Македонија-Историја и Иднина

Коj од дваjцата- Баучер или Сониксен?
Никоj од нив не си "признал грешката", бидеjки делата им се документирани, а "Исповедите на еден македонски бандит" мислам е преведена и на македонски.
Прочитаj таму што пишува Сониксен.
Не даваш линк кон источникот, коj вервам е журналист или блогер, коjшто "толкува" фактите.
Ама и илjaда толкувања не ги менуваат истите.

Сониксен е бугарофил.

"Исповед на еден македонски четник":

Воден е официјално грчки град, но разговорите, што ги слушав околу себе, беа само на бугарски или турски. Требаше да прашам за патот и не знаев што да правам. Турски не можев да зборувам, а за бугарски беше договорено да се преправам дека не го владеам. Моите суетни усилби да разберам каде е зградата на кајмакамот собраа околу мене толпа Турци и христијани. Некои изговараа одделни француски зборови; сите посакуваа да поведат разговор со мене. Во мислите го проколнував месниот комитет, што не ми определи преведувач. Ми идеше да проговорам со умисла на расипан бугарски јазик, за да помине како руски, но слушнав како се наговоруваат:

– Ајде да му најдеме некој од руските полициски офицери, тие зборуваат француски или германски.

– Не, ајде да го одведеме кај доктор Филчев – потфрли некој, – тој зборува германски.



Од кајмакамот тргнавме кон грчкото училиште. Австриецот, кој не можеше да си претстави, да друг туѓинец освен новинар може да го посети Воден, се зафати да ми достави материјал за една, по негова оцена, непристрастна, опстојна статија за положбата во Македонија. Сосем доверливо, меѓу четири очи, тој ми откри дека турската управа била неспособна. Меѓутоа недвосмислено ми напомена, дека грчката црква ја држи во свои раце административната машина, којашто дејствува отлично. Грците биле чудесен народ – весели луѓе.

– Ако Бугарите си стоеа мирни, – забележа тој, – сe ќе си беше по својот ред.

– Значи, Бугарите прават бркотија! Но не е опасно; тие се такво малцинство, што не можат да направат ништо.

– Ех – призна тој, – денес не се разбира кој е Грк, а кој е Бугарин.

– Па според јазикот?

– Тешко, зашто многу Грци се бугарогласни. Некои пак се тајни Бугари и ги поддржуваат разбојниците по планините. Да ве предупредам, не одете надвор од градот без силна стража. Тука се врти еден разбојник, го викаат Лука, – тој и неговите бандити слегуваат дури до градот. Јас му заблагодарив за тоа предупредување.



Тоа беше Григораки.

Тој зборуваше мек, рамномерен англиски јазик, пријатно убедлив. Веднаш предложи да не прошета низ фабриката, ни ги покажа машините и манипулирањето со нив. Изгледаше преокупиран од интересот кон своето претпријатие. Случајно се допрев до политиката.

– Ова е грчко претпријатие – рече тој. – Затоа Бугарите не го сакаат. Тие еднаш се обидоа да го фрлат во воздух. - Не толку фабриката, колку самиот Григораки, си мислев јас. Ми направи впечаток дека од неколкуте стотини работници само 10 – 20 беа возрасни; повеќето беа девојчина од 8 до 14 години, Бугарки, при тоа, како што можев да слушнам од говорот при поминување покрај нив, но не опасни Бугарки.


Во кнежеството Бугарија имаше 50.000 македонски емигранти, најголемиот дел политички бегалци, кои бараа засолниште преку границата меѓу своите роднини по крв, затоа што Македонците и Бугарите, што се однесува до потеклото се едно.


Ние влеговме во црквата. Таму беа собрани околу сто деца, сите наседнати на подот, некои читаа, други пишуваа, а едно решаваше една аритметичка задача на црната табла. Две девојки ги раководеа и двете облечени во селски алишта, но тие не поздравија на правилен бугарски јазик.

– Зошто немате училиште – прашав јас – И зошто немате столови за децата?

– Затоа што ова е стражарско училиште – објасни едната од учителките.

Таа ме одведе до еден од прозорците и ми го покажа блискиот врв на ридот. Две деца седеа таму под сенката на една карпа. Разбрав. Тие беа чуварите. Ако некоја чета аскер почнеше да се приближува по патеките кои водат кон селото, острото око на тие деца ќе го забележи тоа движење. Тие навреме ќе го предупредат училиштето и од учениците нема да остане никаква трага. Двете учителки ќе почнат да бијат млеко, или да перат алишта. Костур е едно од оние места во кои шизмата не е призната од турската влада и поради тоа градот се наоѓа под привремениот ресор на грчкиот владика. Природно е дека тој ќе забрани училишта во кои се зборува бугарски јазик и бидејќи населението е чисто бугарско, не зборува грчки, тоа не можеше да трпи учители коишто не знаат да зборуваат на неговиот роден јазик. Ете зошто било решено да нема никакви училишта. При сето тоа Бугарите имаа училишта. Елена и Саша се подготвија да бидат учителки во такви училишта.

http://www.angelfire.com/super2/vmro-istorija/Knigi/asispo.html

Изменето од Han Solo - 29.Октомври.2010 во 19:21

чоли напиша: mungos80 напиша: Си ја признал грешката човекот.Секој учи додека е жив. Заради признатата "грешка" Баучер е единствениот тугинец коj е погребан во Рилскиот манастир

Дај ја изјавата на Привременото претставништво на ВМРО како реакција на маморандумот на Баучер

"Дека идејата за автономија на Македонија кај нас е продолжение на идејата на нашата бивша ВМРО и дека таа идеја не е преодна состојба,наложена од случајна прилика,туку е природен излез за ставње крај на едно тешко и крваво минато и за полагање основа на почеток на зближување на балканските народи и држави„


Бугари познато ви е оваа???

tanas_1902 напиша: Интересено четиво

Јако

tanas_1902 напиша: Интересено четиво

Се согласувам со извесна идеализација на секоја борба, ама кога има претерување, воопшто не чини.
Прво- Чакаларов покрај што бил праведен, има и многу грешки сторено. Во селото Чурилово, го запалил прочуениот манастир св.Никола, во желба, игуменот поставен од Германос Каравангелис. Ако веќе се говори за моралниот карактер, добро е да се каже и тоа. Не случајно и бил мразен во некои македонски села.

Истотака, ВМРО дури се мешало и во семејните односи на луѓето. Имено, по убиството на Иван Брло, ВМРО, односно луѓето блиски на Иван Михајлов, му дозволуваат на синот на војводата Иван, да ја задуши маќеата, која е законска сопруга на Иван Брло.

Затоа и не треба да се говори за морал на организацијата, туку за морал на поединци.

Сградата на "Пелистерски Јнак" во денештно време:



Изменето од Македон - 16.Јануари.2011 во 14:33