Хиперактивни деца

zdravo bi sakala da slusnam i drugi roditeli ako ima na sajtov,so zivi i mnogu temperament vo sebe koi sto imat takvi decinja,mora da bideme edno i da snoogneme sila da se sredat i nasite decinja koi sto velat deka se hiperaktivni.Ve molam na sorabotka.

Moeto dete e hiperaktivno i e prvo oddelenie. Problemot so palavosta i so nemoznost da zadrzi koncentracija podolgo vreme, se zabeleza uste vo gradinka. Problemot se zgolemi koga trgna na uciliste. Znaci sega ne e samo palavosta i koncentracijata tuku i tepanje na soucenicite. Tolku e impulsiven da za mal problem vednas gi napaga decata. Nastavnicite imaat razbiranje, no nemaat razbiranje roditelite na decata. Doma celo vreme zboruvame kako treba da se odnesuva so decata i go nagraduvame koga e umen, i so pofalni zborovi i so nagradi, no nisto ne uspeva. Sega roditelite na negovite soucenici se zakanuvaat deka ke odat kaj direktorot, mu se zakanuvaat na moeto dete i razni drugi raboti. Navistina ne znam sto da pravam. Znaci i dvata roditeli ne sme zemale drogi kako sto bese predhodno kazano, a mu posvetuvame i dosta vreme na deteto. Psihologot vo ucilisteto za zal ne e zainteresiran za vakvi problemi najverojatno zatoa sto i ne znae kako da se spravi. Dali nekoj znae dobar psiholog koj bi mu pomognal na moeto dete da gi nadmine ovie problemi so vezbi, a ne so lekarstva?

Ви благодарам на одговорот. Детето оди во целодневна настава од 8 до 16 часот од проста причина што и двајцата родители сме во работен однос, а ниту еден од нашите родители не се нафаќа да го зема детето порано од училиште. За жал и нашите родители немаат нерви за него.
Не можам да кажам дека неговите наставници немаат разбирање за него, напротив. Го заштитуваат, но и тие не можат против родителите на соучениците. И тие се ставени во многу незгодна ситуација, токму поради тоа што го бранат. Значи главниот проблем сега не е палавоста или концентрацијата туку тоа што мојот син не умее да се контролира кога некој ќе го закачне или пак ќе му земе нешто.
Решивме да одиме кај некој психолог кој работи со оваа проблематика (сеуште бараме) и да го дадеме на некој спорт каде ќе може да го празни вишокот на енергија.
А што ќе правиме со другите родители, навистина не знам.

znaci i moeto dete e hiperaktivno

Mozam da zboruvam samo kako roditel bidejkji ne sum del od obrazovniot proces, nitu mozam da vlijaam na obrazovnata politika vo drzhavata.
Tochno e toa deka vo svetot na vozrasnite se prifakja zdravo za gotovo faktot deka ne se site isto sposobni za site vidovi na dejnosti.No koga se raboti za sopstvenoto dete nie vrshime strashen pritisok deka mora da bide dobro vo se.Od decata ochekuvame da bidat brilijantni vo uchenjeto, pamtenjeto, socijalizacija, fizichka spretnost itn...Mal e brojot na decata koi mozhat seto toa da go postignat. Zatoa e tragichen ishodot koga postoi neuskladenost megju mozokot i postavenata zadacha.Se javuva problem so nivnoto funkcioniranje.Inaku sekoe dete e pametno na svoj originalen nachin iako na prv pogled mozhe da se chini poinaku.
Roditelite taa posebna pamet na deteto treba da ja otkrijat.

Zlatnik напиша: Мои многу блиски луѓе имаат едно дете кое (иако не сум психолог) можам да речам дека спаѓа(ше) во оваа група на хиперактивни деца. Сега детето е VII одд. и е релативно посмирено. Додуша сега помалку имам контакт со него, но сепак веднаш може да се примети дека не е како што беше до пред 2-3 години. Тогаш детето дојде до тој степен да разлутен од расправијата (а изгледа имало и тепачка со некое друго дете), отишло дома и посегнало по кујнскиот нож. За среќа, во тој момент мајка му била дома и го спречила во својата намера. Кутрата, толку беше вознемирена, што не кажа ниту на својот сопруг, бидејќи овој би го „скршил“ од ќотек. Тогаш и’ предложив да го однесе кај еден мој стар куќен пријател - психијатар. Во контекст на ова мое пишување би ве запрашал, дали некој од вас знае (од лично искуство или од искуство на некои свои блиски или од некоја студија ...) до кога се манифестираат синдромите на ADHD? И, што се случува со таквите деца во подоцнежниот период т.е. кога ќе станат млади или возрасни? Е сега, би сакал овој проблем да го претставам преку еден виц, кој иако на малку хумористичен начин го претставува проблемот, сепак во суштина ја кажува реалната ситуација која може да произлезе: Мајка го носи своето дете кај Фројд и му вели: - Докторе, малиов ми е многу немирен, не слуша, постојано се расправа со децата ... - Колку години има, ја прашува Фројд - Пет! - Аха, пет ... Добро, видете госпоѓо, тоа е нормално во негови години, не треба да се грижите ... - Но докторе, вели мајката, ова неговово е претерано, само се кара, се расправа, цело време само зборува и се тепа, секогаш тоа сака да биде прво кога си игра со другите деца, сака само него да го слушаат ... - нема проблем ... ја утешува Фројд ... ви реков, тоа е нормално и со тек на време, кога ќе му помине пубертетот, ќе стане здрав и нормален човек! - Мајката, иако растревожена сепак посмирено му вели на Фројд: „ Добро, штом вие така велите ... Довидување господине Фројд“! - Довидување госпоѓо Хитлер!

vicot..........

mamamd , hiperaktivnite deca ne se nekakva retkost vo nastavata kaj mene. Prosechno ima barem po edno takvo dete po odelenie, kako shto ima i deca so autizam i disleksija.

Najchesto roditelite ne se svesni za sostojbata na deteto pred toa da pojde na uchilishte i pred da im bide svrteno vnimanie od uchitelot i direktorot. Obichno uchitelot vednash go kontaktira direktorot za vakvite deca, direktorot povikuva psihijatar vo uchilishteto koj go testira uchenikot i potoa svikuva sostanok vo koj uchestvuvaat toj, uchitelot, psihijatarot i roditelot.

Vakviot sostanok e kritichen za soochuvanjeto na roditelot so realnosta na negovoto dete. Za zhal, najchesto e negativen zatoa shto retko koj roditel saka da si priznae deka negovoto dete ima potreba od struchna pomosh.

Inaku, dozhnost na direktorot e da obezbedi specijalna struchna pomosh od poseben pomoshnik na uchitelot koj treba na chasovite i na uchilish*te odmori postojano da bide nadzor za vakvoto dete. Ostanuva do roditelot da pobara struchna psihijatrijska i psiholoshka pomosh nadvor od uchilishteto.

Koga vo uchilishteto ima dovolen broj vakvi deca togash se formira posebno odelenie samo za niv. Tamu raboti nastavnik so specijalna obuka za vakvi sluchai i nemu mu pomagaat nekolku pomoshnici. Dolku nekoe dete e potezhok sluchaj, a vo negovoto uchilishte nema uslovi da mu se dade specijanata pomosh ili toa ne mozhe nikako da se socijalizira so ostanatite deca (predizvikuva postojani raspravii i tepachki), togash se prefrla vo uchilishte vo koe vekje postoi specijalna paralelka za takvite kako nego.


Inaku, za medikamentite... ako deteto deluva pospano i nezinteresirano pod dejstvoto na ovie lekovi toa znachi deka dozata shto ja prima e previsoka. Poentata e deteto da ne se napravi zombi, tuku negovata hiperaktivnost da bide stavena pod kontrola. Struchno lice, so iskustvo od ovaa problematika, kje pochne so najmala doza od eden medikament i potoa graduelno kje ja zgolemuva dodeka ne pogodi soodvetno izbalansirano odnesuvanjeto na deteto. Dokolku toa ne mu uspee so eden medikament kje proba drug. Ponekogash ova bara podolgo vreme, no ne smee da se prekini samo zatoa shto eventualno nema vednash da gi dade sakanite rezultati. So vreme medikamentite se menuvaat zatoa shto so nivnototo rotiranje se izbegnuva naviknuvanje na teloto i potreba za zgolemuvanje na dozite.

Od razgovor so zhena mi znam deka taa e prijatno iznenadena od odnesuvanjeto na hiperaktivnite deca koi primaat soodvetni dozi na lekovi. Spored nejzinite izjavi, tie ne mozhat da se prepoznaat vo sporedba so onie denovi koga nivnite roditeli zaboravaat da im gi dadat potrebnite apchinja.