Окупација од Бугарската војска 1941

МАРШАЛ напиша: ќе кажам пак ..... пофторно ....... зависи кој како го доживувал тоа во тоа време ........ некој како окупација а некој како остварување на вечните стремежи ....... сходно на тоа , така и се толкува ......... денес дури и цели политички партии или нивни припадници во РМ ги слават и чествуваат истите оние кои бугарската окупација е доживувале како НЕОКУПАЦИЈА ........

тие со калпаците сигурно не се сматале за окупирани од фашиктот Богдан Филов

Кон крајот на јуни или во почетокот на јули 1941
година Месниот комитет во Струмица, преку секретарот
на Комитетот, бил запознаен со директивата на
Шарловото покраинско раководство дека партиската
организација на Македонија ı се припојува на
Бугарската работничка партија (комунисти), при што
беше речено дека во иднина ќе добиваат директиви за
работа од БРП(к). Сепак, со ова не беа запознаени
партиските ќелии и членството, а исто така ни
скоевските групи во градот. Комитетот во Струмица не
дал отпор на оваа узурпација, спроведена преку
Методија Шаторов — Шарло, сметајќи дека тоа се врши
со знаење на Централниот комитет на комунистичката
партија на Југославија. Кон тоа треба да се додаде
практиката, партиските директиви да се примаат
дисциплинирано и без дискусии.

Еден интересен факт: во Струмица на 19 април (Велигден) 1941 г. влегува 14 пешадски Македонски полк:

http://www.boiniznamena.com/?action=article&id=39

Boogie напиша: Пак се тетеравиш само да не биде така како што е напишано - энаеш дека во тоа време Илинденската органиэација е најјака политичка органиэација во Македонија и баш таа Илинденска органиэација ги прави многуте народни иэлегувања против Бугарската окупација - Имало штрајкови во Скопје,Битола,Велес,Куманово и др. градови

Ете eдна акциjа на илинденската организациjа во Струмица:

На 19 април 1941 г. при навлегувањето на бугарските единици во Струмица,....

Веке се е изjаснено - во нозете на окупаторите са главите на есперантистите...

За Анастеа: материал за Струмица 1912-1915 год.:

На 21 октомври 1912 г. една чета бугарски војници предводена од капетанот Алексиев влегла во Струмица. Наредниот ден во Струмица влегол и бригадниот генерал Атанасов. На пречекот на генералот, кога Сулејман Паша му ја подарил златната сабја, покрај народот, присуствувале: бугарскиот и грчкиот владика и турокиот муфтија. Во придружба на бугарските офицери се наоѓале и двајца српски офицери. Истиот ден во Струмица пристигнала и српска војска предводена од мајорот Никола Ст. Цоловиќ. Се настојувало кај народот да се добие впечаток дека и српските војоки, кои дејствувале заедно со бугарските, наводно придонеле да се ослободи Струмица.
Всушност, вистината била сосема поинаква. Бугарскиот генерал Атанасов бил далекувид и од самиот пречек заклучил дека Струмица и околијата веќе добро биле организирани и продолжил со продорот на неговите војски
на југ кон Дојран, Кукуш и Солун. Тој не бил загрижен што Струмица ја остава под команда на српските воени старешини од три причини: прво, во Струмица и во околијата веќе била формирана организирана месна власт; второ, установил дека страстите за одмазда меѓу христијаните и Турците допрва треба да избијат на површина, а најверојатно немал интерес Бугарите да го водат евентуалното крвопролевање; и трето, за него и неговата команда поважно било бугарската армија прва да влезе во Солун.’”
Во Струмица, пред и во деновите на теророт, пред крајот на октомври и почетокот на ноември 1912 г. била востановена месна власт со која раководел Павел Шестаков, опкружен со ополченци, припадници на четите на ВМОРО и првенци од Струмица кои пред тоа се наоѓале во заложништво во турската казарма. На ист начин, месна вдаст била востановена и во сите населени места во околијата. Еве и неколку примери за тоа: во Ново Село меоната власт ја претставувале Коте Златин, Мите Нацин, Мите Јаков, Георги Маслиноки и други; во Костурино: Доне Карагогов, Петар Пеличев, Атанас Алапулов и др. (подоцна се масакрирани); во с. Петралинци: Христо Френков, субаша на бегов имот, Коста Христоманов, субаша на бегов имот; во с. Моноспитово: Атанас Ансаров, Дончо Алаџов, Атанас В’нков и други; во с. Дабиле: Јоваи Шабанов, Васил Милушев, поп Трајко, Наце Цветков, Мите Палазов и други; во с. Сачево: Мите Петрушов Пипераров, Атанас Арбаџиев, Панде Фрланов и други.
Христијанската власт располагала и со вооружена милиција. Секое населено место имало извршено мобилизација на мажите способни да носат оружје. Во Струмица никогаш пред тоа не постоела така организирана и вооружена градска и селска власт. Во зависност од големината и стратешкото значење на населбата бил одредуван и бројот на носителите на власта и на вооружвните луѓе. Васил Галев, еден од членовите на МК задолжен да ја прекинува телефонската врска меѓу Банско — Еднокуќево и Босилово со Струмица, тврди: „Селото ни броеше 45 куќи, семејствата беа големи од 15 до 25 члена, а од секоја куќа имаше по 2—3 и до 4 вооружени. По една до две пушки и бомби имавме и дома. Со Турците сл1етките на брза рака беа расчистени. Потешко одеа работите
со прекрстувањето. Во Втората војна учествувавме сите зашто, тогаш, ако не сакаше да убиваш — ќе беше убиен.
По Втората балканска војна Струмица со околијата припаднала на Бугарија. По иселувањето на Турците и на гркоманите, бројот на населението значително опаднал како во градот, така и во населените места. На 10 август градот го напуштил првата група гркомани. Преселувањето е извршено со камиони, запрежни коли и со добиток. Иселувањето траело од 10 до 21 август. Вечврта на 21 спроти 22 август 1913 г. Грците го опожариле градот. Наредниот ден во пламен се нашле сите гркоманоки, турски и еврејоки куќи во Струмица. Пожарот траел се до 30 август, при што изгореле околу 1900 јавни, приватни куќи, дуќани и други објекти. Пожарот е задржан по барање на протестантскиот солунски мисионер Кунер, чие што барање го прифатиле грчкиот командант Ангелидис и офицерите Немолос и Јоанидис.

Информацијата е во врска со измислени сеќавања. Ете и Ката Руменова Мисиркова цел живот се сеќава колакав голем Македонец бил Крсте Мисирков и кога се појавиа документите сите нејзини сеќавања паѓаат во вода.

Има нешто околу пречекот во Струмица, најдете и други извори. Јас денеска сум на свадба.