СТИХОВИ КОИ ВЕ ДОПРЕЛЕ

чекам да ми се појавиш во сеќавањата

кои сеуште ги немам

заправо прво чекам да ми се појават сеќавањата

потоа појави се ти

во нив...

ПОСТОЈИ МЕСТО ГДЕ ЉУБАВ ПОЧИЊЕ

Постоји место где љубав почиње
и место где љубав престаје.

Постоји додир две руке
који се опире свим речницима.

Постоји поглед што букти ко велико витлејемско огњиште
ил` мала ацетиленска лампа зеленог сјаја.

Постоје једноставна и безбрижна тепања
чудесна ко велика окука Мисисипија.

Руке, очи, тепања -
помоћу њих се љубав бори и гради.

Постоје ципеле које љубав носи
и њен је долазак тајна.

Постоји упозорење које љубав шаље
и цена његова зна се много касније.

Постоје тумачења љубави на свим језицима
и није нађено ниједно мудрије од овог:

Постоји место где љубав почиње и место
где љубав престаје - а љубав не тражи ништа.

                                                 

                                       Карл Сандберг

Изменето од Andjelina - 28.Ноември.2010 во 02:35

Најобично

ако испружиш високо дланка

пеперутка нема да слета на неа

тоа е само во прикаските

потребно е да ја фатиш

но пепeрутките се премногу нежни

за такво нешто.

.

ако видиш ѕвезда како паѓа

посакаш желба, таа нема да се оствари

тоа е само во романтичните бајки

потребно е да ја најдеш

но ѕвездите изгоруваат кога паѓаат

во својата светлина

.

посакај и направи нешто обично

најобично, што се случува тука

а не во бајките

иако во бајките нема живот

во животот може да има бајка

створена од најобични работи



Изменето од sanja-a - 24.Ноември.2010 во 19:20

Gabriela_S напиша: Ако носиш нешто неизречено, нешто што те притиска и пече, закопај го во длабоката тишина, тишината сама ќе го рече!                                                Ацо Шопов

     

знамето го подигна високо

незнаениот сечиј херој

.

а на знамето

без зборови

и без некои големи говори

пишува

проз живот , кроз сите порои

ние сме херои

.

сакајки некој постануваш херој

безимен, мал, најмал за сите

а голем, најголем за себе и за тој некој

Напишав неколку стихови
за “ my hair stylist” во фризерскиот салон
а тој се наоѓа само две скали изнад земјата.
јас знам, точно знам, само непожелно ми е да кажам
зошто се сетив сега на стиховите
Убави биле, а ги затурив во еден глуп фолдер
Дали ја замисливте таа грозна слика
стихови обесени во фолдер?
Малку ми е мачно, тажно.
А тажното предизвикува некоја апатија.
Се‘, што човек може да напише, нема многу да измени
во загадениот модерен свет. Ок
Наутро ќе бидам во ред. Ќе бидам мила, потопла,
дури и почевечна, што е тука некаде со мила и потопла.
Ако пак сето тоа го соберам на куп, дали може
човек да менува друг, светот да менува свет.
Ај, заеби. Фак, може денес не вреди.
А заправо сакав да речам- Ми се допаѓа кратко!
Кратка коса.
А да одам кај фризерката “again”.
Да ја скратам повеќе.
А кога косата ќе паѓа како рози во гроб
на фризерката ќе и речам
Биди сурова и молам без чувства,
и така не се овие твои маки.
А таа секогаш насмеано сече
и секогаш подолга една страна останува.
Зашто кога сече, секогаш плаче.
Ех, секој со своја мака, мили мои.
Светот окрутен постана, се претвори во ова-она.
Потоа јас ќе си заминам, ќе ги прескокнам двете мали скали
и ќе заличам на Sindy Loper
која размислува во вистински бои.
Во мислата ќе ми се уфрли и Kislovski
и се‘ хаотично ќе ми стане, прав хаос.
Гррррр…
И внатре и надвор е полно, полно од сешто,
дури и плускавци на трепавиците. Се приметуваат, не?
А боите врескаат до самото небо
- Еј бре, девојки сакаат само да се забавуваат.
… Ма се е вред, не е проблем, јас сум сепак Флора,
косата како трева зелена, во пролетта, ми расте

Изменето од anakin - 01.Ноември.2010 во 12:48

Премногу

премногу грешни одлуки

а времето не може да се сопре

премногу тажни моменти

а Земјата продолжува да се врти

премногу тешки вистини

а сонови повторно ќе се сонуваат

премалку од мене и тебе

во тие премногу нешта

Изменето од sanja-a - 23.Октомври.2010 во 17:28