Извадоци,исечоци,цитати

Снешка од која книга е извадоков?

Ja sam uz tebe, s tobom i u tebi. Sva moja snaga s tobom je. Sva ljubav moja s tobom je. Sve moje misli s tobom su.

Molim te izdrzhi, izdrzhi josh malo, uistinu tako malo da ne mozhesh ni zamisliti.

S tobom je ljubav, snaga, moch. Sva jakost ljubavi.

Ljubim te, dusho!

Секој има некого кого повеќе го нема
Јас си ја загубив љубовта
Ако ја најдеш, земи си ја
Многу е голема

„Кога беше млада, мајката на Бривман ловеше брчки со двете раце и со помош на лупа.
кога ќе најдеше некоја,таа ќе ги употребеше своите залихи од масла и креми,распоредени на една стаклена палета и потоа ќе воздивнеше.Мајката остануваше разочарана а брчката иритирана.
неговата мајка го сметаше целото свое тело за лузна која израсна врз некогашната перфекција.
Децата ги покажуваат лузните како медали.Љубовниците ги користат како тајни кои ќе ги откриваат.Лузната е она што се создава кога зборот станува тело.
Лесно е да се покаже рана,горда лузна од битка.Тешко е да се покаже мозолче.“
                      Омилената игра
                         Леонард Коен

Umot e plodno tlo za poimi, idei i mislenja.Ako nekoj ni kazhe laga i nie poveruvame vo nea, taa laga se vkorenuva vo nashiot um i stanuva se pogolema i silna, kako steblo.Edna mala laga mozhe da bide mnogu zarazna, a koga kje ja podelime so drugite, nejzinoto seme se shiri od edna lichnost do druga.Znaenjeto ni vleguva vo umot i vo glavata ni sozdava sistem na se ona shto znaeme.
A kakvo e toa znaenje?Voglavno lazhno.
Koga stebloto na spoznanieto ednash kje ozhivee vo nashiot um,kje go slushneme glasniot govor na padnatiot angel.Toj glas ne prestanuva da procenuva shto e ispravno, a shto pogreshno; shto e ubavo, a shto ne.Vo glavata ni se ragja narator koj prezhivuva zatoa shto go hranime so sopstvenata verba.
Rajot ni pripagja bidejkji sme deca na rajot.Toj glas vo glavata ne ni pripagja.Toj  glas go nemame vo momentot na ragjanjeto.
Predhodno pred  da gi progoltame lagite koi go pratat znaenjeto, zhivevme vo vistinata.Zhiveevme vo ljubov.Po steknuvanje na znaenjeto pocnuvame da se procenuvame samite sebe smetajkji deka ne sme dovolno dobri, pochnuvame da osekjame vina, sram i potreba da bideme kazneti.Pochnavme da sonuvame lagi i se odvoivme od Bog.Shtom se odvoivme od Bog,  pochnavme da tragame po nego, po ljubovta koja-veruvame deka vekje ne ja poseduvame.Chovechkite bitija neprestano tragaat po pravednost, ubavina, vistina-vsushnost tragaat po samite sebe kakvi shto sme bile pred da poveruvame vo lagite.Tragame po izvornoto jas.
Don Miguel Ruiz



Изменето од vanesa - 05.Април.2011 во 00:15

Случајностите постојат само заради тоа што ние веруваме во нив. И токму затоа што веруваме, тие постојат и ни се случуваат. А непланираните, случајни нешта во животот се секогаш најубави... Миговите кога погледот ќе се сретне со некој друг...И кога согледувате дека тој поглед зрачи со добрина, љубов и почит за и кон вас...На лицата, тогаш ја имаме најшармантната насмевка и светот ги има најубавите бои, затоа што токму тоа, неочекуваното ( љубовта е една таква работа) ги множи со нула сите општествени деформитети, сите материјални недостатоци и сите човекови грешки, идиотизми и глупости. Сфаќате колку едноставните нешта се прекрасни и колку многу ви требаат. Сфаќате дека ја барате втората половина од вашата душа, знаете дека таа не е совршена, но вашата љубов ја доближува до совршенство. Во тие, неочекувани мигови, заборавате на минатото, не ја планирате иднината, едноставно го живеете моментот кој е неповратен...Знаете дека тоа е тоа...Затоа што ние не постоиме заради времето, туку луѓето го измислиле времето и неговото мерење, за жал или за среќа.