Го гледам излезот но не и крајот ...

Koga ke vidam koncizna kratka i jasna definicija ke ja obrazlozam .Do togas samo ke te prasuvam....

Kako samo uspevas da si ja sredis svojata glava so tolku nesredeni informacii

ahahahahaaaaaaaaaaaaaaaaaa

Messenger напиша: eptendosadno1 напиша: Историјата познава настани кога дете е изгубено во шума , било затворено со кучињата и сл. , при што детето станува волк , куче , мајмун . Не сум сигурен дека истото се родило со таква свест , односно се родило со свест . И , науката утврдиле дека доколку дете до 7 годишна возраст не научи да збори , нема да го научи тоа па макар живеело и 200 години , нема никогаш да прозбори . Она за материјалното , егото , па тоа се двигателите на прогресот , нели ? Можеме ли без нив , јас мислам дека не . Rekovme deka egoto i umot se od materijalnov svet i tie se esencijalni za OPSTANOKOT na materijalnoto telo. Vo situacija vo koja se postavuva opstanikot na materijalnoto telo, kaj site lugje egoto, preku informaciite i analizite na umot, vletuva vo prvata frontalna linija so vkluchuvanje na site crveni svetla i alarmi, pa kaj neprosvetlenite lugje (a toa e kaj 99,99% lugje, vkluchuvajki gi i decata) stanuva edinstvena opcija na sledenje. A kako ragiraat prosvetlenite? Primeri za toa se Isus i Buda. Poznato ti e shto i kako se sluchi so Isus, no veruvam deka ne znaesh shto se sluchi so Buda... Imeno, Buda umre od truenje so hrana. Toj znaeshe deka dadenata hrana ne e presna, no nesakajkji da go navredi chovekot so odbivanje na ponudata, ja primi i ja izede so blagodarnost. Na krajot, shto ima vrska svesta so kapacitetot na materijalniot um da sovladuva izvesni chovekovi tvorbi i vrednosti? Uchenjeto na pismo, matematika, filozofija ili sovladuvanje fizichki predizvici, brzo trchanje, plivanje, skokanje... ne se vo domenot na svesta, tuku na fizichkoto telo. Na krajot, dali mozhe materijalnata egzistencija da opstoi bez umot i egoto? Mislam deka povekje pati rekovme deka ne mozhe i deka tie postojat tokmu za toa. Ne e problem postoenjeto na egoto, tuku negovoto prevzemanje na mestoto koe pripagja na svesta.

Јас се извинувам и не сакам да навредам ничиви чувства , но примерот со Исаја и Будата го ставам во ист кош како приказната за Крале Марко и Црната Арапина , па јас као треба да извлечам наравоучение од тој за нас луѓето многу значаен “историски“ настан .

Во ред , теорија за егото , умот , материјалното , просветление и.т.н. , и целата таа комбинација , поврзаноста едно со друго , и сл. , мислам дека се тоа теми за себе и дека тоа не е одговорот на   дилемата , ЗАШТО НЕ ОДИМЕ ДО КРАЈ , кога крајот сами сме го определиле ?

pagane напиша: eptendosadno1 напиша: Messenger напиша: eptendosadno1 напиша: Историјата познава настани кога дете е изгубено во шума , било затворено со кучињата и сл. , при што детето станува волк , куче , мајмун . Не сум сигурен дека истото се родило со таква свест , односно се родило со свест . И , науката утврдиле дека доколку дете до 7 годишна возраст не научи да збори , нема да го научи тоа па макар живеело и 200 години , нема никогаш да прозбори . Она за материјалното , егото , па тоа се двигателите на прогресот , нели ? Можеме ли без нив , јас мислам дека не . Rekovme deka egoto i umot se od materijalnov svet i tie se esencijalni za OPSTANOKOT na materijalnoto telo. Vo situacija vo koja se postavuva opstanikot na materijalnoto telo, kaj site lugje egoto, preku informaciite i analizite na umot, vletuva vo prvata frontalna linija so vkluchuvanje na site crveni svetla i alarmi, pa kaj neprosvetlenite lugje (a toa e kaj 99,99% lugje, vkluchuvajki gi i decata) stanuva edinstvena opcija na sledenje. A kako ragiraat prosvetlenite? Primeri za toa se Isus i Buda. Poznato ti e shto i kako se sluchi so Isus, no veruvam deka ne znaesh shto se sluchi so Buda... Imeno, Buda umre od truenje so hrana. Toj znaeshe deka dadenata hrana ne e presna, no nesakajkji da go navredi chovekot so odbivanje na ponudata, ja primi i ja izede so blagodarnost. Na krajot, shto ima vrska svesta so kapacitetot na materijalniot um da sovladuva izvesni chovekovi tvorbi i vrednosti? Uchenjeto na pismo, matematika, filozofija ili sovladuvanje fizichki predizvici, brzo trchanje, plivanje, skokanje... ne se vo domenot na svesta, tuku na fizichkoto telo. Na krajot, dali mozhe materijalnata egzistencija da opstoi bez umot i egoto? Mislam deka povekje pati rekovme deka ne mozhe i deka tie postojat tokmu za toa. Ne e problem postoenjeto na egoto, tuku negovoto prevzemanje na mestoto koe pripagja na svesta. Јас се извинувам и не сакам да навредам ничиви чувства , но примерот со Исаја и Будата го ставам во ист кош како приказната за Крале Марко и Црната Арапина , па јас као треба да извлечам наравоучение од тој за нас луѓето многу значаен “историски“ настан . Во ред , теорија за егото , умот , материјалното , просветление и.т.н. , и целата таа комбинација , поврзаноста едно со друго , и сл. , мислам дека се тоа теми за себе и дека тоа не е одговорот на   дилемата , ЗАШТО НЕ ОДИМЕ ДО КРАЈ , кога крајот сами сме го определиле ? ами ако не сакаме да стигнеме до краjот---точно поради тоа, оти го знаеме???а?

Не , ова е ситуација која сам си го определуваш крајот , што значи сигурно постои мотив , причина тоа самиот да си го направиш .


ами ако не сакаме да стигнеме до краjот---точно поради тоа, оти го знаеме???

Па неможе сам да си определиш крај ако не го знаеш , нели ?

Messenger напиша: eptendosadno1 напиша: [ Во ред , теорија за егото , умот , материјалното , просветление и.т.н. , и целата таа комбинација , поврзаноста едно со друго , и сл. , мислам дека се тоа теми за себе и дека тоа не е одговорот на   дилемата , ЗАШТО НЕ ОДИМЕ ДО КРАЈ , кога крајот сами сме го определиле ? OK, mozhebi za tebe toa e samo teorija i nekavi filozofii... za sekojdnevniot zhivot na lugjeto toa se praktichni neshta so koi postojano zhiveeme, se sudruvame, patime i ponekogash odime vo histerija. Umot, egoto i svesta ne se nekakvi izmisleni raboti, tuku del od nas. Inaku, duri sega veruvam oti ne sum te razbral ushte na pochetokot zatoa shto velish deka temata e dilemata: ЗАШТО НЕ ОДИМЕ ДО КРАЈ , кога крајот сами сме го определиле ? Navistina, ne znam za kakov kraj govorish, kakov kraj si opredelil samiot za sebe i zoshto togash, shtom si tolku siguren vo tvojot izbor, se dvoumish da go ostvarish ? Izvini shto ne sum te razbral.

Па избегнувам конкретни примери , но ајде , ќе морам .

Секогаш кога ќе се најдеме во одредена ситуација - проблем или можеби е проблем сам по себе и се изговара реченицата “ КАКО ДА ИЗЛЕЗАМ ОД ОВАА КАША “ , “ НЕМА ИЗЛЕЗ , ТОА ТИ Е “ или “ ЌЕ ИЗЛЕЗАМ НА КРАЈ СО ... “

Јас до сега секогаш му го наоѓал излезот и сум излегувал од тоа “нешто“ , односно сум научил дека за се има излез , секогаш има излез , но тоа треба да се посака искрено , стануваш и излегуваш , му одиш tet-a-tet на проблемот , обврската и го решаваш проблемот .

И така подолг период , постојано проблеми , обврски , задачи , постојано пронаоѓање на излези , решавање на проблеми , непријатности и сл. , нешто што нема крај , барем јас не го гледам крајот на таквите ситуации ...“ za sekojdnevniot zhivot na lugjeto toa se praktichni neshta so koi postojano zhiveeme, se sudruvame, patime i ponekogash odime vo histerija.“

Па затоа се запрашав :

Го гледам излезот но не и крајот ... Има ли значење , цел , да се излезе кога сепак таму негде те дочекува крајот и онака уморен те зема?

Многу краеви има , но не го гледам крајот на краевите .
Но доклку си определиме крај и доколку крајот на сето тоа е апстинирање од самодокажувањето , остварување на општествените непишани вредности и рализирање на својата , лично својата теорија за тоа како да се проживее животот , односно да се стави КРАЈ еднаш за секогаш на нешто што не било наш избор туку продукт на инерција , дали сме спремни тоа да го направиме , дали имаме храброст , што не спречува ?

Ова се конкретни примери за кои добронамерните ќе ме посоветуваат , ќе ми дадат терапија , совети тоа да го решам со вежби ( Јога , Медитација ) , антидепресиви , да се повикам на Бога и сл.

Јас животот го имам сватено како почеток на крајот, а крајот би го дефинирал како нешто релативно и имагинарно, зошто уствари не ни постпи почеток на почетокот или крај на крајот, се е бесконечно и релативно.

Flix напиша: Јас животот го имам сватено како почеток на крајот, а крајот би го дефинирал како нешто релативно и имагинарно, зошто уствари не ни постпи почеток на почетокот или крај на крајот, се е бесконечно и релативно.

На што крај - Јас животот го имам сватено како почеток на крајот