Тринаесетиот Апостол

Majkl напиша: Еве што вели Мудроста во Стариот Завет самата за себе: Пословици Соломонови стихови:23-30 23 Вообличена сум уште од вечноста, од почеток, пред создавањето на земјата. 24 Се родив кога уште немаше бездни, додека немаше извори на изобилни води. 25 Се родив пред да бидат основани горите, пред бреговите; 26 кога уште не ги имаше создадено земјата ни полињата, ни почетокот на земниот прав. 27 Кога ги создаваше небесата, бев присутна, кога распростираше свод над лицето на бездната; 28 кога ги зацврстуваше облаците во височината и кога ја одреди силата на изворот на прадлабочината. 29 Кога му ги поставуваше на морето неговите граници, за да не му се прелеат водите преку бреговите, кога ги поставуваше основите на земјата, 30 бев покрај Него, како градежничка, бев радосна, од ден на ден, радувајќи се пред Него сето време: ...

Мајkl, верувам, ќе се сложиш, дека иако, како што кажа KINGDAVID, некои нешта се пероснифицирани во Стариот Завет, како што е дури и блудот на Израел и Јудеја, сепак, никаде истите не се антропоморфни и не се принесувале жртви пред нивните статуи, не постоеле идолопоклонство и никаде никој не им оддавал почит.

Majkl напиша: Еве што вели Мудроста во Стариот Завет самата за себе: Пословици Соломонови стихови:23-30 23 Вообличена сум уште од вечноста, од почеток, пред создавањето на земјата. 24 Се родив кога уште немаше бездни, додека немаше извори на изобилни води. 25 Се родив пред да бидат основани горите, пред бреговите; 26 кога уште не ги имаше создадено земјата ни полињата, ни почетокот на земниот прав. 27 Кога ги создаваше небесата, бев присутна, кога распростираше свод над лицето на бездната; 28 кога ги зацврстуваше облаците во височината и кога ја одреди силата на изворот на прадлабочината. 29 Кога му ги поставуваше на морето неговите граници, за да не му се прелеат водите преку бреговите, кога ги поставуваше основите на земјата, 30 бев покрај Него, како градежничка, бев радосна, од ден на ден, радувајќи се пред Него сето време: ...

Vo Svetoto Pismo pokraj mudrosta se personificira i gluposta, grevot , smrtta, vodata i krvta .

No toa ne znaci deka navedenite raboti se licnosti.

Nitu pak deka Hristijanite veruvale vo Sofija, bozicata na mudrosta .

Vo Stariot Zavet  vo gorenavedenite stihovi e personificirana Bozjata mudrost na poetski nacin  kako ucestvuvala vo sozdavanjeto .

Majkl напиша: Македон напиша: За коптските текстови, науката го кажала својот збор, кажала од кога потекнуваат, под чие влијание се и слично. Во тие текстови има влијание од платонистичката философија, хеленскиот паганизам во ликот на Софија(мудроста) и сл. Дали има некаква поврзаност меѓу грчкото божество Софија и Исус? Јас мислам дека нема никаква. Помеѓу паганските божества и Исус сигурно нема никаква врска, но што ако не се мислело на Софија во паганската форма како женско божество?(оти Бог е еден!) Луѓето во тоа време се изразувале со фондот на зборови и идеји кои во тоа време им биле познати. Всушност се работи за конкретно духовно битие(женско по зрачење, тнр. женски принцип), во служба на Отецот и Синот: серафимот на божествената мудрост - еден од чуварите на законот. Мудрост на ст.грчки се вели токму Софиа. Повеќе за ова во интересната книга која е достапна и на хрватски јазик: Дејствувањето на Христос и божествената Мудрост

Според Платон, мудроста е една од четирите најважни доблести.

За другите значења на Софија,
погледни овде. Таму е објаснето и значењето на Софија во гностицизмот.

Не случајно и св. Иринеј, кој е ученик на св.Поликарп, односно следбеник на св.Павле, застанал и против внесувањето вакви нешта во рамки на Новиот Завет. Во православното/католичко христијанство, мудроста никогаш не е антропоморфна личност. Тоа е и причината такви нешта никогаш да не бидат прифатени од Црквата.

Еден поглед на учењето за софија кај гностиците е доволен да се види дека тоа е во спротивност со Стариот Завет, каде е напишано дека Бог го создал светот.

Изменето од Македон - 11.Септември.2010 во 16:50

Во право си, во новозаветната црква немало разлика во функциите старешина и надгледник (епископ), затоа што старешините ја надгледувале црквата, така што тие биле епископи. Погоре требаше да пишам: Старешини и епископи се едно, а свештеници се сосема друга работа - непозната во новозаветната Христова Црква. И тоа ми беше фокусот на дискусијата, дека во Христовата Црква немало и нема функција свештеник како што има во православните цркви.

Македон напиша: А зарем старешините не се Епископите? Сепак, св.Апостол Павле поставувал Епископи, тоа е сосема јасно.

Старешини е едно, епископи е друго, а свештеници е трето. Како што кажав, во новозаветната црква имало старешини, ѓакони, имало и епископи, но не и свештеници како што има денес во православните цркви.
Епископ значи надзорник, надгледник, некој кој надгледува. Свештеник е нешто друго. Свештеник значи посредник, некој што посредува меѓу луѓето и Бог. Во стариот завет луѓето ги носеле своите жртви кај свшетениците, а тие ги принесувале на Бог (преку жртвеникот). Значи тие стоеле како посредници меѓу луѓето и Бог.
Во новозаветната Христова (библиска) Црква ЕДИНСТВЕН посредник меѓу Бог и луѓето е Исус Христос (1 Тимотеј 2:5, Библијата).

Од друга страна, во православните цркви сеуште постојат свештеници кои го узурпираат Христовото свештенство и посредуваат меѓу луѓето и Бог. Сите седум таканаречени "свети тајни" во православието се извршуваат со посредство на свештеник. Свештеник мора да ве крштева (во спротивно не ви се важи крштевањето), свештеник мора да ве венча (инаку бракот не ви се важи), свештеник мора да ви ги "разврзе" исповеданите гревови (инаку Бог нема да ви ги прости), свештеник мора да ви даде причест итн. секој верски рутал е со посредство на свештеник, исто како во стариот завет, а спротивно на она што го поучувал Христос и што е напишано во новиот завет.

EvAngelos напиша: Македон напиша: За ова споменав погоре, дека не само Павле, туку и св.Апостол Петар говори за свештенство, а и на други места во историските документи. се споменуваат црковни старешини, многу пред Иринеј, затоа може да кажеме дека обидот за институционализирање, како ти што велиш, датира уште во периодот на мачеништвото на Првомаченикот Стефан. Павле, Петар и сите останати апостоли зборуваат за ѓакони, старешини, пастири, но не и свештеници.

Во посланијата на св.Апостол Павле до Тимотеј и Тит се говори за карактерот на Епископот, во Делата на светите Апостоли се говори и за ѓакони, како што и сам велиш. Кога се избирал Стефан, зарем Апостолите не говореле дека тие не можат да се занимаваат со земски нешта, туку биле оддадени на молитва и поучување?
Од друга страна, како што кажа Messenger, што да правиме, кога знаеме дека посланијата до Тимотеј и Тит се поставени во Светото Писмо пред се, поради авторитетот на Иринеј, кој и прв ги прогласи како дел од оние писанија кои треба да се дел од христијанските свети писанија? Иринеј бил епископ, сакале ние или не, како и многумина пред него и во периодот кога тој живеел.

Значи, од една страна е св.Апостол Павле, тој поставува Епископи, Апостолите истотака се старешини,а од друга страна пак велиш тие не биле типични свештеници? А што биле, ако знаеме дека сите ученици на Апостолите биле Епископи и тие, сакал ти или не, историјата ги претставува како свештеници.

EvAngelos напиша: Никаде во Новиот Завет не е спомната црковна функција: „свештеник“. Едноставно таа функција не постои во новозаветната црква која познава само еден свештеник и првосвештеник - Исус Христос.Дури и апостолот Петар, кој бил сметан за еден од највидните апостоли и столб на христијанството, сепак и тој не се нарекувал свештеник, туку само старешина (1 Петрово 5:1).

А зарем старешините не се Епископите? Сепак, св.Апостол Павле поставувал Епископи, тоа е сосема јасно.

EvAngelos напиша: Човековото свештенство во црквата се појави подоцна, кога институционализираната црква виде дека со тоа може подобро да ја држи под контрола рајата.

Можеш ли да дефинираш кога е тоа подоцна?

Македон напиша: За ова споменав погоре, дека не само Павле, туку и св.Апостол Петар говори за свештенство, а и на други места во историските документи. се споменуваат црковни старешини, многу пред Иринеј, затоа може да кажеме дека обидот за институционализирање, како ти што велиш, датира уште во периодот на мачеништвото на Првомаченикот Стефан.

Павле, Петар и сите останати апостоли зборуваат за ѓакони, старешини, пастири, но не и свештеници. Никаде во Новиот Завет не е спомната црковна функција: „свештеник“. Едноставно таа функција не постои во новозаветната црква која познава само еден свештеник и првосвештеник - Исус Христос.
Дури и апостолот Петар, кој бил сметан за еден од највидните апостоли и столб на христијанството, сепак и тој не се нарекувал свештеник, туку само старешина (1 Петрово 5:1)

Човековото свештенство во црквата се појави подоцна, кога институционализираната црква виде дека со тоа може подобро да ја држи под контрола рајата.