Его

Glenn напиша: Messenger напиша: Anarchy напиша: Дали може да се совлада сопственото его? Ponekogash toa e  vechna borba. I sekoj den kje bidesh s'e podobar i podobar vo negovoto kontroliranje. I na krajot samoto kje se povleche, gledajkji deka povekje ne e tvoj gospodar i ne mu obrnuvash vnimanie. Прашање за Месинџер -Што се случува со онаа личност која е его-фри? дали воопшто постојат такви луѓе и ако може еден конкретен опис на таквата индивидуа и како се изборува со ситуации кои се од витално значење за нејзиниот опстанок кога се наоѓа загрозена или видно нападната од човечки предатори. Не дека јас го поистоветувам Егото со желбата за опстанок, далеку од тоа, туку како можат да се избуткаат амбициите кои не се екстремни и претерани а притоа се привлекуваат опоненти со кои мора да се влезе во дуел.  Дали егото не вади од таа каша или нешто друго?

Messenger напиша:   Ambicijata ne e nishto drugo tuku Ego vo akcija.

Го цитирам само овој дел (се надевам немаш ништо против), не за да потенцирам само еден дел од твојот коментар (го прочитав цел, но сега немам време пообемно да коментирам).

Тогаш, според оваа реченица, егото нема ништо негативно, или пак и не предизвикува одредени акции од кои треба да се пазиме, прикриваме. Амбицијата (јас многу пати ја поистоветувам со ентузијазам) е една од најпозитивните емоции/желби што можеме да ги почувствуваме/посакаме. Сепак секоја наша акција, емоција (било што да е), треба да има складна позиција со останатите акции, емоции (т.е. нештото да не биде префорсирано, претерано), па така да доведе до негативности.

Егото многупати го имам доживеано како одбранбен систем во некои ситуации, дали во ситуација кога самото тоа се почувствувало нападнато од околината или од мене самиот.

Како и да е, егото не би го менувал за ништо, без разлика дали ќе бидам наречен егоиста, себичен....

Anarchy напиша: Messenger напиша:   Ambicijata ne e nishto drugo tuku Ego vo akcija.    Го цитирам само овој дел (се надевам немаш ништо против), не за да потенцирам само еден дел од твојот коментар (го прочитав цел, но сега немам време пообемно да коментирам). Тогаш, според оваа реченица, егото нема ништо негативно, или пак и не предизвикува одредени акции од кои треба да се пазиме, прикриваме. Амбицијата (јас многу пати ја поистоветувам со ентузијазам) е една од најпозитивните емоции/желби што можеме да ги почувствуваме/посакаме. Сепак секоја наша акција, емоција (било што да е), треба да има складна позиција со останатите акции, емоции (т.е. нештото да не биде префорсирано, претерано), па така да доведе до негативности. Егото многупати го имам доживеано како одбранбен систем во некои ситуации, дали во ситуација кога самото тоа се почувствувало нападнато од околината или од мене самиот. Како и да е, егото не би го менувал за ништо, без разлика дали ќе бидам наречен егоиста, себичен....

Cudno e,kako site znaeme se.Pisuvame,razmisluvame,gi koristime site moderni sredstva za da naucime nesto poveke.Mozokot pocnuva da ni nalikuva na deponija od znaenje....I...???

Se prasuvam sebesi,pa od tuka i vas...

STO E PODOBRO?

DA GO VPIEME SETO ZNAENJE NA SVETOT VO EDEN ZIVOT,ILI DA NAPRAVIME NEKOLKU MALI CEKORI OD SVOI DOZIVUVANJA VO KOMPLETNA HARMONIJA SO DUHOT?

....za mene ona vtoroto e mnogu poubavo,pa neka sum neuk


Изменето од Joshua_Tree - 04.Април.2011 во 23:33

Messenger напиша: Egoto nema vrska so rabotenjeto na umot (uchenje, steknuvanje iskustva) i so svesta.   Za zhal, lugjeto najchesto sledenjeto na tekot na zhivotot, a ne negovo sprotivstavuvanje, go smetaat za labilnost, slabost, nemanje svoe JAS, umobolest i t.n.   Mnogumina taka mislele i za Isus koga na silata ne odgovaral so sila i koga na farizeite, silnicite i bogatite ne im se pridruzhuval poradi nivnoto Ego i nechovechnost, tuku zhivel so siromashnite, obespravenite i bolnite.     Tuka ne govorime za navistina umobolni lugje. Potochno, koga govorime na vakvi temi nikogash ne govorime za niv.

Не не, Меси, темата е - ЕГО. А немањето на его има и те како врска со умоболестите ...Кога веќе зборуваме за егото, да зборуваме сеопфатно. Оти имам впечаток дека на егото му се налепуваат негативни етикети, кои и не му прилегаат сосема.
.....Многу малку е егото поврзано со она што народот го толкува како его, кога народот повеќе мисли на суета. Егото дефинира, кој сум јас, и кое е нашето доживување на нас самите, во реалноста. А тоа, има многу врска со работењето на умот.

Секој го следи животот на свој начин, дури и оној кој му се спротивставува Прашање е кој колку вистински се слуша себеси...и колку му дозволува на егото да истото ги прифаќа промените и да ги шири границите...
Тоа што го опишуваш за Исус, има врска со нашите предрасуди и како ги гледаме другите- вклучително и себеси. 
Сето тоа е поврзано со егото...а егото е повторно многу повеќе од тоа.

Egoto za mnogumina, seushte e odgovor na prashanjeto "KOJ SUM JAS"?

Najverojatno zatoa i Isus kazhal deka "portata e tesna, malkumina kje pominat".

No, sekoj ima pravo da izbere kako kje zhivee...



Изменето од viktorija123 - 05.Април.2011 во 15:32

Egoto vo psihologijata I duhovnosta razlichno se definira.Vo duhovnosta egoto se povrzuva so negativnoto vo chovekot   I zatoa e nepotrebno. Moe mislenje e deka se javuva kako psihicka odbrana od stravot.No stravot kaj chovekot za razlika od zhivotnite e pod znak prashalnik.
Vo situacii na postoenje vistinska opasnost chovekot mozhe da deluva na tri nachini:
1.da se pretvori vo mashina za prezhivuvanje ako negoviot um e izvezhban za dadenata situacija;
2.so panika ako ne e siguren deka mozhe da ja izbegne dadenata situacija;
3 so uzhas ako utvrdi deka mu nema spas;
Koga kje se oslobodi od stravot so osoznavanje na vistinata za nego, egoto se smiruva I se osloboduva ljubovta vo srceto, a so toa se osloboduva mudrosta.
E sega, problem mozhe da nastane otkako kje se izvede “ revolucija” protiv terorot na egoto odnosno treba da se vnimava da ne se zabega vo fanatizam, asketizam ili drug vid na ekstremizam ili prosto rechreno da se zadrzhi “prosvetleniot” stav.