Што е смислата на животот

Па сега зависи како ја толкуваш и разбираш љубовта...

човек шо нема љубов прво “не се љуби“ себе си... да не разговарам за другите... затоа има многу самоубиства...

и не може човек да ми каже дека човек исполнет со љубов кон животот и ближните се самоубил... (има исклучоци кога станува збор за нешо друго... опседнатост, или некој психички проблем, но со тоа или таа ситоација кај човекот не нарушена љубовта...)

додуша денес има секакви изроди...

но ако правилно се гледа на работите и се запазени некои нормални принципи на етосна егзистенција, тогаш такви случаи се невозможни...

затоа и “Љубовта“ е дел “од смислата на животот“

..zivotot poleka gubi smisla.

а шо е смислата... ако нема “градители“ на смислата...

зарем постои “дефиниција за смисла“...

тоа е најдобра дефиниција...

можеби е аксиома или теорема... нека одговорат математичарите...

Бидејќи секој човек има различно толкување и став за работите поврзани со животот и самата смисла н животот, затоа јас кажувам дека смислата на животот е да смислува смисла...

Сега тоа за едни е Бог, а други парата... за трети добра забава, за четврти страдањето.... и сите останати патологии и житејски стории ...

крајна смисла или мисла - слободата е смисла на животот, зашто човекот е слободно битие и сам одбира (определува) која и каква ќе биде нековата смисла на неговиот живот...

затоа и човекот како “тајна на природата или Божјо творение“ слободно може да кажеме дека е “смисла на животот“...

Нормално тука не постојат правила, бидејќи секој човек си има различна смисла и став за животот...

затоа човекот е СЛОВЕСНО БИТИЕ .... и иако понекогаш наликува на животно, сепак не е животно, зашо неговиот (човечкиот) живот може да има “многу смисли“... за разлика од животните...


п.с.
Добро е шо го спомна името Тетратка, и го поврза со оној Тетратка од Вероисповед... таму има определени строги правила... философијата е слобода... исто како и психологијата... најблиски до душата на човекот (науки - за човекот и слислата на животот на човекот)

Кога тука би имало соговорник за теогонско-философско-психолошка анализа... тоа би било нај-он топик... но намерно не навлегуваме во такви дискусии...

за тоа треба “некој да те испровоцира“... но сепак да се запази смислата на подфорумот : “философија и психологија“... и да не забегуваме во “официјална теологија“...

Смислата на животот, нашата сметка на крај дали сме губитници ли победници во суровиот ринг, неодговорените прашања дали работиве по кои се акаме деноноќно се залудни, како и тешкото прашање Што ни направи денешницата?
Е сето тоа е одговорено во поемата Шупливите Луѓе од Томас Стернс Елиот.

Тешка е да се разбере ама не е загонетна. Едноставна е. Ви треба подобрен англиски јазик за неа.

"The Hollow Men"
by Thomas Stearns Eliot

      I

We are the hollow men
We are the stuffed men
Leaning together
Headpiece filled with straw. Alas!
Our dried voices, when
We whisper together
Are quiet and meaningless
As wind in dry grass
Or rats’ feet over broken glass
In our dry cellar

Shape without form, shade without colour,
Paralysed force, gesture without motion;

Those who have crossed
With direct eyes, to death’s other Kingdom
Remember us—if at all—not as lost
Violent souls, but only
As the hollow men
The stuffed men.

      II

Eyes I dare not meet in dreams
In death’s dream kingdom
These do not appear:
There, the eyes are
Sunlight on a broken column
There, is a tree swinging
And voices are
In the wind’s singing
More distant and more solemn
Than a fading star.

Let me be no nearer
In death’s dream kingdom
Let me also wear
Such deliberate disguises
Rat’s coat, crowskin, crossed staves
In a field
Behaving as the wind behaves
No nearer—

Not that final meeting
In the twilight kingdom

      III

This is the dead land
This is cactus land
Here the stone images
Are raised, here they receive
The supplication of a dead man’s hand
Under the twinkle of a fading star.

Is it like this
In death’s other kingdom
Waking alone
At the hour when we are
Trembling with tenderness
Lips that would kiss
Form prayers to broken stone.

      IV

The eyes are not here
There are no eyes here
In this valley of dying stars
In this hollow valley
This broken jaw of our lost kingdoms

In this last of meeting places
We grope together
And avoid speech
Gathered on this beach of the tumid river

Sightless, unless
The eyes reappear
As the perpetual star
Multifoliate rose
Of death’s twilight kingdom
The hope only
Of empty men.

      V

Here we go round the prickly pear
Prickly pear prickly pear
Here we go round the prickly pear
At five o’clock in the morning.

Between the idea
And the reality
Between the motion
And the act
Falls the Shadow
                                For Thine is the Kingdom

Between the conception
And the creation
Between the emotion
And the response
Falls the Shadow
                                Life is very long

Between the desire
And the spasm
Between the potency
And the existence
Between the essence
And the descent
Falls the Shadow
                                For Thine is the Kingdom

For Thine is
Life is
For Thine is the

This is the way the world ends
This is the way the world ends
This is the way the world ends
Not with a bang but a whimper.



Изменето од Rebelde - 12.Декември.2009 во 11:20