Што е доблест: 100% вистина или понекогаш лага?

Schatzii напиша: Вистина и само вистина Како што сум јас искрена со луѓето кои ми значат и ги ценам, би сакала да ми биде возвратено на ист начин

Toa znachi deka onie koi ne ti znachat nishto i ne gi cenish mozhesh da gi izlazhesh, neli?


Patem, prashanjeto ne e specifichno postaveno vo odnos samo za onie koi neshto ni znachat i gi cenime.



Kako kje mu odgovorish na deteto?

Kako kje mu odgovorish na turskiot oficer koj gi bara komitite?




Изменето од Messenger - 16.Октомври.2010 во 18:00

Messenger напиша: Znachi na prviot primer so deteto bi rekla neshto kako: - Sine, navisitna imash glava kako fudbalska topka, ama mama mnogu te saka tokmu takov...mama ne saka deca so pomali glavi. A na turskiot oficer kje mu kazhesh nekako: - Sokrieni se dolu vo podrumot na crkvata, samo ostavi gi na mira... dechishta be, ne znaat shto pravat... tinejdzheri, nashle pushki nekade pa si igaat "indijanci i kaubojci"... ostavi gi, nema nikakov zijan da napravat.

Не бе Меси, што ти паѓа на памет....јас ги почитувам децата, а пак камоли мое дете: зар би можела да му кажам нешто што звучи толку заникаде и скоро навредливо за неговото мозоче? Ќе изберам многу подобар начин за да му ја кажам- вистината.

Во суштина, вистината не секогаш е фер, животот не секогаш е фер: некои работи човек едноставно треба да ги помине. Конкретно за вториот пример...може евентуално и да му кажам: не, не се тука; или ја копав нивава цел ден, ништо не знам:). Во оваа ситуација, во тој момент, не е фокусот во тоа дека нив ги лажам, и не сметам дека нив ги лажам туку дека ги почитувам луѓето кои треба да се заштитат, дека е тоа вистинското нешто што треба да се направи.
Може и да им кажам, внатре се: ако знам дека овие внатре ќе ги натепаат тие надвор.

Гледаш, што е правилно а што не, што е вистина а што не, ние бираме и проценуваме.
На крајот, се е во знакот на тоа што тебе те води како вистинито. Поболно е да го излажам моето дете и за мене и за него, отколку на вистински начин да му ја кажам вистината.
А ако го ’’излажеш’’ турскиот аскер...па нема зашто лошо да се чувствуваш, нели?


Изменето од Kali - 16.Октомври.2010 во 21:16

Kali напиша: Messenger напиша: Znachi na prviot primer so deteto bi rekla neshto kako: - Sine, navisitna imash glava kako fudbalska topka, ama mama mnogu te saka tokmu takov...mama ne saka deca so pomali glavi. A na turskiot oficer kje mu kazhesh nekako: - Sokrieni se dolu vo podrumot na crkvata, samo ostavi gi na mira... dechishta be, ne znaat shto pravat... tinejdzheri, nashle pushki nekade pa si igaat "indijanci i kaubojci"... ostavi gi, nema nikakov zijan da napravat. Не бе Меси, што ти паѓа на памет....јас ги почитувам децата, а пак камоли мое дете: зар би можела да му кажам нешто што звучи толку заникаде и скоро навредливо за неговото мозоче?Во суштина, вистината не секогаш е фер, животот не секогаш е фер: некои работи човек едноставно треба да ги помине, и не можат да се ублажат. Конкретно за вториот пример...може и да му кажам, и тоа мртва ладна: не, не се тука. Во оваа ситуација, не е фокусот во тоа дека нив ги лажам, туку дека ги почитувам луѓето кои треба да се заштитат, дека е тоа вистинското нешто што треба да се направи.Може и да им кажам, внатре се: ако знам дека овие внатре ќе ги натепаат тие надвор.Гледаш, што е правилно а што не, што е вистина а што не, ние бираме и проценуваме. На крајот, се е во знакот на тоа што тебе те води како вистинито. Поболно е да го излажам моето дете и за мене и за него, отколку на вистински начин да му ја кажам вистината. А ако го ’’излажеш’’ турски аскер...па нема зашто лошо да се чувствуваш, нели?

Znachi togash ti se slozhuvash so vtorata opcija vo anketata.

Kako shto replicirash sega, gledam deka se slozhuvash so onoa shto mu odgovoriv na anakin, deka toa zavisi od situacijata.






Изменето од Messenger - 16.Октомври.2010 во 18:15

Mindy напиша: Messenger напиша: brza напиша: Mindy напиша: Messenger напиша: ..........- Mamo, mamo... decata mi vikaat deka sum imal glava kako fudbalska topkaaaaa... I sega, ako vie ste mu majkata, shto bi mu rekle na vasheto dete: 1. Da sine, decata imaat pravo, glavata ti e kako fudbalska topka. 2. Ne sine, decata taka ti se smeat bidejki im e krivo oti si najdobriot fudbaler vo maalo. (dvojno lazhenje... em za glavata, em za igranjeto. ) На ова би одговорила вака:Ако сине, нека викаат децата што сакаат и тие не се поарни од тебе princeso...alal da ti e za dogovorot!   ..i  ne go vikam toa samo zatoa shto ti si toa! Kazhenoto ne e samo odbegnuvanje tuku i laga: тие не се поарни од тебе. Kako mozhe toa da bide "vistina" ? За мајката , детето секогаш ќе биде над сите останати , па во тој контекст е напишан мојот коментар , без разлика дали детето е сакато, хендикипирано, ретардирано , мајчинската љубов не и дозволува да си го лажи детето

No Mindy, ti ne zabelezhuvash deka so svojot odgovor pravish tokmi obratno od onoa shto komentirash.

Tvrdish deka majchinskata ljubov ne dozvoluva da si go lazhe deteto, a praktichno so tvojot odgvoor ne ja govorish vistinata i lazhesh. Vo tvojot odgovor nema aposlutno nishto od vistinata.


Patem, shto kje im odgovorish na turskiot oficer i na chovekot vo bolnicata?







Изменето од Messenger - 16.Октомври.2010 во 18:15

Е многу се нервирам вака кога не знам да се изразам 


Мојот коментар на кој цврсто си стојам е дека мајката не може да ги сака другите деца ,па да го омаловажува своето

тоа јас би го разбрала пример како мајка ми мене да ми рече : ќерко многу си глупа, другарките твои се попаметни


и автоматски ќе чувствувам одбивност и ќе имам чувство дека мајка ми не ме сака ич


Значи она што сакав да го кажам дека воопшто не е лажење коментарот што сакам да му го кажам на детето бидејќи го сакам и не го гледам со други очи оти тие другите деца мене не ми значат ништо


Уффффффффффф, не знам дали овој пат ме сфати што сакав да кажам

Третиот пример со болницата: и тука, гласам за првата опција, за вистината.

Тоа што велиш Меси, дека зависи од ситуацијата: и дали нешто ќе одредиме за лага и вистина е исто толку субјективно бидејќи има врска со лични длабоки чувства на вредности.

И велиш на Минди, во твојот одговор нема ништо од вистината: а кој ја одредува вистината? Ти, или таа? Дали има само една вистина?

Лага е грд збор за нешто што е толку вистинско за тебе како постапка, и во случајот со аскерот го губи значењето на лага:) Значи, ако го излажеш ’’аскерот’’, можеш да ги спасиш луѓето...ако го излажеш детето, или блискиот кој е сериозно болен- многу ќе го навредиш, според мене. Тој има право да знае дека му се ближи смртта, и да си ги ’’заврши работите’’ кои му се важни.

П.С. Јас како портпарол на Минди, ама ми се погоди за поентата на тоа што го мислам :)




Изменето од Kali - 16.Октомври.2010 во 21:13

Messenger напиша: Redovno se srekjavame so vakvi situacii... sekogash se naogjame vo dilema... ponekogash i agonizirame... dali da bideme dosledni na iskrenosta ili da dozvolime ponekogash svesno da zaboravime na nea so cel da napravime dobrina? Shto e doblesno vo takvi migovi? Dali e toa pridrzhuvanjeto kon normite, moralot i zakonite (verski i opshtestveni) bez obzir na krajniot rezultat ili dobrobitot na chovekot? Skoro sekogash diskutirame, na eden ili drug nachin okolu toa, no sega da glasame i da go kvantizirame nashiot stav.

Прво и многу битно, треба да се запрашаме зошто воопшто лажеме. Лажеме за да заштитиме блиска личност, која и онака никогаш нема побарано од нас да ја лажеме?
Лажеме за да се заштитиме самите себе, да не им откриеме на останатите всушност какви сме?
Лажеме за да креираме подобра илузија од реалноста?
Лажеме за да "заштитиме" блиска личност или за да го подхраниме нашето его, кое длабоко од дното на нашата душа ќе ни каже колку добра личност сме?

Сите лажеме и сите плачеме и се жалиме кога ќе бидеме излажани. Тогаш, зошто сеуште лажеме?

Нема добра лага или добра вистина. Постои само цел која ги оправдува средствата.

Messenger напиша: Ajde da vi pomognam so edna ilustracija... Trcha petogodishnoto dete so fizichka maana (ima dva pati pogolema glava od drugite deca) od ulica doma i plachejkji se frla vo majchini skutovi... - Mamo, mamo... decata mi vikaat deka sum imal glava kako fudbalska topkaaaaa... I sega, ako vie ste mu majkata, shto bi mu rekle na vasheto dete: 1. Da sine, decata imaat pravo, glavata ti e kako fudbalska topka. 2. Ne sine, decata taka ti se smeat bidejki im e krivo oti si najdobriot fudbaler vo maalo. (dvojno lazhenje... em za glavata, em za igranjeto. )

Па белким детето не е слепо па да не може да примети во огледало колкава глава има.
Како и да е, примеров навистина мене ми изгледа неадекватен. Таа е мајка на тоа дете и мора да го прифати онаков каков што е.

Но што би се случило со идната женска/жена (како сакате) на тоа дете. Ќе му вика дека има мало главче, или дека го љуби онаков каков што е, со сите негови маани и доблести?


Изменето од Anarchy - 16.Октомври.2010 во 20:11