Бугарин,бугарофон,мак.Бугарин во Македони

eptendosadno1 напиша: “ фил “ , наставка во сложена реченица која означува : пријател , љубител , подржувач , на пример : фил-озоф , франко-фил , бугаро-фил и.т.н.

од македонски или од грцки

Македон напиша: Не знам точно за другите, ама Априлов бил Грк,

ахааа еев наjдов го каj бил грк

Кон крајот на 1830 година Априлов напушта настоjaтелството (ефориjaта) на грчкото училиште во Одеса, поради акутната кавга со некои негови членови, и замина за Цариград.


Изменето од Македон - 08.Април.2010 во 13:44

да бе напиша: Македон напиша: Не знам точно за другите, ама Априлов бил Грк, ахааа еев наjдов го каj бил грк Кон крајот на 1830 година Априлов напушта настоjaтелството (ефориjaта) на грчкото училиште во Одеса, поради акутната кавга со некои негови членови, и замина за Цариград.

баjа време му требало на Априлов да се ослободи од хеленоманиата



са плашам за милордот


Изменето од да бе - 08.Април.2010 во 13:49

Васил Априлов се родил во Габрово на 21 јули 1789 година Татко му бил Евстатиj од стар влијателен род, кој дал многу Хаџии (аџии на Божји гроб) и градоначалници на селото. Двајцата негови синови, постари браќа на Васил биле отишле во Москва и таму вртеле добра трговија. Во 1799 година Евстатиj умира, и оние двајца браќа дошле да уредот татковото наследство. Најстариот брат, Христофор, зема со себе малолетниот Васил, кој до тогаш се учел во Габрово, и го води во Москва. Овде тој го сместил во едно грчко семејство за да изучи добро грчки јазик, бидејќи бил потребен за тргување со Цариград; и сигурно тука се вкоренува уште повеќе елиноманиjaта што почнала дома. Меѓу тоа неговиот брат Xристофoр бил принуден да патува до Бук*решт и по други места и за да не страда воспитувањето и образованието на малиот Васил, испратил го во Брашов (Кронштад), да учи гимназијата. Васил завршува таа гимназија, изучил добро германски и латински јазик и класичните писатели особено Корнелиj Непот и Плутарх. По петгодишни мирување во Брашов, во 1807 година тој заминува на инсистирање на неговиот брат за Виена, да студира на Универзитетот медицина. Заедно со тоа, тој зема часови по француски и италијански јазик. Но, било дека трговијата на неговите браќа тргнува назад, било дека самиот тој не ужива задоволство од учењето во Медицински факултет, во 1809 година Васил напушта австрискиот главен град и се прибира во Русија. Меѓу тоа бугарските трговски куќи во Москва, пет на број, пропаднале поради конк*ренцијата, која им правила новооткопаното одеско пристаниште. Средниот брат Никифор пренесол работата во Цариград, каде што се оженил за една богата гркинка од родот на трговецот Маразли, а Васил оди во 1811 година во Одеса, каде што се вработил во канцеларија на Теодориди, брат на госпоѓа Маразли. Подоцна во Одеса доаѓа и самиот Никифор и овде отворил со братот Васил самостојна канцеларија, тргува со водка (руска ракија), а потоа и со рафиниран холандски шеќер. Нивната работа потргнува толку добро, што во 1828 година Васил, во моментот на ликвидација на претпријатието, да се повлече од секоја трговија и да заживее како рентиер, вложувајќи го капиталот во банката. Од младини со слабо здравје, Васил чувствува сигурно пристапите на болеста, која ќе го поднесе рано во гробот - туберкулозата, затоа решава да живее најмногу мирно и редовно, без проблеми и напори, занимавајќи се со омилените писатели и филантропиjа. Зашто во овие години, тој е убеден гркоман, негирал се бугарско во себе си и живее со духовните и политички идеали на пробудена Елада. Виден член на одеската грчка колонија, тој зема присрце успесите на "Мегали идеја" и им помага активно, морално и материјално, на заверата од 1821 година, го олеснува испраќање на доброволци од Одеса во Грција. Самиот Априлов, пишува во "Денница": "Во 1821 година, кога требаше да се даде помош на Грците, кои сакаа да заминат за својата татковина, јас им дадов големата продавница при мојата ракијена фабрика ... и им дадов можното пособие. Мало тоа, јас пожртвував на тогашните ефори и достапна сума што била многу поголема од состојбата моја ... " Воопшто бил во текот на 30 години штедар ревнител на грчката литература, на грчката школа во Одеса и на грчките добротворителни дружества. Но доаѓа времето за судбовниот внатрешни удар. Достигна 42 години, зрел умствено и наглед установен во своите национални симпатии, тој бива поразен од историските откритија на Венелин - и заспаното бугарско национално сознание избувнува спонтано во душата, за да го направи како граѓанин и патриот и даде нова насока на напорите . Од сега па натаму и до крајот на својот живот тој ќе биде најсјаен и авторитетен апостол на бугарската идеја, најдобро ревностниотт проповедник на бугарското образование и енергичен борец за културното обосебуване на бугарскиот народ. Венец на напорите му е отворањето на Габровското училиште кое станало вистински расадник на просвета, граѓанско образование и книжевна дејност помеѓу Бугарите од 1835 година натаму...

Васил Априлов

Изменето од Македон - 08.Април.2010 во 14:40

чоли напиша:   Овде тој го сместил во едно грчко семејство за да изучи добро грчки јазик, бидејќи бил потребен за тргување со Цариград; и сигурно тука се вкоренува уште повеќе елиноманиjaта што почнала дома. Васил Априлов

Каснакоски, пред некое време, велеш дека немало елиноманија кај Васил дома, туку дека започнала подоцна, ама овде пишува дека и неговите биле елиномани...

eptendosadno1 напиша: . Паисија - 1761 година ни кажува дека такви немало во Македонија (Да не го цитирам ). Затоа се појавува бугаризмот за да создаде бугаромани , потоа Бугари , за да ја добиеме и категоријата бугарофили .

Цитираj Паисиj - без тоа нема да може да се мине.

Македон напиша: чоли напиша: Македон напиша: чоли напиша:   Овде тој го сместил во едно грчко семејство за да изучи добро грчки јазик, бидејќи бил потребен за тргување со Цариград; и сигурно тука се вкоренува уште повеќе елиноманиjaта што почнала дома. Васил Априлов Каснакоски, пред некое време, велеш дека немало елиноманија кај Васил дома, туку дека започнала подоцна, ама овде пишува дека и неговите биле елиномани... Се е до време... како минават детските болести. Априлов го е држало до 42-та му година, но во конечна сметка се е излекувал. Така е! Исто како што таа болест, ама изразена наместо како хеленофилија, како бугарофилија, држела некои Македонци, па потоа минала. Се сложувам!

Даj пример за некоj Македонец што првом боледувал од бугарофилиjа и после оздравел? Нешто не се сештам... Бугарофилиjата е до гроб.