Српска пропаганда и окупација на Македони

eptendosadno1 напиша: чоли напиша: eptendosadno1 напиша: чоли напиша: eptendosadno1 напиша: 1460 год. Константин II Асен умира на 17 септември 1422 г. во Белград Да , но ние говориме за српската пропаганда во Средец , Велбужд , Овче Поле и.т.н. Треба да се направи една приказна зашто е одбран српски крал , кој го решил тоа , за кој етнос е тоа направено и сл. Српска пропаганда во 15 век? Нееее Српската пропаганда потекнува од ХІХ век. Според една карта на Милош Милоевич градот Софиjа е показан како "Србица": Велика Србиjа "Србица" е во централното каре /кликни на п`лна разделителна способност, за да се види по добро/. Се разбира - тоа са мокрите с`ништа на Милош Милоевич. --- А ззашто моштите на српски крал и светец са били во Софиjа - можеби што жена на Стефан Милутин е била Анна Тертер 100% татаро-монголка Црквата св Крал во Средец , под чива ингеренција била во 15 век ? Постои ли веројатност истата да била под влијание на бугарската ?

Мислиш на Печката архиепископиjа/патриаршиjа/? Софиjа не е била во неjниот диоцез. Кустендил, Банско и Разлог са били...

Последицата на српската пропаганда :

Кон крајот на XIX век и во почетокот на XX век, во Поречието била многу силна српската пропаганда. Српската пропаганда била толку силна што Поречието било познато и како „Мала Шумадија“.





Меѓутоа, тоа не се сите ѕверства што ги направиле Бугарите за време на Првата светска војна во овој крај, каде што српската пропаганда во тоа време имала големо влијание.
Една година пред тоа биле ликвидирани и други видни Поречани. Поп Димитрија од селото Црешево се повлекувал заедно со српската војска, знаејќи дека црно му се пишува кога ќе дојдат Бугарите. Меѓутоа, го вратил поп Мицко, гарантирајќи му дека нема да даде да биде убиен, без разлика на тоа која војска ќе дојде во Порече. Му поверувал, но страшно се излажал. Заедно со уште двајца други свештеници, ѕверски бил убиен и фрлен во еден бунар во Македонски Брод. Таа година од Бугарите или од пробугарски ориентираните Македонци биле убиени и Јован Зенговски, Никола Дуроски и Петре Марковски од Крапа, а во Македонски Брод свештеникот Цветко Попоски и Нове Тодоровски.

eptendosadno1 напиша: Последицата на српската пропаганда : Кон крајот на XIX век и во почетокот на XX век, во Поречието била многу силна српската пропаганда. Српската пропаганда била толку силна што Поречието било познато и како „Мала Шумадија“. Меѓутоа, тоа не се сите ѕверства што ги направиле Бугарите за време на Првата светска војна во овој крај, каде што српската пропаганда во тоа време имала големо влијание. Една година пред тоа биле ликвидирани и други видни Поречани. Поп Димитрија од селото Црешево се повлекувал заедно со српската војска, знаејќи дека црно му се пишува кога ќе дојдат Бугарите. Меѓутоа, го вратил поп Мицко, гарантирајќи му дека нема да даде да биде убиен, без разлика на тоа која војска ќе дојде во Порече. Му поверувал, но страшно се излажал. Заедно со уште двајца други свештеници, ѕверски бил убиен и фрлен во еден бунар во Македонски Брод. Таа година од Бугарите или од пробугарски ориентираните Македонци биле убиени и Јован Зенговски, Никола Дуроски и Петре Марковски од Крапа, а во Македонски Брод свештеникот Цветко Попоски и Нове Тодоровски.

1916 е само одговор на 1914 на пример:

Мрак,пропаст и терор со СХС

Насловот е цитат.

 

Извадок од Бели зори, сведоштва…како си поминавме додека српска чизма газеше во Македонија:

„Во летото 1914 г. во нашето село Карбинци (Штипско) дојде Јован Бабунски со толема група четници кои бараа да го предадеме сокриеното оружје, да ги потскажеме јатаците на комитите, дезертерите (оние кои не сакале да служат во српска војска з.м.) и бегалците во Бугарија. Сите молчевме. Тогаш, од насобраните селани беа издвоени: Маца Панева Георгиева, Цилка (Цика) дедо Ефремова, Доие Ефрамов, поп Панче Прналивв од Штнп, Стојан Кицоров, Коце Петров Дамбев, Мите Наков, Атанас Манолев и Михаил Балабанов од Штип (на прекар го викаа ефенди Михаил). Најпрво беше тепана тетка Маца П. Георгиева за која некои раскажуваа дека претходно била групно давена од четниците. Јас за такво нешто не знам. Ја тепаа со дрва и спрострена лежеше на земјата. Четворица бевме што ја носевме на раце од турската кула до дома. На ист начин со дрва ја тепаа и Цилка. И неа ја носеа на раце блиските родниии. Во моментот не умреа. Лежеа 2-3 месеца во постела, нозете и грбот почнаа да им гнијат, им паѓаше месо од раните и така испоумреа. Братот на Цилка, Доне Ефремов го поведоа со нив и не се врати, исчезна беследно. Додека останатите цели три дена и три ноќи ги измачуваа во турската кула. Соседите слушале како офкаат кога ги боделе со бајонетите. На третиот ден во вечерните часови ги одвлекле од кулата во непознат правец. Блиските роднини од селото и од Штип ги бараа насекаде цела една година, но не пронајдоа ни трага од нив. Едно овчарче по народност Турче, кое на прекор го викавме момокот на Рангел, случајно со своето стадо се нашло во месноста „Мртвите”, се скрило во една грмушка и гледало и слушало се што им правеле на нашите селани. Еве што ни раскажа овчарчето по една година од злосторството: „Оние што не можеа да одат ги влечеа за рацете и нозете, а оние што беа на нозе ги бодеа со штикови во задникот и во грбот. Устите им беа изврзани, не можеа да викаат, туку само хрчеа. Ископаа дупка во орманот и живи ги закопаа. Јас се тресев во грмушката. Штом тие си кренаа, ги потерав овците и си дојдов, но не можев да спијам ниту тогаш, ниту сега”. Штом разбравме за тоа од Турчето, отидовме на местото и ги откопавме. Навистина живи биле закопани. На сите рацете им беа полни со коса, а забите им беа стегнати.”

Уште попотресни случаи се одиграле во штипските села Лесковица и Пиперево. Имено, од еден „Список на жртвите на теророт 1912—1915″, (со коментар), за двете населени места се дознава: „Се случи во 1914 година кога српските жандарми и четници со сила ги мобилизираа нашите во српската војска. Една група од 7-8 души мажи на брзина ги одведоа во српската војска. Дојдоа по други, но ниту еден од 1от набор не сакаше да прифати покана за војска. Нашите селани преку дезертерите имаа дознаено дека сите војници од I набор (група) се наоѓале во затвор, а имало и стрелани. Во селата се слушаа најразлични гласови. Мајките и татковците им советувале на своите деца да бегаат во Струмица веднаш по добивањето на поканата за војска. За да ги спречат младите да не бегаат, Србите го испратија во нашите села Јован Бабунски со неговите четници и жандарми. И во двете села дојдоа со описок во рацете и почнаа да ги апсат селаните што беа запишани во книгата: Петра Аргова Данчева, Миладин Манев Миладинов, Коце Јанев, Ефтим Илков, Гиго Василев Камчев, Тоце Јанев Шалев(братучед на мој прадедо), Петруш Димов Томев, Христо Јовев, Стојан Димов, Богатин Георгиев, Коста Јовев, Тасе Лазаров, Стојан Миладинов, Јосиф Милев, Гуна Гелева и Миса Стефкова. Последните четворица така жестоко беа тепани, што повеќе би се рекло дека им ги кршеа ребрата, рацете, нозете, главите… Другите тринаесетмина ги измачуваа во просториите на поранешниот уќумат на турскиот мудир. Бидејќи ги измачуваа во близина на училиштето, иако учителот ги терал децата да пеат песни за да не ги слушаат писоците на мачениците, сепак, деца како деца виделе се што им прават, а ги распознавале и писоците на своите блиски. Во врска со овој потресен настан ученикот Стојанчо Тр. Лазаров забележал: „Штом четниците на Јован Бабунски почнаа да ги тепаат нашите, учителот ни заповеда да пееме песни и викаше гласно: пејте посилно! Заедно со нас пееше и тој, но сепак гласовите на нашите мајки и татковци што ги мачеа во турскиот каракол, беа посилни од нашите. Едновремено учителот забележа дека сме исплашени и почна да мрмори нешто, но не се разбираше што зборува. Тој се сврте кон прозорецот, а истото го сторивме и ние. Тогаш видовме како им коват спици под ноктите, на некои од затворениците им ги сечеа прстите, а потоа искрвавените раце и нозе им ги ставаа во котел со врела вода. Сите беа раскрвавени и не се препознаваа. Добро се сеќавам на лицето на тетка Петра, целото беше издерено и во крв, и нејзиниот глас најмногу се слушаше. Учителот се сврте кон нас и пак ни рече да пееме. Јас и сите мои другари им раскажавме на домашните што видовме. Вечерта ги беа одвлекле сите 13 души, ги избоделе и ги затрупале живи во една дупка во месноста „Јанчев Дол”. гробницата ја открија кучињата, по крвта. На сличен и свиреп начин во месноста „Дабје” на Плачковица, четниците на Јован Бабунски и жандармите од станицата во с. Почивало погубиле, односно живи ги закопале вкупно 20те невини селани.
Четниците на Јован Бабунски потпомогнати од српските жандарми и од војниците, имаат извршено повеќе злосторства и во населените места во Малеш, во Пијанец, во Кочансковиничкиот регион. Од бележникот — опомените на монахињата баба Кирикија може да се види како четниците и жандармите на Јован Бабунски крваво се пресметале со една група осомничени граѓани од Берово и од селата, во август 1914 година. Еве како е опишан овој настан: „Групата беше поголема. Во манастирските конаци беа затворени и чувани со удвоена стража. Жандармите во вечерните часови ги избираа жртвите и ги водеа во црквата „Света Богородица” каде што ги мачеле и убивале, а потоа мртвите трупови исчезнувале без трага. На неколкумина до денес не им се знаат гробовите. Неколку трупови се пронајдени подоцна, зариени под еден брег, а други беа пронајдени масакрирани дел по дел. На таков начин е погубена и попадијата Ордана Смокварска од с. Будинарци, ќерка на поп Јован од Берово. Нејзината ќерка Катерина, трагајќи по трупот на својата мајка пронашла само делови од главата, една рака и една нога. Расфрлани делови од човечки трупови, тогаш, можеа да се најдат насекаде.”   

Изменето од Pat - 03.Април.2010 во 16:14

eptendosadno1 напиша: Ги знаеме границите на Бугарија во 15 век , и ти тврдиш дека Софија не била под ингеренции на српската црква ?

Да тврдим го. Види што пише во изворите:

Во 1219 година Српската православна црква добива автокефален статус и ранг на архиепископија . Во 1346 година е создадена печката патријаршија . Во XIV век е под турска власт и е во црковна зависност од Цариградската патријаршија . Во 1557 година повторно освоила независност, но во 1766 година повторно се понижува во зависност од Цариград . Во 1879 година повторно станува автокефална.
---
Нели 15 век беше от 1401 г. до 1500 г.?

Драганчо, ако ти пречи несреденоста на постовите, се уште тешко се снаоѓам со новиот интерфејс на форумот, тоа е...

Настаните се непознати во нашата јавност, од иста причина поради која беа непознати и Тиквешкото и Охридско-Дебарското востание. Наредната етапа на тоа премолчување би било откако би се заборавиле тие и од народното паметење, да се промовираат Бабунски и компанија како „родољуби и борци за слободата на Македонија“, а нашите преродбеници и револуционери полека да се дискредитираат како „влашки и руски платеници“, а наредната етапа е многу предвидлива. Детално разработен план 

Изменето од Pat - 03.Април.2010 во 16:28

чоли напиша: eptendosadno1 напиша: Ги знаеме границите на Бугарија во 15 век , и ти тврдиш дека Софија не била под ингеренции на српската црква ? Да тврдим го. Види што пише во изворите: Во 1219 година Српската православна црква добива автокефален статус и ранг на архиепископија . Во 1346 година е создадена печката патријаршија . Во XIV век е под турска власт и е во црковна зависност од Цариградската патријаршија . Во 1557 година повторно освоила независност, но во 1766 година повторно се понижува во зависност од Цариград . Во 1879 година повторно станува автокефална. --- Нели 15 век беше от 1401 г. до 1500 г.?

Не , годините не ти се коректно искористени , некаде користиш година а некаде век .

Но како и да е , не приметив дека Средец и неговите верски објекти во тие години се под ингеренција на бугарите - бугарската црква .

Средец

Од крајот на 14 век до 70-тите години на 19 век градот, како и бугарската држава, се под османлиска власт.

      Враќање на моштите на светиот крал Стефан Милутин во Србија
(20.12.2006)

Моштите на светиот крал Стефан Милутин, најголемиот српски ктитор на цркви и манастири, ќе бидат вратени од Бугарија во Србија, ...во манастирот Банска кадешто се наоѓале од 1321 до 1460 година. ( 15 век )Моштите на Светителот сега се чуваат во Софискиот храм на Света Недела. Враќањето на моштите е договорено меѓу Бугарската и Српската Православна Црква.

Тоа е Српски Крал , голем верник , кој војувал против Бугарија и Византија , успешно и затоа е симптоматично зашто од 1460 година ( 15 век )моштите на Светителот сега се чуваат во Софискиот храм на Света Недела.