Мaкедонски комплекс нa понискa вредност

Kali напиша: Нормално дека ќе владее комплекс на пониска вредност, кога од осамостојувањето наваму, имаме власт која нè онаква во здрав мозок.  Како поинаку би се чувствувале, освен како идиоти?

Е да де , само нас не онакват. Ај малку да се завртиме околу- Србите ги онаквеше Милошевик, па му дојдоа до ак, Грците ја запалија Атина па око не им трепне, ене ги Албанцине палат и гасат по улици. Ние- ние си молчиме додека ни е арно нам- чим ни згусти почнуваме да кукаме.
Ќе ги земам за пример професориве од факултет- си молчеа, си уживаа додека во основното и средното образование се девалвираше кадарот, се рушеше авторитетот на просветните работници.
Арно им беше по 2 до 3 ооо евра  плата, такаречи пола и повеќе си вработија децата по факултети- асистенти, професори. На предавање ни слика не можеш да им видиш, со денови ќе им дремиш пред кабинет за потпис или оцена, за дипломска ќе си ги бараш пријавите по цел факултет и може да ти се случи некој испит и да преполагаш оти профата ја изгубил пријавата па не можеш да докажеш дека си положил... Сега наеднаш грлати, се бунат. Мореее ги здоболе оти ги повикале на ред.
Тоа си е нашето секојдневие- ај нека е и комплекс на нижа вредност, ама го имаме оти си го прифаќаме, оти поарно ние да дозволиме некој да не онадва отколку да онадиме. Абе да му умре козата на комшијата ни беше малку-сега посакуваме комшијата да цркне за да му ја земеме партиската книшка (а со неа до работа- функција)

најголем комплекс на македонскиот народ е што не знае каков комплекс има

а каков комплекс е да говориш невистини за твојот народ и држава и да го лажеш светот?
го гледав тоа видеото, и уште кога почна со „Кога бев во Париз со другарка ми со пријателот жан“ муабетот ми стана антипатичен

дајте ми основа за да се гордеам со тоа што го имам и со местото каде што припаѓам!
искрено, еве јас секогаш се обидувам да бидам оптимист и идеалист, ама од вистината нема бегање, не можам да гледам во депонија и да викам „леле ама прекрасна градина“

инаку говоров на студенткава е сосема неиздржан и без тема, филозофирање на празно, без врска, немаше поставено никаква основа за муабетот кој што го сврте... збореше за величини и површини, за разни животни и предмети, ама не
инаку тој французинот, кој го спомнува, не верувам дека ќе знае да го прошета по нашите знаменитости, нити пак да му го прикаже секојдневниот живот тука, а доколку било кој го прошета по нашите убавини, неговите сетила нема да ги пропуштат нашите грдотии и депресии, кои се таму и не можеме во моментот да ги избиршеме
и зошто тогаш да му се докажувам на некој колку ми е убаво, кога истиот тој гледа дека не ми е
и наместо да се фалиме со самите себеси, треба најпрво да ги поправиме своите маани и пропусти кои ни ја рушат вредноста, а не само да си велиме колку сме прекрасни и се ни е прекрасно, додека зад нас се се распаѓа! а не гледам некој да работи на поправање, само се филкозофира и се убедува...


Изменето од zabegan - 28.Јануари.2011 во 01:21

Оф, МакедонЧЕТО е многу длабока и болна тема.

Токму неделава се мислев да ја отворам, инспирирана од изјави дека “сите на светот биле поголеми од нас“?? Ајде де?! Зошто не е така (по мое цврсто убедување) ќе напишам подолу. За почеток еден индивидуален пример за кој сега читам: МАКЕДОНКАВА (лесна  и земја) е многу поголема од на пример Хашим Тачи, Карла дел Понте, Лејди Гага, Осама Бин Ладен, оној што си го истетовирал пенисот за да добие кола на наградна игра, Берлускони и неговите проститутки... итн, итн! Претпоставувам за Лиана никој (или повеќето) од нас не слушнале, а ете таа не била МакедонЧЕ туку МАКЕДОНКА. Зошто? Затоа што направила да ја почитуваат во туѓа средина, неМакедонци, луѓе раазлични од неа (и поголеми и помали)... пред се’ затоа што се почитувала самата себеси т.е. она што е! Клучен момент за комплексот за кој зборуваме.

Прво, поздрав до девојката од видеото. Како за политичар, фино и шармантно трепка окицама (ова искрено, без сарказам), што предвидува кариера на политичар кој има потенцијал да поведе народ. Темата на муабетот е добро поставена: комплексот на пониска вредност на МакедонЧето во однос на другите. Тема што е многу реална и секојдневие на многу Македонци и македончиња низ светот. Значи тоа е реперот на темата и ве молам да не ја дефокусираме со дневна политика, затоа што се работи за еден социолошки феномен на национално ниво чиишто корени влечат малку подлабоко од денес и вчера.
И се разбира нема да генерализираме. Феноменот не е изолиран во минорен број случаи, но не е ни општа карактеристика на цел народ. Не има секакви, и Македонци и македонЧИЊА, се зависи од тоа кој како се чувствува, индивидуално.

Второ, да не повторувам она што веќе сте го кажале - се согласувам со Меси, со Џошуа и Брза (за пусто чудо) и со последниот коментар на мамамд, просто како да ми ги земала зборовите од уста: не го доведувајте комплексот на пониска вредност исклучиво во врска со сиромаштија, со низок стандард, со невработеност, со онадување од власта. Сите наши соседи имаат економски проблеми, и сиромаштија, и бунтови, и социјални проблеми, немири со жртви... и нив ги онадуваат политичарите како и нас. Дали некој во скоро време слушнал дека Албанците, Грците, Србите патат од комплекс на пониска вредност? Напротив, кај некои од овие народи типичен национален социолошки феномен е комплексот на ПОВИСОКА вредност.
Така е или не?
Да го оставиме социјалниот момент настрана. И тој има одредено влијание, но не е пресуден (или што би рекле старите не е тоа “тоа што ги онадува кокошките“, а не е петел во случајов).

Трето, по мое видување се работи за некој ментален код, наследен од нашето минато и сеуште всаден во денешните генерации, а кој тешко се искоренува. Не се работи за некакво територијално, туку за поробување на умот како што спомна Месинџер, кое е многу пострашно, затоа што на физичкото ропство се става физички крај. На менталното потешко, затоа што се пренесува со генерации, го примаме од нашите родители и го пренесуваме на нашите деца (секоја чест на исклучоците кои успеале да излезат од таквата матрица).
Сиот проблем почнува индивидуално, за да стане колективно обележје или феномен штом се соберат доволен број единки за критична маса - македонЧИЊА.

Карактеристика за македонЧИЊАТА (ич не го сакам деминутивчево), е дека светот го гледаат од ЖАБЈА ПЕРСПЕКТИВА. И се додека не ја сменат (секој индивидуално) перспективата, останатиот свет ќе ги гледа од ПТИЧЈА ПЕРСПЕКТИВА.
Е тоа е тоа што “ги онадува кокошките“ (а е петел во случајов)... Или во логиката се вика индукција (да почнеме од поединечното за да стиигнеме до општото).

Четврто, за да не ми биде погорниот муабет мелење на празна воденица, 2-3 примери од мое искуство (доживеано или видено):

а) Странска држава, сопственик си на фирма, одиш во Биро за вработување (иако не се вика баш така) да бараш работници кои во моментот ти се потребни за некој проект. Ти праќаат работник кој виси со години на биро (лежи лебу да те јадам) и освен што забушава и ти ги молзе парите, ништо ефективно не сработува. Го отпушташ (по доооолго трпење) и бараш друг. Ти праќаат друг ама ист или сличен како првиот, па истата процедура по трет и којзнае кој пат..... а ти си ги даваш парите, плаќаш пенали за доцнење на проектите, се нервираш ама траеш и трпиш оти (Бог да чува) како смееш да се спротивставиш на службеникот и системот кој очи гледајќќи те онадува???
МакедонЧЕ?
Е па.... чорба македонЧЕ!

б) Истиот пример под а), ама се работи за друг претприемач. На третиот пат ти пука филм, одиш во истото биро, треснуваш на маса револтиран и го бараш шефот. Шефот откажува состанок и се нацртува пред тебе за неполни 3 минути и те прашува “што е проблемот“? По кратка елаборација, фино и културно го предупредуваш: дека доколку не престане да те онадува во здрав мозок и да ти праќа работници кои нема да те онадуваат на истиот начин, ќе го пријавиш случајот кај неговите претпоставени и ќе бараш одговорност за него кај истите... Веднаш се порачуваат кафиња и аперитиви, се наоѓа работник со најдобри препораки (кој баш тој ден останал слободен), и со зачуден поглед те прашуваат: “Ти Македонец си, навистина?“
Ти се чудиш зошто те прашува кога веќе знае по документите, а тој ти одговара: “Затоа што ниеден од Македонците кои сте тука досега не ми направил ваков проблем. Никој не раегирал вака... за истите работници кои им ги праќам, со години.“ 
Е да, Македонец сум.

в)Пријател странец, интелектуалец, почитуван и со углед, те претставува на трет странец: “Ова е Н.Н., мој драг пријател Македонец. Не знам дали знаеш за Македонија (му вели), сигурно си слушнал за А. Македонски, за Мајка Тереза, за Охрид...“ Па му кажува за енциклопедиите и ЦД-ињата за Македонија кои си му ги подарил, па го спомнува оној пејачот (Тосе го изговара) кој починал и ТрпЦевски кој сте го слушале на концерт, па се свртува кон тебе и те прашува кога следен пат ќе шетате (заедно) по црквите и манастирите на Охрид, кои мора барем уште еднаш да ги види....
Ееееее, му велиш, кога сакаш бе пријателе, Македонецот има широка душа... (па ако треба после само ајвар и сирење ќе јаде, ама гостинот ќе го пречека и прошета).

Четврто, по мое видување, Македонецот си пати од неколку синдроми:

- синдром ЕНТРОПИЈА: хаотично општество и систем, за кој моментално нема соодветна мерка да го измери степенот на хаосот, ниту закони кои ќе го одржат во нормална состојба, ниту сила која ќе спречи губење на корисната енергија во празни одови;
- синдром ПИРЕЈ: Македонецот не се искоренува, ни под најтешки премрежија, за век и веков;
- синдром “мрази го ближниот и ближи го омразениот“: ако си ми близок, да ти умре козата, оти тревата во твојот двор е секогаш позелена од мојата. Ако си ми непријател ќе ти го лижам задникот, оти мора да вредиш многу повеќе од мене штом ме гледаш од високо;
- синдром ГУМЕНА КИЧМА: свиткај се што пониско можеш, за тој што ти се мести одпозади... полесно да ти се намести;
- синдром SELF DESTRUCTION: никој не знае подобро од мене кај ми е слабата точка. Затоа остај ме сам да се утепам;
- синдром ТРПЕ: кој е тој маж на светот што може повеќе да издржи од мене?;
- синдром на СВРЗАНИ САДОВИ: баш ми е гајле за казната за пребрзо возење. Ќе свртам еден телефон и ќе ја скине утре братучедот на свекрвата на чичкото на мојата снаа за трет братучед... ;
- синдром ZOON POLITIKON (Аристотелова Вистинска): сите сме политичари, сите од се’ се разбираме, мулти-експерти сме за повеќе области, критика ни е најјака страна... само не знаеме како да ја оправиме државата, а за решенија не не прашувајте. Тоа е за пониските ешалони;
- синдром КУБЕРТЕН: па што дека освоивме шеесетидеветто место од можни дваесет... важно учествувавме!

Сигурно имаме уште синдроми (листата е отворена), и сигурно овие не важат за сите Македонци, ама држат вода, нели?

И се додека не си ги согледаме и признаеме, па потоа да најдеме начин и како да ги надминеме (пак ќе кажам, најпрво СЕКОЈ ИНДИВИДУАЛНО), за жал ќе си имаме Македонци и македонЧИЊА. И се разбира - Цацко ќе ни биде крив.

А всушност никој не ни е крив, затоа што со малку самокритичност (не претерано до самопонижување), повеќе самодоверба и почитување, комплексот го снемува. Во народот сеуште има здраво ткиво, и покрај сите синдроми од кои си патиме. Па и останатите народи си имаат некои од овие или типично свои: некои си патат од типична ксенофобија и шовинизам, некои од висок степен на криминогеност... кој од што.
И навистина е така како што кажа Меси:

Messenger напиша:  ....makedoncite se izvonredno sposobni lugje koi zhneat uspesi nasekade kade shto se pojavuvaat. Nabrzo nauchuvaat deka makedonskiot rabotnik i intelektualec e vrednuvan, cenet, baran i sakan i deka za nego postoi samo najdobro mislenje.

Изменето од Анастеа - 28.Јануари.2011 во 10:24

Бројот на гавази, впикувачи и властитутки многу нешто кажува...

Кали, можеби лошо си се објаснила. Нека биде несреќно срочена комбинација на зборови, оти познавајќи те по она што те читам на форумов по другите теми, те почитувам и ценам на пример многу повеќе од сите овие погоре кои ги наведов заедно, и плус уште толку...


А за другото не си во право:

Сите наши соседи имаат економски проблеми, и сиромаштија, и бунтови, и социјални проблеми, немири со жртви... и нив ги онадуваат политичарите како и нас. Дали некој во скоро време слушнал дека Албанците, Грците, Србите патат од комплекс на пониска вредност? Напротив, кај некои од овие народи типичен национален социолошки феномен е комплексот на ПОВИСОКА вредност.

Не оди подалеку, еве кажи нашите сограѓани Албанци во Македонија, кои ги делат истите политичари и социјални моменти, дали и тие патат од комплекс на пониска вредност?

МакедонЧЕТО не почнува ниту со Грујо ниту со Бранко. Тоа има многу подлабок корен: и во поранешна Југославија, каде македончето беше последната дупка во свиралото на државата и во турско каде го тупчеле по глава со векови дека е проста раја, која не вреди ништо освен за рмбање, можеби и поназад... (но сепак не би одела толку далеку како Зекси, ќе се изгубам во антиката).

А и не можеш да ја земеш само уметноста како репер за свеста кај еден народ или само дел од неа. Филмот е само еден нејзин дел, Милчо е само еден уметник. Неговата уметност ја изразува неговата индивидуална свест, начин на гледање на работите или стил кој го одбрал уметнички да се изрази.

Што знам, јас не ја проценувам националната свест кај некој народ според филмовите нивни кои сум ги гледала.

Анастеа напиша: На третиот пат ти пука филм, одиш во истото биро, треснуваш на маса револтиран и го бараш шефот. Шефот откажува состанок и се нацртува пред тебе за неполни 3 минути и те прашува “што е проблемот“? По кратка елаборација, фино и културно го предупредуваш: дека доколку не престане да те онадува во здрав мозок и да ти праќа работници кои нема да те онадуваат на истиот начин, ќе го пријавиш случајот кај неговите претпоставени и ќе бараш одговорност за него кај истите... Веднаш се порачуваат кафиња и аперитиви, се наоѓа работник со најдобри препораки (кој баш тој ден останал слободен), и со зачуден поглед те прашуваат: “Ти Македонец си, навистина?“

Го читам ова неколку пати и барем во фантазијата си замислувам себеси како го правам ова
оти во реалноста - кај НАС ако тропнам со тупаница на шалтерот , за минут ќе се створат двајца тројца батки со бајаги мускулна маса и ќе летнам надвор  ко куфер.
Цел драчевски кромид нема да стаса да ме ложат три дена и три ноќи да ми излечат модрињено што ќе ги добијам.
А може и да завршам со оче наш над глава  ( и не е ова синдром на пониска вредност- ова е реалност)
А тек шефот да се симне, да ти свари кафе -тоа ни у сон.

Ако случајно преживееш, другиот ден у фирма стасуваат и ај по некој ден у друштво се Велија