Бугарин,бугарофон,мак.Бугарин во Македони

НА ПАТ ВО ЗАТОЧЕНИШТВО

Една долга, стројна редица од 156-мина, сите во окови, весело и шумно поминавме низ солунските улици, громогласно пеејќи бунтовнички песни. Бевме стасани до владиниот дом, кога одјачи песната:

Зората веќе грее
Честа не вика в бој;
За правда кој милее –
Нек стапи в нашиот строј.

Врвулицата поминуваше низ солунската чаршија, преполна со луѓе, а песната продолжуваше:

Не сакаме богатство,
Не сакаме пари,
Тук сакаме слобода,
Човечки правдини.

Морето веќе се гледаше, кога громогласно пеевме:

„Прости, прости народе нештастен ..."(несреќен)

Бевме до самиот брег. Таму почнавме:

„Жив е тој, жив... "

...Презадоволни од ползата што ја имаа тие си спиеја спокојно. Настаните од 1903 г. ги натераа да се подзамислат, дури и да се тресат, кога ќе станеше збор за Бугарин. Навистина, колку наскоро се навикнаа! Кога редицата поминуваше по улиците, во текот на сето време, од владиниот дом до самиот брег на морето, солунските граѓани стоеја од двете страни на улиците, и се загледуваа со големо чудење во заточениците.


Тоа, Мунгосе, се бугарски револуционерни песни, а Драганчо е во право за текстот на " Не сакаме богатство..", тоj e од Стамболов.