Јехова е Божјото име

      Svetiot Duh e Bog, treto lice na Bozestvoto


Nasite braka, svedocite na Jehova, tvrdat deka Svetiot Duh e nekakva aktivna energija, nekakva nedefinirana delotvorna, no bezlicna sila koja doaga od Boga. Toa sfakanje Svetiot Duh go sveduva na slepa sila, slicna na vodopadite na Nijagara, na silata na veterot ili na nekoja eksplozija na atomska bomba. Vednas da kazeme.

Svetot Duh ne e nikakva aktivna ili delotvorna energija nitu bezlicna slepa sila, tuku Toj e Bog, eden od trite lica koi go socinuvaat Bozestvoto vo hristijanskata vera, licnost koja raspolaga so bezmerna kontrolirana delotvorna sila ili energija sto moze da mu ja stavi na raspolaganje na sekoj covek i na celoto covestvo za bezbolno da gi resi site naplasteni problemi sto go macat.

Toj e vistinski Bog, treto lice na Trojstvoto, na Bozestvoto. Koga Ananija i Safira zadrzale del od parite sto mu gi vetile na Boga, apostol Petar im kazuva: “Ananija, zosto satanata go opsedna tvoeto srce taka za da go izmamis Svetiot Duh i da zadrzis del od parite od prodadenata niva?... Ti ne gi izmami lugeto, tuku Boga” (Dela 5,3.4). - Da, Ananija go izmamil Svetiot Duh, koj vo ovoj bibliski tekst se pojavuva kako Bog.

Znaci, Svetiot Duh e Bog. Na prvata stranica od Svetoto pismo se spomenuva Svetiot Duh koj imal aktivna uloga pri sozdavanjeto: “I Bozjiot Duh bese nad vodite” (1. Mojseeva 1,2). Koga zboruva za “Bozjiot Duh”, Svetoto pismo zboruva za “Svetiot Duh”, za tretoto lice na Bozestvoto. Ottamu i niz celoto Sveto pismo Bozjiot Duh ima bozestvena uloga vo site tvorecki aktivnosti na zemjata, vo prirodata, vo crkvata i vo noviot zivot ili vo prerodbata na gresniot covek.

Vo Stariot zavet Svetiot Duh se spomenuva na 88 mesta kako licnost. Eve uste nekoi od tie mesta: - “Gospod im prakase poraki preku drevnite proroci so svojot Duh” (Zaharija 7,12). - “Gospod, Gospod me prasa so svojot Duh” (Isaija 48,16). - “Im go dade svojot dobar Duh za da gi nauci na mudrost” (Nemija 9,20). - “Mene Bozjiot Duh me sozdade” (Za Jov 33,4). - “Ke go izleam Mojot Duh na sekoe telo i vasite sinovi i kerki ke prorokuvaat... vasite momcinja ke gledaat videnija” (Joil 2,28). - Nie mozeme da go povikuvame Svetiot Duh (Ezekil 37,9). - Ne mozeme da pobegneme i da se skrieme od nego (Psalm 139,7.8). - Ne mozeme so svoja sila, tuku so Bozjiot Duh (Zaharija 4,6).

Vo Noviot zavet Svetiot Duh se spomenuva na 262 mesta. - Svetiot Duh im zboruva na lugeto (Dela 8,29; 10,19.20; 11,12; 13,2). - Toj zboruva jasno (1. Timotej 4,1). - Im dava darovi na lugeto (1. Korintanite 12,3-11). - Prasa luge na zadaca (Dela 10,19.20). - Povikuva i posvetuva propovednici da go propovedaat evangelieto (Dela 13,2). - Toj znae da misli, da rasuduva, da resava (Dela 15,28). - Svetiot Duh poseduva qubov (Rimjanite 15,30). - cuvstvuva zalost. Nie go zalostime Svetiot Duh koga velime deka Toj ne e licnost, deka e bezlicna, nedefinirana slepa sila, go zalostime koga ne go slusame negoviot glas, koga gresime (Efesjanite 4,30).

- Koga go zalostime Svetiot Duh, koga uporno gi odbivame negovite povica za pokajanie, koga ne go ostavame grevot, nie nego go hulime i so toa pravime neprostliv, smrten grev (Matej 12,31). - Svetiot Duh ja znae i ja pretkazuva idninata (Dela 1,16; 1. Timotej 4,1). - Toj znae se. Gi ispituva i dlabinite Bozji (1. Korin- tanite 2,10.11). - Poseduva razum - tesi, uci, napomenuva (Jovan 14,26; 15,26; Rimjanite 8,16). - Postavuva staresini vo crkvata (Dela 20,28). - Odreduva vernici za sluzba vo crkvata (Dela 13,2). - Zapoveda, upatuva (Dela 11,12). - Ni zabranuva da odime tamu kade sto ni se zakanuva opasnost (Dela 16,6.7). Svetiot Duh ima svoja volja (1. Korin}anite 12,11). - “Krstavajte gi lugeto vo ime na Otecot, Sinot i Svetiot Duh” (Matej 28,19)!

- Ako Otecot i Sinot se licnosti, togas i Svetiot Duh e licnost . Apsurd e da se krstavame vo ime na nekoja bezlicna, nedefinirana slepa sila. - Nie ne smeeme Svetiot Duh da go stavame na proverka (Dela 5,9). - Svetiot Duh ne mozeme da go izmamime (Dela 5,3). - Lugeto nemu mu se protivat na svoja propast (Dela 7,51).
- Lugeto nego cesto go navreduvaat, i poradi toa strasno e da se padne vo Bozjite race (Evreite 10,29.31). - Svetiot Duh gi ozivuva mrtvite (1. Petrovo 3,18). - Toj kara za grevot, ja objavuva Bozjata pravda, go objavuva Bozjiot sud, upatuva na sekoja vistina, upatuva na Bozjata rec (Jovan 16,8-13). - Vlijae vrz sovesta na covekot: “Ja zboruvam vistinata... ne lazam, mojata sovest mi svedoci zaedno so Svetiot Duh” (Rimjanite 9,1). - “A site onie koi gi vodi Bozjiot Duh se Bozji sinovi” (Rimjanite 8,14). - Nie uzivame vodstvo i zaednica so Svetiot Duh (2. Korintanite 13,13). - Svetiot Duh “se moli za nas so neiskazlivi vozdiski” (Rimjanite 8,26.27).

Moze li slepa sila da se moli za nas? Pocituvani, site ovie, a i mnogu drugi bibliski tekstovi, silno i bez pogovor potvrduvaat deka Svetiot Duh e inteligentno lice, a ne nekakva besvesna i bezlicna delotvorna sila i energija. Toj e licnost, Bog, kako i Bog Otecot i Bog Sinot? Na nikejskiot sobor vo 325 g. Arie za prvpat go napadnal ucenjeto za Trojstvoto i so toa dal ideja deka Svetiot Duh ne e licnost.

Nevernicite otfrlaat sekoe bozestvo, harizmaticite Svetiot Duh go prikazuvaat na pogresen nacin, svedocite na Jehova go odrekuvaat ne samo negovoto bozestvo, tuku i negovoto postoenje kako licnost. Sto uste bi mozel satanata da izmisli lugeto da gi odvrati od Svetiot Duh? Zatoa Biblijata neka bide merilo i odgovor na sekoe versko prasanje.

Изменето од Blagoj_s - 30.Март.2010 во 12:24

Templarius, важно е и едното и другото. Не случајно 10-те Божји заповеди започнуваат со регулирање на нашиот однос со Бог, а дури потоа следат ругилативите за средување на меѓучовечките односи. Тоа е така од едноставна причина што доколку ние не си го регулираме нашиот однос прво со Бог, невозможно е да имаме добри односи и со луѓето, затоа што моралниот човек црпи од Божјата љубов за да ги љуби вистински и луѓето.
Јас не гледам никаква пречка човек да го почитува и осветува Божјото Име, а воедно и да им помага на луѓето.

"Ако не послушате, ако не земете при срце да Го прославите Моето Име - зборува ЈЕХОВА над Воинствата - ќе испратам проклетство врз вас и ќе го проколнам вашиот благослов, и веќе го проколнав зашто не го зедовте тоа при срце."
(ГОСПОД во Малахија 2:2, Библијата)

"Јас ќе го посветам Своето големо свето Име, што вие го обесветивте меѓу народите кај кои дојдовте! И народите ќе знаат дека Јас Сум ЈЕХОВА - говори ЈЕХОВА Бог - кога врз вас, пред нивни очи, ќе ја покажам Мојата светост."
(ГОСПОД во Езекиел 36:23, Библијата)

"Фалете Го ЈЕХОВА, повикувајте Го Неговото Име! Објавете им ги на народите Неговите дела, разгласувајте ја возвишеноста на Неговото Име!"
(Исаија 12:4, Библијата)

"Зашто од исток до запад, големо ќе биде Моето Име меѓу народите, и на секое место ќе се принесува темјан и чиста жртва на Моето Име меѓу народите - говори ЈЕХОВА над Воинствата."
(ГОСПОД во Малахија 1:11, Библијата)




Изменето од EvAngelos - 30.Март.2010 во 14:39

Messenger напиша: Za da se govori i diskutira za nekogashni pishuvanja treba da se razbira nachinot i stilot na izrazuvanjeto na nekogashnite lugje, a ne toa da se pravi spored segashni terkovi ili da se zeme nivnoto bukvalno znachenje. Site pogorni citati ne znachat da se slavi imeto, tuku toa znachi da se slavi seto onoa shto stoi zad toa ime, seto onoa shto simbolizira i implicira toa ime.

Se soglasuvam so tebe deka treba da se razbira stilot na izrazuvanjeto , megjutoa, gornite citati sto gi posoci Evangelos se jasni: Treba Imeto Bozje da se drzi kako sveto.

Messenger напиша: Duri i denes megju narodot e ostanat obichajot da se govori za patrioti, politichari, nauchnici i znachajni dejnici - "da se slavi negovoto ime", "vo slava na negovoto ime", "vo sekjavanje na negovoto ime", "vo negovo ime"... Toa ne znachi deka se govori, pochituva ili slavi imeto , tuku onoa shto stoi zad nego.

Ova ne mozam bas da go razberam. Znaeme deka koga se zboruva za patrioti i se slavi nivnoto ime , se znae za kogo se zboruva, duri i iminja na ucilista, ulici, patista, kulturni ustanovi se imenuvaat po niv.

Ne zboruvame deka na pr. "1903 godina vo Banica na 4 maj zagina eden nas revolucioner, neka mu e vecno imeto, nie nema da go spomneme koj e toj, tuku ke gi spomneme negovite dela , imeto ne mu e vazno tolku, vazno e sto napravil za nasata zemja".

I taka posle nekolku generacii lugjeto ke go zaboravat imeto na revolucionerot i ke stane "neznajniot junak" koj zaginal 1903 god. vo Banica.

Slicno se slucuva i so imeto Bozje. Stana zaboraveno megju narodot zatoa sto ne se spomnuva.

KINGDAVID напиша: Messenger напиша: Duri i denes megju narodot e ostanat obichajot da se govori za patrioti, politichari, nauchnici i znachajni dejnici - "da se slavi negovoto ime", "vo slava na negovoto ime", "vo sekjavanje na negovoto ime", "vo negovo ime"... Toa ne znachi deka se govori, pochituva ili slavi imeto , tuku onoa shto stoi zad nego. Ova ne mozam bas da go razberam. Znaeme deka koga se zboruva za patrioti i se slavi nivnoto ime , se znae za kogo se zboruva, duri i iminja na ucilista, ulici, patista, kulturni ustanovi se imenuvaat po niv.

Tokmu za toa zboruvam.

Se znae imeto i se veli "da se sveti negovoto ime", "vo chest na negovoto ime", "vo slava na negovoto ime"...

Toa e forma na izrazuvanje koja porano bila voobichaena megju lugjeto, osobeno koga se rabotelo za nekoja posebna lichnost ili koga bilo dogmatichno da ne se spomnuva imeto tuku-taka (imeto na Boga, faraon ili slichno).

Toa shto denes takvoto izrazuvanje se podrazbira bukvalno ili toa shto mu se dava nekakvo posebno mistichno ili religijsko znachenje e sosem druga rabota.