Македонскиот јазик и македонската азбука

чоли напиша: Македон напиша: чоли напиша: -- PS И у дома си викаме "хљап" / со "п" на краjот/ Ама не и официјално. Дури и официално не е грешка да го речеш со "п" на краjот, оти многу е трудно да го произнесеш по литературному. Но не е трудно да речем "хлебен", "хлебороден"

Каснакоски вели дека е идентично, ти велиш дека е различно на литературен јазик, договорете се прво вие, па кажете ми мене.

И Чоли мисли дека литературно треба да се изговара Б ама не е така. Во минатото точно краесловниот ЕР покажувал дека требало да се чита хлЭбъ. Сега таков изговор го нема во бугарскиот јазик.

Нека Чоли се обида да изговори хлјаБ да видиме што ќе излезе.
Ќе биде нешто слично на тоа кога италијански коментатор ќе ги чита имињата на бугарските фудбалери, примерно Петров` наместо Петроф.

Гледам во лексиконот е транслитерирано: Pšenica

И така, кое е по близу до оригиналот? Пшеницата или Пченицата?

Иста работа како Млjакото и Млекото... Во лексиконот под № 83 е транситерирано: mljako.

А сега де? Бугарски етикети

На страна 17 Конески ќе го напише следново:

Првпат прашањето на литературниот јазик се поставува на разгледување во 60-те години на минатиот век, кога македонското граѓанство, во заедница со бугарското граѓанство стапува во борба против Цариградската патријаршија и против употребата на грчкиот јазик во црквите и училиштата. Тоа e почетокот на македонската преродба што се изразува како во смисла на интеграција на Словените под турска власт, така и во смисла на наполно самостоен национален развој. Отаде и прашањето на литературниот јазик се поставува во тоа време во два аспекта: од една страна постои гледиште дека треба да се создаде заедиички литературен јазик за Бугарите и Македонците, на тој начин што во него ќе бидат застапени подеднакво бугарски и македонски јазични црти; од друга страна се јавува гледиштето на т. н. македонисти, кои истакнуваат дека Македонците, како посебен народ, треба да изградат и свој посебен литературен јазик. Заедничко им e на овие гледишта опозиционото становиште спрема воведувањето во Македонија на бугарскиот литературен јазик, заснован врз источното наречје. Од тоа становиште произлезе и движењето за издавање посебни учебници за македонските школи, во кои јазикот во својата основа ја продолжуваше дотогашната македонска писмена традиција. Сето тоа беше израз на фактот што меѓу Словените во Турција се оформуваа две национално-културни средишта, како што тоа го потврди натамошниот историски развиток.

Неповолните историски услови не дозволија да се стори во тоа време нешто повеќе во однос на изградувањето на македонскиот литературен јазик. Значаен прилог кон разработката на ова прашање донесува малку подоцна книгата на Крсте П. Мисирков „За македонцките работи" (Софија 1903), која претставува еден вид синтеза на дотогашниот опит во македонската писменост, и наедно укажува на натамошните насоки во национално-културниот развој на македонскиот народ, во рамките на кој Мнсирков го смета создавањето на мак. лит. јазик примарна задача. Тој прв го разгледа прашањето за неговата народна основа, истакнувајќи дека во неа треба да влезат централните македонски говори.

чоли напиша: Гледам во лексиконот е транслитерирано: Pšenica И така, кое е по близу до оригиналот? Пшеницата или Пченицата?

Нели на српски е исто така пшеница!

Види сега. Не сум jас авторот коj е напишал:
"...Понатаму, 'Бугарски' етикет дека е на моменти во прилог на македонски јазик е вработен во текстовите, преостаната терминологија што останала во употреба главно се должи на Македонија, поранешното место во Бугарското царство. И покрај тоа, сепак, не може да има сомневање дека дијалектот (и навистина место) на Богатско припаѓа на Македонија, а не Бугарија..."
--
Ми се чини, што во лексиконот е упомената "Бугарската" /во наводници/ врска, за да има повод да се оспорва од авторот на интрото.