photography_over кои имаат поголемо фотографско искуство од сите фотографи членови на овој форум заедно?

Не станува збор за дискусија, ниту за пронаоѓање достојни соговорници (на моето фотографско искуство). Ова е чисто мое гледиште (а и не само мое како што можеш да прочиташ) на фотографијата и како таа во последниве две децении полека но сигурно умира.

п.с. Не го мешај моето фотографско искуство со моето уметничко искуство затоа што со уметноста сум од малечки нозе. Не ме подценувај само затоа што сум тазе фотограф бидејќи за уметност знам многу, многу, многу повеќе од еден куп искусни „фотографи“? Што мислиш, зошто се смешка Мона Лиза, додека држи книга (знаење) во раце кои сосема случајно артистички се прекрстени? А да, доколку сеуште не е јасно, јас барам достојни соговорници кои се соодветни на моето уметничко познавање и искуство, а не искусни фотографи пред се затоа што веќе разјаснив како поимот „фотограф“ во последниве две децении го изгуби своето значење.

Јас, како и останатите мои учени соговорници, зборам за фотографијата како уметност (а не за комерцијална фотографија). Видиш, има разлика.

But we're really talking about photography in the art world, aren't we?

"Over"… like, "Dead"? Or, like, "Finished-for-now"? I don't think Photography is dead, maybe slightly moribund, and it is finished as we knew it, but still capable of the surprise that we have become so inured to. There has been a protracted crisis of representation that has left behind a myriad of claims on Photography's legacy and no sure future to proclaim. Most predictions are based on technical developments that alter the form more than the content. The delivery system is rapidly shifting but the content is little altered. The most realistic of mediums seems to be suffering from a detachment from reality. Photography's role as a verification of the world is lost. Reality has become a parallel universe with photographers returning with different versions of what it truly looks like. And nobody really believes any of them. What is being called "abstraction" has taken the position that photography of photography or investigations of the nature of perception offer the only uncorrupted path to a truth worth knowing. After years of questioning the nature of photographic truth we have arrived at a place where truth is measured by the degree of the lie and the only thing positive is a double negative. Neologisms abound as artists vie to define something that doesn't exist – something new. It has come to the point where everything is an instant cliché which is doubled by its expression as another cliché mediated by a computer. Thus the question: "Is Photography over?" I suggest Photography is just tired. The fatigue seems partly a result of its sudden over-inflation and equally sudden deflation: stress fractures in its credibility. I find that issue displaced. The real question should be "Is Art over?" To me, it is more like:"Was it ever relevant"? To that I say Photography has always been an unwelcome bedfellow to Art, which is for most of the world irrelevant, and Photography has been, and remains, relevant. So, if it's over then the issue has to be looked at as either a precursor to the demise of Art's sanctity, or the liberation of Photography from the threadbare criteria that Art History has imposed.

William James said, "Wisdom is learning what to overlook". We now look at everything, including the invisible. Photography, a mechanical form of looking, is intrinsically limited in what it can show. There lies the wisdom. The current crisis is partially caused by attempts to extend Photography's capability. Maybe it will succeed and show us something new we don't really need to see, or maybe it will fail and be the wiser for it.

Најверојатно во право си. Тешко се наоѓаат соговорници кога станува збор за уметност, пред се затоа што уметноста и ретко кога е разбрана од медиокритетот. Соодветно искуство викаш? Wedding photography, really?

so smena 8,poverni boi DA,pocista slika mislam NE,i fotoshop ti e obicna labaratorija za fotografiite,ti so smena 8 so si fotografiral slikite sigurno si gi razvival vo labaratorija,ne ti se uste vo fotoaparatot neli :),i fotoshopot e labaratorija za digitalna fotografija,e sega vikas objektivi vakvi onakvi,epa za sekoa namena ti treba razlicen objektiv neli,aj pokazi mi ti nekoj portret fotografiran so smena 8?
pozdrav,

Zoran K напиша: Inaku, veruvam deka chlenovite na ovoj sajt kje bidat osobeno zadovolni ako posle ovie komentari im dadesh mozhost da se zapoznaat so tvojata fotografska umetnost prilozhuvajkji nekolku tvoi fotografii.

Нема проблем. Само прво да дефинираме што е фотографска уметност може? Нешо као фотошопска уметност или? А не ќе е лошо да дефинираме и што е уметност з'ш не секоја неедитирана фотографија е уметност. Едитирањето е уметност на едитирање, а не уметност на фотографирање, ваљда тоа до сега е јасно ех?

Денешницата се занимава со „кич“ фотографија. Успехот се состои во тоа кој ќе направи покич фотографија.
Освен ако си сликаш за себе, па да не ти е гајле.

Имаше тема кај што објаснував, неможам да ја најдам - сите ги извртев.

Dobro si go "editiral" potpisot na fotografijata,photoshop li koristese?

Се додека се приметува што е направено на фотографијата, таа нечини. Ако е доволно суптилно или доволно добро направена за да не се познава - тогаш е во ред.