Посебноста на нациите

Каснакоски напиша: Ајде бе Депо, те чекам месеци да кажеш име на еден освестен Македонец од оние на Славејков и ништо не кажуваш. Јас ти најдов двајца-тројца, ти ништо. Мажовски не се брои, бидејки еден македонски славјано-БОЛГАРИН не може да биде етнички Македонец.

Македонец славјано-бугарин и македонец што се смета дека е постар од Србите и Бугарите , што говори посебно наречје, што се смета потомок на Каран, Александар и Филип, единствено што го поврзува со бугарија е припадноста на егзархијата и најверојатно затоа ја користи придавката бугарски бидејќи нема друго објаснување, МОЖЕ ДА БИДЕ И Е етнички Македонец. А Славејков не кажува дека станува збор за дејци, просветители туку за обични луѓе. Тоа што имало и видни луѓе што твореле и пишувале за Македонските работи е само плус.

mungos80 напиша:

Точно така,многу јасно и убаво напишано - кој незнае да чита нека научи

Каснакоски напиша: Najdov eden tekst, a iskreno kazhano za prv pat slusham za takov komitet. Kakov e toj komitet? Mojata hipoteza e deka e nekakov inspiriran od Grcite, za da i se sprotivstavuva na Egzarhijata. Во 1873 година Тајниот Македонски Комитет во Солун покренал акција за организирање на македонските црковни општини за поставување решавањето на македонско црковно прашање со создавање самостојна македонска православна црква. Барање што било подржано од либералниот османлиски државник Митхат паша кој во тоа време бил солунскиот валија. Тој добро го познавал вистинските состојби во балканските провинции на Империјата и ја признавал посебноста на македонскиот народ. Митхат паша сметал дека решавањето на македонското црковно прашање, односно создавањето на самостојна македонска православна црква, во потполност одговарало на реалните интереси и потреба на Османлиската држава за нејзината внатрешната стабилност. Не сметајќи со можноста за промена на рускиот позиција по однос на црковното прашање на Комитетот не му преостанувало друго освен да се сврти кон западните големи држави, со очекување не само подршка туку и моќна заштита од од тие сили. Во почетокот на 1874 година членови на Комитетот се обратиле за подршка и застапување прво на англискиот конзул во Солун Блант, а потоа и на австро-унгарскиот конзул фон Кнапич. Меѓутоа и англиската и австро-унгарската дипломатија биле против поставувањето и решавањето на македонското црковно прашање на што, со право, се гледало како на етапа за решавање на македонското политичко прашање. Следувало обраќање до американскиот дипломатски претставник во Цариград со барање за покровителство од американската протестантска и заштита од САД. Но, и од таа страна барањето не било прифатено. Американската дипломатија покажала воздржаност. Не сакала да се замешува во внатрешните работи на Османлиската држава за решавање на едно такво прашање, како што било македонското црковно прашање, во време кога се поставувале основите на една подолгорочна политика за влијание во Империјата. Руската дипломатија, стравувајќи од засилување на католичкото и протестантското влијание во Македонија, се активирала да го спречи и го спречила разрешувањето на македонкото црковно прашање, со целосно ангажирање за бугарската кауза.

Нелало никаков таен македонски комитет кон 1873-1874 година. Тоа го тврди фалшификаторот Славе Димевски ама не сочи ниту едно доказателство, а само бла-бла. Ете гледната точка на нашите униати:

....Патријархот Кирил зборува за широко распространет слух дека Егзархијата подготвила договор со Патријаршијата, според кој таа треба да се откаже од своите позиции во Македонија за сметка на други некои бенефиции. Слухот имал за реална основа ставот на рускиот амбасадор во Цариград - гроф Игнатиев, кој бил воздржан во врска со проширувањето на егзархиското ведомство во Македонија, бидејќи сеуште се надевал дека со неговото посредување би довело до искрено бугарско-грчко црковно разбирање. Стравувањата од ваквите начертаниjа се ширели уште пред схизмата. Всушност, испраќањето на епископ Нил требало да дејствува за задушување им. Желбата да се отповика епископот назад во Цариград е донесена како знак за егзархиски-патриаршески договор. Ова накарва шест општини (Солунска, Дојранското, Воденска, Кукушка, Ново и Малашевска) да востанат против слична спогодба и три од нив (Солунска, Воденска и Кукушка) да побараат на пределите им да се формира нова епархија со духовен глава Нил Изворов. На ова е основано неговото одбивање да се врати во Цариград. Општините упатат барање до англискиот амбасадор, за да бидат приети во Англиската црква на чело со својот епископ, кој ќе гарантира самостојноста им. Англичаните одбиваат и бунтовниците се обратили до епископ Рафаел Попов, кој ги приел во лоното на унијата, имајќи и писмена изјава на епископ Нил Изворов за пристапот му. На крајот на зимата на 1874 година епископ Нил, веќе униат, заминал за Цариград...

Нил Изворов

Џабе си арчите нервите, та бугарска, та македонска нација, се е вештачка работа.Ако му текни на некој утре и мариовска и кумановска нација и народ ќе напрај.

Boogie напиша:

Взето от: проф. д-р Ванчо Ѓорѓиев, Неофицијални ставови од официјални бугарски личности и институции за македонскиот идентитет од крајот на XIX и почетокот на XX век, Годишен зборник на филозофскиот факултет, Скопје 2009.


Зошто не го покажа и тоа од Шишманов?

За кои тогашни моќници зборува Катарџиев?

КАТАРЏИЕВ напиша: Во 1944 година се говореше од страна на тогашните моќници дека Гоце Делчев и Илинден не треба да се слават бидејќи тој бил „Бугарин“, а Илинденското било „бугарско востание“.

PS - дали се согласувате со појаснувањето за „бугарското“ востание од 1903 г. под линија од книгата за Младотурската револуција.






Изменето од Каснакоски - 20.Јули.2010 во 09:22