СТИХОВИ КОИ ВЕ ДОПРЕЛЕ

замисли дека сето ова е вистина

иако сите песни ги украдов од тебе

сепак замисли дека сето е вистина

.

замисли дека школката сеуште е во мојата затворена дланка

иако знаеш дека не е

сепак замисли дека таму е

.

замисли дека не ми рече – Не се познавам

иако и јас веќе не те познавам

сепак замисли дека тогаш не прозборе

.

замисли го сето ова

на некоја година Нова

и насмеј се, еднаш, како порано

brza напиша: mene stihovi voopshto ne me dopiraat tuku,...   ..."svirepata" relnost!!

Премногу

премногу грешни одлуки

а времето не може да се сопре

премногу тажни моменти

а Земјата продолжува да се врти

премногу тешки вистини

а сонови повторно ќе се сонуваат

премалку од мене и тебе

во тие премногу нешта

Изменето од sanja-a - 23.Октомври.2010 во 17:28

Напишав неколку стихови
за “ my hair stylist” во фризерскиот салон
а тој се наоѓа само две скали изнад земјата.
јас знам, точно знам, само непожелно ми е да кажам
зошто се сетив сега на стиховите
Убави биле, а ги затурив во еден глуп фолдер
Дали ја замисливте таа грозна слика
стихови обесени во фолдер?
Малку ми е мачно, тажно.
А тажното предизвикува некоја апатија.
Се‘, што човек може да напише, нема многу да измени
во загадениот модерен свет. Ок
Наутро ќе бидам во ред. Ќе бидам мила, потопла,
дури и почевечна, што е тука некаде со мила и потопла.
Ако пак сето тоа го соберам на куп, дали може
човек да менува друг, светот да менува свет.
Ај, заеби. Фак, може денес не вреди.
А заправо сакав да речам- Ми се допаѓа кратко!
Кратка коса.
А да одам кај фризерката “again”.
Да ја скратам повеќе.
А кога косата ќе паѓа како рози во гроб
на фризерката ќе и речам
Биди сурова и молам без чувства,
и така не се овие твои маки.
А таа секогаш насмеано сече
и секогаш подолга една страна останува.
Зашто кога сече, секогаш плаче.
Ех, секој со своја мака, мили мои.
Светот окрутен постана, се претвори во ова-она.
Потоа јас ќе си заминам, ќе ги прескокнам двете мали скали
и ќе заличам на Sindy Loper
која размислува во вистински бои.
Во мислата ќе ми се уфрли и Kislovski
и се‘ хаотично ќе ми стане, прав хаос.
Гррррр…
И внатре и надвор е полно, полно од сешто,
дури и плускавци на трепавиците. Се приметуваат, не?
А боите врескаат до самото небо
- Еј бре, девојки сакаат само да се забавуваат.
… Ма се е вред, не е проблем, јас сум сепак Флора,
косата како трева зелена, во пролетта, ми расте

Изменето од anakin - 01.Ноември.2010 во 12:48

знамето го подигна високо

незнаениот сечиј херој

.

а на знамето

без зборови

и без некои големи говори

пишува

проз живот , кроз сите порои

ние сме херои

.

сакајки некој постануваш херој

безимен, мал, најмал за сите

а голем, најголем за себе и за тој некој

Gabriela_S напиша: Ако носиш нешто неизречено, нешто што те притиска и пече, закопај го во длабоката тишина, тишината сама ќе го рече!                                                Ацо Шопов

     

Најобично

ако испружиш високо дланка

пеперутка нема да слета на неа

тоа е само во прикаските

потребно е да ја фатиш

но пепeрутките се премногу нежни

за такво нешто.

.

ако видиш ѕвезда како паѓа

посакаш желба, таа нема да се оствари

тоа е само во романтичните бајки

потребно е да ја најдеш

но ѕвездите изгоруваат кога паѓаат

во својата светлина

.

посакај и направи нешто обично

најобично, што се случува тука

а не во бајките

иако во бајките нема живот

во животот може да има бајка

створена од најобични работи



Изменето од sanja-a - 24.Ноември.2010 во 19:20