Александар Федорович Ритих

Значи денешните Македонци имаат мал кумански примес ... и никаков античко-македонски примес? Чудно....

Каснакоски напиша: Според ГОЛЕМИОТ НАУЧНИК крвта ја определува националноста. Самосвеста не е од значение. На Србинот Гопчевиќ насекаде му одговарале дека се луѓето Бугари, ама според него славеле славу и заради тоа треба да не се Бугари. Милјуков пишува дека луѓето се Бугари, ама Амфитеатров пишува дека така само изгледа, тоа било маска, инаку македонските Словени биле неопределена народност, која можела да се претвори во секаква друга славјанска народност, а не само во Бугари. Овој Риттих, докако Бугарија била лојална на Русија ги претставува македонските словени како Бугари, ама кога германското влијание станало посилно и Бугарија се откажала од СЛАВЈАНСТВОТО пронашол дека крвта на македонските Славјани е најчиста, имале само незначајни примеси од куманска и трако-епиро-илирска крв(куцовлашка и албанска). Штом се најсловени и крвта им е најславјанска, значи тие треба да се нешто различно. Пишман научници!

Доколку се примени твоето сознание како виситнито и истите се анализираат според твоте сознанија , тоа они за потеклото Бугарите од Македонија нешто не се сигурни ?
Не ги потврдуваат тезите на Венелин ?

Каснакоски напиша: Според ГОЛЕМИОТ НАУЧНИК крвта ја определува националноста. Самосвеста не е од значение. На Србинот Гопчевиќ насекаде му одговарале дека се луѓето Бугари, ама според него славеле славу и заради тоа треба да не се Бугари. Милјуков пишува дека луѓето се Бугари, ама Амфитеатров пишува дека така само изгледа, тоа било маска, инаку македонските Словени биле неопределена народност, која можела да се претвори во секаква друга славјанска народност, а не само во Бугари. Овој Риттих, докако Бугарија била лојална на Русија ги претставува македонските словени како Бугари, ама кога германското влијание станало посилно и Бугарија се откажала од СЛАВЈАНСТВОТО пронашол дека крвта на македонските Славјани е најчиста, имале само незначајни примеси од куманска и трако-епиро-илирска крв(куцовлашка и албанска). Штом се најсловени и крвта им е најславјанска, значи тие треба да се нешто различно. Пишман научници!

Ти сега зборуваш, само ради тоа што сакаш да зборуваш или нависитна се обидуваш да кажеш нешто?!

Ниеден голем или мал научник нема да тврди дека крвта ја одредува навционалноста. Напротив, има многу примери низ светов каде крвната или етничката припадност не ја одредува националност. Тогаш што ја одердува националсност? Самосознанието?! Но политичкото опкружување, образовниот систем, пропагандата имаат силно влијание врз формирањето на тоа самосознание. Што правиме сега?

Не е точно тоа дека Македонците немале самосознание дека се Македонци па затоа можело да се влија врз нив со кое би можеле да станат се, само не Бугари.

Врз секој еден човек може да се влијае при формирањето на неговото самосознание, без разлика дали тој бил Македонец или не. Тоа го прават сите 3 ново формирани држави на Балканот, а тој нивен концентриран напор ќе разултира да некои Македонци стнат или Бугари или Грци.

Нели тоа е толку очигледно и во Бугарија и во Грција, каде луѓето иако се свесни дека имаат различни корени, сепак некои од нив се сметаат за Бугари или Грци? Зарем нема нешто труло во земјата бугарска кога луѓето го прифаќаат бугарското име, а од друга страна се срамат од потеклото на тие кои им го дале тоа име?! Зарем треба д одиме подалеку од Коснаково за да видиме дека сепак некои Македонци станале и Бугари?

Ако крвта им е најсловенска се разбира дека би требало да бидат различни од другите, а најразлични од оние со бугарска крв. Зошто за некои не е така, бездруго ќе треба да се најде одговор.

Каснакоски напиша: Platenik напиша: Ти сега зборуваш, само ради тоа што сакаш да зборуваш или нависитна се обидуваш да кажеш нешто?! Што имам да кажам го кажав. Читам што пишале Русите и вадам заклучоци на база на текстовите кои ги имаме. Ако сакаш опонирај по темата, а не пак филозофски клучови да вадиш.

Незнам што има филозофско во ова?



Ниеден голем или мал научник нема да тврди дека крвта ја одредува навционалноста. Напротив, има многу примери низ светов каде крвната или етничката припадност не ја одредува националност. Тогаш што ја одердува националсност? Самосознанието?! Но политичкото опкружување, образовниот систем, пропагандата имаат силно влијание врз формирањето на тоа самосознание. Што правиме сега?

Не е точно тоа дека Македонците немале самосознание дека се Македонци па затоа можело да се влија врз нив со кое би можеле да станат се, само не Бугари.

Врз секој еден човек може да се влијае при формирањето на неговото самосознание, без разлика дали тој бил Македонец или не. Тоа го прават сите 3 ново формирани држави на Балканот, а тој нивен концентриран напор ќе разултира да некои Македонци стнат или Бугари или Грци.

Нели тоа е толку очигледно и во Бугарија и во Грција, каде луѓето иако се свесни дека имаат различни корени, сепак некои од нив се сметаат за Бугари или Грци? Зарем нема нешто труло во земјата бугарска кога луѓето го прифаќаат бугарското име, а од друга страна се срамат од потеклото на тие кои им го дале тоа име?! Зарем треба д одиме подалеку од Коснаково за да видиме дека сепак некои Македонци станале и Бугари?

Ако крвта им е најсловенска се разбира дека би требало да бидат различни од другите, а најразлични од оние со бугарска крв. Зошто за некои не е така, бездруго ќе треба да се најде одговор.

Алексанадaр Федорович Ритих познат руски научник – славист, татко на П.А. Ритих и двајцата промотори и почитувачи на посебноста на македонскиот народ.
Ритих - постариот уште од крајот на XIX век и почетокот на XX век, ја пренесува својата студиозност и непристрасност каква барала вистинската наука и на својот син. Особено остро ги отфрла тогашните пропаганди и машања во историјата и правото на Македонците. А.Ф.Ритих во 1887 г. заедно со М.Ф. Маркович ја издаваат “Етнографската карта на словенските народности”, a самиот е автор на “Словенски свет” (1885 г.) и “Славјанските наречја од XX век во Југозападна Европа“ (1901 г.) во која подвлекува дека Македонците треба да се третираат како засебен словенски народ.

Tој испраќа и едно интересно писмо до Димитрија Чупоски, кое е објавено во весникот – “Македонски глас” во С. Петербург во последниот – 11 број од 20 ноември 1914 г., под наслов – “Моето мислење за Македонците”. Изразувајќи на почетокот сочувство за ситуацијата во Македонија но и солидарност во напорите за конечна посебност на оваа “храбра земја”, Ритих го запознава Чупоски со своите активности на промоција за правата на македонскиот народ. Така го известува за предавањето кое го одржал уште на 03.12.1901 год. во Офицерското друштво на Армија и флотата и издавањето на трудот “Словенските наречја на XX век во Југозападна Европа”, со прилог карта. Меѓу Словенските земји и племиња, Ритих Македонија ја означил како засебна географска целина, а Македонците – “како за самостојно племе што има свој јазик”. По ова Ритих му ја опишува историјата на македонскиот народ за кого смета дека како Словенско племе први дошле на Балканот а дури подоцна Србите и Бугарите. Населувајќи ја Македонија, која уште се нарекувала – Склавинија (Берзитија) и која со границите го потсетувала на Русија, авторот...

- за македонскиот јазик вели дека “...останал првобитен и не станал ни српски ни турско-бугарски ”. Што ќе рече засебен македонски, но интересно е што бугарскиот го врзува со турскиот (турско-бугарски?!). Уште поинтересно е она што следи, кога:

- за македонската етничка посебност, вели дека: “За време на цар Симеон Бугарски, оваа Склавинија (Берзитија) била навистина од него покорена , но ваквата зависност траела кратко време, а тоа не значи дека Македонија станала Бугарија. Во македонското население нема ни капка монголска крв, каква кај Словените од Мизија, во сегашна Бугарија, има повеќе одошто е потребно. Ова се потврдува од името на народот и делумно од неговиот тип, кој потсеќава на нашите историски Половци, Печенези, Јазиги, Авари и нивните сродници Бугарите..“. Ритих пак за конкретната ситуација со соседките а:

- за македонското распарчување, вели дека: “..И без тоа владеењето на делови од Македонија – од страна на Грците, Србите и Бугарите – е мошне чудовишно и бара исправка, т.е одземање на овие земји со нивното несреќно население од недостојните раце на лицемерните Бугари, од непријателите на словенството – Грците и неразумните во своето владеење – Срби..“. Значајно е и што на крајот Ритих ке побара таа неприродна и неправедна состојба да се измени:

- за македонска државност, вели дека: “Македонија според нашите разбирања, треба да биде целосна, неразделна, автономна, претставувајќи од себе суверено кнежество, кое не треба да влегува во составот на која и да е држава, а особено не во составот на Бугарија, над која управуваат такви личности како што се Германецот Фердинанд и Радославов, кој се откажа од словенството. А. Ф. Ритих “ (ова писмо го има целосно во делот за весн. “Македонски глас” – С. Петербург)

Ритих за бугарската пропаганда

Веднаш по ова посета на српското училиште, Ритих продолжува со бугарската црква и пропаганда:
“Од школата се упативме кај митрополитот Авксентија, кој не очекуваше од утрината и ги прими руските гости вонредно љубезно. Бидејќи добил образование и воспитание во Русија, митрополитот Авксентија говори совршено слободно руски и беше задоволен од случајот да се повежба со нас, во разговори на нашиот роден јазик. Нашите придружници – Срби се однесуваа кон него со големо потценување, не дојдоа да ги благослови и се држеа спрема митрополитот крајно предизвикувачки.

Митрополитот Авксентија, наместо да ги смирува со кроткост, самиот се разлути така што нам, на Русите ни беше тешко да ја гледаме нивната препирка. Самоконтролата сосем го напушти митрополитот. Неговиот протест и страв за бугарското дело, на тој начин и се појави на видело, па тој со грозна тирада ги обвини Србите за моралниот распад што го внесле тие во последните години во велешката митрополија.

- Сега просто нема слога со народот – викаше митрополитот.

- Никого не слушаат, ништо не исполнуваат, а ако се заканиш со оддалечување од црквата, тогаш тие в очи ти се смеат и одговараат дека ќе појдат кај Србите.

- Па тоа не личи на ништо – продолжуваше митрополитот и не може така да продолжи, зашто Србите ги расипуваат со пари велешаните и ги уриваат световните основи на црквата, поткопувајќи секаков авторитет и доверба кон повисоката духовна власт. Пред неколку години велешани беа набожни, добродетелни и послушни, сега поради српсаката пропаганда, просто од рака се искубаа и не знаеш што да правиш со нив.

Се ова беше изречено толку пламено и страсно што навистина не доведе на помисла дека бугарската пропаганда во Велес почнува да се ниша и да ги губи своите адепти“.

За да ги докаже бугарските права над Велес, митрополитот донел некој школски печат датумиран со – 1845 г. и на кој во средината биле изгравирани куќарка, сарај и распеан петел но и натпис “Печ. Велеското Балгарско училиште”, што Србите го посочиле како невешт фалсификат.
И Ритих дава во ова смисла свој коментар за печатот како не-бугарски преку членот “Велеското” успоредувајќи го со членувањето кај училиштето во Башино Село.

Ритих за српско-бугарските пропаганди во Скопје

--------------------------------------------------------------------------------

По краток историски осврт на Српско- Бугарските завладувања на Македонија и од тука влечењето права на нивните пропаганди врз Македонија, Ритих ќе продолжи:
“Со тоа сакам да кажам дека историско-правниот од на доказите, со кои се служат бугарско - српските патриоти, за нас може да има само релативно значење. Меѓутоа како Бугарите така и Србите во скопската епархија наизменично настојуваат да ги поразат патниците со бугарските и српските историски споменици и на тоа дело гледаат како на божествено право на своите современи претензи“.
Особено Ритих е интересен кога говори за различните статистики при настојувањата која страна повеќе Македонците би ги приграбила и прикажала како свој елемент. Така Ритих почнува со Турците и нивното броење:



“...Турската стастика говори дека Скопје има 4 474 куќи или домови, од кои 2 336 турски.
Другото турско делење за нас е неинтересно зашто Турците не ги делат Македонците по националност, туку само по вероисповед, кое според гледиштето на муслиманите е далеку поважно и посуштинско. Во тој однос Турците се покажаа вонредно далекувиди, така што во самиот корен кај Словените посеале таков метеж и таков политички разврат што совршено го обезличил Македонецот, правејќи од него тапо орудие на човечките страсти и парите, а од друга страна родил смртно непријателство меѓу Бугарите и Србите, доведувајќи ги до состојба на безумство, езуитство и полно неизбирање средства и дејства.

Поради тоа нема никаква основа да му се верува на етнографското делење на Бугаринот К`нчев или Србинот Спиридон Гопчевиќ ние Русите сме должни да собереме со помошта на свои самостојни податоци, но за патникот што го донесува овде судбината за неколку дена за таа работа нема сили туку суштинска работа е на конзулите, како постојани агенти и во дадениов случај само енергијата на г. Машков во Косовскиот вилает и на Ростковски во Битолскиот може барем донекаде да го разврзе тој Гордиев јазол и да ни дадат приближно сознанија ако не за етнографскиот состав, барем за бројот на Македонците што ја примиле бугарската или српската страна“.

По ова Ритих ги дава споредбено податоците од К`нчев и од Гопчевиќ за 1889 год., според кои кај Бугаринот, Македонците се всушност Бугари, а Срби нема ниту еден, а кај Србинот, Македонците се всушност Срби, а нема ниту еден Бугарин. Уште повеќе во овој правец, Ритих ќе продолжи:

“За време на мојот престој во Ускуб, јас настојував по можност од незаинтересирани извори да соберам точни податоци за етнографскиот состав на градот, притоа се покажа дека бројот на Турците и сите други елементи, освен Бугарите и Србите приведени кај К`нчев, се доволно верни, но поделбата на скопските Словени на Срби и Бугари совршено не издржува критика, тоа е еден ист народ, зафатен или со бугарската или со српската пропаганда (Јас говорам, се разбира, за месните домородци, а не за дојдениот елемент, повикан од Бугарија и Србија како учители).


Бидејќи бугарската пропаганда се води од Бугарите одамна, т.е во текот на повеќе од 30 години, а Србите почнале тука да работат одвај од 1886 г., природно е дека во градот повеќето Словени се опфатени од бугарската пропаганда, но и Србите не дремат и катагодина опфаќаат не мала група адепти од Бугарите, од што произлегува дека во последниве години бројот на Бугарите во Скопје и неговата епархија не се зголемил, туку се смалил.“




Ритих подоцна во 4 глава, ќе ни пренесе и еден интересен момент на средба со селани од Скопска Црна Гора, кога тој оди кон с. Побожје. Во сето тоа ќе се виде маката и расчеречувањето на македонскиот народ со истурените српско - бугарски пропаганди. И токму така тој и ги доживува, како нешто туѓо, кое е само за да задава проблеми и маки, затоа и одговорите се такви какви што се. За овие селани, Ритих пишува:

“Сретнатите селани ги довикувавме, затоа што кога ќе ја забележаа кочијата тие кршнуваа некаде настрана, со јавна желба да се скријат од нас. Требаше да ги гледаме, да се смееме со нив, за да ги успокоиме тие плашливи зајаци, па дури потоа ни одговараа на поставените прашања. Лицата им беа бледи, очите разбегнати настрана, а по рацете беше видно дека тие се тресат небаре имаат треска. На прашањето од к*ртовиќ “дали се Срби“, селаните викајќи одговараа: “Срби“, “а можеби Бугари “ – продолжуваше тој, а тие одговараа: “Бугари“.
“Кого повеќе го сакате Швабите или Русите“, ги прашувавме селаните? - “Сеедно“, одговараа тие, пелтечејќи како деца кои не знаат што да одговорат кога ги прашуваат дали го сакаат повеќе татко или мама.
Сите одговори беа придружени со безбројни поклони и изразот на лицата беше толку страдален што можеше да се помисли дека ние со нашите прашања им задаваме жестока болка и ги мачиме. Обидувајќи се да разговараме натаму со нив, ние не можевме ништо да постигнеме – тие ги повторуваа нашите прашања, и како диви ѕверки, се тргаа настрана“.