СТИХОВИ КОИ ВЕ ДОПРЕЛЕ

Јас барам стихови кои не ме допреле  да видам дали ќе ме допрат

 

SLOVO O LJUBAVI

Ako se volite ljubavlju
koja buja u samći, od razdaljine,
koja je više od sna nego od svesti,
i po rastanku drhtćete od miline,
mognete li se još ikada sresti.
Vi koji se volite ljubavlju isposnika,
sa strahom od sagrešenja,
koji kao ptica o kavez lomite krila,
sećaćete se uvek jedno drugom lika.
I po rastanku
zamreti vam neće gušena htenja.
Ako zbog nje patiš od nesanice
i u ponoć hodaš budan
po bašti,
ako te lomi neutoljena želja luda,
sćanja na nju nikad se nećes spasti.
Onih s kojima se igramo
oko vatre,
a bojimo se da je dodirnemo,
s kojima idemo kraj ponora
nezagrljeni i nemi,
sećaćemo se dugo
ma i zavoleli zatim druge.
Ako je želis bezgranično,
a sediš kraj nje bez glasa
slušajući bajku koja se u vama rađa,
svanuću slično,
pamtićeš je i kad se zima
pred tobom zabelasa.
Ako veruješ sedeći uz nju
da je ljubav maslačkov puhor
koji svaki dodir može da strese,
ako voliš u njoj san i dete,
ako ti je bez nje pusto i gluho,
misao na nju budiće te
i kad se rastanete.
Zauvek se pamte oni
s kojima se grlili nismo,
čije su nam usne ostale nepoznate,
kojima smo samo s proleća, u snu,
pisali pismo.
Oni koji se kao reke ne mogu sliti,
među kojima nema spojnog suda
krvi i krvi vrele,
a srca im se dozivaju ludo,
zaboraviti se neće
ni kad im duše budu posedele.
Ako vam je ljubav nož u srcu,
a bojite se taj nož izvući,
kao da ćete tog časa umreti,
pamtiće te on, setiće te se
i umirući.
Oni zbog kojih srca
osećamo kao ranu,
ali ranu zbog koje se jedino živi,
u sećanje nam banu
i kad zavolimo druge -
i osetimo se nesrećni i krivi.

Desanka Maksimovic

Oči u oči

Vratiš li me u Stvarnost
iz ovog začaranog neba,
uvenut ću.

Svaki put kad me vratiš u Stvarnost
iz ove procvjetale rijeke,
tonem...

Ona i ja, oči u oči.
Vidjeh joj lice.
Divna je.

Njena zlaćana kosa,
bezobrazan smijeh
i stisnute oči,

tako dobro znane...
...obuzimaju te.
Zastrašuju me!

Ubaciš li me u Stvarnost
iz ovog klimavog stiha,
preživjet ću.

Smijemo se zajedno.
Stvarnost i ja.
Oči u oči.

ноќните крилја

ноќта ја сечат на два дела

на тoj изнад и а тoj

испод мене

.

ноќните мои крилја

таму и тишината ја сечат, точно, на два дела

на мојот и на нејзиниот дел

од молчењето

.

моите крилја во ноќта

се само мои

а сега летам ноќе

само за ѕвездите

.

таа, и така во темнината, веќе не гледа

Разговор- Блаже Коневски

Јас замислувам разговор со тебе,
некакво правдање,
некакво објаснување.
Јас смислувам прикладни зборови,
вистинити,
топли,
искрени докрај.
Можеби јас би ти кажал
во тој дијалог
дека,и покрај сето,
ти си повлекла виножито
над мојот живот,
дека ти си ме вклопила
во некаква неповторлива целост,
така што се' добило своја смисла,
како само по себе да се создало чудо.
Можеби малцина,а можеби и никој
не се измислил така себеси
како што сме се измислиле ние двајцата.
Па,сепак,и покрај тој голем подем
по гест и збор,
на крајот заклучувам
дека е подобро да не дојде воопшто до тој разговор.

Pogresno vreme

Pogledni bezdusniku
pogledni dobro
vo nejzinoto lice

I vidi
postara e za eden den
za edna solza
za edna vozdiska
za edna ljubov

No ne !!!

tebe vetrot te odnese
cekoris neznaejki kade
drvo bez koren...

A, taa
taa seuste stoi gordo ispravena
pred svojata bolka

Pogledni

neka pogledot skameni edna solza
i hrabro zapali go ognot
sto tlee vo tvoeto srce
topleјki ja dusata vo talkanjata bez dom

Pogledni...

cuvaj go spomenot i pomenot na denot
koga pocna i zavrsi se..