Свети рамноапостолни цар Константин и царица Елена

Од овој пост можам да извлечам два заклучока:

1. Штом Римјаните некогаш распнувале во различни позиции, сосема е возможно и во случајот на Исус распнувањето да не било извршено на крст на кој гредите ќе му бидат под прав агол.

2. Ти секогаш кога се молиш сам се прекрстуваш, што значи дека на самото прекрстување му даваш одредена важност. Како самото тоа спојување на двете оски на средината од човековото тело да има некое посебно значење! Мене тоа така ми изгледа.
И едно прашање. Велиш дека се прекрстуваш на почетокот и на крајот на молитвата, дали она движење на раката горе-долу-десно-лево има за цел да ги отвори ушите на Бога а потоа да ја запечати молитвата?
Она што Светото Писмо го вели е дека нашите молитви треба да бидат упатени до Бога во Христовото име. Никакво прекрстување не е спомнато.
Размисли и помоли се еднаш без формализам. Нека молитвата биде еден спонтан разговор со Бог.

 Poentata na Aldra bese deka zborot vo Svetoto Pismo koj e preveden so krst znaci stolb a ne krst .


Inaku i moe mislenje e deka ISUS e raspnat na dve gredi vo forma na krst.

Ахмар и сите останати, јас воопшто не се повикав на стражарска кула, туку на речникот Стронгс. Побарај на гугл ќе го најдеш значењето на тој збор. Напиши Strong's 4716 и самиот ќе се увериш.

AlDra напиша: Од овој пост можам да извлечам два заклучока: 1. Штом Римјаните некогаш распнувале во различни позиции, сосема е возможно и во случајот на Исус распнувањето да не било извршено на крст на кој гредите ќе му бидат под прав агол. 2. Ти секогаш кога се молиш сам се прекрстуваш, што значи дека на самото прекрстување му даваш одредена важност. Како самото тоа спојување на двете оски на средината од човековото тело да има некое посебно значење! Мене тоа така ми изгледа. И едно прашање. Велиш дека се прекрстуваш на почетокот и на крајот на молитвата, дали она движење на раката горе-долу-десно-лево има за цел да ги отвори ушите на Бога а потоа да ја запечати молитвата? Она што Светото Писмо го вели е дека нашите молитви треба да бидат упатени до Бога во Христовото име. Никакво прекрстување не е спомнато. Размисли и помоли се еднаш без формализам. Нека молитвата биде еден спонтан разговор со Бог.

1. Самото тоа што сведоштвото вели дека тоа се случувало некогаш, како изживување на војнциите со осудениците не значи и дека тоа било често. Исус за Римјаните бил пречка за концептот на римскиот мир, па затоа и не случајно го ставиле на Голгота, да можат сите да видат како ќе завршат сите оние кои, според Римјаните, го бунтуваат народот. Војниците немале можност да се подигруваат со човек осуден лично од римскиот намесник, пред сиот тој народ, пред самиот празник.
Истотака св.Апостол Павле говори во своето Послание до Филипјаните:

Филипјаните 2,8: Сам се смири, откако стана послушен до самата смрт, и тоа смрт на крст.

Зошто св. Апостол Павле ја нагласува смртта на крстот? Секако, тоа не е случајно, тоа е затоа што, како што кажав и погоре, смртта на крстот била најсуровата и најпонижувачка казна во тогашната Римска Империја.


П.С. Ваквиот начин на казнување е укинат од св. Цар Константин.

Изменето од Македон - 06.Јули.2010 во 14:11

ahmar1 напиша: Македон напиша: Повеќе верзии има за причината на смртната пресуда, изречена од судот во Пула, но се смета дека тоа е поради тоа што бил обвинет од маќеата Фауста за обид за силување, со цел нејзините деца да наследат, а не Крисп, кој не и бил син. Секако, Фауста подоцна, откако Крисп бил веќе мртов, била разоткриена, па осудена на смрт, при што била задушена во топла бања. Се смета дека правдата излегла на виделина благодарение на св.Елена. Го изгледав документарецот за Цар Константин што македон го постираше,и морам да признаам дека ептен жал ми падна за неговиот син Крисп кој бил жртва на завера на неговата маќеа. Јас пред ова незнаев многу подетално за ова туку дека само наредил да се ликвидира синот поради наводна афера со жена му. А каква змија била таа фауста може да се види и каков "христијани" бил нејзиниот син кој го наследил Цар Константин.

Фауста се залагала нејзините синови да го наследат тронот, затоа што, во тој случај, ако таа останела жива во моментот кога децата ќе го наследат нејзиниот сопруг, тоа ќе значело огромна моќ и за неа. Некои историчари сметаат дека и Крисп можеби имал афера, но ова е отфрлено од повеќето, затоа што тој не би се довел во ситуација од престолонаследник да стане осуденик со јамка околу вратот. Секако дека никој од готово не би си сторил вересија. А бил и еден од најсупешните војсководци во армијата, почитуван од своите војници.

Фауста и би успеала да го оствари замисленото, со своите сплетки, доколку св.Царица Елена не ја откриела вистината, па затоа и била убиена подоцна Фауста, чинам дека била бремена, па по раѓањето на детето била задушена во жешка бања. Неколку години потоа св.Елена е станува Царица, бидејќи св.Константин не се жени повторно.

Изменето од Македон - 06.Јули.2010 во 16:22

Messenger напиша: Onoa preku shto jas ne mozham da minam e faktot shto Konstantin od pregolemo vlastoljubie i srebroljubie gi otema zhena si i svojot roden sin. Togash gi mina site rimski svetilishta barajki proshka i paganskite sveshtenici mu rekoa deka ne postoi bog shto kje mu go prosti toj krvnichki grev. Se razbira, koga im se obrati na hristijanite tie mu rekoa "ne se sekiraj, samo pokaj se i nashiot bezgranichno milosrden Bog kje ti prosti".

И покрај тоа што станува збор за легенда ова кое ти го наведе, признавам дека ми го "скокотка" умот, па се обидов да побарам од каде потекнува тоа дека св.Константин барал прошка од паганските божества.
Тоа е легенда напишана од грчкиот историчар Зосима, кој секако бил паганин, па во неговите дела тој пишува за злосторства на христијанските Императори, иако денес голем дел од пишаното не се прифаќа за точно, освен она кое е напишано за периодот кога и живеел. Па така и оваа легенда, никојне ја прифаќа како точна, затоа што сите други извори ја демантираат, како што е на пример записот за посетата на св.Константин на Рим, каде сведокот говори дека Императорот веќе е припадник на друга религија (писмото го понудив погоре).

Уште поинтересно е тоа што оваа легенда потекнува не од Зосима, туку од внукот од полубратот на св.Константин, познат и како Јулијан Отпадникот (Апостатот), иако ако не бил Константин, тој никогаш и немало да стане Император. Токму Константин го опсипал со почести и титули таткото на Јулијан, а со тоа влијаел и на судбината на внукот.

Јулијан напишал: "Во еден период Константин ги уби синот, втората сопруга и други блиски роднини. По одбиената прошка од митраистичкиот свет отец, кој му кажал дека таквите злосторства се непростиви, Константин се сврте кон Христијаните. Тие му кажаа дека сите гревови ќе бидат измиени со Христијанското крштение, а бидејќи Исус се разликуваше од Митра само по име, тој се согласи".

Од друга страна, Јулијан немал ниту 5 години кога Константин починал, па не можел да го знае ова за кое ни сведочи, а истотака, Јулијан се обидувал вешто да сокрие дека св.Константин бил Христијанин и пред убиството на Крисп и Фауста. Крисп и Фауста се убиени во 326 година, кога веќе св.Константин е Христијанин, а истотака, тој не се крстил тогаш, како што пишува Јулијан, туку многу подоцна, што јасно говори за непостоење на вистинитост во напишаното од Јулијан.

Секако, Јулијан, кој бил паганин, несомнено дека имал потреба од напад врз личноста на св.Константин, затоа што тој бил првиот Император Христијанин, а сите доблесни Христијани во времето на Јулијан биле напаѓани, независно дали само вербално, или пак и казнувани со разни казни, како што сторил со св.Василиј Велики, кој инаку му бил соученик.
Ако св.Константин бил паганин, Јулијан не би имал причина да го напаѓа.


Јулијан во своите дела ја фали и Фауста, втората жена на Константин, за која знаеме дека била сплеткарка, чии сплетки го одвеле Крисп во смрт.



Изменето од Македон - 08.Јули.2010 во 01:47

Македон напиша: Секако, Јулијан, кој бил паганин, несомнено дека имал потреба од напад врз личноста на св.Константин, затоа што тој бил првиот Император Христијанин, а сите доблесни Христијани во времето на Јулијан биле напаѓани, независно дали само вербално, или пак и казнувани со разни казни, како што сторил со св.Василиј Велики, кој инаку му бил соученик. Ако св.Константин бил паганин, Јулијан не би имал причина да го напаѓа.

Неговата омраза кон константин( и неговите синови) била и на лична база.Се сеќавам дека во едно житие на еден маченик,кој бил роднина на цар Константин(мада не ми текнува името зашто одамна го читав)и бил управник или некој битен воен заповедник во александрија.
Кога јулиј почнал со неговите прогони,ми падна многу во очи кога таму јулиј му се обрати на мaченикот обвинувајќи го дека освен што го суди како христијанин го суди за негова вмешаност во во смртта на неговиот брат (поточно полу брат)http://en.wikipedia.org/wiki/Constantius_Gallus.
Маченикот одбил секава поврзаност со случајот за неговиот полубрат но нели тоа не е доволно за јулиј.

Затоа и не ме ни чуди што Јулиј се фатил на клеветење на Цар Константин.



Изменето од ahmar1 - 08.Јули.2010 во 15:48